ตอนที่ 6

“อ๋อ...ใช่ค่ะ” ลดาเสยผมที่ปล่อยสยายและยิ้มกลบเกลื่อน เธอยังไม่กล้าเปิดเผยตัวเองเลยว่าเธอเป็นใครและวาจาที่เตรียมใช้ในการต่อรองขอยกเลิกงานแต่งก็ดูเหมือนจะถูกผนึกไว้ในกล่องคำพูด หญิงสาวไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงและเพียงอยากรู้ว่าเขาเป็นเช่นไร จึงต้องปกปิดสถานะแท้จริงด้วยยังกริ่งกลัว “เมืองไทยมีหิมะตกอย่างรัสเซียหรือเปล่า ผมไม่เคยไปเลยสักครั้ง” “ประเทศของฉันอยู่ในเขตร้อน อากาศไม่หนาวถึงขนาดนี้หรอกค่ะ มากสุดก็แค่น้ำค้างแข็ง ที่สำคัญฉันเพิ่งมามอสโกเป็นครั้งแรก” “หรือครับ?...ไม่นึกเลยนะครับว่าวันนี้เราจะได้พบกันอีก ถ้าคุณไม่เคยมามอสโกก็อย่าแค่เดินเล่นเลย...อืม...จะรังเกียจไหมครับถ้าผมจะขอไถ่โทษที่ทำให้คุณบาดเจ็บด้วยการเป็นไกด์พาคุณเที่ยววันนี้?” 2 จูบแรกจากชายแปลกหน้า “จะเป็นการรบกวนคุณมากไปหรือเปล่าคะ ร็อด?” “ถือว่าเป็นสิ่งที่ผมเต็มใจก็แล้วกันครับ” คนตอบหันมายิ้มกว้างและทันได้สบดวงตาส่องประกายแวววาวของหญิงสาวที่ก็อึ้งไปชั่วขณะเมื่อเห็นความหล่อเหลาบนใบหน้านั้นชัด ๆ ตรง ๆ ลดาปฏิเสธตัวเองไม่ลงว่าความประทับใจเล็ก ๆ แต่แรกเห็นบัดนี้เริ่มพอกพูนมากขึ้นเหมือนแสงสว่างที่เริ่มลุกจ้าทุกขณะ เขาคือโรดิออน แม็กซิมานอฟ และเธออยากปฏิเสธบุรุษผู้นี้แต่แรกมิใช่หรือ หญิงสาวย้ำความคิดกับตัวเองตั้งแต่เดินทางพ้นจากน่านฟ้าประเทศไทยว่าทำยังไงก็ได้ที่จะขอยกเลิกการแต่งงาน ทว่าตอนนี้ความหวั่นกลัวต่างหากที่เกาะกุมความหวั่นไหวต่อชายแปลกหน้าซึ่งอีกไม่ช้าเธอจะต้องเจอเขาในอีกสถานะ “ลดาอยู่เมืองไทย คุณทำอะไรที่นั่นครับ?” “ฉันเรียนจบด้านศิลปะค่ะ ฉันชอบวาดรูป อยากมีแกลเลอรี่เป็นของตัวเอง” “โอ...นั่นเป็นความฝันของคนทำงานศิลปะแทบจะทุกคน ผมเองก็ชื่นชมผลงานที่มีคุณค่าพวกนี้ แต่บางครั้งภารกิจและการเดินทางก็ทำให้ไม่มีเวลาได้ซื้อหางานศิลปะอย่างจริงจัง รัสเซียน่ะเป็นประเทศที่มีศิลปินและศิลปะชั้นยอดอยู่มากมาย ผมไม่รู้ว่าแรงบันดาลใจในการสร้างผลงานมาจากระบอบการปกครองยุคเก่าหรือเปล่า ตอนนี้รัสเซียใหม่เต็มไปด้วยความน่าหลงใหล ผมว่ามันเหมือนต้นไม้ที่เติบใหญ่จากเถ้าถ่านภูเขาไฟ ถึงทุกอย่างจะระเบิดและกลายเป็นฝุ่นผงปลิวหายไปในสายลม แต่ลูกไม้เล็ก ๆ ก็ยังคงฝังรากอยู่ใต้เถ้าถ่านและรู้ว่าถึงเวลาที่มันจะงอกงามแล้ว...