ตอนที่ 37

“อืม...อือ” เสียงแหบเบาลอดออกมาจากกลีบปากสีชมพูเข้มบนวงหน้าสีกุหลาบที่เปลือกตากระพริบถี่และค่อย ๆ เปิดรับแสงนวลที่สะท้อนจากเปลวไฟในเตาเหล็กซึ่งฉาบทาไปรอบ ๆ ผนังกระโจม ร่างอรชรเปลือยเปล่าใต้ผ้าห่มผืนหนาบิดไปมาและลืมตาเต็มที่เมื่อความง่วงงุนสูญสลายไปจนหมด ยังเหลือแต่อาการปวดหนึบเล็กน้อยตามหัวคิ้วและหางตาเสมือนเป็นอาการปวดหัวตื้น ๆ หลังผ่านไปหลายชั่วยามในดินแดนที่แทบไม่เห็นแสงตะวัน ลดาขยับตัวเล็กน้อยและนึกไปว่าเมื่อคืนเธอดื่มวอดก้าไปกี่แก้ว และทำอะไรไปแล้วบ้าง จวบจนความทรงจำหลายอย่างเริ่มผุดพรายขึ้นมาในมโนนึกจนหญิงสาวหน้าแดงซ่าน ร่างบางตะแคงตัวและพบว่าโรดิออนไม่ได้ไปไหน ร่างสูงใหญ่ซึ่งไม่สวมใส่อะไรเลยใต้ผ้าห่มผืนเดียวกันนอนมองเธออยู่ข้าง ๆ ใบหน้าหล่อเหลาของเจ้าพ่อแม็กซิมัสยามนี้ดูผ่อนคลายและช่างมีพลังดึงดูดให้ลดาเผลอนิ่งมองเขาเนิ่นนาน “ตื่นแล้วหรือ อิเล็คตร้า?” โรดิออนถามเสียงนุ่มขณะดวงตาคู่คมจับอยู่บนใบหน้าหวานที่ห่างกันแค่คืบ