ตอนที่ 2 ไปเที่ยวกันเถอะ

ไลน์! เสียงแจ้งเตือนจากแอปพลิเคชันสนทนายอดฮิตส่งเสียงขึ้นเรียกให้อริสาต้องละสายตาจากงานตรงหน้าหันมามอง “Devil Dark” คือชื่อไลน์กลุ่มที่ปรากฏอยู่หน้าจอ กลุ่มไลน์นี้ตั้งขึ้นตามชื่อกลุ่มเดอะแก็งที่คบหากันมาตั้งแต่สมัยเรียนประถม อริสามองงานอย่างชั่งใจว่าจะทำต่อหรือเปิดอ่านข้อความจากเพื่อน ๆ ดีแต่ในที่สุดหญิงสาวก็ต้องวางงานลงและหันไปสนใจการสนทนาในกลุ่มไลน์ บทสนทนา Plim : ทุกคน... Plim : ไปเที่ยวกันเถอะ Plim : ทริปวันหยุดรวมกลุ่มปีนี้ฉันได้สถานที่แล้ว Panteera : ที่ไหนไอ้ปริม บอกมาด่วน ๆ Pop : คงสมุยอีกดิ เหมือนปีก่อน Bang : แกติดใจอะไรสมุยวะป๊อป หรือติดใจสาวสมุย Jojo : นั่นดิวะป๊อป Pop : ติดใจบ้าอะไรเบื่อต่างหาก Techin : แล้วตกลงจะไปไหนวะปริม Plim : ทริปภูเก็ต ตามที่คิดไว้ก็พักที่โรงแรมท่านเต้ยอาทิตย์นึง แล้วที่เหลืออาทิตย์นึงไปที่เกาะรักษ์ของท่านเสือท่านสิงห์ Techin : จะพักที่โรงแรมพี่ ถามกันยังน้อง Lion : นั่นดิถามผมยังครับคุณปลิงทะเล Plim : แหม่ ๆ พวกนายอนุญาตอยู่แล้วไม่ต้องขอหรอก เอาล่ะขอทราบรายชื่อด้วยคร่าใครไปคอนเฟิร์มด่วน ๆ สุดสัปดาห์จะได้จัดเต็มทั้งคนโสดไม่ซิง คนเพิ่งโสด คนอกหัก คนถูกหักหลัง คนโสดซิง คนมีคู่ รายงานตัวด้วย น้องนางปริมคนนี้จะได้จองตั๋วเครื่องบินถูก Panteera : งานนี้ฉายเดี่ยวหรือแพคคู่ยัยปริม Plim : ฉายเดี่ยวยะ แพนแกห้ามพาฝาชีมาด้วยนะเกรงใจคนโสดนิดนิง Panteera : ก็ได้ ฉันไป Aratee : ฉันก็ไป ยัยแอ้มก็ด้วย Arita : ช่ายยย Pop : ฉันด้วยเบื่อเมืองกรุง Bang : เอาด้วย ไปแน่คอนเฟิร์ม Jojo : ฉันด้วยไปเที่ยวสักสองอาทิตย์ก็ดีเหมือนกัน Techin : ฉันเป็นเจ้าของโรงแรมต้องไปแน่ ไม่ยอมให้พักฟรีหรอก Nalinya : ฉันก็ไป อกหักอ่ะ อยากพักใจ Lion : ยัยแว่นอกหักหึหึ โสนะหน้า หมอสิงห์ไปชัวร์จะลากไอ้เสือไปด้วย Plim : โอเค แพนไป อุ้มแอ้มไป แบงค์ไป โจไป เต้ยไป ป๊อปไป คะนิ้งไป สิงห์ไป อลินแกว่าไง เสือด้วยไม่ไปมีลากและกระชากนะคะขอบอก Tiger : ฉันไม่ไปไอ้สิงห์ก็ลากไปอยู่ดี เอาเป็นว่าไปแล้วกัน Lion : ดี ขี้เกียจลากอยู่พอดี Tiger : ยัยเอเลี่ยนว่าไงกล้าไปเปล่า อริสาที่อ่านมาจนถึงข้อความล่าสุดใช้มือทุบโต๊ะด้วยความโมโหที่ถูกคู่อริเก่าท้าทายก่อนจะกดตอบโดยไม่คิด Alin : ฉันไปแน่ไอ้แมวบ้า Plim : ตกลงไปหมดว่างั้นมันดีเว่อร์น้องนางขอไปจองตั๋วก่อนนะเจอกันวันศุกร์สิบโมง สนามบินดอนเมืองนะ ใครเบี้ยวตัดเพื่อนนะเออ หลังจากรับคำชวนไปเที่ยวภูเก็ตของเดอะแก๊งเพื่อน อริสาก็รีบเคลียร์งานอย่างเร่งด่วนเพราะอีกแค่สามวันเท่านั้นถึงแม้ว่าคำชวนของเพื่อน ๆ ดูเหมือนนัดสังสรรค์ปีละครั้งอย่างที่เคยเป็นมาแต่เธอรู้ดีว่าแพนธีราคงปรึกษากับเพื่อน ๆ เพื่อหาสถานที่ให้เธอได้ผ่อนคลายความเสียใจเป็นแน่ แม้ว่างานแต่งงานของนภิตราและตฤณกันต์จะผ่านมาเกือบสามอาทิตย์แล้วก็ตามแต่เธอก็ยังไม่สามารถทำใจยอมรับการกระทำของนภิตราและตฤณกันต์ได้ ทั้งนภิตรายังคอยวนเวียนเยาะเย้ยเธออยู่ทุกวี่วัน การไปพักผ่อนครั้งนี้อาจทำให้เธอผ่อนคลายและสบายใจขึ้นมาบ้างในความคิดของแพนธีราและผองเพื่อนแต่ผู้ร่วมกันคิดในครั้งนี้คงลืมไปว่าเกาะรักษ์ที่ว่ามันเป็นเกาะของคู่ปรับหมายเลขหนึ่งที่เธอยกให้เป็นศัตรูตลอดกาลซ้ำเขาคนนั้นยังบอกว่าจะไปด้วยนี่สิ...อารมณ์เสียจริง ๆ ก๊อก ๆ ๆ “พี่อลินคะ นี่เอกสารค่ะบอสอนุมัติใบลาพักร้อนให้แล้วค่ะ” ชริมาผู้ช่วยสาวคนสนิทเอ่ยบอกทันทีที่เข้ามาในห้องพร้อมกับยื่นเอกสารอนุมัติใบลาพักร้อนให้ ไม่ต้องบอกเธอก็รู้ว่าใครร่างใบลานี้ขึ้นมาและบังคับให้บอสอนุมัติใบลาด้วยตัวเองโดยไม่ต้องผ่านฝ่ายบุคคลคงไม่มีใครทำได้นอกจากแพนธีราผู้เป็นภรรยาเจ้าของนิตยสารแห่งนี้ ดูเอาเถอะเธอตอบตกลงไม่ถึง15นาทีเอกสารถูกอนุมัติแล้ว อริสาได้แต่ส่ายหน้าก่อนจะสนทนากับรุ่นน้องคนสนิท “ขอบใจนะริมาพี่ลาสองอาทิตย์อย่าก่อเรื่องละ” “คร่า ๆ อ้อพี่แพนบอกว่าให้พี่อลินลางานได้จนถึงวันศุกร์เลยนะคะ จะได้ไม่ต้องเจอยัยแบ๊วหน้าหนากับสามีของนาง” ชริมาเอ่ยบอกพร้อมกับทำหน้าเอือมระอาเมื่อพูดถึงนภิตราและตฤณกันต์ ใจคนยากแท้หยั่งถึง ชริมาไม่คิดเลยว่านภิตราที่ดูใสๆ จะกล้ามีความสัมพันธ์กับตฤณกันต์เพราะดูชายหนุ่มจะรักรุ่นพี่ของเธอเอามาก ๆ ส่วนนภิตราเองก็ดูซื่อ ๆ ใส ๆ ใครจะคิดว่านภิตราจะใสจริงแต่เป็นไสยศาสตร์ “อย่าเรียกเขาแบบนั้นนะ เดี๋ยวก็เป็นเรื่องพี่บอกแล้วไงว่าอย่าก่อเรื่อง” อริสาเอ่ยปรามพลางส่ายหน้ากับคำพูดของรุ่นน้อง มันไม่ดีเลยที่ชริมาจะพูดถึงลูกพี่ลูกน้องของผู้บริหารแบบนี้ เธอไม่ได้กลัวตัวเองจะเดือดร้อนหรอกแต่กลัวน้องสาวจะโดนอำนาจมือเสียมากกว่า “ก็ได้ ไม่เรียกก็ได้ คุยเรื่องทริปภูเก็ตของพี่อลินดีกว่า พี่เสือของน้องไปมั้ยอะ” ชริมาเอ่ยถามถึง “พี่เสือ” อริสาที่กำลังเซ็นเอกสารถึงกับชะงัก หึ เธอไม่ชอบอีตาเจ้าของชื่อที่สุด...