ตอนที่ 4 ซบไหล่กันซะงั้น

“แกนี่มันไม่เปลี่ยนเลยนะไอ้แมวปากเสีย” อริสาเอ่ยตะคอกใส่ศารทูลด้วยความโมโห คำว่าถูกทิ้งที่ได้ยินจากใครต่อใครไม่เจ็บเลยสักนิดแต่เมื่อเป็นไอ้บ้านี่พูดเธอรู้สึกจี๊ดไปทั้งทรวง “เธอก็ไม่เคยเปลี่ยนเหมือนกันนั่นแหละยัยเอเลี่ยน” ศารทูลที่เป็นประเภทแรงมาแรงไปสวนกลับทันที “ไอ้ปีศาจ” “ยัยแม่มด” ทั้งสองต่างมองหน้ากันราวจะกินเลือดกินเนื้อแต่ก่อนที่ “ไอ้ปีศาจอย่างศารทูล” กับ “ยัยแม่มดอย่างอริสา” จะเปิดฉากทะเลาะกันกลางสนามบินให้ได้อายปริมาก็รีบห้ามทัพกันท่าไว้ก่อน เธอกลัวจะไปไม่ถึงภูเก็ตน่ะสิ “พอแล้ว ๆ พวกแกเห็นป่ะเนี่ย...นี่มันกลางสนามบินนะ แกแยกเลยยัยคะนิ้ง หมอสิงห์ ก่อนที่ทริปภูเก็ตฉันจะเป็นหม้าย” “ยัยแว่นเอายัยอลินไปทางโน่นเลย” สีหราชเอ่ยบอกหญิงสาวในดวงใจด้วยน้ำเสียงเฉยชาที่เขาเป็นกับเธอแค่คนเดียวพร้อมกับดึงแฝดผู้พี่มามายืนข้างเจตริน ด้านนลินญาเธอส่งค้อนวงใหญ่ให้หมอหนุ่มก่อนจะดึงอริสามายืนข้างอารตี เธอไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเขาโกรธเกลียดอะไรเธอถึงได้เฉยชานักทั้งที่พูดดีและกระล่อนกับทุกคนแต่กับเธอสีหราชมักพูดจริงจังและชอบเรียกเธอว่ายัยแว่น...แว่นแล้วผิดตรงไหน!!! “ใจเย็นไว้อลิน โกรธคือโง่โมโหคือบ้าทั้งโกรธและโมโหคือโง่และบ้านะแก” สาวแว่นแสนสวยเอ่ยบอก อริสามองเพื่อนสาวที่เป็นกลางที่สุดในกลุ่มก่อนจะสะบัดหน้าหนีศารทูล ปริมาที่เห็นท่าไม่ดีรีบเอ่ยเปลี่ยนเรื่องก่อนจะเกิดโศกนาฏกรรมกลางสนามบิน ขืนปล่อยให้ทะเลาะกันต่อนอกจากภูเก็ตไม่ได้ไปแล้วพรุ่งนี้อาจลงข่าวหน้าหนึ่งสุดอนาถว่า ‘ดับอนาถคู่ปรับตลอดกาลก่อเหตุวิวาทคนตายเกลื่อนกลางสนามบิน’ เป็นแน่แท้ “ขุ่นแม่ขาหนูปริมอยากเอาหน้าซุกซิกแพกสารวัตรค่ะ” ปริมาเอ่ยบอกแพนธีราทุกคนในกลุ่มรู้ดีว่าถ้าสัตวแพทย์สาวเรียก “ขุ่นแม่ขา” นั้นหมายถึงแพนธีราสาเหตุเพราะแพนธีรานั้นทำตัวเป็นแม่ที่คอยห่วงคอยปรามเพื่อน ๆ มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว “นอโพล่แล้วคุณลูกขา” “แหม่ขุ่นแม่นอไม่โพล่เลย สามีไม่มามองเสือกะสิงห์ตาเป็นมันเชียว นายสองคนเนี่ยไม่ธรรมดาจริงจริ้ง” อาริตาเอ่ยขึ้นก่อนที่อารตีจะใช้มือตีแขนน้องสาวดังเปียะก่อนจะแย้งคำพูดของน้องสาว “สองคนนี้มันต้องไม่ธรรมดาอยู่แล้วขวัญใจมหาชนประจำโรงเรียนซะอย่าง” “ชิ มาถึงไม่ถึง5นาทีสาวๆที่มองพวกฉันอยู่ดี ๆ หันไปจ้องพวกแกแทน เฮ้อเซ็ง” เตชินทร์แกล้งเอ่อย่างหมั่นไส้เพื่อปรับสถานการณ์ไม่ให้เกิดการวิวาทขึ้นตามที่สาว ๆ ต้องการ แต่ก็นึกหมั่นไส้จริง ๆ อยู่เหมือนกันก่อนที่ศารทูลและสีหราชจะมาสาวๆละแวกนี้มองพวกเขาสี่หนุ่มอย่างหลงใหลแต่พอทั้งคู่ปรากฏตัวเท่านั้นแหละสาวๆเกือบครึ่งสนามบินเปลี่ยนไปมองสองคนนี้อย่างคลั่งไคล้และหลงใหลแทน