ตอนที่ 75

“วลาดิมีร์...วลาดิมีร์...ช่วย...ด้วย” โรดิออนกรอกเสียงแหบโหยลงไปก่อนสำนึกที่หลุดออกเป็นห้วงจะขาดหายไปจนหมดสิ้นพร้อมกับโทรศัพท์ที่ร่วงหล่นลงบนพื้น ท้องฟ้าเหนือแม่น้ำเนวาในคืนนี้ช่างมืดมิดไร้แม้แสงจันทร์ลอดผ่านหมู่เมฆซึ่งคลี่ตัวแผ่ปกคลุมผืนกำมะหยี่สีนิลดูน่าพรั่นพรึง รถเก๋งราคาแพงลิบสองคันแล่นตามกันมาจนกระทั่งชะลอความเร็วลงและจอดเลียบข้างราวสะพานใหญ่ข้ามแม่น้ำ ถนนตรงกลางนั้นกว้างขวางจนรถแล่นผ่านไปมาไม่มีแม้สักคันสังเกตเห็นร่างระหงของหญิงสาวถูกชายร่างยักษ์สองคนเดินขนาบข้างและจับแขนบางของเธอไพล่หลังไว้