ตอนที่ 8 ขอหย่ากับพี่ราม

............... เรื่องที่ติดเทรนxอันดับหนึ่งวันนี้คือข่าวรัฐมนตรีวิเชียรถูกลอบสังหารเสียชีวิตคารถ ผู้คนต่างวิพากษ์วิจารณ์ไปต่างๆนานาถึงสาเหตุ แต่สุดท้ายก็หนีไม่พ้นคดีทุจริตของรัฐมนตรีปิยชาติที่พึ่งเสียชีวิตไปก่อนหน้านี้ ทว่ายังไม่ทันข้ามวันก็มีข่าวออกมาอีก รัฐมนตรีพูนเกษมถูกจับกุมในข้อหาจ้างวานฆ่าและทุจริตคอรัปชั่นขณะกำลังพยายามหลบหนีออกนอกประเทศ ศาลมีคำสั่งห้ามประกันตัว งานนี้บรรดาสส.พรรคร่วมก็โดนด้วยทั้งหมด กลายเป็นข่าวใหญ่ที่ประชาชนให้ความสนใจเป็นอย่างมาก คนในโซเชียลขุดคุ้ยโยงประเด็นเรื่องต่างๆเข้ามามากมาย รวมถึงกลุ่มนักล่าแม่มดที่พากันเอาทัวร์ไปลงบรรดาลูกหลานญาติโกโหติกาของนักการเมืองเหล่านั้น ครอบครัวของปฏิมาก็โดนด้วย หญิงสาวปิดแอคเคาท์โซเชียลของตนทุกช่องทางเพื่อเลี่ยงขีปนาวุธออนไลน์ และตั้งสติเพื่อเผชิญหน้ากับคนรอบข้างที่ยังเหลืออยู่ในชีวิตจริง..... “ข่าวดังขนาดนี้หนูเคลคงรู้แล้ว” กำนันคำหลวงนั่งกุมขมับยังทำใจไม่ได้กับเรื่องที่เกิดขึ้น คำสาบานก่อนรับตำแหน่งศักดิ์สิทธิ์เหนือสิ่งอื่นใด เพียงไม่นานพวกที่มันทุจริตก็ฉิบหายวายวอด ไอ้คุณเพื่อนรักไม่น่าเป็นไปกับคนสารเลวพวกนั้นเลย มันคงโดนเมียผู้ดีเก่าตีนแดงเป่าหูจนจมไม่ลงถึงได้ปล่อยให้ตัวเองกลายเป็นคนตะบัดสัตย์ “น่าจะรู้ดีตั้งแต่พ่อแม่ตายแล้วมั่ง” “เอาเถอะ ถือซะว่าช่วยกันเอาคนผิดมาลงโทษ” “คนคงตราหน้าอาคุณว่าเป็นนักการเมืองโกงกินไปอีกนาน ถึงตายไปแล้วกระดูกก็ไม่มีวันเย็นลงได้” “นั่นน่ะสิ แต่ถึงยังไงพ่อก็ยังเชื่อนะว่าไอ้คุณมันเป็นคนดี มันไม่น่าทำแบบนั้นเลยจริงๆ กะอีแค่หลุดจากตำแหน่งหรือจนลงหน่อย หรือถ้าไม่เหลืออะไรเลยกลับบ้านเราก็ยังมีข้าวปลาอาหารมีผักข้างรั้วไว้กินกับน้ำพริก มันไม่น่าหลงระเริงในยศถาบรรดาศักดิ์จนชีวิตพังเลย” “แล้ว พอเรื่องมันเป็นอย่างงี้พ่ออายไหมที่มีเพื่อนเป็นคนโกง แถมยังต้องมีลูกสะใภ้เป็นลูกสาวคนโกงอีก” “......” กำนันคำหลวงส่ายหน้าแบบพูดได้ไม่เต็มปาก จึงถามลูกชายกลับไปบ้าง “แล้วแกล่ะอายไหม ถ้ามันฝืนใจมากที่มีหนูเคลเป็นเมียแกบอกพ่อได้นะ” เป็นคำถามจริงจังแต่แฝงปลายเสียงประชดเอาไว้ด้วย คำรามนิ่งงัน ครู่หนึ่งจึงส่งเสียงกรายๆเหมือนไม่อยากตอบ “ก็....” ก๊อกๆๆ! คนที่ยืนอยู่หน้าห้องนั่งเล่นทันได้ยินทุกประโยค ปฏิมาไม่รอฟังคำตอบเคาะเพื่อให้สัญญาณตามมารยาทแล้วพาตัวเองก้าวเข้าไป “คุณลุงคะ” “อ้าว!