ตอนที่ 5 คุณนายโรบินสันยืนอยู่ข้างๆ คุณโรบินสัน

รอยยิ้มของฮาร์เปอร์ค้างไป “ทำไมล่ะคะ” เธอถาม “คุณโรบินสันพาคุณนายโรบินสันมาด้วยคืนนี้ เพราะงั้นคุณเลี่ยงงานเลี้ยงนี้ดีกว่าครับ คุณฮามิลตัน” เสียงปลายสายอธิบาย ฮาร์เปอร์ฝืนยิ้มออกมาแล้วตอบว่า “อ้อ คุณนายโรบินสันมาด้วย... ฉันไม่ได้ตื่นเต้นที่จะไปอยู่แล้วล่ะค่ะ” “เข้าใจแล้วครับ” เสียงนั้นตอบ จากนั้นก็วางสายไป ฮาร์เปอร์จ้องโทรศัพท์ของเธอพลางกัดริมฝีปาก ขณะที่เพื่อนร่วมห้องของเธอมองหน้ากันด้วยความสงสัย “ฮาร์เปอร์ แฟนเธอยกเลิกนัดเหรอ” หนึ่งในนั้นถาม อีกคนเสริมว่า “นี่ไม่ใช่งานเลี้ยงนานาชาติใหญ่โตเหรอ ฉันนึกว่าเขาจัดขึ้นเพื่อแนะนำเธอให้รู้จักกับพวกเจ้าพ่อต่างชาติสุดไฮโซซะอีก” เมื่อรับรู้ถึงสายตาที่มองมาที่เธออย่างสงสัย ฮาร์เปอร์ก็ยักไหล่และพยายามทำเป็นไม่สนใจ “ก็เขาต้องดูแลลูกค้ารายใหญ่นี่ ฉันคงทำให้เขาเสียงานไม่ได้หรอก” จากนั้นเธอก็มองไปที่ชุดราตรีในมือ ความรู้สึกผิดหวังเริ่มคืบคลานเข้ามาในขณะที่เธอสงสัย โลแกนไม่ชอบเลย์ลามาตลอด จู่ๆ มาทำแบบนี้ได้ยังไง... ฮาร์เปอร์กำชุดราตรีแน่นและสาบานอยู่ในใจเงียบๆ ฉันตั้งหน้าตั้งตารองานคืนนี้อย่างใจจดใจจ่อ ฉันจะไม่ปล่อยให้เรื่องนี้มาทำลายค่ำคืนของฉันได้ … เมื่อค่ำคืนคืบคลานเข้ามา โลแกนก็จัดการให้ลีโอส่งชุดราตรีสีดำสุดสวยที่ได้รับแรงบันดาลใจจากฟินเดลลามาให้เลย์ลา โลแกนซึ่งรออยู่ข้างล่างมองเลย์ลาที่เดินลงบันไดมาอย่างสง่างาม แม้ว่าเขาจะเคยเห็นเธอสวมชุดสีแดงเบอร์กันดีมาแล้ว แต่ลุคใหม่นี้ก็ทำให้เขาตกตะลึง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาสังเกตเห็นว่าเลย์ลาสวยแค่ไหน “ฉันพร้อมแล้วค่ะ” เลย์ลาพูดโดยสบตากับโลแกน “โอเค ผมจะให้ลีโอไปเอารถมา” โลแกนตอบพร้อมพยักหน้า แต่เธอแทบจะไม่ได้ฟัง ขณะที่เธอเปิดประตู เธอก็เห็นลีโอยืนรออยู่ข้างนอก ลีโอประทับใจจนอดไม่ได้ที่จะชมว่า “คุณนายโรบินสัน คุณสวมชุดนี้แล้วสวยมากครับ สวยกว่าคุณฮามิลตันซะอีก” โลแกนตวัดสายตามองเขาอย่างดุร้ายทันทีที่ได้ยินชื่อฮาร์เปอร์ เมื่อลีโอรู้ตัวว่าทำพลาด เขาก็เงียบทันที เลย์ลาไม่สะทกสะท้านและพูดขึ้นขณะที่นั่งลงในรถว่า "ไม่เป็นไร" เมื่อเลย์ลาขึ้นรถแล้ว โลแกนก็โน้มตัวไปหาลีโอแล้วกระซิบว่า "ดูเหมือนว่าโบนัสเดือนนี้ของนายจะไม่เหลือแล้ว" ลีโอรู้สึกไม่ยุติธรรมแต่ก็นิ่งเงียบเพราะรู้ว่าตัวเองล้ำเส้น เมื่อพวกเขามาถึงคลับ โลแกนก็ช่วยพาเลย์ลาลงจากรถ ทำให้ผู้คนที่เดินผ่านไปมาต่างมองมาด้วยสายตาชื่นชม หนึ่งในนั้นถามว่า "ผู้หญิงที่อยู่กับคุณโรบินสันคือใครน่ะ" "ฉันคิดว่าเธอคือคุณนายโรบินสันนะ" อีกคนตอบ อีกคนเสริมว่า "หืม ฉันไม่เคยเห็นคุณและคุณนายโรบินสันมางานด้วยกันมาก่อนเลย ทั้งสองดูเป็นคู่ที่ดูดีทีเดียว" … ขณะที่พวกเขาเดินไปรอบๆ โลแกนก็จับมือเลย์ลาไว้ และแม้ว่าเธอจะอยากดึงมือกลับ แต่สายตาที่จับจ้องมาของผู้คนที่เดินผ่านทำให้เธอต้องคิดทบทวนอีกครั้ง เลย์ลาสังเกตเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยจากอดีตของเธอขณะมองสำรวจฝูงชน โลแกนมีอิทธิพลอย่างมากในโลกธุรกิจ ซึ่งเห็นได้จากการที่เขาเข้าร่วมงานระดับนานาชาติครั้งสำคัญที่เต็มไปด้วยผู้ประกอบการชั้นนำในอุตสาหกรรม ผู้จัดงานการกุศล และเจ้าพ่ออสังหาริมทรัพย์ เมื่อนึกย้อนกลับไป เลย์ลาพยายามอย่างหนักที่จะเชี่ยวชาญด้านการเงินเพื่อสร้างความประทับใจให้กับโลแกน แต่สุดท้ายก็ไร้ผล ท่ามกลางเสียงพูดคุย เสียงแก้วแตกที่ดังขึ้นอย่างกะทันหันดึงดูดความสนใจของทุกคน คนสวนชราคนหนึ่งบังเอิญไปชนแจกันดอกกุหลาบล้ม ทำให้ผู้จัดการคลับต่อว่าอย่างรุนแรง “ใครปล่อยให้ชายแก่คนนี้เข้ามาเนี่ย ไล่เขาออกไปซะ” ผู้จัดการคลับตะคอก “เดี๋ยวก่อน” เลย์ลาพูดแทรกขึ้นขณะก้าวไปข้างหน้าเพื่อเก็บดอกกุหลาบที่ร่วงหล่น เมื่อเธอทำเช่นนั้น เธอก็สังเกตเห็นว่าดอกกุหลาบถูกตัดแต่งอย่างระมัดระวัง หนามถูกกำจัดออกแล้ว และมันเป็นพันธุ์ที่หายาก “คุณนายโรบินสัน ชายแก่คนนี้ทำแจกันกุหลาบของคุณทอมสันแตกและก่อความวุ่นวาย ผมจะพาเขาออกไปครับ” ผู้จัดการคลับอธิบายอย่างหนักแน่น เลย์ลาพยายามทำให้ทุกอย่างผ่อนคลายและแนะนำว่า “มันเป็นอุบัติเหตุ คุณช่วยขอให้เขาเอาแจกันใหม่มาได้ไหมคะ” จากนั้นเธอก็เสนอว่า “เนื่องจากผู้เฒ่าทอมสันนำดอกกุหลาบเหล่านี้มา การไม่เพลิดเพลินกับมันก็คงจะเสียเปล่า ทำไมเราไม่ให้สาวๆ หยิบกันไปคนละดอกเพื่อเป็นสัญลักษณ์แห่งน้ำใจของเขาล่ะคะ” ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย และผู้จัดการคลับก็ทำท่าให้ชายชราคนสวนแจกดอกกุหลาบ โลแกนเดินเข้าไปหาเลย์ลาแล้วกระซิบว่า “ผมไม่คิดว่าคุณจะเป็นคนทำให้บรรยากาศคึกคัก” เลย์ลายักไหล่แล้วตอบว่า “ฉันแค่พยายามจะให้เครดิตผู้เฒ่าทอมสันค่ะ” ขณะเดียวกันที่ด้านนอกคลับ ฮาร์เปอร์กระโดดลงจากแท็กซี่โดยสวมชุดราตรีสีดำเก๋ไก๋ เมื่อเธอเดินบนทางเท้า เธอก็สังเกตเห็นสายตาเคลือบแคลงที่กำลังมองมาทางเธอ ฮาร์เปอร์เมินเฉยต่อความสนใจนั้นและตั้งใจแน่วแน่ที่จะเข้าไปในคลับ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมองสำรวจเธออย่างรวดเร็วแล้วถามว่า "มีบัตรเชิญไหมครับคุณ" ฮาร์เปอร์ตกใจและรู้ตัวว่าเธอไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้นเลยด้วยซ้ำ นี่เป็นเรื่องใหม่สำหรับเธอ เพราะที่ผ่านมาเธอเคยเข้าไปพร้อมกับโลแกนเสมอ "คุณครับ ถ้าไม่มีบัตรเชิญก็เข้าไม่ได้นะครับ" เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกล่าวอย่างหนักแน่น "ฉันมากับคุณโรบินสัน" ฮาร์เปอร์โกหก เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหรี่ตาลงด้วยความสงสัยและถามว่า "คุณและคุณนายโรบินสันอยู่ข้างในแล้ว คุณคือใครครับ" ฮาร์เปอร์รู้สึกถึงสายตาที่ทุกคนจ้องมองมา เธอหน้าแดงก่ำ ก่อนที่เธอจะทันได้พูดอะไร ลีโอซึ่งยืนอยู่ใกล้ๆ ก็ก้าวเข้าไปและพูดว่า "คุณครับ เธอมากับเรา" ด้วยการขัดจังหวะของลีโอ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจึงอนุญาตให้ฮาร์เปอร์เข้าไปได้ในที่สุด ขณะที่เธอเดินเข้าไปในคลับเธอก็รู้สึกโล่งใจ แต่กลับถูกลีโอจ้องมองด้วยความสงสัย ลีโอถามว่า "คุณฮามิลตัน คุณมาทำอะไรที่นี่ครับ" ฮาร์เปอร์อธิบายอย่างลังเล "ฉัน... ฉันอยากจะลองเผชิญโลก คุณโรบินสันมักจะบอกว่าฉันเก็บตัวเกินไป และเพราะว่าฉันจะเดินทางไปต่างประเทศเร็วๆ นี้ ฉันเลยคิดว่าการลองมางานแบบนี้ดูก็น่าจะดีน่ะค่ะ ลีโอ คุณช่วยพาฉันเข้าไปหน่อยได้ไหม" ลีโอลังเลใจเมื่อพิจารณาคำขอของเธอ ฮาร์เปอร์พูดต่อว่า “เป้าหมายของฉันคือเรียนให้จบโดยเร็วและกลับมาช่วยคุณโรบินสัน คราวที่แล้วคุณนายโรบินสันทุ่มเงินหนึ่งหมื่นล้านไปกับการซื้อที่ดิน ซึ่งเป็นความคิดที่ไม่ดีแน่ เธอไม่เชี่ยวชาญเรื่องการเงินเท่าไหร่น่ะค่ะ คืนนี้มีมหาเศรษฐีมากมาย ฉันเป็นห่วงว่าเธอคงเทียบชั้นคุณโรบินสันไม่ได้หรอก” ในที่สุดลีโอก็ยอม ด้วยคิดว่า คุณโรบินสันไม่เก่งเรื่องการเงินเท่าไหร่นัก นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมฮาร์เปอร์จึงเป็นคนที่คุณโรบินสันนึกถึงเสมอ ทักษะการเงินของเธอทำให้เขาทึ่งไปเลย ฮาร์เปอร์เดินเข้าไปในคลับอย่างแช่มชื่น และเห็นโลแกนกำลังสนทนากับชาวต่างชาติอยู่ จากนั้นเธอก็เดินชนชายชราคนหนึ่งอย่างรีบร้อน ทำให้ชุดของเธอเปียกโชก ฮาร์เปอร์โพล่งออกไปอย่างฉุนเฉียวว่า “นี่ ระวังหน่อยสิ ตาบอดหรือไง” สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปในทันทีขณะที่เธอเหลือบมองชุดที่เปียกชื้นของเธอ