ตอนที่ 76

ลดาซึ่งอยู่ภายใต้เทรนช์โค้ทหนังสีขาวนั่งห่อไหล่กอดอกภายในรถเก๋งที่ราฟาอิลเป็นคนขับรถให้มาตลอดทางจากสถานีรถไฟกอมซาโมลสกายาและออกจากกรุงมอสโกจวบกระทั่งภาพทิวทัศน์สองข้างทางเปลี่ยนจากตึกรามบ้านช่องและโรงงานเก่าผุเป็นป่าละเมาะซึ่งยังถูกปกคลุมด้วยหิมะสะท้อนแสงวาววามใต้อาทิตย์ส่องลอดมวลหมู่เมฆที่กระจัดกระจายเต็มท้องฟ้า หญิงสาวตัดสินใจเดินทางกลับจากกรุงเซ็นต์ ปีเตอร์สเบิร์ก ทันทีที่เธอโทรหาโรดิออนและรับรู้ว่าเขากลับบ้านผิดเวลาเพราะเหตุใด ดวงตาสุกสว่างรื้นน้ำไม่ยอมแห้งเหือดตลอดระยะทางบนรถไฟสีแดงอันแสนเปลี่ยวเหงาซึ่งขากลับไร้แม้เงาของคนที่เธอซุกซบอกกว้างและช่างอบอุ่นนัก เขาอยู่กับจินเจอร์และผู้หญิงไร้ยางอายคนนั้นก็ไม่นึกหวาดหวั่นเลยสักนิดแม้เธอจะรับรู้ ลดาส่ายหน้าไปมาและบอกกับตัวเองว่า เธอจะไม่อภัยให้เขา...จะไม่ให้โอกาสผู้ชายหลายใจได้แก้ตัวแม้เธอต้องพบกับความโดดเดี่ยวอีกครั้ง ความหนาวเหน็บแล่นเข้าเกาะกุมหัวใจอ่อนล้าไม่ต่างจากภายนอกที่เกล็ดน้ำแข็งยังคงโอบคลุมยัสนาย่า ปอลยาน่า เสมือนคราแรกที่เธอเดินทางมาที่นี่ คฤหาสน์แม็กซิมานอฟยังคงเงียบเหงาขณะหญิงสาวก้าวย่างลงจากรถเก๋งที่ราฟาอิลพาเข้าไปจอดหน้าประตูทางเข้าซึ่งมีคนของ โรดิออนคอยเดินตรวจตราความเรียบร้อยอยู่สองสามคน ร่างบอบบางเดินลิ่วเข้าไปในห้องโถงใหญ่และต้องพบกับความประหลาดใจเป็นที่สุด ณ ที่นั้น ร่างสูงใหญ่ของบุรุษวัยกลางคนในชุดหนังกำลังนั่งจิบน้ำชากับสตรีวัยไล่เลี่ยกันซึ่งอยู่ในชุดผ้าลูกไม้สวมทับด้วยโค้ทเฟอร์ที่เก้าอี้รับแขก ทั้งสองหันมายังหญิงสาวพร้อมกันโดยมียูเลียน่าซึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ ยิ้มกว้างเมื่อเห็นคุณหนูของเธอ