ตอนที่ 7 บทที่7เรื่องบนเตียง

บทที่7.เรื่องบนเตียง เขาไม่แปลกใจแล้ว ทำไมแสงแขถึงชอบใจมินตรานักหนา คำพูดของท่านก่อนที่จะยอมถอยหลังออกจากห้องหอเฉลยทุกสิ่งในเวลานี้ คุณย่าคือผู้หวังดีกับเขาตลอดกาล ไม่มีสิ่งใดที่แสงแขทำให้เขาแล้วกลับกลายเป็นสิ่งไม่ดี มินตราสมบูรณ์พร้อมขนาดนี้เพื่อเขาแค่คนเดียว คุณย่าที่รักเขากล่อมเกลี้ยงทะนุถนอมมินตราเพื่อเอาหล่อนใส่พานให้เขา แล้วเขาจะปฏิเสธความหวังดีของท่านทำไมล่ะ นนทวัฒน์ลืมรติรัตน์จนหมดสิ้น เมื่อมีมินตราบนเตียง ข้อตกลงนั่นไม่ได้ทำให้เขาหวั่นไหวอีกต่อไป ยังไงเสียมินตราก็ขึ้นชื่อว่าเป็น ‘เมีย’ แล้วการที่เขาจะให้หล่อนทำหน้าที่เมียให้ครบถ้วน มันก็ไม่น่าใช่ความผิด นนทวัฒน์โถมเข้าใส่ ดันเรียวขาของมินตราตวัดโอบรัดเอวสอบของเขาไว้ และบรรจงกดความแข็งขืนเข้าไปในกึ่งกลางร่างกายของเธอ “อ๋าาาาา” มินตราอ้าปากพะงาบๆ รู้สึกแน่นไปทั้งตัว ร่างกายเธอเหมือนจะปริแตกทันทีที่มีบางอย่างแทรกลึกเข้ามาในร่างกายตนเอง เธอตระหนกกับความจริงที่เพิ่งจะได้รับรู้ “โอวววววว” นนทวัฒน์ครางเสียงปร่า ตัวเกร็งแข็ง สัดส่วนอ่อนนุ่มรูดรัดความเป็นชายของเขาจนขยับตัวไม่ได้ทีเดียว เหงื่อไหลของเขาซึมเต็มหน้าผาก หลังแทรกผ่านความแน่นตึงเข้าไป... มินตรากัดริมฝีปากล่าง ยกมือดันแผ่นอกเปลือย เธอร้องกระอึกกระอักในลำคอ พยายามโยกบั้นท้ายหนี รู้สึกเจ็บแปลบๆ ตรงจุดกึ่งกลางความเป็นหญิง ร่างกายของเธอกำลังจะแตกเป็นเสี่ยงๆ “อย่าดิ้นสิ!” ชายหนุ่มปรามเบาๆ กัดกรามกรอดๆ สะกดความบ้าคลั่งของตัวเองให้ลดลง เขาอยากฝังลึกเข้าไปในนั่นจนสุดทางและลึกสุดตัว “มันเจ็บนี่ ปล่อยมินนะ” มินตราร้องห้ามเสียงขาดห้วง เธอพยายามดันสะโพกผายออกห่างความเจ็บปวดที่เต้นตุบๆ กึ่งกลางร่างกาย “อยู่เฉยๆ ก่อนสิ ฉันก็แย่ไม่แพ้เธอหรอก” นนทวัฒน์ทั้งขู่ทั้งปลอบเขากำมือแน่นมินตรากำลังทำให้เขาอับอายขายขี้หน้า หากหล่อนไม่หยุดดิ้น เขาคงมาไกลได้แค่นี้ ประวัติการเป็นนักรักของเขาคงถูกทำลายลง “เอามันออกไปที มินเจ็บเหมือนคนใกล้ตาย” มินตราผลักอกนนทวัฒน์แรงๆ เธอปากไล่เขาดื้อๆ แต่จุดเชื่อมต่อระหว่างเธอกับเขาก็ยังเจ็บแปลบๆ ไม่หาย “ไม่ได้หรอก ไม่มีประโยชน์ ฉันทำแบบนั้นไม่ได้ เธอฆ่าฉันให้ตายเถอะถ้าจะให้ฉันหยุดตอนนี้” มันเป็นเพราะความเห็นแก่ตัวของเพศชายล้วนๆ นนทวัฒน์ทำอย่างที่มินตราต้องการไม่ได้ เขาอยากไปให้ถึงปลายทาง