หน้าแรก จัดลำดับ หมวดหมู่ยอดนิยม เติมเงิน

ตอนที่ 12 ฟันแล้วทิ้งผู้หญิงก็ทำได้

อริสาก้มลงจูบคนใต้ร่างอีกครั้งอย่างหนักหน่วง แท้จริงแล้วหญิงสาวไม่ประสีประสาเรื่องอย่างนี้แม้แต่น้อยแต่เพราะฤทธิ์ของยาทำให้หญิงสาวทำสิ่งต่าง ๆ ไปโดยธรรมชาติ บวกกับสมองมีภาพของตฤณกันต์และนภิตราที่เธอได้พบเห็นล่องลอยหลอกหลอนอยู่ทำให้ร่างกายแสดงออกมาเหมือนกับที่เห็นมา ในตอนนี้สมองของเธอบอกว่าอยากรู้เหลือเกินว่าที่นภิตราและตฤณกันต์ทำลับหลังเธอมันสนุกนักหรือใบหน้าของคนทั้งคู่ในตอนนั้นจึงได้ดูมีความสุขนัก และอะไรหลาย ๆ อย่างบอกเธอว่าถ้าอยากรู้ก็แค่ทำเหมือนกับที่สองคนนั้นทำเธอก็จะได้รู้ สมองสั่งมาอย่างนี้โดยไม่ได้สนใจว่าคนที่อยู่ใต้ร่างเป็นคนที่เธอเคยเพียรบอกตัวเองและคนอื่น ๆ ว่าชาตินี้ทั้งชาติต่อให้เหลืออยู่เพียงคนเดียวในโลกเธอก็จะไม่เอามาทำพันธุ์ หญิงสาวซุกไซ้ลำคอแข็งแรง หยอกล้อลูกกระเดือกของคนไม่สามารถขัดขืนได้ มือบางพลางลูบไล้ไปตามแผงอกแข็งแรง อกแกร่งของศารทูลเต็มไปด้วยมัดกล้ามอันเนื่องมาจากชายหนุ่มชื่นชอบการออกกำลังกายและเคยผ่านการฝึกหลักสูตรพิเศษมาไม่น้อยทำให้แลดูล่ำสัน แข็งแรงน่าจับเสียไม่หยอก ศารทูลดูจะไร้ความสามารถไปชั่วขณะ เขาไม่อาจจะขัดขืนหญิงสาวได้แม้แต่น้อย ให้ตายเถอะความจริงมันควรจะเป็นแบบนี้เหรอ แม้จะคิดอย่างขัดออกขัดใจแต่ก็ได้แต่นอนให้อริสาที่แปลงร่างเป็นผู้หญิงซาดิสม์เพราะฤทธิ์ยาปู้ยี่ปู้ยำแบบถูก ๆ ผิด ๆ ไปจนกระทั่งฤทธิ์ยาในตัวหญิงสาวอ่อนลงบ้างจึงได้เวลาของเสือร้ายได้สอนสิ่งที่ถูกต้องให้ยัยผู้หญิงซาดิสม์ได้รู้ เพราะฤทธิ์ของยาทำให้คนทั้งคู่หลงลืมความผิดชอบชั่วดี ลืมเลือนไม่อาจควบคุมตัวเองได้ทำให้เผลอไผลให้เกิดสิ่งที่ไม่ควรเกิดโดยไม่รู้เลยว่าเหตุการณ์ในวันนี้จะเป็นบ่วงที่ผูกมัดและดึงให้ทั้งคู่เข้ามาใกล้กัน รวมถึงเปลี่ยนสถานะระหว่างกันและกันไปตลอดกาล... สามเดือนผ่านไป “อุ๊ก แหวะ” ห้องน้ำภายในห้องทำงานส่วนตัวของบก.สาวมีเพียงเสียงอาเจียนโอกอ้ากพร้อมกับเสียงน้ำที่ถูกเปิด มือบางจับขอบอ้างล้างหน้าไว้แน่นขณะที่อาเจียนขับของเก่าออกเป็นรอบที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ของวัน อริสามองเศษอาหารเช้าที่สำรอกออกมาด้วยความหวาดวิตกพลางนึกไปถึงเรื่องราวชวนอับอายขึ้นมาจนขย่อนของเก่าออกมาอีกรอบ หลายวันมานี้เธอมีอาการคลื่นไส้อาเจียนจนไม่อยากจะมาทำงานแต่ก็ต้องแบกสังขารอันอ่อนล้ามาทำงานเพราะไม่อยากคิดถึงความผิดพลาดอันน่าอับอาย