ตอนที่ 12

“ร็อด...” ลดายังคงอ้าปากให้เขากลืนกินทุกอย่างในนั้นขณะที่หนุ่มรัสเซียเองเหมือนหยุดการล่วงรุกนั้นไม่ได้ เขากระชับอ้อมแขนและดูดดื่มความชื่นฉ่ำเบื้องหลังประตูบอบบางนั่นเมื่อมันเปิดออก ยิ่งเธอทำเหมือนไม่เข้าใจเขาก็ยิ่งอยากล้วงลึกเข้าไปมิรู้จักเอมอิ่ม ผู้ปฏิเสธว่าตัวเองเป็นมาเฟียอยากค้นหาและคิดไปไกลด้วยอยากรู้เหลือเกินว่าที่ตรงอื่นจะอ่อนนุ่มและอ่อนหวานเยี่ยงนี้หรือไม่เขาปรารถนาได้เข้าไปสัมผัส หญิงสาวปรือตาขึ้นมองเมื่อเจ้าของร่างสูงคอย ๆ เลื่อนริมฝีปากออกและแก้มปลั่งก็กลายเป็นสีแดงเรื่อเมื่อเขายังตระกองกอดและจ้องตาเธออยู่เช่นนั้น เนิ่นนานที่ความเงียบงันและความเหน็บหนาวถูกประกายเพลิงที่เริ่มลุกโชนผลาญเผาต่างรู้สึกเพียงไออุ่นเร่งเร้าให้เธอและเขาใกล้ชิดมากขึ้นทุกนาที ร่างบอบบางกำลังนึกทบทวน เธอควรบอกเขาถึงสิ่งที่ยังค้างคา โรดิออนจะคิดเช่นไรหากรู้ว่า... “ลดา...ผมขอโทษ ผมกำลังจะแต่งงาน”