ตอนที่ 10 หยกมังกรตระกูลยอร์ม

วิลเลียมซึ่งปกติแล้วสงบนิ่งในฐานะหัวหน้าพ่อบ้านของผู้อาวุโสยอร์ม กลับมีท่าทีตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัด ทำให้ทุกคนรอบตัวประหลาดใจ สายตาทุกคู่จับจ้องไปที่จี้หยกในมือของคัลลัม คัลลัมรู้สึกเหมือนตัวเองเพิ่งไปแตะของต้องห้าม สีหน้าเขาซีดเผือดจนแทบร้องไห้ออกมา “คุ-คุณทอมป์สัน ผะ-ผมไม่ได้ตั้งใจ... ผมแค่...” “นี่คือหยกมังกรตระกูลยอร์มไม่ผิดแน่” “เป็นสัญลักษณ์สูงสุดของตระกูลยอร์ม ผู้ที่ถือครองหยกนี้เปรียบเสมือนได้พบกับผู้อาวุโสยอร์มด้วยตัวเอง” “แต่ทำไมตระกูลเล็กๆ อย่างตระกูลลินน์ถึงได้ครอบครองหยกมังกรตระกูลยอร์ม?” เหล่าผู้ร่วมงานที่ได้ยินพากันสูดหายใจลึกด้วยความตกใจ หยกมังกรตระกูลยอร์มงั้นหรือ? ลูกหลายตระกูลลินน์ทุกคนตัวแข็งทื่อ ไม่มีใครกล้าเอ่ยอะไร พวกเขาเคยได้ยินเรื่องของวัตถุล้ำค่านี้มาเพียงแค่ข่าวลือเท่านั้น ไม่เคยมีใครได้เห็นของจริง ของขวัญจากลูกเขยขยะของพวกเขา... คือหยกมังกรตระกูลยอร์มอย่างนั้นหรือ? วิลเลียมเองก็ดูตกใจไม่แพ้กัน ในประวัติศาสตร์ร้อยปีของตระกูลยอร์ม หยกนี้เคยถูกมอบให้คนอื่นเพียงสามครั้งเท่านั้น และไม่เคยมีครั้งไหนที่เกี่ยวข้องกับตระกูลลินน์ เดี๋ยวก่อน! เมื่อวานนี้ผู้อาวุโสยอร์มเพิ่งได้รับการช่วยชีวิตจากชายหนุ่มลึกลับ และคุณหนูยอร์มก็มอบหยกมังกรตระกูลยอร์มให้เป็นของตอบแทน หรือว่าชายหนุ่มปริศนานั่นจะเกี่ยวข้องกับตระกูลลินน์? สีหน้าของวิลเลียมเคร่งขรึมขึ้น เขาหันไปหามิเชลก่อนจะพูดขึ้น “รออยู่ที่นี่ก่อน เดี๋ยวผมกลับมา” สมาชิกตระกูลลินน์ต่างมองหน้ากันด้วยความงุนงง พวกเขาไม่เข้าใจเลยว่าเกิดอะไรขึ้น แล้ววิลเลียมก็หายตัวไปในฝูงชนทันที บรรยากาศในกลุ่มของตระกูลลินน์เริ่มสงบลง พวกเขาเริ่มมองหน้ากันและคิดไปในทิศทางเดียวกัน ถ้าหากเรื่องนี้สร้างปัญหาให้กับตระกูลยอร์ม พวกเขาก็จะโยนความผิดทั้งหมดให้ดเวย์น แต่ถ้ามีผลประโยชน์อะไรจากเรื่องนี้ พวกเขาจะรับมันไว้ทันที เพียงไม่กี่นาทีต่อมา เสียงฮือฮาก็เริ่มดังขึ้นในฝูงชน วิลเลียมกลับมาแล้ว และครั้งนี้เขามาพร้อมกับหญิงสาวในชุดราตรีสีดำ ริมฝีปากสีแดงสด รูปร่างเพรียวเว้าโค้งอย่างสมบูรณ์แบบ ดวงตาของเธอชวนให้ผู้คนหลงใหลในเสน่ห์ของเธอ รอยแหวกสูงของชุดเธอเผยให้เห็นเรียวขาที่ยาวและเรียบเนียน ขาวผุดผ่องและเปล่งประกายราวกับน้ำแข็ง ดึงดูดสายตาผู้คนได้อย่างเป็นธรรมชาติ ความงามของเธอช่างน่าหลงใหล เป็นไปไม่ได้เลยที่ชายคนไหนจะมองข้าม เซลินา ยอร์มกำลังก้าวเดินอย่างเร่งรีบจนเกือบเป็นการวิ่ง เมื่อวานนี้ ปู่ของเธอถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล แม้ว่าตอนนี้อาการจะคงที่แล้ว แต่การฟื้นตัวของเขายังต้องอาศัยการรักษาเฉพาะทาง ที่น่าหงุดหงิดคือ แพทย์ยังคงหาสาเหตุที่แท้จริงของอาการป่วยไม่ได้เลย ทำให้ยังไม่มีแนวทางรักษาที่ชัดเจน เซลินานึกถึงดเวย์น และพยายามใช้เส้นสายทุกวิถีทางเพื่อตามหาเขา แต่เหมือนมีใครบางคนจงใจขัดขวาง ทำให้การตามหาของเธอเจอทางตัน และตอนนี้ ผู้มีพระคุณของเธออยู่ที่นี่แล้ว เธอแทบจะควบคุมความตื่นเต้นของตัวเองไม่ไหว บรรดาคนในตระกูลลินน์ เมื่อเห็นว่าใครกำลังเดินมา ต่างก็รู้สึกเหมือนมีกระแสเย็นแล่นไปทั่วร่าง เซลินา ยอร์ม หลานสาวที่ผู้อาวุโสยอร์มรักที่สุดและเป็นว่าที่ผู้นำตระกูลยอร์มในอนาคต ถึงกับมาด้วยตัวเอง วิลเลียมไปพาตัวเธอมาที่นี่ทำไมนะ? หัวใจของมิเชลเต้นแรง เธอรีบโค้งคำนับสุดตัวทันที “คารวะคุณหนูยอร์ม” แต่สายตาของเซลินากลับจับจ้องไปที่หยกมังกรตระกูลยอร์มในมือของคัลลัม แววผิดหวังฉายชัดอยู่ในดวงตาเธอ เธอไม่แม้แต่จะสนใจมิเชล และเดินตรงไปหาคัลลัมทันทีพร้อมกับเอ่ยขึ้นอย่างตรงไปตรงมา “ทำไมหยกมังกรตระกูลยอร์ม ซึ่งเป็นของขวัญที่ฉันตั้งใจมอบให้ผู้มีพระคุณถึงมาอยู่ในมือของคุณได้?” “ผู้มีพระคุณ?” คัลลัมอึกอัก ใบหน้าซีดลงอย่างเห็นได้ชัด วิลเลียมอธิบาย “เมื่อวานนี้ ผู้อาวุโสยอร์มอยู่ในอาการวิกฤต และได้รับการช่วยชีวิตจากผู้มีพระคุณคนหนึ่ง ทำให้ท่านฟื้นกลับมาจากปากเหวแห่งความตาย คุณหนูยอร์มได้มอบหยกมังกรตระกูลยอร์มให้เขาผู้นั้นเป็นการแสดงความขอบคุณ” ฝูงชนที่อยู่รอบๆ เริ่มเข้าใจเรื่องราวทั้งหมด ที่แท้การฟื้นตัวอย่างปาฏิหาริย์ของผู้อาวุโสยอร์ม ก็เป็นเพราะมีบุคคลปริศนาเข้ามาช่วยเหลือ และบุคคลนั้น… ก็อยู่ในตระกูลลินน์งั้นเหรอ? ดวงตาของซามูเอลเปล่งประกาย เขาก้าวไปข้างหน้าแล้วถามด้วยน้ำเสียงสุภาพ “คุณหนูยอร์ม คุณทอมป์สัน