ตอนที่ 7 เพิ่งรู้

ปัจจุบัน(ภูเก็ต) “ไม่อยากเชื่อเลยว่าเราจะทำให้สองคนนี้อยู่ในแก๊งเดียวกันมาเกือบจะสามสิบปีแล้ว มหัศจรรย์เนอะ” อารตีเอ่ยขึ้นหลังจากทุกคนตกอยู่ในภวังค์ของอดีต คิดแล้วก็คิดถึงสมัยเด็ก ๆ ที่ได้เจอหน้ากันทุกวัน และคุยกันทุกวันแตกต่างจากปัจจุบันที่กว่าจะเจอกันทีไม่ใช่ง่าย ๆ “นั่นสินะไม่คิดว่าฉันกับไอ้แมวปีศาจนี่จะอยู่แก๊งเดียวกันมาได้รู้สึกมหัศจรรย์จริง ๆ” อริสาเอ่ยขึ้นอย่างไม่อยากเชื่อว่าแค่เรื่องแสนอับอายครั้งนั้นจะทำให้เธอไม่ชอบขี้หน้าคนที่ครั้งนึงเคยเล่นด้วยกันได้ขนาดนี้ “มหัศจรรย์เหรอ ใช่มันมหัศจรรย์ที่สุดในจักรวาลเลย ฉันโคตรทึ่งพวกนายเลย” ศารทูลเอ่ยบอกก่อนจะมองเวลา “ไปที่เกาะเลยมั้ย หรือจะเที่ยวในตัวเมืองก่อน” “ไปเที่ยวกันก่อนแล้วกัน อาทิตย์หน้าค่อยเข้าไปที่เกาะ ไปหาโรงแรมพักกันก่อนใครเป็นเจ้าของโรงแรมนำทางค๊า” ปริมาเอ่ยบอกก่อนจะหันไปบอกเตชินทร์ “เชิญครับคุณลูกค้า” เตชินทร์เอ่ยบอกก่อนจะนำทุกคนไปที่รถตู้ของโรงแรมที่เขาสั่งให้มารอ รอบนี้เตชินทร์จัดให้อริสาและศารทูลนั่งห่างกันที่สุดเพื่อป้องกันสงครามน้ำลายระหว่างทางการเดินทางแต่ถึงจะเป็นอย่างนั้นสงครามน้ำลายข้ามหัวเพื่อน ๆ ก็ยังคงมีขึ้นเป็นระยะ เชื่อเขาเลย คู่นี้นี่เหมือนลิ้นกับฟันจริง ๆ ยังไงก็ต้องมีกระทบกระทั่งกัน ตลอดทั้งสัปดาห์ต่อให้ปริมาจะจัดโปรแกรมแน่นสักแค่ไหนศารทูลและอริสาก็มีโอกาสได้จิกกัดกันปละปลายให้เพื่อน ๆ ได้เอือมระอาเล่นแต่ก็ไม่ใช่ว่าทริปนี้ผ่านไปด้วยดีเพราะตามที่ปริมาวางแผนไว้จะต้องไปปิดท้ายทริปที่เกาะรักษ์ เกาะส่วนตัวของศารทูลและสีหราชที่ได้รับมาจากคุณตาอภิมหาเศรษฐีตลอดหลายวันที่เกาะศาลทูลและอริสาคงจะมีเวลาเปิดฉากทะเลาะกันจริงจังอย่างแน่นอน ตามที่ตกลงไว้ตอนแรกคือพักที่โรงแรมของเตชินทร์หนึ่งสัปดาห์และอีกหนึ่งสัปดาห์อยู่ที่เกาะรักษ์แต่กำหนดการถูกเปลี่ยนอย่างกะทันหันเมื่อปุริมปรัชญ์นำเสนอสถานที่ท่องเที่ยวที่ปริมาตกหล่นไปมาสี่ถึงห้าแห่ง กำหนดเดินทางมาเกาะรักษ์จึงเป็น3วันสุดท้ายของทริป “ลูกน้องคุณตาสองแฝดนี่อย่างกับมาเฟียแหนะพวกแก” แพนธีรากระซิบก่อนจะหัวเราะคิกคักกับเพื่อน