มันเป็นชื่อของอีตาคู่ปรับหมายเลขหนึ่งตลอดกาลของเธออย่างไรล่ะ “จะถามถึงมันทำไมเนี่ย แค่ได้ยินชื่อก็หงุดหงิดแล้ว” อริสาเอ่ยขึ้นหลังจากตอบตกลงว่าจะไปเที่ยวเธอเกือบลืมไปแล้วว่าต้องเจอกับคนที่แค่ชื่อก็ทำให้เธอหงุดหงิดแล้วอย่างพันตำรวจตรีศารทูลหรือสารวัตรเสือคู่ปรับตลอดกาลที่ตีกันมาตั้งแต่ประถม เธอพูดอะไรตานั่นก็ชอบขัดตลอดแค่ได้หาเรื่องเธอก็พอใจแล้วไอ้คำพูดห่ามๆ ที่ออกมาจากปากสุนัขรวมกับหน้านิ่งๆ กวน ๆ ของนายคนนั้นทำให้เธอหงุดหงิดเป็นที่สุดแต่ทุกครั้งที่เธอเปิดฉากทะเลาะกับตาคนนั้นมักจะมีคนพูดบางอย่างที่เธอกับอีตานั่นที่ไม่เคยเห็นด้วยในทางเดียวกันถึงกับคิดเหมือนกัน “โบราณว่าเกลียดอะไรมักได้อย่างนั้น ครูเห็นมาเยอะแล้วที่ทะเลาะกันมาก ๆ เกลียดกันมาก ๆ สุดท้ายก็ได้กันทุกคู่อย่างพ่อแม่พวกเธอน่ะนั้นก็เคยเกลียดเคยทะเลาะกันมาก่อนนะ แต่เดี๋ยวนี้รักกันจนเลี่ยน” คำพูดของครูที่ปรึกษาสมัยมัธยมที่เคยพูดวันที่เขาและเธอทะเลาะกันจนถูกทำโทษหน้าเสาธงซึ่งตรงกับวันที่ท่านปลดเกษียณและวันนั้นเองที่เธอและเขาพูดเป็นเสียงเดียวกัน “ไม่มีทาง” “ไม่เชื่อก็คอยดู” ครูคนเดิมยังเอ่ยบอกจากวันนั้นจนถึงวันนี้เธอก็ยังไม่เชื่อคำโบราณนั้นอยู่ดีเพราะเธอคิดว่าเกลียดก็คือเกลียดรักกันไม่ได้หรอกดังนั้นเธอจึงหงุดหงิดทุกครั้งที่ได้ยินชื่อของอีตานั่น “พี่อลินใจลอยไปไหนเนี่ย” ชริมาเรียกแต่อริสายังคงนิ่งตกอยู่ในภวังค์แห่งวีรกรรมความแสบของตนและคู่ปรับจนรุ่นน้องสาวต้องเอ่ยชื่อศารทูลอย่างชื่นชมให้อริสาหมั่นไสและดึงสติกลับจากความหลัง “พี่เสือสุดหล่อของน้องตอนนี้ต้องหล่อมากแน่ ๆ เลย” “หึ หมั่นไส้ เอากาแฟมาซิ หาขนมมาด้วยจัดโต๊ะนี่ด้วย” อริสาพูดก่อนจะหันหน้าลงไปสนใจเอกสารต่อ “พี่อลินอะ ระวังน๊าแกล้งน้องมาก ๆ เดี๋ยวน้องแช่งให้ได้กับคนที่เกลียดซะนี่” ชริมาเอ่ยบอกอย่างงอนอริสาเงยหน้าขึ้นมามองด้วยสายตาดุ มีที่ไหนมาแช่งให้เธอได้กันคนที่เกลียดถึงแม้มันจะเป็นไม่ได้ก็เถอะ “ไม่มีทางซะละเกลียดคือเกลียดย่ะ” “แต่ครูแก้วบอกว่าเกลียดอะไรมักได้อย่างนั้นนะคะพี่อลินแล้วคนที่พี่เกลียดเนี่ยหล่อ รวย ฉลาด เท่แถมฮอตเป็นที่ต้องการของตลาดอีกต่างหากระวังตกหลุมรักเข้าให้ แล้วต้องมากลืนน้ำลายตัวเองไม่รู้ด้วย” ชริมาเอ่ยหยอกก่อนจะรีบวิ่งออกไปหากาแฟมาให้พี่แกก่อนจะโดยสายตาพิฆาต “เชอะ คนอย่างอลินไม่ชอบก็คือไม่ชอบ โดยเฉพาะไอ้แมวบ้านั่นต่อให้เหลือมันคนเดียวในโลกฉันก็ไม่เอา!!!”