ตอนที่ 2 ผู้หญิงคนนี้เป็นอะไรของเขา

โลแกนมองตามสายตาของลีโอ เงาสีแดงโดดเด่นในฝูงชน เลย์ลาในชุดสีแดงไวน์เคลื่อนไหวอย่างสง่างามราวกับจะดึงดูดทุกคนรอบตัวเธอ กล้องสื่อจับจ้องมาที่เธอและบันทึกทุกการเคลื่อนไหวของเธอ ชั่วขณะหนึ่งที่เธอดูเหมือนซูเปอร์สตาร์เดินบนพรมแดง เลย์ลาเหรอ โลแกนตกตะลึงไปชั่วครู่ก่อนที่จะจำเธอได้ เธอชอบแต่งหน้าเบาๆ และใส่ชุดเรียบๆ มาตลอด นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นเธอแต่งตัวแบบนี้ ในอีกด้าน ฮาร์เปอร์หน้าซีด นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้พบเลย์ลา เมื่อเทียบกับรูปลักษณ์ที่เย้ายวนของเลย์ลาแล้ว ฮาร์เปอร์ดูธรรมดาเหมือนกับเด็กนักเรียนที่ยังแต่งตัวไม่เป็นไปเลย “คุณนายโรบินสันสวยมาก” ฮาร์เปอร์กล่าว น้ำเสียงของเธอแฝงไปด้วยความอิจฉาริษยาซึ่งหากไม่สังเกตดีๆ ก็คงจะไม่เห็น อีกด้านหนึ่ง เลย์ลาเห็นโลแกนและฮาร์เปอร์แล้ว เธอเดินตรงไปหาพวกเขา ฮาร์เปอร์คาดหวังว่าเลย์ลาจะตกใจและอับอายเมื่อเห็นเธออยู่กับโลแกน เพราะเลย์ลาไม่รู้ว่าเธอเองก็มาด้วย แต่เลย์ลากลับเดินเข้ามาหาพวกเขาด้วยรอยยิ้มที่สงบนิ่งราวกับว่าเธอรู้มาตลอด “ถ้าคุณนายโรบินสันอยู่ที่นี่ แล้วผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ คุณโรบินสันคือใครล่ะ” สื่อบางคนกระซิบกระซาบ เลย์ลาเดินเข้าไปหาโลแกน เกาะแขนของเขาแล้วยื่นมือไปหาฮาร์เปอร์พร้อมรอยยิ้ม “คุณคงเป็นฮาร์เปอร์ นักศึกษาที่โลแกนเคยพูดถึง สวัสดีจ้ะ ฉันเลย์ลา เรียกฉันว่าคุณนายโรบินสันก็ได้” ฮาร์เปอร์ดึงมือออกจากแขนของโลแกนอย่างเก้ๆ กังๆ แล้วจับมือที่เลย์ลายื่นมาเบาๆ “สวัสดีค่ะ คุณนายโรบินสัน” คำนำหน้า “คุณนายโรบินสัน” ทำให้เธอรู้สึกราวกับมีหนามทิ่มแทง เลย์ลาพูดต่อ “โลแกนบอกว่าคุณเป็นนักศึกษาที่เขาคอยดูแล คุณมีแผนจะไปเรียนต่อต่างประเทศในอีกไม่กี่ปีข้างหน้านี้ใช่ไหม” ฮาร์เปอร์แอบเหลือบมองโลแกน โลแกนตอบว่า “ผลการเรียนของฮาร์เปอร์ยอดเยี่ยมมาก เธอวางแผนจะไปต่างประเทศในปีนี้ แต่เธอค่อนข้างขี้อาย ผมเลยพาเธอมาที่นี่เพื่อเปิดหูเปิดตาน่ะ” แหงล่ะ ครั้งนี้เขาพาฮาร์เปอร์มาเพื่อให้เธอได้เปิดหูเปิดตา ในตอนนี้โลแกนยังไม่ได้ตกหลุมรักฮาร์เปอร์ทั้งใจ เขามาตกหลุมรักเธอจริงๆ หลังจากที่เธอกลับมาจากต่างประเทศ อย่างไรก็ตาม เขาเริ่มพาฮาร์เปอร์ไปงานต่างๆ มากมาย ทำให้แฮสตินรู้ดีว่าเขาชอบนักศึกษาสาวคนหนึ่ง ตอนนี้ เรื่องทั้งหมดนี้ไม่สำคัญสำหรับเลย์ลาอีกต่อไป