ตอนที่ 8 บทที่8ผู้ชายเฮงซวย

“ไอ้คนบ้า ผู้ชายเฮงซวย มินไม่น่าเชื่อใจคุณเลย” นนทวัฒน์งัวเงียตื่น เสียงแว๊ดๆ ของมินตาปลุกเขาตอนสาย เขาหลับสนิทเพราะเพลียหนัก หลังพักยกรอบแรก เขาชวนมินตราเล่นเกมโล้สำเภายันพระอาทิตย์ขึ้น มาสะดุ้งตื่นอีกทีก็ตอนที่มินตราร้องกรี๊ดๆ นั่นเอง “จะโวยวายทำไม กลัวคนอื่นไม่รู้หรือว่าเธอกับฉันเป็นผัวเมียกันจริงๆ ไม่ใช่ผัวเมียหลอกๆ เหมือนที่เธอต้องการ” นนทวัฒน์หัวเสียแก้เก้อ เมื่อหล่อนโวยมาเขาก็โวยกลับ มินตราจะไม่มีทางรู้ นี่เป็นการผิดสัญญาครั้งแรกของเขา คนภายนอกต้องไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังประตูห้อง ยิ่งอเล็กยิ่งให้รู้ไม่ได้เลย เขาบรรยายข้อเสียของมินตราไม่มีชิ้นดี และคนอย่างเขาไม่มีวันลดตัวไปนอนกับผู้หญิงที่เขาเกลียด “คุณผิดสัญญา” “ที่พุดมานี่อยากได้เงินค่าปิดปากหรือไง” นนทวัฒน์ตะคอกกลับ “มินไม่อยากได้อะไรจากคุณ ที่มินโวยนี่ เพราะคุณมันงี่เง่า ผู้ชายมักมากอย่างคุณเหมือนหมานั่นแหละ ตราบใดที่หมามันยังกินขี้เป็นอาหาร มินก็ไม่ควรไว้ใจคุณ” ชายหนุ่มฉุนกึก ครั้งแรกที่เขาโดนต่อว่ารุนแรงหลังนอนด้วยกัน นนทวัฒน์มั่นใจ มินตราดิ้นพล่านและลุงสมไม่ต่างจากเขา แล้วหล่อนจะลุกขึ้นมาโวยวายทำไม? “ไหนๆ ก็เป็นผัว เมียกันแล้วฉันก็อยากได้ลูกเป็นของขวัญหลังหย่ากันไง จะได้ไม่เสียเที่ยวด้วย” อิสรภาพถูกกักกันทั้งที ควรมีอะไรตอบแทนเขาบ้าง “เราสองคนตกลงกันแล้วนะคะ” “นั่นเธอเสนอ ฉันไม่อยากสนองนี่” “คุณมันเฮงซวย” มินตราสบถอีกครั้ง เธอไว้ใจคนผิด ในที่สุดเธอก็เป็นฝ่ายเสียเปรียบเขา “ช่วยไม่ได้ ฉันถูกจำกัดอิสระ ทำอะไรตามใจตัวเองแบบเมื่อก่อนไม่ได้ เธอก็ควรตอบแทนฉัน เหมือนที่เธอตอบแทนบุญคุณย่าฉันสิ” เรื่องแก้ผ้าเอาหน้ารอดนี่นนทวัฒน์ถนัด ทั้งที่ไม่รู้ข้อตกลงระหว่างย่าของตนเองกับหญิงผู้นี้ ชายหนุ่มก็พอเดาถูก แสงแขไม่ต้องการให้เขาไข่เรี่ยราดกับผู้หญิงที่ท่านไม่ได้เลือก รติรัตน์คือคำสั่งห้ามที่เขายินดีปฏิบัติตาม เพิ่งมาคิดได้หลังนอนกับมินตราไปแล้ว การมีลูกสักคนก็เป็นการดี หลังจากมีทายาทให้แสงแขสักคนสองคน ท่านจะได้ไม่วุ่นวายกับเขามากกว่านี้ จากนี้ไปเขาจะใช้ชีวิตยังไง แสงแขก็คงไม่ใส่ใจ “มินไม่มีทางเป็นแม่พันธุ์ให้กับคุณหรอก” เด็กที่เกิดจากการที่พ่อ แม่ไม่รักกันนั้น อนาคตเด็กคนนี้มีปัญหาแน่นอน มินตราอยู่กับเด็กที่ขาดแคลนความรักมาทั้งชีวิต เธอไม่อยากให้ตนเองเป็นส่วนหนึ่งที่ให้กำเนิดชีวิตแสนอาภัพนั่น ลูกของเธอจะต้องมีครอบครัวที่อบอุ่น ซึ่งไม่ควรมีพ่อเป็นผู้ชายไร้หัวใจอย่างชายตรงหน้าเธอนี่ “ไม่แน่นะมินตรา ฉันไม่ได้สวมคอนดอมสักครั้ง บางที ลูกของฉันอาจจะกำลังฟักไข่อยู่ในตัวเธอแล้วก็ได้” นนทวัฒน์ไม่ได้ขู่ เขาไม่ได้เตรียมตัวมาเพื่อนอนกับมินตรา ดังนั้นอุปกรณ์ป้องกันที่เคยพก เขาไม่มีติดมาสักชิ้น แถมค่ำคืนที่ผ่านมานี่ เขาใช้เวลาทั้งหมดดื่มด่ำกับมินตราจนขี้เกียจนับครั้ง “มินคงไม่ซวยขนาดนั้นมั้งคะ” ใจหายวูบ แต่ไม่มีทางให้คนใจดำตรงหน้ารู้เด็ดขาด ยังมีวิธีที่ป้องกันได้ แม้จะเป็นอันตรายกับตัวเอง เป็นทางเลือกเดียวที่มินตราคิดออก เธอรั้งผ้าห่มขึ้นพันตัวคลานลงจากเตียง จุดหมายปลายทางคือห้องน้ำตรงหน้า เธอมีธุระต้องไปจัดการก่อนจะสายไป หากมินตราทำเช่นนั้นได้ เก้าเดือนข้างหน้าเธอคงไม่มีเรื่องให้ปวดหัว และเพราะเธอทำไม่ได้ไง เมื่อผู้ร้ายอย่างนนทวัฒน์ เขาก็คิดได้ในสิ่งเดียวกันที่มินตราคิดออก เรื่องที่ลงแรงไปก่อนหน้านี้น่าจะประสบผล อีกอย่างการทุ่มเทแรงทั้งหมดกับความเย้ายวนหอมหวานตรงหน้า ก็ไม่ได้ทำให้นนทวัฒน์รู้สึกแย่อะไรเลย ตรงกันข้าม เขายินดีอย่างยิ่งที่จะหมดเปลืองแรงที่เหลืออยู่เพื่อภารกิจยิ่งใหญ่ครั้งนี้ “ไม่ ปล่อยมินนะ คุณจะบ้าเหรอ” มินตราโวยเสียงแหลม เธอถูกแรงมหาศาลรั้งขึ้นไปบนเตียง คนคนนั้นดึงทึ้งผ้าห่มที่ห่อตัวเธอออกไปช้าๆ เขากระโจนขึ้นคร่อมเธอไว้ และปั่นประสาทเธอด้วยมือและลิ้น แบบนี้เธอจะยังมีทางรอดอีกเหรอ