ตอนที่ 1 ทะลุมิติมาอยู่ในตำหนักเย็น

ฤดูร้อน แคว้นเทียนหยวนปีที่สองร้อยห้าสิบ อากาศในเดือนหกก็ราวกับใบหน้าของเด็กน้อยเปลี่ยนแปลงในเวลาอันสั้น ก่อนหน้านี้ยังท้องฟ้าสดใสสว่างโร่ แต่แค่ชั่วพริบตาก็เมฆดำมืดครึ้ม เสียงฟ้าร้องดังลั่น ฟ้าผ่าต่อเนื่องเหมือนจะผ่าท้องฟ้าออกครึ่งอย่างนั้น ท่านโหรยืนขมวดคิ้ว เงยหน้ามองท้องฟ้าอยู่บนแท่นดูดาว “ท้องฟ้าวิปริตแปรปรวนเช่นนี้ ภัยพิบัติกำลังจะมา หรือไม่ก็กำลังจะมีเรื่องดีเกิดขึ้น” “เปรี้ยง!!!” “ป้าง!!!” “เบ่งแรงหน่อย......” “โอ๊ย......” พายุฝนไฟร้อง เสียงร้องเจ็บปวดของหญิงสาวเสริมให้ตำหนักเย็นที่ดำมืดอยู่แล้วให้เหมือนกับบ้านศพยิ่งขึ้น ส่วนลึกในตำหนักเย็น ในห้องที่ห่างไกลและทรุดโทรมที่สุด หญิงสาวเส้นผมยุ่งเหยิงมีเหงื่อและน้ำตานองหน้า กำลังกรีดร้องอย่างเจ็บปวด “โอ๊ย......” “นายหญิง......” นางกำนัลที่สวมชุดกระโปรงสีเทาร้อนใจจนร้องไห้ออกมา นางใช้ผ้าร้อนเช็ดเหงื่อบนใบหน้าของหญิงสาวอย่างร้อนใจ หญิงชราที่สวมชุดสีเทาคุกเข่าอยู่บนตั่ง แหวกขาของหญิงสาวตะโกนว่า “ศีรษะออกมาแล้ว ออกแรงหน่อย!” “โอ๊ย......” หญิงสาวกัดฟันกรีดร้อง ดวงตาเบิกกว้าง รูม่านตาขยายใหญ่ กระแทกลงบนหมอน หลับตาอย่างหมดแรง “อุแว้......อุแว้......” เสียงร้องทารกที่อ่อนแอดังขึ้น หญิงชรารีบใช้ผ้าสะอาดเช็ดตัวของทารก แล้วใช้ผ้าอ้อมแห้งสะอาดห่อตัวของทารกเอาไว้ ในตอนที่เด็กน้อยร้องไห้เสียงดัง พายุฝนก็หยุด เมฆดำจางหาย ท้องฟ้ากลับมาสดใสเหมือนเดิมในทันที “นี่......” ท่านโหรงุนงง เมื่อครู่ยังเมฆดำฟ้าร้องอยู่ แต่ท้องฟ้ากลับมาสดใสในชั่วพริบตา ผู้มีบุญญาธิการกำลังมาเกิดแน่นอน ท่านโหรรีบนับนิ้วคำนวณ ไม่ผิดแน่ มีผู้มีบุญญาธิการที่คุ้มครองแคว้นเทียนหยวนกำลังมาเกิดแน่ๆ เดิมตำหนักเย็นมีไอเย็นอยู่แล้ว คนข้างในไม่มีใครสังเกตอากาศข้างนอกเลย ไท่เฟยอาวุโสอุ้มทารกที่ร้องไห้ไม่หยุดแล้วพูดว่า “เป็นองค์ชายคนหนึ่ง” เกรงว่าเด็กคนนี้จะเป็นองค์ชายคนแรกของแคว้นเทียนหยวนที่คลอดในตำหนักเย็น ก็ไม่รู้ว่าการเกิดของเขาเป็นเรื่องดีหรือร้าย “นายหญิง เป็นองค์ชายเพคะ ท่านให้กำหนดองค์ชาย” นางกำนัลพูดกับหญิงสาวที่หลับตาอยู่ เห็นนายหญิงไม่ตอบสนอง นางนิ่งไปครู่หนึ่งยื่นนิ้วไปที่จมูกเพื่อตรวจสอบลมหายใจของนายหญิง ต่อมาก็ได้ยินเสียงร้องไห้ฟูมฟายของนางกำนัล “ไท่เฟยอาวุโส........