ตอนที่ 2 ยอมรับอย่างจำนน

หลังจากที่บทสนทนาของผู้เป็นเจ้าของบ้านทั้งสองจบลงนั้น ทุกคนก็ต่างแยกย้ายและหญิงสาวผู้ที่ถูกกล่าวถึงนั้นก็เดินไปยังห้องนอนชั้นล่างของตนเองที่ติดกับห้องครัว ตั้งแต่ที่เธอเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ก็ถูกชายหนุ่มว่าที่สามีของเธอในอนาคตนั้น ถูกรังแกมาตั้งแต่ยังเด็ก เดิมทีคุณหญิงมาลัยจะให้เธอไปอยู่ชั้นสองติดกับห้องนอนของชายหนุ่ม แต่เขานั้นกลับไม่ยอม และให้เธอนั้นอาศัยนอนแค่ชั้นล่างเพียงเท่านั้น ‘เด็กเหลือขออย่างเธอไม่มีสิทธิ์ที่จะมานอนชั้นบนเหมือนฉันกับแม่ ห้องของเธออยู่ชั้นล่าง นั่นคือที่ของเธอ’ คำพูดคำนี้ยังติดอยู่ภายในหัวของหญิงสาวที่ก้าวเข้ามาในบ้านตั้งแต่วันแรก และเธอนั้นก็รู้ตัวเองและเจียมตัวเองเป็นอย่างดี ถ้าคุณหญิงมาลัยผู้มีพระคุณของเธอไม่หว่านให้เธอไปบีบนวด เธอก็ไม่ย่างกร่ายขึ้นไปชั้นบนเด็ดขาด เพราะกลัวว่าลูกชายของคุณหญิงจะไม่พอใจ และหาเรื่องรังแก แล้วก็พูดจาทำร้ายเธออีก ในขณะที่เธอเข้าไปในห้องนอนของตัวเองและกำลังจะปิดประตูนั้น จู่ๆ ประตูก็ถูกผลักเข้ามาในห้องอย่างรวดเร็ว และสิ่งที่ปรากฎอยู่ตรงหน้านั้นทำให้เธอนั้นต้องตะลึง เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ชายหนุ่มที่ชื่อคิรินเข้ามาในห้องของเธอ “คุณคีย์ ขะ เข้าในห้องหยีทำไมคะ??” เธอถามด้วยความตกใจ เพราะเธอสังเกตจากสีหน้าของเขา มันบ่งบอกว่าเขานั้นไม่ได้มาด้วยความหวังดี เป็นแน่ คิรินก้าวเท้าเข้ามาในห้องของเธอและปิดประตูอย่างรวดเร็ว เขากระชากตัวเธอเข้ามาหาลงแรงมือหนาบีบไปที่ไหล่ของหญิงสาวจนเธอนั้นต้องทนความเจ็บปวดไม่ไหวจนต้องทำหน้านิ่วออกมา “โอ้ย!! คุณคีย์ หนีเจ็บนะคะ” “หึ!! โดนแค่นี้จะบอกว่าเธอเจ็บอย่างนั้นเหรอ ยัยเด็กเหลือขอ ไปทำอิท่าไหน แม่ฉันถึงได้มาบังคับให้ฉันแต่งงานกับเธอล่ะ” “หยีไม่ได้ทำอะไรคุณหญิงทั้งนั้นค่ะ ปล่อยหยีก่อนนะคะ หยีเจ็บค่ะ” “อย่ามาทำตัวเสแสร้ง ฉันรู้ว่าเธอโกหก ใจจริงเธออยากแต่งงานกับฉันจนใจจะขาดใช่ไหมล่ะ??” “หยีไม่ได้อยากแต่งงานกับคุณคีย์นะคะ มันเป็นความต้องการของคุณหญิง หยีก็ไม่สามารถทำอะไรได้เหมือนกัน เพราะว่าคุณหญิงมีพระคุณกับหยีมาก หยีคงขัดใจคุณท่านไม่ได้ค่ะ ถ้าคุณไม่อยากแต่งงานกับหยีคุณคีย์ช่วยไปพูดกับท่านอีกครั้งเถอะนะคะ” “เธอก็รู้ว่าฉันขัดใจคุณแม่ไม่ได้” “แล้วจะให้หยีทำยังไงคะ ฮึก!! หยีก็ขัดใจคุณหญิงไม่ได้เหมือนกัน” เธอร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เพราะเขาไม่ยอมปล่อยต้นแขนของเธอแถมยังบีบแรงกว่าเดิม “ฉันรู้ว่าเธออยากแต่งงานกับฉัน เพราะเธออยากจะสบายยังไงล่ะ” “ฮึก!! ค่ะ หยีอยากแต่งงานกับคุณค่ะ” เธอก็จนปัญญาที่จะอธิบายให้คนอย่างเขาฟัง จึงได้แต่พูดยอมรับว่าในใจลึกๆ แล้วเธอนั้นก็อยากแต่งงานกับเขา เพราะเธอนั้นก็หลงรักเขามานานแสนนาน แต่ก็รู้ตัวเองดี ไม่กล้าเอื้อมไปแตะต้องคนอยากเขา ‘เมื่อไหร่เขาจะใจดีกับเธอบ้างนะ??’ เธอนึกอยู่ภายในใจ “ยอมรับแล้วสินะ” “ค่ะ หยียอมรับว่าจริงๆ แล้วก็อยากแต่งงานกับคุณคีย์” “ถึงเธอจะอยากแต่งงานกับฉันจนตัวสั่น แต่ฉันอยากให้เธอนั้นรับรู้เอาไว้ว่า เธอไม่มีวันที่จะได้หัวใจของฉันไป จำเอาไว้ว่าตลอดสองปีนี้เธอจะต้องตกนรกทั้งเป็น เพราะเธอยืนยันมาจะแต่งกับฉันเอง” เมื่อชายหนุ่มพูดจบก็ผลักเธอล้มลงกับพื้นและเปิดประตูออกจากห้องเธอ ก่อนจะพูดทิ้งท้ายก่อนจากไป และทิ้งให้หญิงสาวร้องไห้จนตัวโยน “อ๋อ แล้วอีกอย่างต่อไปนี้ไม่ต้องมาเรียกชื่อฉันว่าคีย์ ฉันกับเธอไม่ได้สนิทกัน รบกวนช่วยเรียกฉันว่า คิริน”