ตอนที่ 6 ถูกวางแผน

"เอาละ เจ้ากลับเรือนชิงซานเถิด" จ้าวม่านเซียงเหลือบมองไห่ถัง ลุกขึ้นยืน เดินเข้าไปในห้องด้านใน เมื่อไห่ถังเดินมาถึงประตูเรือนฉีฟาง นางยังคงรู้สึกไม่สบายมาก ตู้เจวียนติดตามออกมา ยัดเหรียญทองแดงพวงหนึ่งให้ไห่ถัง "นี่ เงินเดือนเดือนนี้ของเจ้า" ไห่ถังก้มหน้ามอง "ยังคงเป็นสามร้อยเหรียญทองแดงอยู่หรือ" สามร้อยเหรียญทองแดงคือเงินเดือนของสาวใช้ชั้นสาม สาวใช้ชั้นสองได้รับหกร้อยเหรียญทองแดงต่อเดือน ส่วนสาวใช้ชั้นหนึ่งได้รับหนึ่งพันเหรียญทองแดงหรือหนึ่งตำลึงเงินต่อเดือน ตามหลักแล้ว เงินเดือนของสาวใช้ข้างห้องควรจะอย่างน้อยเทียบเท่ากับสาวใช้ชั้นหนึ่ง ตู้เจวียนเชิดหน้า กลอกตา "ฮูหยินน้อยไม่ได้สั่งให้ขึ้นเงินเดือนให้เจ้า มีความสามารถก็ไปถามนางเอง เจ้านี่ เห็นตัวเองเป็นใหญ่เป็นโตเสียแล้ว" พูดจบ ตู้เจวียนก็ปิดประตูเรือนฉีฟาง "ปัง" แน่นอนว่าไห่ถังไม่กล้าไปหาจ้าวม่านเซียงเพื่อเถียง อย่างน้อยตอนนี้ยังไม่ใช่เวลา นางรู้สึกแสบร้อนที่อก จึงเก็บเหรียญทองแดงใส่ถุงเงินที่เอว กุมอกเดินไปยังเรือนชิงซาน เมื่อใกล้ถึงเรือนชิงซาน จู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงเรียก "แม่นางไห่ถัง" ไห่ถังหันกลับ มองดูชัด ๆ ตรงหน้าเป็นสาวใช้ที่ไม่คุ้นหน้า สาวใช้ตัวน้อยท่าทางเด็ก ๆ ยิ้มพลางคำนับ "แม่นางไห่ถัง บ่าวคือชุนเอ๋อร์จากฝ่ายตัดเย็บ แม่นมโจวให้บ่าวมาส่งด้ายไหมให้ท่าน" ได้ยินเช่นนั้น ไห่ถังก็นึกขึ้นได้ นางเคยไปหาด้ายไหมที่ฝ่ายตัดเย็บจริง ๆ ไห่ถังยิ้มรับมา "ขอบคุณชุนเอ๋อร์ ฝากขอบคุณแม่นมโจวด้วย" ชุนเอ๋อร์พยักหน้าตอบ "ได้" แต่ยังคงยืนอยู่กับที่ ไม่มีทีท่าจะจากไป "ชุนเอ๋อร์มีอะไรอีกหรือไม่" ไห่ถังรู้สึกแปลกใจ ถาม ชุนเอ๋อร์ส่ายหน้า เหลือบมองที่เอวของไห่ถัง ยังคงไม่ขยับ ในชั่วพริบตา ไห่ถังเข้าใจแล้ว ชุนเอ๋อร์คงกำลังรอค่าตอบแทน ไห่ถังเคยเป็นสาวใช้ชั้นสามที่ถูกกดขี่ ไม่มีเงินเก็บ บัดนี้ก็ไม่ได้รับความโปรดปรานจากซื่อจื่อจริง ๆ ชีวิตยากลำบาก สิ่งเหล่านี้ ชุนเอ๋อร์คงไม่รู้ ในสายตาของชุนเอ๋อร์ ไห่ถังได้เป็นสาวใช้ข้างห้องของพระองค์แล้ว การได้รับใช้ใกล้ชิดซื่อจื่อ เป็นเกียรติอันดับหนึ่งในบรรดาสาวใช้ของจวนกั๋วกง ไห่ถังมีสถานะแตกต่างจากสาวใช้ต่ำต้อยอย่างนาง ดังนั้น เมื่อชุนเอ๋อร์วิ่งส่งของ จึงเต็มใจรอรับรางวัล ไห่ถังถอนหายใจในใจ โชคดีที่นางเพิ่งได้รับเงินเดือนจากตู้เจวียน นางอดทนต่อความไม่สบายตัว หยิบเหรียญทองแดงห้าเหรียญจากถุงเงิน