ตอนที่ 4 พี่ขอดมได้ไหมNC

อีกไม่นานเขาจะรู้สึกแย่กับเธอมากกว่านี้ด้วยซ้ำ แต่ช่างมันเถอะขอแค่คนผิดถูกลงโทษโดยพร้อมหน้าก็พอแล้ว ไม่ได้คิดหวังอย่างอื่นโดยเฉพาะความสัมพันธ์ระยะยาวกับผู้ชายอย่างคำราม ปฏิมาเลือกแทนตัวเองด้วยสรรพนามตามคำขอไร้ซึ่งจริตต่อกร “ก็ไม่ขนาดนั้น” คำรามยักไหล่ไม่รู้ไม่ชี้ในคำที่เคยพูดออกไป แสร้งลืม ไหลกระล่อนขยับเข้าประชิดร่างบางก่อนคว้าเอวขอดกิ่วไว้ในวงแขน ดันกลางกายให้ส่วนสง่างามผงาดต่อหน้าเธอ มองให้ชัดๆว่าใหญ่แค่ไหนยาวแค่ไหน คืนนี้เธอโดนมันเล่นงานแน่ “.......” ปฏิมาเกิดอาการคอแคบกลืนน้ำลายฝืดเมื่อโดนลุกล้ำอย่างจาบจ้วง คำรามจ้องจะงาบเธอมานานแล้วใช่ว่าไม่รู้ เพียงแต่ที่ผ่านมาปราการของเธอสูงลิ่วจนเขาขี้เกียจพยายามจึงมองหาเป้าหมายอื่นไปเรื่อยตามนิสัยของคนมักมาก ทว่าตอนนี้มีเพียงเขากับพ่อของเขาเท่านั้นที่สามารถปกป้องชีวิตเธอและสามารถกระจายโทษไปสู่คนผิดอย่างเท่าเทียม เธอไม่อยากเอาเปรียบใคร แม้ไม่ชอบพึ่งพาคนอื่นแต่ในเมื่อได้รับการช่วยเหลือมาก็ต้องตอบแทนกลับไปให้ถึงอกถึงใจ ช่วงเวลาที่เขากำลังคิดว่าต้องเสียสละตัวเอง เขาจะได้รับสิทธิ์มีความสุขกับร่างกายของเธอตามปรารถนา ถึงวันที่พอใจกันทั้งสองฝ่ายเมื่อไหร่ เขาอยากมีเมียมีเด็กอีกกี่คนก็เป็นเรื่องเขาแล้ว.... “หรือว่าตัวพี่เหม็น เคลอยากให้พี่อาบน้ำก่อนรึเปล่า?” “ไม่เหม็นหรอกคะ” “ดมรึยัง?” ปฏิมาส่ายหน้าทำท่าสูดดมข้างซอกคอหนาก่อนจะยิ้มบางๆแล้วส่ายหน้าอีก หัวใจเริ่มเต้นแรงขึ้นไม่เป็นจังหวะ เธอเคยเรียนเพศศึกษา เคยดูหนังผู้ใหญ่ เคยช่วยทำให้ตัวเองมีความสุขแต่ไม่เคยลองหาความสุขกับผู้ชายจริงๆ หญิงสาวบนหอคอย เกิดมาสูงส่งถูกฝังความหัวโบราณเรื่อยมาและเธอก็เชื่อ “รักษาเนื้อรักษาตัวเพื่อผู้ชายที่รักในคืนแต่งงานเหมือนแม่นะลูก ผู้ชายที่รักเราดีกับเราเขาจะได้รู้สึกภูมิใจ” แม้ยุคสมัยเปลี่ยนไปแล้วแต่ปฏิมาก็ยังคิดแบบนั้น สักวันคงได้เจอเจ้าชายรักแท้ คนที่เธอยินดีและเต็มใจมอบสิ่งมีค่าที่สุดให้ในคืนเข้าหอ ทว่าโลกความเป็นจริงไม่ได้มีเพียงมุมเดียว นิยายก็คือนิยาย “ดมแล้วค่ะ ไม่เหม็น” คำรามเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์ต่อเพศตรงข้ามอย่างปฏิเสธไม่ได้ เขาตัวสูงอกผายไหล่ผึ่งบุคลิกสง่างามทรงพลัง มีอำนาจลึกลับซ่อนอยู่ในแววตา ผู้หญิงคนไหนเผลอมองเข้าไปอาจแขนขาอ่อนแรงยอมสยบใต้อาณัติของเขาโดยไม่รู้ตัว แต่หากเป็นศัตรูพลั้งจ้องไม่แน่อำนาจลึกลับนั้นอาจทำให้ร่างมันแหลกสลายกลายเป็นขุ่ยผง เขาเหมือนแม่ทัพจอมขบถที่ไม่ยอมอ่อนข้อให้ใครแม้แต่กษัตริย์ฝ่ายตน และยังเป็นนักรักผู้ฉกาจที่ไม่มีทางยอมหยุดเพื่อสตรีเพียงคนเดียว “แล้วเคลล่ะ อาบน้ำนานขนาดนี้ตัวหอมทุกซอก...