ๆ หลังจากที่เดินทางมาถึงเกาะส่วนตัวของเพื่อนและได้พบกับการ์ดหนุ่มหน้าตาดีหลากหลายคน“แต่ก็หล่อเนอะ” “น้อย ๆ หน่อยยัยแพน เดี๋ยวฉันจะฟ้องบอสว่าแกนะมองผู้จนน้ำลายหก” อริสาแทรกขึ้นก่อนจะหันไปยิ้มให้การ์ดหนุ่มในชุดดำที่ยื่นมือมารับพวกเธอขึ้นจากเรือ เพราะครอบครัวของเธอสนิทกับครอบครัวของศารทูลและสีหราชมาตั้งแต่รุ่นปู่ย่าตาทวดเธอจึงรู้จักมักคุ้นการ์ดเหล่านี้ดี และก็รู้ภูมิหลังของครอบครัวนี้ดี จริง ๆ แล้วศารทูลและสีหราชเป็นลูกเสี้ยว คุณตาของทั้งคู่เป็นอภิมหาเศรษฐีชาวสเปนมาพบรักกับคุณยายชาวไทยเชื้อสายจีนและอาศัยอยู่ด้วยกันที่เมืองไทย ขณะที่ฝั่งคุณปู่เป็นครอบครัวข้าราชการมารุ่นสู่รุ่น ส่วนฝั่งคุณย่านั้นมีเชื้อมีสายมาจากในรั้วในวัง ทางฝั่งพ่อของสองแฝดมักอยู่กันอย่างเรียบง่ายแต่ฝั่งคุณตาที่ออกแนวมาเฟียหน่อย ๆ กลับไม่ชอบทำอะไรเรียบง่ายสักนิด เวลาที่สองแฝดจะมาพักที่บ้านพักตากอากาศหรือเกาะส่วนตัวก็มักจะส่งบอดี้การ์ดและแม่บ้านมาคอยอำนวยความสะดวกอย่างที่เห็น สมัยเด็ก ๆ ตอนที่ยังไม่เกลียดกันเธอนี่แทบจะถูกคุณตาของสองแฝดโอ๋อย่างกับหลานอีกคน พี่บอดี้การ์ดนี่ตามประกบดูแลอย่างกับเป็นหลานเจ้านายจริง ๆ เชียวล่ะ “ถ้าต้องการอะไรเรียกใช้พวกเราได้นะครับ” การ์ดหนุ่มเอ่ยเป็นภาษาไทยเสียงชัดแจ๋วอย่างกับเจ้าของภาษาทั้งที่เป็นหนุ่มสเปนนิชแท้ ๆ ไม่มีเจือปนก่อนจะส่งยิ้มพิมพ์ใจให้กับอริสา เป็นรอยยิ้มที่ชวนให้หลายคนใจละลายได้แต่อริสาเพียงยิ้มตอบกลับไม่ได้รู้สึกพิเศษอะไร เธอเข็ดแล้วจริง ๆ กับการรักผู้ชายยิ้มเก่ง ตฤณกันต์ก็ยิ้มเก่ง และอัชฌาสัยดีแล้วสุดท้ายเป็นอย่างไรล่ะ คนเราหน้าเนื้อใจเสือ เธอไม่อยากไว้ใจใครอื่นอีกแล้ว มีแค่เพื่อนที่คบกันมานานกับครอบครัวที่อยู่เคียงข้างกันมาเท่านั้นล่ะที่เธอจะวางใจได้ “ไอ้คุณฟรานเชสครับ เรียนให้จบก่อนเถอะค่อยมาหว่านเสน่ห์ป้า ๆ แก เดี๋ยวเพื่อนฉันก็ติดคุกฐานพรากผู้เยาว์กันพอดี” เสียงของศารทูลแทรกขึ้นพร้อมกับเดินเข้ามาแทรกระหว่างอริสาและฟรานเชส