จุดประสงค์ของเธอในการมาร่วมงานประมูลไม่ใช่เพื่อแข่งขันกับฮาร์เปอร์เพื่อเรียกร้องความสนใจจากโลแกน แต่เพื่อวัตถุประสงค์ที่สำคัญกว่านั้น "โลแกน ดูแลคุณฮามิลตันให้ดีนะคะ ฉันจะเข้าไปข้างในก่อน" เลย์ลาปล่อยมือจากแขนของโลแกน โลแกนตกตะลึง เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคำพูดเหล่านั้นจะออกมาจากปากของเลย์ลา พอเขาหายตกใจ เธอก็เข้าไปในสถานที่จัดงานแล้ว โลแกนขมวดคิ้ว เลย์ลาที่ชอบตีโพยตีพายกลายเป็นว่าง่ายแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ในขณะที่เลย์ลานั่งอยู่ในมุมที่ไม่โดดเด่น ทั้งห้องประมูลก็เต็มไปด้วยชนชั้นสูงของแฮสติน ถ้าเธอจำไม่ผิด ที่ดินรกร้างแห่งหนึ่งจะถูกซื้อโดยนักธุรกิจรายย่อยในระหว่างการประมูลครั้งนี้ ต่อมา ที่ดินแปลงนั้นจะมีค่าอย่างน่าเหลือเชื่อเนื่องจากการพัฒนาระดับไฮเอนด์รอบๆ ทำให้ที่ดินแปลงนั้นกลายเป็นอสังหาริมทรัพย์ชั้นดี สิ่งนี้ทำให้พ่อค้ารายย่อยกลายเป็นเจ้าพ่อธุรกิจที่ประสบความสำเร็จ เนื่องจากเธอตัดสินใจที่จะแยกทางกับโลแกน เธอจึงจำเป็นต้องหาทางหนีทีไล่ให้ตัวเอง ในระหว่างนั้นหลังจากที่โลแกนนั่งลงแล้ว เขาก็กวาดตาไปทั่วห้องเพื่อหาเลย์ลา ฮาร์เปอร์ซึ่งอยู่ข้างๆ ถามเขาอย่างอายๆ ว่า “คุณโรบินสัน ฉันควรเป็นคนเสนอราคาจริงๆ เหรอคะ” เสียงของเธอทำให้โลแกนหลุดจากภวังค์ เขาตอบว่า “ใช่ ผมเชื่อในการตัดสินของคุณ” แก้มของเธอแดงขึ้นเล็กน้อย เธอทุ่มเทเวลาหลายปีให้กับการเรียนเรื่องการเงินเพื่อเวลานี้ ที่ชั้นสอง เลย์ลาเหลือบมองด้วยความสุขุมไปที่โลแกนและฮาร์เปอร์ที่กำลังคุยกันอย่างมีความสุข ฮาร์เปอร์มีทักษะบางอย่าง ซึ่งเป็นหนึ่งในเหตุผลที่โลแกนสนใจเธอ ในชาติก่อน ฮาร์เปอร์ได้ที่ดินที่มีมูลค่าผืนหนึ่งมาให้โลแกน ซึ่งทำให้เขามองเธอเปลี่ยนไป แต่ในความเป็นจริง ที่ดินผืนนั้นล้ำค่ามาโดยตลอด ด้วยทรัพย์สินของโรบินสันกรุ๊ปในบริเวณใกล้เคียง ฮาร์เปอร์จึงเสนอราคาโดยใช้เงินของโลแกนได้ตามใจ ดังนั้นมูลค่าทรัพย์สินของโรบินสันกรุ๊ปที่อยู่รอบๆ ที่ดินก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน ท้ายที่สุดโลแกนจะไม่ขาดทุนใดๆ แม้จะไม่มีฮาร์เปอร์ โลแกนก็คงจะได้ที่ดินนั้นมาอยู่ดี ตามที่คาดไว้ ฮาร์เปอร์เริ่มเสนอราคาทันทีที่การประมูลเริ่มขึ้น เธอสามารถคว้าที่ดินผืนสำคัญสามผืนแรกได้สำเร็จ โลแกนนั่งเคียงข้างเธอราวกับเทวดาผู้พิทักษ์ "เริ่มการประมูลมูนทาวน์ในแฮสติน