ให้ตายเถอะตลอดสามเดือนหลังจากไปทริปกับเพื่อนเธอก็ต้องพบเจอกับภาพหลอนที่หลอกหลอนเธออยู่ทุกวี่วันย้ำเตือนว่าเธอขืนใจคู่อริของตัวเองอย่างไม่ปรานี ข่มเหงเขาในแบบที่ไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้าทำ ยิ่งคิดเธอก็ยิ่งอยากเอาหัวโม่งผนังฆ่าตัวตายหนีความอับอาย นึกถึงเช้าวันนั้นที่ตื่นขึ้นมาพร้อมกับความทรงจำน่าอับอายและรอยข่วนและรอยแดงคล้ายถูกตีที่อยู่บนตัวศารทูลที่ย้ำเตือนว่าความทรงจำนั้นคือเรื่องจริงไม่ใช่ความฝันก็ยิ่งพาให้หญิงสาวไม่กล้าสู้หน้าชายหนุ่มคู่อริ เช้าวันนั้นเธอรีบแต่งตัวและกลับห้องตัวเองอย่างไว พอถึงเวลาอาหารเช้ายังเลี่ยงบอกว่าไม่หิวทั้งที่ท้องไส้ปั่นป่วนไปหมดจากนั้นก็หลบหน้าหลบตาศารทูลและขอแยกกลับโดยไม่ได้พูดกับชายหนุ่มสักคำ แต่เดาได้ล่ะว่าศารทูลคงบริภาษด่าทอเธอและโยนคำว่าผู้หญิงซาดิสม์ฟันแล้วทิ้งให้เธออย่างแน่นอน อริสารู้สึกกลุ้มใจทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องในคืนนั้น และสองสามวันมานี้ยิ่งกลุ้มหนักเพราะอาการป่วยแปลก ๆ ของเธอนี่ล่ะ มีไข้อยู่ตลอดเวลา คลื่นไส้วิงเวียน เหม็นนั่นเหม็นนี่ไปหมด เธอคงไม่ได้ท้องเหมือนในนิยายที่มีอะไรกันแค่ครั้งเดียวก็ติดหรอกนะ...ไม่นะ นี่มันไม่ใช่นิยายสักหน่อย!!! ก๊อก ๆ ๆ “พี่อลินคะ มีคนมาหาค่ะ” ชริมาส่งเสียงบอกหลังจากที่เคาะประตูและเปิดเข้ามาก่อนที่ใครคนหนึ่งที่อริสารู้สึกเคือง ๆ อยู่ไม่น้อยจะแทรกเข้ามาด้วยรอยยิ้มแหย ๆ “หวัดดีเพื่อนรัก” นลินญาส่งเสียงทักพร้อมกับยิ้มแห้ง ๆ ตั้งแต่กลับจากทริปนลินญาก็เหมือนจะหลบหน้าหลบตาเธอไม่ต่างจากที่เธอหลบหน้าหลบศารทูลเลยทีเดียว แต่ในที่สุดยัยตัวดีก็ยอมโผล่มา “โผล่มาได้สักทีนะ” “แหะ ๆ” สาวแว่นหัวเราะแห้ง ๆ ก่อนจะขอให้ชริมาออกไปก่อน รุ่นน้องสาวที่รู้จักกันดีทำตามอย่างว่าง่ายก่อนที่นลินญาจะล็อคห้องและเดินมานั่ง “คือฉันมีเรื่องจะสารภาพอะแก คือวันนั้นฉันคิดจะวางยาถ่ายแก สิงห์ แล้วก็เสืออะ แต่ยาที่ได้มาอะมันเป็นยาอีกอย่าง” นลินญาสารภาพออกมารวดเดียวด้วยสีหน้าไม่สู้ดี “คือฉันจะแกล้งยัยวิอะ เลยให้พี่ที่รู้จักหายาถ่ายสูตรเด็ดให้ แต่พี่เขาคิดว่าฉันจะเอาไปใช้กับคุณนนท์ก็เลยสลับยาอะ ฮือ ฉันขอโทษแก แกอย่าโกรธฉันนะ” “แล้วตกลงมันยาอะไร? แล้วไอ้พี่เขาที่ว่านั่นใคร บ้านอยู่ไหนฉันจะไปถล่มมัน” อริสาที่ได้ยินคำสารภาพของเพื่อนก่อนจะนิ่งคิดก่อนจะถามทั้งที่พอจะคาดเดาได้ว่ามันเป็นยาอะไรก่อนที่จะไปเล่นงานพี่เขาของนลินญา ใช่ เธอต้องไปเล่นงานไอ้บ้าที่สลับยาให้นลินญามา