ทุกมุมรึยัง?” มือใหญ่ดึงสายเดี่ยวของชุดนอนผ้าซาตินลงจากบ่าเล็ก ปล่อยให้มันทิ้งตัวตามแขนเรียว หญิงสาวแทนการตอบคำถามด้วยรอยยิ้มหวานเบา ชุดนอนดีไซน์ยั่วยวนที่ตั้งใจใส่เข้าหอหลุดร่วงลงมากองตรงช่วงเอว ต่อมาตะขอเสื้อชั้นในตัวบางถูกปลดอย่างรวดเร็ว เขาไม่เคยใส่แต่ดูเป็นมืออาชีพในการถอดเหลือเกิน “.....” เธอนั่งนิ่งยิ้มอายให้เขาถอดได้ตามใจ เอ็นดู ไรขนอ่อนตามเนื้อตัวลุกชัน ใบหน้าขาวแดงก่ำขึ้นทันตา คำรามรู้สึกเหมือนโดนเล่นกลใส่ นางฟ้าเย่อหยิ่งไม่เคยเห็นเขาอยู่ในสายตา แม้ตกสวรรค์แล้วก็ยังผยอง แต่เวลานี้กลับยื่นขนมหน้าตาน่าเอร็ดอร่อยให้กันชิมง่ายๆ คิดเป็นอื่นไม่ได้นอกจากขนมเหล่านี้มันไม่มีใครเอา เหอะ!หมดท่าแล้วสินะคนสวย แบบนี้ค่อยน่าปลอบอกปลอบใจขึ้นมาหน่อย “งั้น....พี่ขอดมได้ไหม” มือใหญ่ดึงเสื้อชั้นในออกจากร่างบางโยนวางบนเตียง นัยน์ตาเสือหิวจับจ้องสองเนินอวบเต่งขนาดไซซ์อีที่อยากเห็นกับตามาเนิ่นนาน เธอสวยอลังการไร้ที่ติ เป็นขนาดใหญ่ธรรมชาติของแท้แม่ให้มา กลมงามได้รูปเหมือนว่าประติมากรตั้งใจปั้นส่วนนี้เป็นพิเศษ สีสันที่ลงไว้ส่วนยอดชูชันก็ละมุนละไมขาวออร่าตัดด้วยชมพูหวาน น่าดูดน่าเลีย แค่มองด้วยตาถึงกับตะลึงงัน ใช้เวลาครู่ใหญ่กว่าจะเรียกสติกลับมาได้ หัวใจเต้นแร้งเต้นกา หัวหมุนเป็นลูกข่าง อุตส่าห์เฝ้าฝันถึงวันนี้มานานและแล้วโชคชะตาก็เล่นใหญ่ให้เขาสมใจอยาก “.......” ปฏิมาฝืนยิ้มพร้อมส่ายหน้าไปมา วินาทีนั้นเผลอมองเข้าไปในดวงตาของเสือโหย มวลความรู้สึกประหลาดแล่นเข้ากระแทกกลางใจ คล้ายเป็นอุบัติเหตุใหญ่ที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในชีวิต สะเทือนสะท้านไปทั่วร่างจนไม่อาจนั่งนิ่งให้เขาจ้องมองต่อไปได้ สองมือเรียวยกขึ้นกอดกุมทรวงอกก้มหน้าหลบมนต์เสน่ห์ที่อีกฝ่ายตั้งใจปลุกปั่นด้วยสายตา “เคลสวยมาก รู้ตัวไหม” ขุนแผนแสนร้ายร่ายคาถามัดใจสาวด้วยท่าทางเกี้ยวพา หยัดลำตัวขึ้นโอบคล้องเอวบาง โดยไม่อาจล่ะสายตาจากใบหน้างาม ปฏิมาซ่อนความหวาดหวั่นไม่พ้น ผู้เชี่ยวชาญดูออกว่าเจ้าสาวไม่ได้เก่งกล้าอย่างที่เสแสร้งแสดงตั้งแต่แรก กลิ่นลมหายใจของเธอบรรยายการเต้นผิดจังหวะของหัวใจ สองพ่วงแก้มแดงระเรื่อ สีเลือดฝาดสาดลามไปถึงใบหูขาว คิดว่าจะเก่งจะแน่ที่ไหนได้ แค่การละคร ชุดนอนแบบบางถูกดึงผ่านสะโพกเรียวขากระทั่งพ้นปลายเท้า ร่างสะโอดสะองเหลือเพียงแพนตี้ตัวจิ๋วปกปิด