ตอนที่ 79

กระดาษแผ่นบางเสมือนถูกอาบด้วยคราบน้ำตาแผ่นนั้นถูกพับกลับไว้ในซองของมันดังเดิม โรดิออนกุมซองจดหมายไว้ในมือทั้งสองก่อนก้มหน้าลงซบกับข้อมือของตัวเอง น้ำหยาดใสถั่งออกมาจากดวงมาจากดวงตาสีเหล็กกล้าหยาดแล้วหยาดเล่าทว่าปราศจากสุ้มเสียงแห่งความปวดร้าวที่แล่นเข้าเกาะกุมหัวใจแสนระย่อ ตลอดระยะเวลาที่คีริลยังมีชีวิตอยู่เขาไม่เคยสงสัยในตัวบิดาเลยแม้แต่อย่างเดียว ภาพของประธานบริหารแม็กซิมัสผู้ยิ่งใหญ่ตราตรึงในหัวใจของคนเป็นลูกเสมอ สิ่งที่งดงามและเป็นเสมือนช่อไม้ผลิบานในความรู้สึกคือคุณความดีที่คีริลมอบให้แก่เด็กพิการสูญเสียแขนขามากมายในสถานสงเคราะห์ของกรุงเซียราลีโอน หนึ่งในหลายประเทศที่ต้องแบกรับผลพวงของความขัดแย้งจากการสู้รบระหว่างกลุ่มกบฏอันโหดเหี้ยมกับรัฐบาล “โอ...ไม่...พระเจ้า!...พระเจ้า!”