ยิ้มกล่าว "ขอบคุณที่ลำบาก เอาไปดื่มชาสักหน่อยเถิด" ชุนเอ๋อร์ขอบคุณไห่ถัง แล้วกระโดดโลดเต้นจากไป ไห่ถังวางมือลูบที่หน้าอก เดินไปข้างหน้าอย่างอ่อนแรง พลางครุ่นคิด เงินเดือนน้อยนิดแทบไม่พอสำหรับค่าใช้จ่ายของตัวเอง จะมีเงินเหลือแจกให้คนข้างล่างได้อย่างไร แต่ตอนนี้นางช่วยงานซื่อจื่อ เมื่อต้องใช้คน ก็ไม่อาจตระหนี่ไม่ให้รางวัลใคร จนทำให้ทุกคนเกลียดชัง ซื่อจื่อเพิ่งจะไม่รังเกียจนางนัก นางไม่ควรไปขอให้ท่านเป็นธุระ หรือให้เงินนาง ต้องคิดวิธีหาเงิน ไม่อย่างนั้น ปักของให้มากขึ้น แล้วลักลอบนำไปขาย ขณะคิดเช่นนี้ ได้ยินเสียงฝีเท้าเร่งรีบจากด้านหลัง "ไห่ถัง หยุดนะ" เสียงนี้โอหัง เมื่อได้ยินก็รู้ว่าเป็นตู้เจวียน ไห่ถังหันกลับ "ฮูหยินน้อยเรียกเจ้า" ตู้เจวียนมีสีหน้าเจ้าเล่ห์ ไห่ถังยิ้มประจบ "พี่ตู้เจวียน บ่าวเพิ่งกลับมาจากที่นั่น ฮูหยินน้อยมีอะไรจะสั่งอีกหรือ" "ไม่ต้องพูดมาก ถ้ามีความกล้า ก็ไม่ต้องไป" ไห่ถังยิ้มขื่น รีบกลับไปที่เรือนฉีฟาง เห็นชุนเอ๋อร์ยืนอยู่ในลาน มองนางด้วยความเกลียดชัง ไห่ถังคิดไม่ออกว่าเกิดอะไรขึ้น กดความกังวลในใจลง คำนับจ้าวม่านเซียง "คุกเข่า" ใบหน้าจ้าวม่านเซียงเต็มไปด้วยความโกรธ ไห่ถังคุกเข่าลงโครม ถามอย่างสับสน "ฮูหยินน้อย บ่าวทำผิดอะไรหรือเจ้าคะ" ฟิ้ว ๆ ๆ เหรียญทองแดงหลายเหรียญพุ่งเข้าใส่นาง เหรียญทองแดงกระแทกร่างนางอย่างรุนแรง แล้วกระเด้งกระดอนเสียงดังลงพื้น นางก้มหน้าหลบตามสัญชาตญาณ ใบหน้าจึงไม่ถูกกระแทก "ทาสชั่ว ยังมีหน้ามาถามอีกรึ เจ้าได้เหรียญกษาปณ์ปลอมพวกนี้มาจากไหน แล้วยังกล้านำมาให้รางวัลคนอื่นอีก" ไห่ถังตะลึง เหรียญกษาปณ์ปลอมรึ ทางการไม่อนุญาตให้ปลอมเหรียญกษาปณ์ เหรียญกษาปณ์ปลอมเมื่อถูกพบจะถูกยึดและทำลาย ผู้ครอบครองเหรียญกษาปณ์ปลอมจำนวนมากจะถูกทางการลงโทษ "ฮูหยินน้อยโปรดพิจารณา บ่าวไม่ได้มีเหรียญกษาปณ์ปลอม" จ้าวม่านเซียงเบ้ปาก "ยังไม่ยอมรับอีก ที่เจ้าให้รางวัลชุนเอ๋อร์นั่นแหละคือเหรียญกษาปณ์ปลอม" "แม่นางไห่ถัง ถ้าท่านไม่อยากให้รางวัลข้า ไม่ให้ก็ได้ แต่ทำไมต้องใช้เหรียญกษาปณ์ปลอมทำร้ายคน ถ้าข้านำออกไปใช้ ถูกคนอื่นจับได้ เขาจะต้องทุบตีด่าว่าข้าแน่ ข้าเคยล่วงเกินท่านตรงไหนหรือ" ชุนเอ๋อร์ดูทั้งโกรธและน้อยใจ ไห่ถังตะลึง คิดสักครู่ แล้วแก้ถุงเงินที่เอว เทเหรียญทองแดงทั้งหมดออกมาที่พื้น พินิจพิจารณาอย่างละเอียด ใช่แล้ว เงินเดือนที่เพิ่งได้รับล้วนเป็นเหรียญกษาปณ์ปลอม