มันน่าหมั่นไส้มั้ยละ “นั่นดิวะเซ็งชะมัด” เจตรินเอ่ยเสริมคำพูดของเตชินทร์ก่อนจะด่าเพื่อนหนุ่มหล่อกว่าพวกเขาไปทีเล่นทีจริง “ไอ้พวกขโมยซีน ไอ้พวกหล่อไม่แบ่งปัน” “พอเหอะจะหล่อน้อยหล่อมากหรือใครขโมยซีนตอนนี้พับเก็บไว้ก่อนเขาเรียกแล้วไปขึ้นเครื่องกัน” ปุริมปรัชญ์เอ่ยบอกก่อนจะเดินนำไป ตามด้วยสีหราชที่รีบดึงศารทูลไปก่อนจะมีเรื่องกับอริสาอีกรอบ แต่ก็ใช่ว่าทุกอย่างจะสงบลงง่าย ๆ คู่ปรับของแก็งเจอกันในรอบหลายปีทั้งทีไม่มีทางที่การทะเลาะเบาะแวงจะเกิดขึ้นเพียงครั้งเดียวทันทีที่ขึ้นมาบนเครื่องก็มีวี่แววว่าจะวิวาทกันอีกครั้งจนได้ “นี่มันอะไรกันทำไมที่นั่งฉันถึงเป็นที่ข้างๆมัน” อริสาเอ่ยถามทันทีพร้อมกับมองที่นั่งของตัวเองอย่างไม่พอใจ ปริมาที่กำลังจะทิ้งตัวลงนั่งบนที่นั่งของตัวเองถึงกับชะงัก สาเหตุที่หญิงสาวไม่พอใจก็อันเนื่องมาจากตั๋วของหญิงสาวนั้นมีที่นั่งข้าง ๆ ที่นั่งของคู่ปรับนั่นเอง “นั่นสิ ทำไมยัยนี่ถึงจะมานั่งตรงนี้” ศารทูลเองก็ไม่พอใจเช่นกัน มันเรื่องอะไรที่เขาต้องมานั่งข้าง ๆ ยัยเอเลี่ยนนี่ด้วยเล่า “คือ คือตอนจองมันเป็นแบบนี้อ่ะแกนั่งๆไปเถอะนะ นะ” ปริมาเอ่ยบอกในใจอยากร้องไห้เธอให้น้องชายจองตั๋วให้เพราะน้องชายทำงานกับสายการบินนี้แต่ไม่นึกว่าแจ็กพอตจะแตกคู่ปรับจะต้องนั่งข้างกัน ‘ดับอนาถเครื่องบินสายการบินxxx แอรไลน์ตกทราบสาเหตุเกิดจากสองหนุ่มสาวคู่อริเปิดฉากวิวาทบนเครื่องบิน คงเป็นข่าวหน้าหนึ่งพรุ่งนี้...ปริมาอยากจะเป็นลม’ “นั่ง ๆ ไปเถอะนะ ไม่กี่ชั่วโมงเองถือว่าเห็นแก่พวกเรานะ” ปริมาเอ่ยบอกพลางหน้าเหมือนจะร้องไห้จนศารทูลและอริสาอดสงสารไม่ได้ ปริมาหวังกับทริปนี้มากเพราะกว่าจะมีเวลาว่างลงตัวพร้อมกับแบบนี้สำหรับแก็งใหญ่แก็งนี้ถือว่ายาก จะล่มไม่ได้นะ “อย่าทำหน้าแบบนั้นสิแก เอาเป็นว่าฉันนั่งนี่ก็ได้ จะนั่งเฉย ๆ นั่งเงียบ ๆ แต่มันก็ต้องเงียบด้วย” อริสาเอ่ยพร้อมกับเหลือบมอง ‘มัน’ ที่เธอต้องการจะสื่อถึง บ่งบอกว่าถ้านายคนนี้ไม่มาหาเรื่องตัวเธอก็จะอยู่เงียบ ๆ ปริมาที่หน้าตาแทบจะร้องไห้เต็มทีส่งสายตาน่าเห็นใจไปให้ศารทูลทันทีที่สามารถจัดการกับอริสาได้ และแน่นอนกับเพื่อนแล้วสารวัตรหนุ่มไม่ค่อยจะใจแข็งได้สักเท่าไหร่ “อย่าทำหน้าแบบนั้นเลยปริม เอาเป็นว่าเราสองคนจะต่างคนต่างอยู่จนถึงภูเก็ตเลย” ศารทูลบอกอย่างนั้นก่อนจะนั่งลงในที่ท่ำเป็นต้องนั่งก่อนที่อริสาจะเข้ามานั่งบ้าง แม้ว่าทั้งคู่จะหันหน้าไปคนละทางราวกับจะต่างคนต่างอยู่แต่ปริมาก็โล่งใจได้ในบัดดล สัตวแพทย์สาวยิ้มอย่างดีใจก่อนจะไปนั่งที่นั่งของตัวเองพร้อมกับจินตนาการถึงทริปภูเก็ตอันแสนสนุก