เอ้อ...ผมพูดอะไรมากไปหรือเปล่าครับ ลดา” “ไม่ค่ะ...ไม่เลย” หญิงสาวทอดน้ำเสียงอันนุ่มนวลและสบกับนัยน์ตาสีเหล็กกล้าบนใบหน้าคร้ามคมซึ่งหันมามองเธอบ่อยครั้งที่แตะคันเบรกเบา ๆ ทำไมเธอต้องมาเจอเขาและแสร้งทำเหมือนไม่รู้ว่าแท้จริงคนที่อยู่ใกล้เวลานี้เป็นใคร ลดาเริ่มสับสนและคิดว่าเธอควรผนึกความเป็นตัวตนไว้เพราะไม่รู้จะบอกให้โรดิออนรู้ได้อย่างไรว่าเธอคือคู่หมายของเขา “ถ้าคุณชื่นชอบงานศิลปะ คุณต้องชอบสถานที่นี้เป็นแน่” โรดิออนหันมาบอกหญิงสาวขณะชลอรถที่แล่นฝ่าการจราจรคับคั่งในตัวเมืองกระทั่งมาถึงยังสถานที่แห่งหนึ่งซึ่งทำให้เธออ้าปากค้างกับสถาปัตยกรรมอันงดงามบนลานกว้างนอกหน้าต่างรถยนต์ “มหาวิหาร เซนต์ เบซิล (อังกฤษ: Saint Basil's Cathedral; รัสเซีย: Собор Василия Блаженного) ...สัญลักษณ์ของมัสกวา (มอสโก) แน่นอนที่มันช่วยยืนยันคำพูดที่ว่า มัสควา คราซีวายา...มอสโก เป็นเมืองที่สวยงาม” รอยยิ้มอ่อนหวานระบายอยู่บนใบหน้าของชายหนุ่มเมื่อเขาเคลื่อนรถเข้าไปจอดในบริเวณใกล้กันกับสิ่งที่กำลังอวดความอลังการอยู่ในดวงตาของหญิงสาว ลดาก้าวขาลงจากบีเอ็มดับเบิ้ลยูพร้อมคนขับและแม้ละอองน้ำแข็งสีขาวบริสุทธิ์จะร่วงหล่นลงมาปกคลุมไปทั่วเธอก็ยังคงมองเห็นความงามของสถาปัตยกรรมแบบผสมผสานเปล่งรัศมีเจิดจรัสท่ามกลางอุณหภูมิติดลบ “ที่นี่คือจัตุรัสแดง ความทรงจำและจิตวิญญาณของรัสเซียอยู่ที่นี่ ตามผมมาสิ ลดา” ชายหนุ่มเชื้อเชิญขณะล้วงมือทั้งสองข้างลงไปในกระเป๋าแจ็คเก็ตขนสัตว์และเดินนำหน้าซึ่งลดาแทบจะมองไม่เห็นเงาของนักธุรกิจระดับเจ้าพ่อซึ่ง ณ วินาทีนี้ โรดิออนก็เหมือนคนหนุ่มทั่วไป เลือดเนื้อและความอบอุ่นที่จับต้องได้ทำให้เธอหลงลืมความตั้งใจเดิมไปเสียสนิท ร่างบางในชุดกระโปรงสวมทับด้วยแจ็คเก็ตตัวหนาก้าวตามร่างสูงเข้าไปใกล้สิ่งก่อสร้างเสมือนศูนย์รวมจิตวิญญาณซึ่งเธอเพียงเคยเห็นแต่รูปในหน้าเว็บไซต์ บิดาของเธอมักร่ายรจนาเกี่ยวกับความวิจิตรของสถาปัตยกรรมแบบรัสเซียโบราณที่ได้รับอิทธิพลมาจากอาณาจักรไบแซนไทน์ฉาบอยู่บนโดมขนาดใหญ่ทั้งเก้าเหนือมหาวิหารซึ่งเป็นโบสถ์คริสต์นิกายออธอด็อกซ์