ตอนที่ 7 บทที่7ทัณฑ์ปรารถนา 1

ฉันไม่แน่ใจว่าสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นคือความฝันหรือความจริงกันแน่ ในห้วงเวลาแสนวาบหวามนั่น ฉันรู้สึกปั่นป่วนและหวาดกลัวจนไม่กล้าลืมตา มือของใครบางคนกำลังเคล้นคลึงอยู่ที่เนินอกของฉัน ความรู้สึกนั่นทำให้ฉันกระสับกระส่าย มันเหมือนมีกระแสไฟฟ้าแล่นพล่าน ยิ่งเขาลงน้ำหนักมือเคล้นคลึงมากขึ้นเท่าไหร่ มันก็ยิ่งเพิ่มความรุ่มร้อนจนอยากส่งเสียงครางเพื่อบรรเทาความทรมานนั่น ทรวงอกอวบอิ่มถูกลูบคล้ำไปทั่ว แปลกแต่มันเกิดขึ้นจริง มือร้าวผ่าวนั่นทำให้เกิดความรู้สึกบางอย่าง เนินหนั่นที่อยู่ต่ำกว่าหน้าท้องฉันร้อนวาบ! รู้สึกหวิวๆ เหมือนคนใกล้จมน้ำ มันอึดอัดทรมานแต่กลับไม่อยากให้สัมผัสนั่นหยุดลง มีบางอย่างคืบคลานต่ำลงไปเรื่อยๆ ฉันขมวดคิ้วเผลอเกร็งตัว แต่แล้วฉันก็ต้องสะดุ้งโหย่ง ชายเสื้อนอนของฉันถูกถลกขึ้นสูง เพียงสายลมพัดใส่ฉันก็เย็นวูบ ขนลุกเกือบทั้งตัว มันก้ำกึ่งระหว่างความฝันกับความจริง ฉันนอนอยู่ในห้องและแน่ใจว่าล็อกประตูแน่นหนาดีแล้ว ก็เลยทำให้ฉันเข้าใจไปว่าสิ่งที่เกิดขึ้นคือความฝันแน่ๆ ความฝันที่พิลึกพิลั่นและปั่นฉันจนหัวหมุน สิ่งที่กำลังยุ่มย่ามอยู่บนร่างกายฉันลำพองมากขึ้น คงเป็นเพราะฉันไม่ได้ขัดขืนจริงจังด้วยละมั้ง ลมหายใจอุ่นๆ เป่ารดอยู่ข้างซอกหู และทำท่าจะลามไปที่อื่น ฉันห่อหัวไหล่อยากลืมตามอง แต่อุ้งมือร้อนผ่าวเอื้อมมาปิดทับไว้ พร้อมกับเสียงกระซิบสั่นพร่าที่ดังอยู่ข้างหู “อยู่เฉยๆ เถอะน่า” ฉันฝืนนอนตัวแข็งทื่อต่อไปไม่ไหว มันไม่ใช่ความฝันเหมือนที่ฉันภาวนาสักนิด “อย่าคะ ปล่อยหนูเถอะนะคะ” เสียงของเขาทำให้ฉันมั่นใจ ฉันพยายามวิงวอนและขอความเมตตาจากเขา เขาเกลียดฉันแทบไม่อยากมองหน้า คำพูดของเขากรีดใจฉันจนเลือดโซมทุกครั้ง “หึๆ” ไม่มีการตอบกลับ มีเสียงหัวเราะเหมือนกำลังเยาะหยันใครบางคน ฉันดึงมือเขาออกได้สำเร็จ และลืมตามองเขา ช่วงเวลาที่เราสองคนประสานสายตากัน ฉันรู้สึกหวาดกลัว เขามองฉันแววตานั่นเต็มไปด้วยความชิงชัง หัวคิ้วเขาย่นเข้าหากันเหมือนกำลังตัดสินใจว่า เขาจะเดินหน้าต่อหรือหยุดอยู่แค่นี้ ฉันเกร็งตัวไล่ตะปบมือใหญ่ที่ไม่ยอมหยุดก่อความรัญจวนบนร่างกายฉัน เขาจ้องหน้าฉันแสยะยิ้มน่าเกลียด และเมื่อเขาเริ่มขยี้ปานถันกลางอกฉัน มือของฉันอ่อนยวบ เผยอปากครางเบาๆ ฉันรู้สึกสมเพชตัวเอง ฉันควรต่อต้านเขาได้มากกว่านี้ แต่ร่างกายไม่รักดีของฉันกลับยินดีกับสัมผัสที่ก่อให้เกิดความสยิว “ป่วยการดิ้น ยังไงวันนี้เธอก็ไม่รอดมือฉันหรอก” เสียงกระซิบนั่นทำให้ฉันตัดสินใจบางอย่าง ฉันเหลือบมองประตู “ไม่มีใครช่วยเธอได้หรอก ทั้งพ่อฉันและยัยป้านั่น ไม่มีใครอยู่สักคน” ใจฉันหล่นวูบ สิ่งที่ฉันระแวงมาตลอดสิบปีเกิดขึ้นจริงๆ แล้วสินะ ผู้ชายคนนี้ไม่ชอบหน้าฉัน เขาเกลียดฉันแบบที่ฉันควานหาสาเหตุไม่เจอ ฉันพยายามทำดีที่สุดและอยู่ให้ห่างเขา เพื่อไม่ให้ผู้ปกครองของฉันร้อนใจ ฉันทำได้มาตลอดสิบกว่าปี ใครจะไปคิดล่ะ ใต้หลังคาบ้านที่ฉันคิดว่าปลอดภัยที่สุด กลับคนใจยักษ์ตั้งตารอที่จะสำเร็จโทษฉัน “คุณโกหก หนูไม่เชื่อคุณหรอก” ฉันฝืนใจแย้ง แม้จะคล้อยตามไปกว่าครึ่ง ผกากรองผู้ปกครองฉันไม่ใคร่ออกไปสังสรรค์นอกบ้าน ฉันเคยได้ยินเสียงบ่นนั่น คงเพราะผกากรองมีอารมณ์ศิลปินเต็มตัว นางไม่ชอบพื้นที่ที่เกิดเสียงดังๆ “ตามใจ เธออยากร้องให้ใครช่วยก็ได้นะ มันคงทำให้ฉันสะใจมากขึ้น” พอพูดจบมือของเขาก็กระตุกเอวกางเกงฉัน ฉันรีบตะครุบมือเขาไว้อย่างลนลาน เขาปัดมือฉันออก ถลึงตากำราบแต่ความกลัวที่เพิ่มมากขึ้นทำให้ฉันกล้าอย่างที่ไม่เคยทำ ฉันเกร็งตัวยื่นมือสั่นๆ ผลักอกเขา ฉันตกใจเพิ่มขึ้นอีก เขาอยู่ในสภาพที่น่าหวาดเสียว ช่วงบนของตะวันเปลือยเปล่า ฉันไม่กล้าลดตามองต่ำไปกว่านั้น ฉันกลัวความจริงกระแทกใจจนไม่กล้าขัดขืนเขาอีก ผู้ชายคนนี้ไม่เคยบุ่มบ่าม ทุกครั้งที่เขาแกล้งฉันไม่เคยเหลือหลักฐานพอที่จะเอาผิดเขาได้ ฉันเริ่มไม่แน่ใจแล้วสิ เขาพูดความจริงใช่ไหม บ้านทั้งหลังเวลานี้ไม่มีคนอยู่ และฉันคงไม่รอดมือเขาเหมือนที่เขาบอกจริงๆ “ปะ ปล่อยหนูนะ” “มันสายไปแล้วยัยโง่” เขาโน้มตัวมาใกล้ๆ ฉันเงยหน้ามอง ตอนที่เขาทาบเรียวปากลงมา ฉันควรหลบ แต่คงเพราะสมองของฉันมึนเมาจากความรู้สึกปั่นป่วนในช่องท้องที่เกิดขึ้น มันเลยทำให้ฉันมีปฏิกิริยาตอบรับที่ช้าเกินไป เขาบดจูบเบาๆ ขบริมฝีปากล่าง และไถลเรียวปากร้อนผ่าวนั่น ก่อนจะดันปลายลิ้นร้อนชื้นผ่านริมฝีปากฉันเข้ามา ฉันใจสั่นระรัว เขารุกเร้ามากขึ้น จนฉันตัดสินใจไม่ถูก ลมหายใจของฉันขาดช่วงจนต้องเผยอปากเพื่อให้อากาศเพิ่มเข้ามาในปอดของฉันอีกทาง มันเลยเป็นโอกาสของเขา เขาบดปากขยี้แรงๆ สอดเรียวลิ้นนั้นลึกเข้ามาด้านในและไล้เรียวลิ้นทั่วโพรงปากฉัน ตัวฉันสั่นกระตุกเมื่อเขาเริ่มสานต่อสิ่งที่เริ่มไว้ ปลายนิ้วของเขาวนเวียนอยู่ที่ปานนมและฐานอก เขาสอดนิ้วใต้ราวนมฉันก่อนจะเคล้นคลึงช้าๆ ปลายนิ้วของเขาร้อนผ่าวช้อนยกใต้ฐานอกขึ้นสูง แล้วเขาก็ทำในสิ่งที่ฉันไม่ทันคาดคิด ตะวันถอนเรียวปากออก เขาเถลตัวลงต่ำ และครอบครองความอวบหยุ่นกลางอกฉันด้วยการอ้าปากงับจะงอยถันที่ตั้งชันท้าทายเขาอยู่ “อืมมม...” ฉันเผลอตัวคราง ความเสียวซ่านแผ่ลามจนฉันเกร็งไปถึงนิ้วเท้า เขาตวัดลิ้นปาดเหนือปานนมและอ้าอมแล้วก็ดูดแรงๆ ฉันสะดุ้งวาบ เสียวสยิวไปทั้งตัว ร่างกายฉันเหมือนหลุดจากการควบคุมตัว มือที่พยายามผลักอกเขาลดลง และตกอยู่ด้าน พอเขาละเลงลิ้นกับจะงอยถันแรงๆ ฉันก็จิกเกร็งนิ้วมือกับพื้นที่นอน ลำตัวแอ่นสูงขึ้น ฉันล่องลอยอยู่ในวิมานความซ่านเสียว เขากระตุกเอวกางเกงยางยืดของฉันซ้ำๆ คงเป็นเพราะสติของฉันกระเจิงไปแล้ว ครั้งนี้ฉันเลยไม่ได้ต่อต้านเขาเท่าที่ควรทำ กางเกงของฉันเลื่อนหลุด กายสะท้านเยือกขึ้นมาอีกหน ไม่ใช่เพราะฉันเปลือย แต่เพราะมีบางอย่างสัมผัสจุดซ่อนเร้นของฉัน จุดที่ไม่เคยมีมือคู่ใดนอกจากมือฉันองแตะต้อง ปบายนิ้วแข็งและร้อนจัด กดลงมาบนจุดอ่อนไหวของฉันแรงๆ