หนูเคล ลุงได้ยินว่าออกไปทำธุระข้างนอก กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่จ๊ะ” “พึ่งกลับมาถึงเมื่อครู่ค่ะ เคลเห็นข่าววันนี้แล้วก็เลยอยากจะมาขอบคุณคุณลุงกับพี่ราม” กำนันคำหลวงสบตากับลูกชาย สีหน้าลำบากใจด้วยกันทั้งคู่เมื่อเห็นหญิงสาวนั่งคุกเข่าลง ปฏิมาคลานเข่าเข้าไปยังจุดที่กำนันคำหลวงนั่งอยู่ก่อนจะก้มลงกราบเท้า เห็นอย่างนั้นผู้เป็นใหญ่จึงรีบก้มลงไปรับมือลูกสะใภ้ดึงขึ้นมา “หนูเคล ไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้ ลุงเต็มใจทำเพื่อความถูกต้อง มันดีแล้วลุงภูมิใจที่ได้มีส่วนช่วยเอาคนผิดพวกนั้นมาลงโทษ ส่วนเรื่องพ่อแม่ของหนู ลุงรู้ดีว่าหนูไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรด้วย อย่าคิดมากเลยนะ” ปฏิมาใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศเป็นส่วนใหญ่ พึ่งเรียนจบปริญญาโทกลับมาไม่ถึงสองเดือนชีวิตก็พลิกจากหน้ามือเป็นหลังเท้า “ค่ะ” สายตาเศร้าหมองในตามีน้ำคลอหน่วย พยายามที่จะไม่ร้องไห้เพราะเธอไม่ใช่คนน่าสงสาร เธอพร้อมรับโทษแทนบิดามารดาทุกรูปแบบโดยไม่ขออุทธรณ์ “ขอบคุณพี่รามด้วยนะคะ” มองไปทางสามีก้มหัวไหว้เขา แต่อีกฝ่ายกอดอกแน่นเมินหน้าหนี หญิงสาวกลืนน้ำตาลงคอให้แน่ใจว่าเสียงที่กำลังจะเปล่งออกไปไม่ขาดหาย “เคลอยากจะ...ขอหย่ากับพี่รามค่ะ ตอนนี้คนผิดก็ได้รับโทษกันหมดแล้ว คงไม่มีใครอยากฆ่าเคลเพราะถึงฆ่าก็ไม่คุ้มกับโทษที่เพิ่มขึ้น เป้าหมายของคนพวกนั้นไม่ใช่นกกระจอกอย่างเคลอีกต่อไป พี่รามไม่จำเป็นต้องฝืนใจเสียสละตัวเองเพื่อปกป้องเคลแล้ว เคลอยากจะขอคืนอิสระให้พี่รามค่ะคุณลุง” !!! สิ้นประโยคนั้นคำรามหันขวับมองคนพูดด้วยความฉุนเฉียว คิดไว้แล้วไม่มีผิดพอหมดประโยชน์ก็ถีบหัวส่ง ตั้งใจไว้แบบนี้แต่แรกแหละถึงกินยาคุม “ดีเหมือนกัน เราจะได้หมดภาระสักทีพ่อ วุ่นวายเรื่องคนอื่นมามากพอแล้ว จะหย่าวันไหนก็นัดมาแล้วกัน” ก่อนไปจะขออีกสักทีทิ้งท้ายเอาให้หอยพังลากสังขารออกจากบ้านนี้แทบไม่ไหวเลย