การ์ดหนุ่มวัยยี่สิบที่พอจับแต่งตัวหน่อยก็ดูเหมือนหนุ่มวัยยี่สิบสี่ยี่สิบห้า “นี่ป้า เด็กมันเพิ่งยี่สิบ แก่ ๆ อย่างป้าน่ะมันไม่เอาหรอก อย่ามาล่อลวงเด็กมันไปเป็นเด็กในสังกัดเชียวนะ แจ้งจับนะเว้ย” แน่นอนว่าคำพูดเจ็บ ๆ นี้เขาเอ่ยกับอริสาอย่างแน่นอน พูดจบหนุ่มเจ้าของเกาะก็เดินเข้าบ้านพักตากอากาศบนเกาะทันที “นี่แกเรียกใครว่าป้าฮะไอ้บ้า?” ศารทูลไม่ตอบกลับขณะที่คนโดนหาว่าเป็นป้าคิดจะจับฟรานเชสเป็นเด็กเจ้ก็ได้แต่ค้อนลมค้อนแล้ง พอถึงถิ่นเข้าหน่อยล่ะหาเรื่องเธอทันทีเชียว มันน่านัก “เข้าบ้านกันเถอะทุกคน” สีหราชเอ่ยขัดขึ้นก่อนจะกอดคอกับเตชินทร์เข้าไปภายในบ้าน อริสามองสำรวจรอบ ๆก่อนที่จะยกยิ้ม มันต้องมีสักอย่างล่ะที่เธอจะนำมาเอาคืนศารทูลได้ และตอนนี้เธอก็เจอแล้ว “เดี๋ยวแกเจอ” “นี่อลิน รีบมาสิ มัวยืนทำอะไรอยู่” แพนธีราส่งเสียงเรียกคนยืนยิ้มอยู่ก่อนที่อริสาจะรีบเดินไปหาเพื่อนโดยไม่หลุดปฏิกิริยาใด ๆ แต่ไม่มีใครรู้หรอกว่าหญิงสาวได้แอบทำอะไรบางอย่างขณะที่เพื่อนทุกคนเผลอก่อนที่จะแยกย้ายกันไปพักที่ห้อง การมาที่เกาะรักษ์เป็นการมาพักผ่อนโดยแท้จริง โดยเฉพาะเจ้าของเกาะที่พอยกหน้าที่จัดแจงห้องหับให้น้องชายฝาแฝดเรียบร้อยก็ตรงดิ่งขึ้นห้องเข้าเฝ้าพระอินทร์ทันที เพราะหน้าที่การงานของแต่ละคนแทบจะไม่มีเวลาให้หายใจหายคอเวลาพักจึงน้อยหลังจากที่เที่ยวกันจนเต็มที่แล้วก็ถึงเวลานอนชาร์จแบตให้เต็มอิ่มก่อนที่จะกลับไปเผชิญหน้ากับกองงานของตัวเองอีกครั้ง นอกจากศารทูลแล้วคนอื่น ๆ ก็เข้าห้องชาร์จแบตกันหมดเหลือเพียงนลินญาและอริสาที่ไม่ได้นอนพักผ่อนเหมือนคนอื่น ๆ หนึ่งคนนอนไม่หลับเพราะยังคงทำใจไม่ได้ที่คนที่แอบชอบหมั้นกับคนอื่น ในขณะที่อีกคนยังเสียใจไม่หายที่ถูกแฟนที่คบกันมานานนอกใจ อริสาเลือกที่จะออกมานั่งรับลมแทนที่จะขลุกอยู่ภายในห้องไม่นานคนที่เธอคิดว่าหลับไปเหมือนคนอื่น ๆ ก็ออกมานั่งข้าง ๆ ไม่ใช่นลินญาแต่เป็นสีหราช คุณหมอหนุ่มคนนี้ไม่ได้พักเหมือนคนอื่น ๆ เพราะต้องรอแม่ครัวที่ยังมาไม่ถึงเพื่อกำชับไม่ให้แม่ครัวใส่อะไรที่เพื่อนคนไหนแพ้ลงไป “นอนไม่หลับเหรอ?” “มันไม่หลับอะ เหมือนมีภาพหลอนคอยวนเวียนกวนใจอะ แกไม่เข้าใจหรอก แกไม่เคยเปิดประตูเข้าไปเห็นฉากสิบแปดบวกแบบจัง ๆ” อริสาเอ่ยแล้วก็ทอดถอนใจ ความจริงแล้วเธอมีโอกาสได้เห็นจัง ๆ กับตาว่านภิตราและตฤณกันต์ไปถึงขึ้นไหนกัน ภาพนั้นมันยังติดตาเธอไม่หาย คล้ายเป็นภาพหลอนติดตาไปเสียแล้ว “ไปปรึกษาจิตแพทย์มั้ย ฉันรู้จักพี่หมอคนนึงเขาเก่งมากแล้วก็รับปรึกษาปัญหาทั่วไป” “ไม่เอาอะ ขืนไปหาหมอแล้วพวกนั่นรู้เข้ามีหวังหาว่าฉันเป็นบ้ากันพอดี” หญิงสาวปฏิเสธทันควันก่อนจะถามชายหนุ่มบ้าง “ว่าแต่แกล่ะ ทริปนี้มีโอกาสบ้างยัง หรือว่ายังป๊อดอยู่อีก” “บางทีการแอบรักมันก็ดีกว่าการบอกออกไป” “นี่รู้มั้ย จีบผู้หญิงช่วงเขาอกหักเนี่ยโอกาสจีบติดสูงมาก นิ้งกำลังเสียใจลองแกเข้าไปปลอบ เข้าไปจีบจริงจังดูสิ ถ้านิ้งยังใจแข็งอยู่อีกเดี๋ยวท่านอลินคนนี้จะจัดการให้” บก.สาวพูดพร้อมกับตบไหล่ให้กำลังใจ “ลุยได้แล้วนะสิงห์ ถ้าแกพลาดโอกาสนี้แกอาจไม่มีโอกาสแล้วก็ได้ อาจจะมีคนชิงตัดหน้าได้นะเว้ย” “แต่...” “ไม่ต้องแต่แล้วสิงห์ ปอดแหกแบบนี้สักวันคงได้ทำคลอดลูกของคะนิ้งกับผู้ชายคนอื่นแหง หรือแกต้องการแบบนั้น” “ใครจะไปต้องการเล่า” คนเป็นหมอสูติฯตอบกลับฉับพลัน เขาอยากให้นลินญาเป็นแม่ของลูก อยากเป็นคนทำคลอดให้เธอแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าอยากทำคลอดลูกเธอกับคนอื่นเสียหน่อย “ถ้าอย่างนั้นก็ต้องลุย บอกไปเลยว่า นิ้งสิงห์ชอบนิ้งนะ” “เอาก็เอา ฉันจะหาโอกาสบอกคะนิ้ง” สีหราชตอบรับในที่สุดก่อนจะขอตัวไปดูในห้องครัวอีกครั้ง ด้วยกลัวว่าแม่ครัวจะใส่อะไรที่เพื่อน ๆ โดยเฉพาะนลินญาแพ้เข้าไปในอาหารทว่าชายหนุ่มไม่รู้เลยว่าระหว่างที่คุยกับอริสาอยู่นั้นมีใครอีกคนมาได้ยินพอดี ใครคนนั้นก็คือคนที่ไม่รู้อะไรเลยมาตลอดสิบกว่าปีอย่างนลินญานั่นเอง สาวแว่นมองตามแผ่นหลังคนเป็นหมอไปอย่างสับสน นี่เธอบังเอิญเข้ามาได้ยินอะไรเนี่ย สีหราชน่ะเหรอชอบเธอ? นายคนที่ชอบนิ่งใส่เธอนั่นน่ะเหรอ? โอ๊ย เธอเข้ามาได้ยินเรื่องบ้าอะไรกัน ตอนเธอชอบอิตานั่นกลับกลับทำนิ่ง พอใจเธอไปชอบคนอื่นกลับมารู้ว่าเขาชอบเนี่ยนะ บ้าบอจริง ๆ