ตอนที่ 98

“ร็อดคะ” ลดาไล้ริมฝีปากบนแก้มระคายด้วยขนเคราสั้น ๆ ของสามีก่อนจะปลอบประโลมเจ้าของนัยน์ตาสีเหล็กกล้าที่มีประกายเข้มขึ้นยามกล่าวถึงคนที่เขาเกลียดชัง “ถ้าเป็นจริงอย่างที่โจเซฟ พอร์ตนอยบอกไว้ว่าพระเจ้ามิได้ดลบันดาลให้เกิดสงคราม แต่สงครามจะดำเนินต่อไปตราบเท่าที่จิตใจมนุษย์ยังเป็นเช่นนี้ เราก็ควรต้องสวดขอพรภาวนาให้เพียงเศษเสี้ยวของความสงบเกิดขึ้นไม่ว่าจะเป็นแห่งใดแห่งหนึ่งบนโลกที่ยังเต็มไปด้วยความขัดแย้ง ลดาเชื่อว่าพระผู้เป็นเจ้าจะประทานความดีงามแก่มนุษย์เสมอ ร็อดคะ...ลืมสิ่งที่คุณยังค้างคาใจต่อคุณลุงคีริลเถอะนะคะ ตอนนี้ท่านคงเป็นสุขอยู่ในอ้อมกอดของพระเป็นเจ้าเพราะท่านได้สำนึกผิดต่อสิ่งที่ทำลงไปทุกอย่างแล้ว อย่าให้มันเป็นบาดแผลเรื้อรังในใจเพราะมันจะสร้างความเจ็บปวดให้คุณไม่จบไม่สิ้นนะคะที่รัก”