หนึ่งพันล้าน" "สองพันล้าน" เป็นครั้งแรกหลังจากที่การประมูลเริ่มขึ้นที่การเริ่มเสนอราคาของเลย์ลาทำให้ทั้งห้องตกตะลึง โลแกนขมวดคิ้ว ผู้หญิงคนนี้เป็นอะไรของเขา ฮาร์เปอร์กระซิบว่า “ที่ดินผืนนี้ไม่ได้มีค่าอะไรนัก ฉันกลัวว่าเงินสองพันล้านของคุณนายโรบินสันจะสูญเปล่านะคะ” เขาส่งข้อความหาเลย์ลา “เลย์ลา คุณกำลังทำอะไรอยู่” เลย์ลาเหลือบมองโทรศัพท์ของเธอ จากนั้นก็เก็บโทรศัพท์ลงอย่างไม่ใส่ใจ โดยไม่ตอบกลับใดๆ "สองพันล้านครั้งที่หนึ่ง" "สองพันล้านครั้งที่สอง" "เลย์ลาเสียสติไปแล้วเหรอ สองพันล้านเพื่อที่ดินที่ไร้ค่าผืนนี้เนี่ยนะ" เฟดริกซึ่งอยู่บนชั้นสองรู้สึกประหลาดใจ "สามพันล้าน" เซนเอ่ยตัวเลขอย่างใจเย็นข้างๆ เขา เฟดริกแทบจะพลิกโต๊ะ เขากัดฟันแน่น "เซน นี่นายก็เสียสติเหมือนกันเหรอ" เลย์ลาขมวดคิ้วจากอีกด้านของห้อง สงสัยว่าใครกำลังพยายามแย่งชิงที่ดินจากเธอ เมื่อเธอเงยหน้าขึ้น เธอก็เห็นเซนอยู่ฝั่งตรงข้าม เธอจำได้เลือนลางว่าเซนมีส่วนเกี่ยวข้องกับอุตสาหกรรมตลาดมืด เขาเริ่มทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน "สี่พันล้าน" เธอเพิ่มเดิมพันอย่างใจเย็น ที่ชั้นล่างโลแกนขมวดคิ้วหนักยิ่งขึ้น เขาพิมพ์ข้อความบนโทรศัพท์อีกครั้ง 'เลย์ลา เงียบเลยนะ' คราวนี้ เลย์ลาเพียงแค่ปิดโทรศัพท์ของเธอ "ห้าพันล้าน" เมื่อเผชิญกับความท้าทายที่โจ่งแจ้งของเซน เลย์ลาก็กัดฟันด้วยความหงุดหงิด ได้ อยากเล่นนักใช่ไหม เธอประกาศอย่างกล้าหาญว่า "หนึ่งหมื่นล้าน" "เธอบ้าไปแล้ว เธอบ้าไปแล้วจริงๆ" เฟดริกอุทาน ที่ชั้นล่าง โลแกนลุกขึ้น แม้แต่ตัวเขาเองซึ่งปกติจะสุขุมก็ยังไม่สามารถเข้าใจเจตนาของเธอได้ สำหรับเขาแล้วที่ดินผืนนี้มีมูลค่าไม่ถึงหนึ่งพันล้านด้วยซ้ำ แต่ถึงกระนั้นเลย์ลาก็เต็มใจที่จะจ่ายเงินหมื่นล้านเพื่อซื้อมันงั้นเหรอ เซนมองเลย์ลาด้วยท่าทีไม่ยี่หระ เขายิ้มจางๆ และทำท่าทำทาง "หนึ่งหมื่นล้านครั้งที่หนึ่ง" "หนึ่งหมื่นล้านครั้งที่สอง" "หนึ่งหมื่นล้านครั้งที่สาม ขาย" ความรู้สึกโล่งใจแผ่อยู่ในอกของเลย์ลาเมื่อค้อนได้เคาะลง ในที่สุดเธอก็ได้ที่ดินมา แต่เธอกลับใช้เงินไปแปดพันล้านโดยไม่จำเป็น ทั้งหมดเป็นเพราะตาเซนนั่น เธอจ้องมองเซนจากระยะไกล เฟดริกสะกิดเซน “นี่ เลย์ลาจ้องนายอยู่แหนะ ถ้าฉันเป็นนายฉันจะระวังหลังให้ดี” เซนเลิกคิ้วขึ้นดูไม่สะทกสะท้าน ชั้นล่าง ฮาร์เปอร์ดึงโลแกนไปข้างๆ แล้วพูดว่า “คุณโรบินสันคะ คุณนายโรบินสันจะทำให้คุณเสียเงินไปเปล่าๆ นะคะ” เขาตอบอย่างเย็นชา “เธอเป็นคนตั้งราคาเอง ไม่มีใครช่วยเธอได้หรอก”