นายหญิงสิ้นใจแล้วเพคะ” “เฮ้อ......” ไท่เฟยอาวุโสถอนหายใจออกมา มองทารกร้องไห้เหมือนแมวน้อยในอ้อมกอด “เจ้าเด็กคนนี้ชีวิตอาภัพจริงๆ” เกิดในตำหนักเย็นไม่ว่า เพิ่งเกิดมาก็เสียแม่ไปแล้ว ไม่มีแม่ก็ไม่มีนมให้ดื่ม อยู่ในตำหนักเย็นแห่งนี้เด็กน้อยเช่นนี้จะมีชีวิตรอดได้อย่างไร? “ฮือๆ......นายหญิง......” นางกำนัลเรียกไปพร้อมน้ำตา เจ็บ…ทรมานมาก ใครกันที่กำลังร้องไห้อยู่? เหลิ่งลั่วเย่ว์อยากจะลืมตา แต่เหมือนโดนผีอำไม่ว่าอย่างไรก็ลืมตาไม่ขึ้น นางคงถูกผีอำอีกแล้ว นางที่โต้รุ่งมาเป็นระยะเวลานาน เหมือนการถูกผีอำเป็นเรื่องปกติ นางใช้จิตสำนึกดิ้นรนจากฝันร้าย ในที่สุดก็ลืมตาได้แล้ว คานบ้านดำๆ ไม่ใช่เพดานสีชมพูน่ารักเต็มไปด้วยวัยรุ่นสาวของนาง หรือว่านางยังอยู่ในความฝัน? “ฮือๆ นายหญิง......” เหลิ่งลั่วเย่ว์หันซ้ายหันขวา เห็นหญิงชราสวมชุดโบราณคนหนึ่งยืนอยู่ปลายเตียง กำลังมองทารกที่ร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดด้วยใบหน้าสงสาร ด้านข้างมีหญิงสาวสวมชุดโบราณเหมือนกัน กำลังหมอบหน้าตั่งร้องไห้อย่างเสียใจ นี่มันเกิดอะไรขึ้น? ฉันเป็นใคร? ฉันอยู่ที่ไหน? เหลิ่งลั่วเย่ว์ถามออกมาจากส่วนลึกในจิตใจ “ติ๊ง ผูกมัดโฮสต์สำเร็จแล้ว เปิดระบบ......” ในหัวของเหลิ่งลั่วเย่ว์ จู่ๆ มีเสียงเครื่องกลหนึ่งดังขึ้น “ยินดีต้อนรับโฮสต์เข้าสู่ระบบเลี้ยงเด็กในตำหนักเย็น ร่างอาศัยคือเหลิ่งลั่วเย่ว์บุตรสาวสายตรงของอัครมหาเสนาบดีเหลิ่งแคว้นเทียนหยวน อดีตไทเฮาแคว้นเทียนหยวน ทำความผิดถูกปลดจากตำแหน่งและถูกส่งมาที่ตำหนักเย็น......” “เดี๋ยวก่อน......” เหลิ่งลั่วเย่ว์พูดในใจตัดบทเสียงที่ไร้ความรู้สึกในหัว ชื่อเหลิ่งลั่วเย่ว์เหมือนกับนางเลย และเหมือนนางจะทะลุมิติมาแล้ว ทั้งยังถูกผูกมัดกับระบบหนึ่งอย่างไร้สาเหตุ “โฮสต์มีคำถามอะไร ถามได้ตลอดเวลา ฉันชื่อเหมิงเหมิง เป็นฝ่ายบริการระบบของคุณ” เหลิ่งลั่วเย่ว์แอบแขวะ “โทนเสียงไร้ความรู้สึก