ตอนที่ 8 ศึกในตระกูลและการเปิดเผยสุดช็อก

ดเวย์นไม่สนใจเสียงหัวเราะเยาะของผู้คน เขาเดินตามเอเวลินไปยังมุมหนึ่งของงานเลี้ยง ที่ซึ่งสมาชิกตระกูลลินน์กำลังรวมตัวกันอยู่ ตระกูลยอร์มเป็นเจ้าแห่งแอชตันวิลล์ ทั้งมั่งคั่งและทรงอำนาจอย่างยิ่ง ครั้งหนึ่ง ลูกชายของเจ้าของเหมืองทอง เคยล่วงเกินทายาทสายตรงของตระกูลยอร์มในงานเลี้ยง ผลลัพธ์ก็คือเขาถูกฆ่าทิ้งตรงนั้นทันทีและศพก็ถูกโยนลงแม่น้ำ พอเจ้าของเหมืองพยายามแก้แค้น โดยรวบรวมพ่อค้าใหญ่หลายคนเพื่อต่อต้านตระกูลยอร์ม ไบรอันก็กวาดล้างพวกนั้นทั้งหมดในคืนเดียว เป็นเหตุให้ทรัพยากรกว่าร้อยล้านถูกลบหายไปจากเมือง ไม่มีใครรู้แน่ชัดว่าตระกูลยอร์มมีอิทธิพลมากแค่ไหน พวกเขารู้แค่ว่า ใครก็ตามที่กล้าหาเรื่องกับตระกูลนี้ ล้วนต้องพบกับจุดจบอันเลวร้าย ในทางกลับกัน ตระกูลลินน์เป็นเพียงตระกูลอันดับสามในแอชตันวิลล์ การได้รับเชิญจากตระกูลยอร์มถือเป็นเกียรติสูงสุด พวกเขาจึงรู้สึกซาบซึ้งเป็นอย่างยิ่ง “เอเวลิน ทำไมเธอมาสายขนาดนี้?” “เธอยังติดต่อกับหนุ่มตระกูลแซนเดอร์ที่ฉันแนะนำให้เธอครั้งก่อนหรือเปล่า?” “คืนนี้มีหนุ่มโสดฐานะดีเต็มเลย ฉันว่าเจเรมี่ ฟอยล์ก็ดีนะ ครอบครัวเขามีเหมืองถ่านหินสองแห่ง ฉันช่วยแนะนำให้เอาไหม?” บริตนีย์ ลินน์ลูกพี่ลูกน้องของเอเวลินและเหล่าญาติๆ พากันมารุมล้อมเธอทันที พวกเขามองไม่เห็นหัวดเวย์นเลย ดเวย์นคุ้นเคยกับการถูกมองข้ามอยู่แล้ว เขาจึงยืนอยู่เงียบๆ ไม่พูดอะไร แต่มีอยู่คนหนึ่ง ที่ไม่เคยปล่อยโอกาสในการเหยียดหยามเขา คัลลัม ฟิชเชอร์สามีของบริตนีย์ “ดเวย์น ฉันเพิ่งเซ็นสัญญากับเรนโบว์กรุ๊ปมูลค่า 750,000 เหรียญไป และกำลังเปิดสาขาใหม่ที่เมืองข้างๆ นี่เอง ตอนนี้เรากำลังต้องการพนักงานทำความสะอาด ค่าแรง 450 เหรียญต่อเดือน สนใจลองสมัครดูไหม?” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน แววตาเต็มไปด้วยการดูถูก แม้ว่าเขาจะเป็นลูกเขยของตระกูลลินน์เหมือนกัน แต่เขาไม่เคยพอใจที่ดเวย์นได้แต่งงานกับเอเวลิน ภรรยาของเขาเทียบเอเวลินไม่ได้เลยสักนิด ดเวย์นตอบกลับอย่างใจเย็น “ไม่ล่ะ ฉันมีวิธีหาเงินของตัวเอง” เมื่อก่อน เขาอาจกล้ำกลืนศักดิ์ศรีและยอมรับมันเพราะภาระค่ารักษาของพี่สาว แต่ตอนนี้ทุกอย่างเปลี่ยนไปแล้ว “อ๋อเหรอ? นายมือพิการแบบนี้ ออกไปขอทานใต้สะพานอาจได้เงินมากกว่าทำความสะอาดเสียอีก” บริตนีย์แทรกขึ้นมา พร้อมเสียงหัวเราะเยาะจากเหล่าญาติๆ ซามูเอล ลินน์เป็นญาติผู้ใหญ่ที่มีอาวุโสที่สุดในกลุ่มนี้ เขาเป็นศาสตราจารย์ด้านการแพทย์ เขามองดเวย์นด้วยสายตาเย็นชา “ดเวย์น เรามาที่นี่เพื่อแสดงความยินดีกับผู้อาวุโสยอร์ม แกเตรียมของขวัญมาหรือเปล่า?” ก่อนที่ดเวย์นจะตอบ ซามูเอลก็พูดต่อด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว “ฉันจะพูดยังไงดี? แกมันช่างน่าผิดหวังจริงๆ ตระกูลยอร์มเคยช่วยเหลือแก แต่แกกลับมาทำให้พวกเราขายหน้า” ดเวย์นตอบกลับด้วยท่าทีสงบนิ่ง “ผมเตรียมของขวัญมาแล้ว” เอเวลินกำลังคิดจะยื่นของขวัญของตัวเองให้เขา เพื่อช่วยไม่ให้เขาต้องอับอาย แต่ดเวย์นกลับ หยิบจี้หยกออกมา “โอ้ ดูสิ่นี่อะไร?” คัลลัมก้าวเข้ามาอย่างรวดเร็ว คว้าจี้หยกไปจากมือของดเวย์นก่อนที่เขาจะทันตั้งตัว “สีมันดูปลอมมาก ชัดเลยว่านี่เป็นแค่กระจกก๊อปเกรดต่ำ!” “ขนาดกล่องของขวัญยังไม่มีเลย นี่ซื้อมาจากแผงลอยข้างถนนหรือเปล่า?” “นายจงใจมาทำให้พวกเราขายหน้า และทำให้ตระกูลลินน์เสื่อมเสียชื่อเสียงใช่ไหม?” เอเวลินกัดริมฝีปากแน่นด้วยความขุ่นเคือง ผู้ชายไร้ค่าคนนี้กำลังทำให้เธออับอายอีกแล้ว! คัลลัมเผยรอยยิ้มภาคภูมิใจ ก่อนจะหยิบจานเซรามิกขนาดเล็กที่เขาเตรียมมา “นี่คือของขวัญที่ฉันเตรียมมา เป็นงานแฮนด์เมดหายากของอาจารย์ไทสัน ช่างเซรามิกชื่อดัง มันประเมินค่าไม่ได้เลยล่ะ” เอเวลินเคยได้ยินเกี่ยวกับผลงานของอาจารย์ไทสัน ของแต่ละชิ้นมีมูลค่ามากกว่า 150,000 เหรียญ ถึงแม้ว่าเธอจะมีเงินเดือนมากว่าหนึ่งล้านต่อปี แต่เธอก็ยังไม่สามารถใช้เงินขนาดนั้นไปกับของขวัญได้ เมื่อเห็นจานเซรามิก เธอก็หันไปมองดเวย์นด้วยความผิดหวังยิ่งกว่าเดิม ซามูเอลมองของขวัญอย่างชื่นชม “นี่เป็นผลงานของอาจารย์ไทสันจริงๆ เหรอ? ยอดเยี่ยมมาก! นายทำให้ตระกูลเรามีดูเกียรติขึ้นมาก บริตนีย์ เธอเลือกลูกเขยให้ตระกูลลินน์ได้ดีจริงๆ” บริตนีย์หันไปมองเอเวลินด้วยสายตาเยาะเย้ย “แน่นอนสิคะ ไม่เหมือนบางคนที่เกาะตระกูลเรากินแล้วยังทำให้พวกเราผิดหวังตลอดเวลา นี่แหละคือความต่างระหว่างลูกเขยที่คู่ควรกับ หมาข้างถนน” บริตนีย์ส่งสายตาท้าทายไปยังเอเวลิน บริตนีย์รู้ดีว่าเอเวลินทั้งสวยกว่าและประสบความสำเร็จมากกว่า แต่แล้วไงล่ะ? สุดท้ายเธอก็ยังต้องแต่งงานกับผู้ชายไร้ค่าอยู่ดี “พวกเธอกำลังคุยเรื่องอะไรกันอยู่?” เสียงของหญิงวัยกลางคนดังขึ้น ก่อนที่เธอจะประคองหญิงชราที่แต่งกายหรูหราในชุดคลุมสีม่วงเข้มเดินเข้ามา “แม่ครับ” “คุณย่า” ซามูเอล, บริตนีย์, คัลลัม และเหล่าญาติๆ รีบยิ้มและทักทายอย่างนอบน้อม ผู้หญิงคนนั้นคือ มิเชล ผู้นำตระกูลลินน์ และทรงอำนาจดุจจักรพรรดินี “โจแอนนา เธอพาแม่ไปตรวจสุขภาพมาเป็นยังไงบ้าง?” ซามูเอลรีบเดินเข้าไปประคองมิเชลด้วยความกังวล โจแอนนายิ้มกว้าง ตอบด้วยน้ำเสียงแจ่มใส “แม่แข็งแรงดี ท่านกินอาหารมังสวิรัติและทำบุญอยู่เสมอ สุขภาพของท่านก็เลยดีมากๆ พวกเรายังแวะไปดูดวงมาด้วยนะ หมอดูบอกว่าแม่จะมีชีวิตอยู่อีกสามสิบปี!” “นี่เป็นพรยิ่งใหญ่สำหรับตระกูลเราเลย” ญาติๆ ต่างพากันกล่าวชมเชยอย่างไม่ขาดปาก มิเชลยิ้มกว้างด้วยความพอใจ เอเวลินหันไปส่งสัญญาณให้ดเวย์น เพื่อให้เขาพูดอะไรดีๆ เอาใจคุณย่า แต่ดเวย์นจ้องมองมิเชลด้วยสายตาจริงจัง เขากล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า “คุณนายปีเตอร์สัน คุณมีลิ่มเลือดอุดตันอยู่ใกล้ก้านสมอง หากไม่รักษาภายในแปดชั่วโมง คุณจะไม่มีทางรอด!”