และไปให้ไกลสุดกู่ “ไม่...” มินตรากัดฟันปฏิเสธ “ทนนิดเดียวนะคนดี เดียวก็หายแล้ว” เสียงทุ้มนุ่มกระซิบปลอบ กัดฟันดันสะโพกกดลึกลงไปอีกนิด “ยะ อย่า...” มินตราครางห้าม เสียงเธอแผ่วหวิวสั่นเครือ ร่างกายของเธอทรยศ ทั้งที่เธอควรถอยหนี สะโพกผายกลับส่ายไหวขยับรับจังหวะรักที่เธอเองก็ไม่รู้จักทำไมไม่รู้ “เธอจะชอบมันมินตรา เชื่อฉันสิ” นนทวัฒน์มั่นใจ เธอกับเขาต้องเข้ากันได้ดี มินตราสามารถสร้างความสุขให้แก่เขาได้แบบหลุดโลกทีเดียว มินตราส่ายหน้า หลุบเปลือกตาลง เธอทนเห็นสภาพน่าอดสูของตนเองไม่ได้ นนทวัฒน์เคลื่อนไหวอยู่บนร่างกายของเธอ เธอสับสน ความรู้สึกอยากผลักไสเขากับกระแซะเข้าไปใกล้ๆ เขาเกิดขึ้นพร้อมกัน ความเสียวแปลบปราบแล่นพล่านอยู่ในร่างกายเธอ ตัวเธอสั่นระริก กับบางสิ่งที่ฝังลึกเข้ามานั้น เจ้าสิ่งนั่นกำลังจะทำให้เธอทุรนทุราย... นนทวัฒน์จับเอวบางของมินตราไว้และรั้งเข้าหาตัวเองหนักๆ เสียงหวีดร้องของเธอทำให้เขาโหมแรงเพิ่มขึ้นจนมินตราดิ้นพล่าน ทั้งที่เขาควรเริ่มต้นช้าๆ ด้วยซ้ำ ทำไมไม่รู้ความกลับเลือกที่จะดุดันและเพิ่มพลังขึ้นอีกเท่าตัว คงเป็นเพราะความทรมานปนกับความเสียวซ่านที่เกิดขึ้นอยู่นี่ไง เขาห้ามตัวเองไม่อยู่ ควบคุมตัวเองไม่ได้ มินตราตกลงไปในหุบเหวของความปรารถนา เธอดิ้นเร่าๆ เมื่อความทรมานนั้น ทำให้ตนเองเหมือนคนใกล้ตาย เสียงครางกระเส่าดังไม่หยุดไม่หย่อน ผสมกับเสียงคำรามแหบห้าว... เมื่อสองหนุ่มสาว...จมดิ่งในหุบเหวแห่งความปรารถนา ทั้งสองคนตะเกียกตะกายเพื่อที่จะกระโจนแตะบันไดสวรรค์ และในที่สุดก็ถึงขีดจำกัด เขาและเธอกระโจนถึงจุดหมายปลายทางพร้อมกัน “อ้ายยยย” มินตราหวีดร้องเสียงแหลม ร่างกายเกร็งแข็งทื่อ เหงื่อซึมเต็มหน้าผาก นนทวัฒน์โก่งคอคำรามลั่น เขาปลดปล่อยความร้อนในร่างกาย ฉีดอัดสายธารขุ่นข้นสาดใส่เนินนางทุกหยาดหยด ก่อนจะทรุดฮวบ!! นอนหายใจหอบระรัวจนลำตัวกระเพื่อม เปลือกตาหลุบปิดลง เขาเหนื่อยจัดจนอยากนอนพักตาสักงีบ มินตราหลับสนิท...เธอหมดแรง บวกกับการเสียพลังงานมากมายในประสบการณ์ครั้งแรก... บนโต๊ะอาหารมื้อเช้า เต็มไปด้วยอาหารเพิ่มพลังงาน จนคนปากไวอย่าง นนทกิจยั้งปากไม่แซวมารดาไม่ได้ “คุณแม่เตรียมไว้โด๊ปตานนท์หรือไงครับนี่” ประตูห้องหอยังปิดสนิท คู่บ่าวสาวป้ายแดงยังไม่มีใครโผล่หน้าออกมาสักคน “คุณก็” เย็นตาปรามสามีเสียงเรียบ “ฮ่าๆ” นนทกิจแหงนหน้าหัวเราะร่วน เมื่อมารดาวัยใกล้แปดสิบตวัดค้อนให้เหมือนสาวๆ “ฉันหวังไว้เยอะ ปีนี้ยังไงฉันก็ต้องได้อุ้มเหลน” แสงแขเปรยเสียงอ่อน ยกผ้าซับมุมปากและโบกมือเรียกสาวใช้ “เอาพวกนี้ขึ้นไปเสิร์ฟที่ห้องตานนท์ให้ที อย่ากวนพวกเขาล่ะ ตั้งไว้หน้าห้องนั่นแหละ ถ้าหิวจัดเดี๋ยวก็ออกมาหาอะไรกินกันเองนั่นแหละ” พื้นที่ชั้นสองบริเวณใกล้ห้องหอของนนทวัฒน์กลายเป็นพื้นที่ต้องห้าม เมื่อแสงแขต้องการให้หลานชายได้ทำภารกิจเต็มที่ นางแน่ใจว่าหลังประตูปิดสนิท ผู้ชายไฟแรงอย่างนนทวัฒน์ไม่มีทางนอนเฉยๆ อยู่บนเตียงกับผู้หญิงที่ทำให้เขาพอใจแน่ การลงทุนของนางคุ้มค่ากับการรอคอยอย่างยิ่ง “คุณแม่แน่ใจได้ไงครับว่าตานนท์จะยอมทำตามอย่างที่คุณแม่ต้องการ” ลูกชายหัวแข็งของเขาไม่ชอบการถูกบังคับ และยิ่งเรื่องสำคัญอย่างการแต่งงานที่ไร้ความรักมาตั้งแต่เริ่ม นนทวัฒน์ยิ่งต้องหาทางประท้วงมารดาของเขาแน่ “ลูกแกน่ะตากิจ ไม่ใช่ไก่อ่อนนะ ตานนท์คือหมาป่า แล้วหมาป่าที่ไหนจะยอมให้เหยื่อลอยนวลไปได้ล่ะ ฉันใส่พานให้ขนาดนั้น ถ้าตานนท์มันทำแค่นอนจับมือ มันก็โง่เต็มทนแล้วล่ะ” เย็นตาก้มหน้ายิ้ม ในสายตานาง มินตราไม่มีข้อเสีย หากให้เลือกระหว่างลูกสะใภ้ที่อ่อนน้อมกับผู้หญิงหัวแข็งและหิวเงินอย่างรติรัตน์ เย็นตาไม่ต้องคิดสักนิด มินตราคู่ควรอย่างยิ่ง แสงแขคือคนที่รักนนทวัฒน์อย่างแท้จริง แล้วคนที่หวังดีกับบุตรชายของนาง จะเอาสิ่งไม่ดีมาใส่ชีวิตนนทวัฒน์ทำไม ไม่ต้องมีความรักตั้งแต่แรกหรอก ความดีในตัวมินตรา อาจทำให้บุตรชายของนางหายโง่ก็ได้ “มื้อเย็นนี้คุณแม่คิดเมนูอาหารแล้วหรือยังคะ” เย็นตาเองก็อยากให้บุตรชายมีทายาทสืบสกุล ดังนั้นสิ่งที่แม่สามีคิดน่าจะเป็นสิ่งเดียวกับที่นางต้องการ “ยังเลย หล่อนมีเมนูแนะนำไหมล่ะยะ” สองหญิงที่คิดเรื่องเดียวกันยิ้มให้กันและกัน “ไข่ปลาคาเวียร์ดีไหมคะคุณแม่ บางทีสิ้นปีนี้เราสองคนจะได้อุ้มหลานทีเดียวสองคน” ไข่ปลาคาเวียร์กระตุ้นพลังทางเพศได้แถมยังเป็นสัญลักษณ์ของการมีลูกดก “เอาหอยนางรมด้วยสิ ถ้าหากไม่กลัวบาปฉันจะสั่งอุ้งตีนหมีมาตุ๋นให้ตานนท์กินทีเดียว” นนทกิจยิ้มแหยๆ เมนูที่ภรรยาและมารดาคิดนั้นสรรพคุณกระตุ้นกำหนัดและส่งให้เชื้ออสุจิแข็งแรง เขามองเลยไปชั้นบน แอบเป็นห่วงบุตรชายเล็กๆ หาก นนทวัฒน์รู้ว่าย่ากับแม่กำลังวางแผนอะไรกันอยู่ ไอ้ลูกชายตัวแสบจะต่อต้านยังไงนะ