ผู้มีพระคุณที่ว่าคือชายหนุ่มอายุราวยี่สิบสามถึงยี่สิบห้า แต่งตัวเรียบง่าย สูงประมาณหกฟุตใช่ไหม?” เหล่าสมาชิกตระกูลลินน์เริ่มเชื่อมโยงเรื่องราวเข้าด้วยกัน พวกเขารู้ทันทีว่าซามูเอลกำลังพูดถึงดเวย์น เซลินาถามด้วยความตื่นเต้น “คุณรู้จักเขาเหรอคะ?” ซามูเอลยืดอกพูดอย่างหนักแน่น “เขาเป็นศิษย์ของผมเอง” เขาพูดต่อไป “เมื่อวานนี้เอง เขาเพิ่งบอกผมว่าเขาได้ช่วยชายชราคนหนึ่งไว้ และได้รับจี้หยกเป็นของตอบแทน ตอนแรกผมก็ไม่ได้คิดอะไร แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นคนที่ช่วยชีวิตผู้อาวุโสยอร์ม นี่มันช่างเป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ!” เซลินาถามขึ้นด้วยความประหลาดใจ “คุณเป็นหมอเหรอคะ?” มิเชลรีบแทรกขึ้นด้วยน้ำเสียงภูมิใจ “คุณหนูยอร์ม ลูกชายคนโตของฉันศึกษาแพทย์มาตั้งแต่เด็ก และปัจจุบันก็เป็นศาสตราจารย์ประจำมหาวิทยาลัยแพทย์ ตระกูลลินน์ของเรา สร้างฐานะขึ้นมาจากวงการแพทย์โดยแท้จริงค่ะ” เซลินาพยักหน้าเข้าใจ “คุณหมอคะ ฉันอยากพบศิษย์ของคุณ ฉันมีเรื่องสำคัญอยากจะคุยกับเขา ไม่ทราบว่าพอจะเป็นไปได้ไหม?” ซามูเอลชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนที่ใบหน้าจะเปลี่ยนเป็นสีหม่นเล็กน้อย จะให้เขาจัดการให้สองคนได้พบกัน? นั่นเป็นไปไม่ได้เลย แต่ถ้าปฏิเสธไปตรงๆ คนฉลาดอย่างเซลินาย่อมรู้ทันทีว่ามีบางอย่างไม่ชอบมาพากล เขาหยุดคิดครู่หนึ่ง ก่อนจะทำสีหน้าเสียใจแล้วกล่าวว่า “คุณหนูยอร์ม ผมเกรงว่า ศิษย์ของผมเพิ่งเดินทางกลับไปที่หมู่บ้านบนภูเขา ซึ่งอยู่ห่างไกลและติดต่อได้ยาก อาจต้องใช้เวลาสักพักกว่าที่เขาจะกลับมา แต่หากคุณต้องการความช่วยเหลืออะไร ผมยินดีช่วยเต็มที่” แม้จะผิดหวังเล็กน้อย แต่เซลินาก็ไม่ได้ซักไซ้ต่อ “ในเมื่อคุณยื่นข้อเสนอมา ฉันก็จะถือว่าคุณและครอบครัวต้องรับผิดชอบ ฉันหวังว่าคุณจะรักษาสัญญา และเพื่อเป็นการแสดงความขอบคุณจากตระกูลยอร์ม เราจะมอบการสนับสนุนและความร่วมมือทางธุรกิจให้กับตระกูลลินน์ในฐานะพันธมิตรของเรา” บรรดาคนตระกูลลินน์แทบจะหุบยิ้มไม่ได้ บรรดาตระกูลใหญ่และบุคคลสำคัญในงานต่างพากันมองอย่างอิจฉา คำประกาศของเซลินาเพียงประโยคเดียว ได้เปลี่ยนสถานะของตระกูลลินน์ไปตลอดกาล จากนี้ไป ใครจะกล้าดูแคลนพวกเขาอีก?