เหรียญกษาปณ์ปลอมมีคุณภาพทองแดงด้อยกว่าเหรียญที่ทางการออก สีแตกต่างกัน และตัวอักษรบนเหรียญก็เลือนรางกว่า พอดูอย่างละเอียด ก็สามารถแยกแยะออกได้ วันนี้ ตอนที่ตู้เจวียนให้เงินเดือนนาง นางเพิ่งดื่มน้ำแกงหลีกเลี่ยงบุตร กำลังรู้สึกไม่สบายตัว จึงไม่ได้ดูให้ชัดเจน ถูกวางแผนแล้ว ไห่ถังเงยหน้า เห็นสีหน้าตู้เจวียนมีความภูมิใจแฝงอยู่ สงบสติอารมณ์ ไห่ถังตอบ "ฮูหยินน้อย บ่าวรับเงินเดือนจากมือตู้เจวียน แล้วกลับเรือนชิงซาน ตลอดทางนอกจากชุนเอ๋อร์ ไม่ได้พบผู้ใดอื่น บ่าวยังไม่ทันถึงเรือนชิงซาน ก็ถูกตู้เจวียนเรียกกลับมา เหรียญกษาปณ์ปลอมสามร้อยเหรียญนี้ ล้วนเป็นตู้เจวียนให้บ่าว" ตู้เจวียนโกรธจัด ตวาด "พูดเหลวไหล เช้าวันนี้ สาวใช้และแม่บ้านทุกคนในเรือนฉีฟางต่างรับเงินเดือนจากมือข้า ทุกคนล้วนได้เหรียญดี จะมีแต่เจ้าที่ได้เหรียญปลอมหรือ ใครจะรู้ว่าเจ้าพบใครระหว่างทาง แอบเปลี่ยนเป็นเหรียญกษาปณ์ปลอมกับใคร" ว่าแล้ว ตู้เจวียนก็บิดตัว คุกเข่าลง ใช้ผ้าเช็ดหน้าปิดหน้าร้องไห้ "ฮูหยินน้อย บ่าวทำงานอย่างเหน็ดเหนื่อย แต่กลับถูกไห่ถังใส่ร้าย ฮือ ๆ ๆ ขอท่านให้ความเป็นธรรมแก่บ่าวด้วย" "ตู้เจวียน อย่าร้องไห้เลย รีบลุกขึ้น เจ้ารับใช้ข้ามาตั้งแต่เด็ก ข้าจะไม่เชื่อเจ้าได้อย่างไร" จ้าวม่านเซียงพูดกับตู้เจวียนอย่างอ่อนโยน ต่อมา จ้าวม่านเซียงมองไห่ถัง สายตาพลันเปลี่ยนเป็นดุร้าย "ทาสต่ำช้า ช่างยกเจ้าขึ้นมาโดยเปล่าประโยชน์ ไม่รู้จักรักษาตัวเลยสักนิด เจ้าทำเรื่องเช่นนี้ ยังไม่ยอมรับ กลับใส่ร้ายผู้อื่น วันนี้หากไม่ลงโทษเจ้าให้หนัก คนอื่นจะเอาเยี่ยงอย่าง จะทำอย่างไรต่อไป" ไห่ถังร้องไห้ "บ่าวไม่ได้..." ตู้เจวียนยืนข้างจ้าวม่านเซียง กระซิบ "นางยังต้องรับใช้ซื่อจื่อ ตีด้วยไม้กระดาน ตบหน้า คงไม่เหมาะ ใช้กรรมวิธีเข็มดีกว่า" "ข้าเหนื่อยแล้ว เจ้าจัดการเองเถิด" จ้าวม่านเซียงมองไห่ถังอย่างรังเกียจ ลุกขึ้น ยืดเอวบิดขี้เกียจ กลับห้องโถงหลัก ตู้เจวียนเรียกแม่บ้านหลายคนมา พวกนางจับไห่ถังไว้ แม่บ้านคนหนึ่งจับมือไห่ถัง อีกคนหนึ่งใช้เข็มแทงเข้าไปในนิ้วมือของไห่ถัง สิบนิ้วเชื่อมโยงหัวใจ เข็มยาวและหนาแทงเข้าไปในร่องเล็บ ไห่ถังเจ็บจนร้องเสียงดัง เมื่อแม่บ้านแทงถึงเข็มที่ห้า ไห่ถังเจ็บจนหมดสติไป แม่บ้านคนหนึ่งเตือน "ตู้เจวียน แค่นี้เถอะ หากนางเป็นอะไรไป แล้วซื่อจื่อถาม กลัวว่าจะไม่ดี" ตู้เจวียนเบ้หน้าอย่างดูหมิ่น "ช่างไร้ประโยชน์จริง ๆ การลงโทษแค่นี้ยังทนไม่ได้ ช่างเถอะ ใช้น้ำเย็นสาดให้นางตื่นเถิด"