ตอนที่ 3 พะอืดพะอมเต็มทน

ประตูห้องหอถูกปิดลง ขณะเจ้าสาวเลี่ยงไปอาบน้ำ เจ้าบ่าวก็ไม่รอช้าแก้ผ้าล่อนจ้อนกระโดดขึ้นไปนั่งโด่รอบนเตียง ตั้งใจหนักแน่นคืนนี้ยัยดอกฟ้าจอมหยิ่งต้องหมอบราบคาบแก้วคาดุ้นไม่สว่างอย่าหวังได้นอน อันที่จริงเขาสงสารเธอนะ ผ่านเหตุการณ์พังพินาศมาขนาดนี้คงเกือบเสียสติไปเลย แต่พอเห็นปลายจมูกเชิดๆก็อดหมั่นไส้ไม่ได้ ตัวเองเข้ามาพึ่งพาเขาแท้ๆ จะพูดจาหวานหูคะขาสักนิดให้ใจฉ่ำไม่มี เคยไม่ชายตาแลยังไง ขนาดวันเข้าหอด้วยกันก็ยังเป็นแบบนั้น คอยดูว่าถ้าโดนเอาแล้วจะยังเมินได้อยู่ไหม อยากรู้นักเวลาถูกจับนม ตีก้นจะร้องแบบไหน หรือตอนที่ลิ้นของพี่ซุกร่อนอยู่ในร่องน้ำหวาน เสียงครางเสียวของนางจะถึงอกถึงใจเพียงใด แค่คิดลูกชายจอมเอาแต่ใจก็ดีดตัวขึ้นแข็งแรงเต็มกำมือ มันเป็นขนาดที่แม้แต่สาวละตินเห็นยังอ้าปากค้างร้อง ว้าว! ทำท่าขนลุกขนพอง เรื่องจัดให้ฝ่ายหญิงถึงอกถึงใจเขาถนัด ใครได้ขึ้นเตียงกับเสือคำรามต้องติดใจทุกราย ลีลาเสือร่อนหงส์ถ่ายทอดจากรุ่นสู้รุ่น ต่อให้น้องหงส์ก้นเด้งจะเคยผ่านมากี่ดุ้นก็มั่นใจว่าตนเองคือที่สุด ไม่หลงใหลจนร้องหาผัวคะผัวขาทุกคืนก็ให้มันรู้ไปสิ “อาบน้ำเป็นชั่วโมงๆขนาดนี้ เนื้อตัวคงหอมถึงใจพี่สุดๆ” “ค่ะ เข้าหอทั้งทีก็ต้องสะอาดสะอ้านหน่อย” ปฏิมาในชุดนอนพลิ้วไหวตอบหน้าตายพลางเดินมานั่งลงบนเตียง อ้าว!ไม่เล่นตัวซะงั้น ดูง่ายรู้งานกว่าที่คิด ประติมากรรมชิ้นเอกที่มีส่วนสูงเพียง163เซนติเมตรแต่เต็มไปด้วยส่วนเว้าส่วนโค้งควรค่าแก่การกอดรัดฟัดเหวี่ยง เรือนผิวขาวผ่องมีออร่า ใบหน้าเรียวได้มิติ จมูกโด่งเชิดรับดวงตากลมโตประดับแพขนตางอนช่างดูลึกลับน่าค้นหา ปากกระจับอวบอิ่มซึ่งบ่งบอกนิสัยเย่อหยิ่งเอาแต่ใจแบบคุณหนูไว้อย่างเด่ดชัด ลงตัวที่คางเรียวมนขนานหน้าผากโหนกนูนขยายความเป็นคนมีความคิดความอ่านเฉลียวฉลาดของเจ้าตัวออกมาด้วย เธอมองเขาสายตาไม่จับที่จุดใดจุดหนึ่งก่อนจะเอ่ยอีก “คุณก็ควรไปอาบด้วยนะคะ” อย่างไม่สทกสะท้านเมื่อเห็นร่างกายเปล่าเปลือยเต็มลำ จะตาลุกตาวาวให้เกียรติขนาดกันสักนิดก็ไม่มี อย่าบอกนะว่าเคยโดนของใหญ่กว่านี้มาแล้ว ดุ้นไอ้หรั่งคนไหนกัน ปฏิมาทั้งสวยและเซ็กซี่พราวเสน่ห์ในแบบที่หาตัวจับยาก ผู้ชายตามจีบนางเยอะทั้งไทยทั้งเทศ พึ่งมาเรตติ้งตกก็ตอนบ้านล่มนี่เอง ตอนนี้จะเหลือก็แต่พวกชีกอที่อยากเคลมชีไปเป็นเมียน้อยเมียเก็บเท่านั้น ถ้าไม่ได้เขากับพ่อหยิบขึ้นมาซ่อมปีกให้ ป่านนี้คงไปอยู่ในกรุเมียน้อยของนักการเมืองเฒ่าหรือไม่ก็เด็กเสี่ย ของเล่นลับๆไฮโซสักคน หัวสูงเย่อหยิ่งขนาดนี้จะยอมจมไปทนลำบากทำงานอย่างชนชั้นกลางได้ยังไง ไม่มีทาง เขารู้เธอเกลียดที่ต้องพึ่งพาคนอื่น แต่ตอนนี้เลี่ยงได้ที่ไหน ไม่พึ่งก็ตาย โดยสัญชาตญาณสุดท้ายมนุษย์ก็ต้องยอมวางศักดิ์ศรีเพื่อความอยู่รอด มันเป็นแบบนั้น “พี่พึ่งอาบก่อนพ่อกับป้าจะมา ต้องอาบอะไรบ่อยขนาดนั้นครับคนสวย” เขาเอื้อมมือออกไปจับปลายคางเรียวขยิบตาเจ้าเล่ห์พร้อมยกยิ้มมุมปากอวดเสน่ห์พราวพรั่งของตนแบบที่เผลอทำบ่อยๆกับคู่นอน ปฏิมานิ่งเฉยไม่แสดงสีหน้า แต่เพียงครู่หนึ่งก็เผยยิ้มบางๆ เป็นยิ้มที่ดูออกว่าประดิษฐ์ “ตามใจค่ะ” “ตามใจ? จะไม่อาบน้ำก็ตามใจหรือว่าจะเอาก็ตามใจ” “แล้วแต่คุณจะคิดค่ะ” เดาถูกใช่ไหมว่าน้ำเสียงเธอเป็นแบบไหน ไม่ได้ขัดขืน สมยอม แต่มีเส้นกั้นการยอมไว้อย่างจองหอง “เรียกพี่สิ พี่ราม แล้วก็แทนตัวเองว่าเคล พี่ไม่ชอบสรรพนามคุณฉันมันฟังดูห่างเหิน พ่อเราเป็นเพื่อนรักกันแท้ๆ หรือว่ายังรู้สึกรังเกียจเศรษฐีบ้านนอก” เขาประชดด้วยน้ำเสียงชวนขนลุก มือซนลูบไล้ลงมาที่เรียวแขนเชยชมผิวขาวบอบบางด้วยสายตาอวดดีไปทางกระหายกามอย่างออกนอกหน้า “อย่าพูดอย่างงั้นเลยค่ะ เคลไม่เคยรังเกียจความเป็นเศรษฐีบ้านนอกอะไรที่พี่พูด ตอนนี้เคลต่างหากที่น่ารังเกียจ ตกต่ำจนทำให้พี่รู้สึกว่าต้องเสียสละตัวเองคงพะอืดพะอมเต็มทน”