เพราะเมื่อคืนที่ผ่านมาอริสาเฝ้าคิดถึงแต่เรื่องของนภิตราและตฤณกันต์ทำให้หญิงสาวนอนไม่หลับเมื่อขึ้นเครื่องได้ไม่นานก็เผลอหลับไปเช่นเดียวกับศารทูลที่นำทีมลูกน้องบุกจับแก็งค้ายาเสพติดจนถึงรุ่งสางกว่าจะจับหัวหน้าแก็งได้พอกลับมาถึงก็ได้นอนแค่งีบเดียวสีหราชก็มาเคาะประตูห้องทำให้ชายหนุ่มหลับไปเพราะความเพลียก่อนหน้าหญิงสาวไม่นาน ภาพที่ปรากฏในสายตาของคนรอบข้างตอนนี้ดูคล้ายกับฉากในละครที่นางเอกเผลอหลับซบไหล่พระเอกส่วนพระเอกก็เผลอหลับใช้หัวนางเอกแทนหมอนแม้แต่แอร์โฮสเตรสสาวที่เดินผ่านมายังยิ้มและคิดว่าทั้งคู่เป็นคู่รักด้วยซ้ำ “ดูมันดิ มีที่ไหนเกลียดกันแทบตายสุดท้ายมานอนซบไหล่กันซะงั้น” เตชินทร์ที่นั่งฝั่งขวาของทั้งสองถึงกับส่ายหน้าเอ่ยบอกสีหราชและนลินญาที่นั่งข้างๆ ส่วนเจตริน บรมรัตน์และปุริมปรัชญ์ที่นั่งข้างหน้าของศารทูลและอริสาก็หันกลับมามอง เช่นเดียวกับแพนธีรา อารตีและอาริตาที่นั่งด้านหน้าของพวกเจตริน “อย่างกับในละครเลยคุณแม่” ปริมาที่นั่งใกล้อริสาและศารทูลที่สุดเอ่ยพร้อมยิ้มกว้าง เวลาสองคนนี้ไม่ทะเลาะกันเคมีความเหมาะสมกันมันพุ่งพล่านจนเธออดคิดไม่ได้ว่าถ้าสองคนนี้รักกันมันจะดีแค่ไหนและดูเป็นคู่ที่น่าอิจฉาแค่ไหน เลือดมโนของปริมามั่นพุ่งปรี๊ดเสียทุกครั้งเวลาที่สองคนนี้อยู่กันอย่างสงบ...ถึงมันจะน้อยก็เถอะนะ แต่ได้คิดแล้วเธอก็ฟินเฟร่อเชียวละ ขอแอบมโนสักหน่อยนะ “เวลาสองคนนี้ไม่ทะเลาะกันมันน่ารักนะ จับคู่ให้ดีมั้ยเนี่ย” แพนธีราเอ่ยบอกในใจคิดอะไรบางอย่างแล้วยิ้มอย่างมีนัยยะ “นั่นก็โสด นี่ก็โสด โสดกับโสดแหละ...จับเลยดีมั้ย” “คุณแม่แพนขา ปล่อยให้เป็นเรื่องของบุพเพสันนิวาส และพรหมลิขิตไปเถอะ ถ้าสองคนนี้เป็นเนื้อคู่กันแล้วคงไม่แคล้วกันหรอก” อารตีเอ่ยขึ้น นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เพื่อนในกลุ่มคิดแบบนี้ หลายคนในกลุ่มเคยรำคาญทั้งคู่จนเชียร์ให้รักกันจะได้เลิกวิวาทซะทีมาแล้วหลายครั้งแต่แผนการของพวกเขาไม่เคยสำเร็จเลยจนนึกท้อใจปล่อยไปตามบุญวาสนาของทั้งคู่...แม้แต่ตอนนี้ก็คงจะเหมือนเดิม “นั่นดิวะ อย่าเพิ่งคิดจับคู่เล้ยให้มันพูดกันดี ๆ เกินห้านาทีก่อนเถอะ” บรมรัตน์เสริม อย่าคิดจับคู่สองคนนี้เลยแค่มาเจอกันก็ทำให้ทริปภูเก็ตเกือบล่มไม่เป็นท่าตั้งแต่เครื่องยังไม่ขึ้นแล้ว แพนธีราพยักหน้าเห็นด้วยก่อนจะถอนใจและตัดใจ “ก็จริงเนอะ เอาเถอะ ลูก ๆ ขาขุ่นแม่ง่วงนอนดีกว่า” “คร๊าบคุณแม่/คร๊าคุณแม่” เพื่อนๆตอบกลับอย่างพร้อมเพียงแต่ไม่ได้ดังจนรบกวนผู้โดยสารท่านอื่น ๆก่อนจะเลิกสนใจอริสาและศารทูลที่ยังคงนอนซบกันอยู่อย่างสบายใจและฝันหวาน