ตอนที่ 3 จำใจ

เช้าวันรุ่งขึ้นหญิงสาวก็รีบตื่นตั้งแต่ตีสี่ครึ่งและลุกขึ้นมาทำอาหารเตรียมให้คุณหญิงมาลัยใส่บาตร และตั้งโต๊ะอาหารให้กับคุณหญิงและคิริน ซึ่งวันนี้เป็นวันที่เธอนั้นตื่นเช้ากว่าปกติ เธอจัดการเตรียมของแต่เช้าและรีบนำอาหารใส่กล่องของตัวเองเพื่อเตรียมตัวไปมหาวิทยาลัยแต่เช้าตรู่ เพราะเธอนั้นยังไม่อยากเจอหน้าชายหนุ่มที่เข้ามาต่อว่าเธอนั่นเอง เมื่อเธอเตรียมตัวเสร็จก็รีบเดินออกจากประตูรั้วคฤหาสน์และเดินเท้าไปอีกประมาณ 10 นาทีเพื่อไปขึ้นรถประจำทางเพื่อนเดินทางไปยังมหาวิทยาลัย เมื่อมาถึงมหาวิทยาลัย เธอก็แกะกล่องข้าวที่เตรียมมาและนั่งทานอยู่ตรงโต๊ะม้าหินอ่อนที่หน้าคณะ วันนี้เธอมีเรียนแค่ช่วงเช้า และช่วงบ่ายเธอนั้นจะกลับไปยังคฤหาสน์เพื่อเตรียมอาหารเย็นให้กับเจ้าบ้านทั้งสองก่อนที่จะเข้าห้องเตรียมตัวอ่านหนังสือสอบปลายภาคในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า ใช่!!...อีกหนึ่งเดือนเธอก็กำลังจะเป็นภรรยาของชายหนุ่มที่เขาไม่ชอบขี้หน้าเธอตามกฎหมายแล้วล่ะ เธอบอกกับตัวเองไว้แล้วว่า ต่อให้เขาไม่เห็นค่าและไม่รักเธอ เธอก็จะเป็นภรรยาที่ดีที่สุดของเขาในระยะเวลาสองปีและหลังจากนั้นเธอจะหย่ากับเขาและออกจากคฤหาสน์หลังนี้เอง แต่ก่อนจะออกจากคฤหาสน์หลังนี้เธอต้องมีเงินเก็บสักก้อนเสียก่อน เพราะฉะนั้นเธอจะต้องอดทนและอยู่ให้ได้ภายในสองปีหลังจากนี้ แม้ว่าจะต้องเจ็บปวดหัวใจดวงน้อยๆ ของเธอก็ตาม “เมื่อไหร่คุณคีย์จะใจดีกับหยีบ้างนะ??” เธอพึมพำออกมาเบาๆ และหลังจากนั้นก็เรียกสติของตัวเองและเตรียมตัวเข้าคลาสเรียนในช่วงเช้า หลังจากเธอเรียนคาบเช้าเสร็จเรียบร้อยแล้วก็เดินทางกลับมายังคฤหาสน์ ณ เวลานี้คิรินนั่นออกไปทำงานแล้ว เพราะเขาเป็นผู้ชายที่บ้างานมากจะออกเดินทางแต่เช้ามืดและกว่าจะเดินทางกลับก็ดึกดื่นเช่นเดียวกัน ทำให้เธอนั้นโล่งใจไปอีกหนึ่งเปราะ แต่วันนี้สิ่งที่เธอคิดไว้นั้นคงจะคาดเคลื่อนเป็นแน่.... เมื่อเธอเข้ามาในบ้านก็พบกับชายหนุ่มที่นั่งอยู่ห้องรับแขกพร้อมกับผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่นั่งอยู่ข้างๆ ชายหนุ่ม และมีคุณหญิงมาลัยที่ทำหน้าไม่พอใจเป็นอย่างมาก “นี่ตาคีย์ แกจะเป็นฝั่งเป็นฝาแล้วนะ ทำไมยังเอาผู้หญิงอื่นเข้ามาในบ้านอีก” คุณหญิงมาลัยยืนต่อว่าลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของตนเอง “คุณแม่ครับ กรุณาให้เกียรติผู้หญิงของผมด้วยครับ” “ฉันไม่ให้เกียรติผู้หญิงของแกนะ สิ่งที่แกจะต้องให้เกียรติคือคนที่กำลังเดินเข้ามานู้น เธอควรให้เกียรติยาหยีว่าที่ภรรยาของแก!!!” คุณหญิงมาลัยพูดพร้อมชี้นิ้วไปทางประตู เมื่อทั้งสามคนหันไปก็พบยาหยีที่อยู่ในชุดนักศึกษาที่กำลังเดินเข้ามา “ฉันไม่อยากพูดกับแกแล้ว ฉันปวดหัวจะไปพักผ่อนแล้ว และจัดการตกลงกับผู้หญิงคนนี้ให้รู้เรื่องด้วย ว่าอีกไม่นานแกก็จะมีภรรยาเป็นตัวเป็นตนแล้ว” คุณหญิงมาลัยพูดจบก็เดินขึ้นไปยังห้องนอนของตัวเองทันที “หึ!! มาก็ดีแล้ว ยัยเด็กเหลือขอ เธอเตรียมไปตั้งโต๊ะอาหารให้ฉันกับโรซี่ด้วย และขอเป็นอาหารอิตาเลี่ยนนะ เพราะเธอเพิ่งมาจากเมืองนอก” ชายหนุ่มเห็นหญิงสาวที่เดินเข้ามาก็จัดการสั่งเธอทันที เมื่อหญิงสาวได้ยินเช่นนั้นก็ก้มหน้าบีบมือตัวเองเบาๆ ทำไมหัวใจน้อยๆ ของเธอนั้นรู้สึกเจ็บอย่างนี้นะ ‘เขาพาผู้หญิงเข้ามาถึงในบ้านเลยเหรอ เราคงเป็นส่วนเกินในชีวิตเขาสินะ’ เมื่อเธอได้สติก็เงยหน้าขึ้นและตอบรับคำสั่งชายหนุ่ม พร้อมเดินเข้าไปเตรียมของในห้องครัวทันที ในขณะที่เธอเข้าครัวอยู่นั้นก็เหลือบมองไปยังห้องรับแขกเป็นระยะ ก็พบว่าชายหนุ่มและหญิงสาวที่คิรินพามานั่นกำลังนั่งหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน และเมื่อเธอตั้งโต๊ะอาหารเสร็จก็เดินเข้าไปหาทั้งสองคนที่นั่งอยู่ในห้องรับแขก “ขอโทษนะคะ อาหารอิตาเลียนที่สั่งไว้ หยีทำให้เสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะ” เมื่อทั้งสองได้ยินเสียงเรียกก็เดินไปยังโต๊ะอาหารโดยคิรินนั้นเดินออกหน้าไปก่อน และโรซี่นั้นเดินตามหลังชายหนุ่มไป เมื่อผ่านหญิงสาวเธอก็เดินชนไหล่ของเธอทันที ตุ้บ!!! “โอ้ยยย!!” ยาหยีที่ยืนอยู่นั้นเมื่อไม่ทันได้ระวังตัวก็ล้มลงกับพื้นทันที “อุ้ย ขอโทษนะ พอดีเห็นเธอยืนเกะกะน่ะ คริคริ!!!” โรซี่พูดออกมาอย่างสนุกที่ได้แกล้งหญิงสาว และในการกระทำของเธอนั้นก็อยู่ในสายตาของชายหนุ่มและคนรับใช้อีกสองคน แต่ชายหนุ่มนั้นไม่ได้พูดอะไรและเดินไปนั่งเก้าอี้ที่โต๊ะอาหารโดยไม่สนใจเธอแม้แต่น้อย “จะนั่งบื้ออีกนานไหม มาเสิร์ฟน้ำให้พวกฉันสักทีสิ” เธอค่อยๆ ลุกจากพื้นและเดินไปเสิร์ฟน้ำให้คิรินและโรซี่ทันที ทั้งสองทานอาหารและพูดคุยกันอย่ากระหนุงกระหนิง มีส่งสายตาและหยอกล้อกันเป็นระยะๆ หญิงสาวเห็นดังนั้นก็ทำให้เธอนั้นปวดหัวใจขึ้นมาทันที ‘ทำไมผู้หญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเขานั้นไม่ใช่เธอกันนะ??’