เพราะไอ้ยาอะไรก็ไม่รู้นั่นแท้ ๆ ที่ทำให้เธอทำอะไรน่าอายแบบนั้นลงไป “แกไปถล่มพี่เขาไม่ทันแล้วแก เสือมันจับพี่เขายัดกรงขังไปแล้ว” นลินญาเอ่ยพร้อมกับกลืนน้ำลายเอือกใหญ่เมื่อนึกไปถึงการกระทำของศารทูล หลังจากกลับกรุงเทพฯศารทูลก็มาหาเธอและให้เธอพาไปเจอคนที่เอายานั่นมาให้ พอพาไปเจอเท่านั้นแหละศารทูลก็ซัดพี่คนนั้นจนไม่เหลือดีก่อนจะสอบถามที่มาที่ไปของยา พอได้ที่มาก็จับยัดพี่คนนั้นเข้าคุกข้อหาขายยาเสพติดมีโทษไปทันที “นายนั่นเป็นตำรวจปส.นี่ จะไปจับคนมันต้องเกี่ยวข้องกับสายงานไม่ใช่เหรอ? นี่ พูดให้เคลียร์หน่อยได้มั้ย” อริสาสอบถามด้วยความงุนงง แค่ได้ยินว่าศารทูลเข้าไปเกี่ยวข้องเธอก็รู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ ไปทั้งตัวแล้ว ชื่อนี้มามีอิทธิพลกับเธอเสียแล้ว นลินญาลอบกลืนน้ำลายอีกรอบก่อนจะเล่าให้เพื่อนสาวฟัง “คืออย่างงี้แก ยานั่นน่ะมันเป็นยาปลุกเซ็กส์ ที่ทำให้มีความต้องการทางเพศมากกว่าปกติและจะคึกคักมีเรี่ยวแรงมากกว่าปกติ แต่ที่สำคัญกว่าคือมันผสมยาอีทำให้ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ ถ้าใช้เกิน3ครั้งจะติดเหมือนติดยาเสพติดนี่ล่ะ” “ยาอี?” จะบอกว่าเกินที่คาดเดาก็น่าจะใช่ อริสาไม่เคยคิดเลยว่าในยาจะผสมสารเสพติดแบบนั้นเข้าไปด้วย “มะ หมายความว่านายนั่นกินเข้าไปแล้วรู้ว่าผสมยาอี เลยให้แกพาไปหาคนที่ให้มาอย่างนั้นใช่มั้ย” “จะว่าอย่างนั้นก็ไม่เชิงอะ คือเสือมันบอกว่าเพราะเป็นยาปลุกกำหนัดชนิดรุนแรงที่ถ้าใช้บ่อยจะทำให้ติดและมีผลคล้ายยาเสพติดทำให้ได้รับคำสั่งให้กวาดล้างไอ้ยาชนิดนี้มาก่อนหน้านี้แล้ว แต่ก่อนนี้ไม่มีเบาะแสอะไรเลย พอโดนกับตัวก็เลยคาดเดาว่าน่าจะใช่ก็เลยให้ฉันพาไปเจอพี่เขา เพราะพี่เขาขายอยู่แล้วด้วย” “อย่างนี้เอง แสดงว่าตอนนี้ก็กำลังสืบลึกและไปกวาดล้างให้หมดอยู่ล่ะสิ” อริสาคาดเดา มิน่าล่ะถึงไม่มีทีท่าจะมาเอาโทษเธอ “รู้แบบนี้แล้ว....?” “ฉันไม่โกรธแกก็ได้ แต่แกต้องตอบก่อนว่าทำไมถึงคิดจะวางยาถ่ายฉันกับสองแฝด” อริสาเอ่ยพร้อมกับขมวดคิ้ว จะว่าไปเธอก็คิดไม่ออกว่าทำไมนลินญาถึงต้องมาแกล้งเธอกับอีกสองคนด้วย นลินญายิ้มแหยก่อนจะบอกเล่าเรื่องราวให้ฟังด้วยใบหน้ารู้สึกผิด ถ้าไม่ใช่เพราะเธอรู้สึกอยากแกล้งขึ้นมาอริสา สีหราช และศารทูลก็คงไม่ต้องทรมานกับฤทธิ์ยาแบบนี้ อริสาฟังอย่างตั้งใจก่อนจะถอนใจพรืด เธอไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่านลินญาก็ชอบพอสีหราชเช่นกัน นี่ถ้ารู้นะเธอจะยุให้จีบกันตั้งแต่มัธยมแล้วแต่คนที่แย่ที่สุดก็ไม่พ้นศารทูล นายนั่นรู้ทั้งรู้ว่าเขาชอบกันทำไมถึงอมพะนำอยู่จนเรื่องเลยเถิดมาถึงตอนนี้ ความจริงคือนายคนนั้นควรโดนหนักที่สุด....แต่ทำไมไอ้คนที่รับยาไปเต็ม ๆ เป็นเธอเล่า เฮ้อ เหนื่อยกับโชคชะตา พอคิดมาถึงตรงนี้ก็คิดเรื่องนึงขึ้นมาได้จนต้องจ้องร่างบอบบางของสาวแว่นอย่างสำรวจ “ถึงวันนั้นฉันจะเมาแต่จำได้ว่าสิงห์ลากแกกลับเข้าบ้าน เกิดอะไรขึ้นรึเปล่า?” นลินญาส่ายหน้าหัวแทบหลุดทว่าแก้มกับแดงจนน่าสงสัยเข้าไปใหญ่ อริสาพยายามข่มความคลื่นไส้เดินเข้าไปใกล้สาวแว่นเพื่อคาดคั้นและจับผิด “พูดความจริงมานะ คืนนั้นมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง?” “ไม่มี...อย่าลืมสิว่าฉันเป็นวันแดงเดือดนะ” นลินญายังคงปฏิเสธ อริสามองอย่างจับผิดก่อนจะลองคิดตามแล้วพยักหน้า “แสดงว่าวันนั้นแกก็แยกกลับห้องไปก่อนไม่รู้ว่าหมอสิงห์มีอาการอะไรหรือไม่งั้นสิ” อริสาคาดเดาทว่านลินญากลับส่ายหน้าเป็นการตอบกลับ “อ้าว ไหนบอกไม่มี ตกลงมันยังไงกันเนี่ย?” “ก็ไม่มีอะไรลึกซึ้งเพราะฉันเป็นวันนั้น แต่ก็ต้องช่วยหมอสิงห์นิดหน่อย” พูดไปแล้วนลินญาก็เขินอายจนต้องยกมือปิดหน้า อริสาอ้าปากค้าง ไอ้คำว่าช่วยนี่ถ้าไม่ขยายความเธอจะเข้าใจไปในทางทะลึ่งแล้วนะ ไอ้ท่าทีเขินจนหน้าแดงแบบนี้อย่าบอกนะว่าเป็นอย่างที่เธอคิด อริสาถามทางสายตา นลินญาก็พยักหน้าแทนคำตอบสองสาวจึงได้แต่หน้าแดงใส่กัน เพราะไม่อยากให้เพื่อนเขินจนตัวแตกไปก่อนเจ้าของห้องจึงรีบถามเปลี่ยนเรื่องหลังจากที่ปล่อยให้ความเงียบแผ่ปกคลุมมาสักพัก “แล้วหลังจากนั้นเป็นไง แกกับหมอสิงห์ตอนนี้น่ะ...เป็นยังไง?” “เป็นอะไรยังไงล่ะ ฉันหลบหน้าเขาตั้งแต่กลับกรุงเทพฯจนถึงตอนนี้เนี่ย เจอแต่เสือไม่เจอสิงห์เลย ฉันกลัวเขาเกลียดอะแก” “คิดมาก หมอสิงห์น่ะรักแกจะตายจะโกรธแกได้ไง” บก.สาวปลอบใจก่อนจะเสนอความคิดเห็น “เอาอย่างนี้มั้ย อาทิตย์หน้าฉันมีวันหยุดเราแวะไปหาหมอสิงห์กัน ทำทีเป็นไปเรื่องปวดท้องที่หมอสิงห์บอกให้ไปหาไงแล้วแกก็หาโอกาสขอโทษเขา ดีมั้ย” “เป็นความคิดที่ดี วันไหนดีละ?” “อืม...” หญิงสาวส่งเสียงราวกับคิดหนักพร้อมกับมองตารางงานที่ว่างแค่วันพฤหัสบดีและวันศุกร์หน้า “อาทิตย์หน้าฉันว่างวันพฤหัสกับศุกร์ แกว่าไง” “เป็นวันศุกร์แล้วกันแก วันพฤหัสฉันมีนัดลูกค้า” นลินญาเลือกวันที่เธอสะดวกที่สุดก่อนจะชวนอริสาออกไปทานอาหารเที่ยงด้วยกันเนื่องจากได้เวลาพักเที่ยงแล้ว

บทก่อนหน้า บทต่อไป

ตั้งค่า

ประวัติการอ่าน

ขนาดตัวอักษร

-18

ปลดล็อกบทถัดไปโดยอัตโนมัติ

สารบัญ