ยังมีหน้าตั้งชื่อว่าเหมิงเหมิง” “โฮสต์โปรดอย่าโจมตีตัวบุคคล ไม่งั้นเหมิงเหมิงจะโกรธนะ” “ก็ได้ๆ เหมิงเหมิง ทำไมฉันถึงข้ามมาในที่บ้าแห่งนี้ได้?” เหลิ่งลั่วเย่ว์ถามเรื่องที่สงสัยอยู่ออกมา นางกำลังนอนหลับฝันดีอยู่แท้ๆ ทำไมถึงทะลุมิติมาได้? “เพราะว่าหลังจากที่ผลงานของโฮสต์ในอินเทอร์เน็ตโด่งดังเป็นที่นิยม โฮสต์โต้รุ่งจนถึงตีสามเป็นระยะเวลานาน จนตับพังตายอย่างเฉียบพลัน” ฮือๆ เหลิ่งลั่วเย่ว์ร้องไห้ฟูมฟายให้กับตัวเอง “เนื่องจากคุณทำคุโณปการให้ระบบวรรณกรรมในอินเทอร์เน็ต สำนักงานบริหารระบบอินเทอร์เน็ตตัดสินใจให้คุณทะลุมาในหนังสือชื่อ ‘เลี้ยงเด็กในตำหนักเย็น’ เปิดระบบเลี้ยงเด็กในตำหนักเย็นให้คุณโดยเฉพาะ เพียงทำภารกิจหลักในระบบสำเร็จ โฮสต์ก็สามารถแก่ตายในโลกใบนี้ได้” “หากว่าทำไม่สำเร็จล่ะ?” จะดีหรือชั่วล้วนได้รับผลกรรม ไม่เชื่อเงยหน้ามองดู? เหลิ่งลั่วเย่ว์ชอบตัวละครมีระบบที่สุด เล่นงานตัวละครหลักได้สะใจมาก! ในที่สุดวันนี้ก็ถึงคราวของนางแล้ว “หากโฮสต์ล้มเหลวก็จะตายแบบกะทันหันไปทั้งอย่างนั้น!” เหลิ่งลั่วเย่ว์หมดคำพูดทันที “จะแจ้งภารกิจหลักให้ทราบเดี๋ยวนี้ โฮสต์ต้องเลี้ยงดูลูกของเจ้าของร่างเดิมจนโตและช่วยเหลือเขาให้ได้รับตำแหน่งรัชทายาท นอกจากนี้ระบบจะมอบภารกิจเล็กๆ ให้แบบไม่กำหนดเวลา หลังจากทำภารกิจสำเร็จแล้ว ได้รับแต้มสะสมตามระดับความยาก แต้มสะสมของระบบใช้แลกของในร้านค้าระบบได้” “ระบบเลี้ยงเด็กในตำหนักเย็นของเรา เป็นระบบที่สอดคล้องกับมนุษย์ที่สุด ในเวลาเดียวกับที่โฮสต์ผูกมัดกับระบบ ก็มอบแต้มสะสมห้าสิบแต้มให้กับโฮสต์แล้ว” แต้มสะสมห้าสิบแต้มเหรอ? เหลิ่งลั่วเย่ว์ไม่รู้ว่านี่ถือว่ามากหรือน้อย ยังไงนางก็ไม่รู้ราคาของในร้านค้า ทันใดนั้น ในหัวของนางก็ปรากฏหน้าต่างหน้าแรกของร้านค้าหนึ่ง หน้าแรกไม่เพียงมีสินค้าหลากหลายชนิด ยังมีช่องค้นหา เห็นชัดว่านี่เป็นร้านค้าออนไลน์หนึ่ง แต่ของในนั้นแพงมาก ข้าวสารห้าร้อยกรัมถุงหนึ่งต้องจ่ายยี่สิบแต้ม “แนะนำระบบเสร็จสิ้น เริ่มเข้าสู่เนื้อเรื่อง” หน้าแรกร้านค้าหายไปจากหัวของเหลิ่งลั่วเย่ว์ ปรากฏเส้นความคืบหน้าของเนื้อเรื่องขึ้นมาแทน เนื้อเรื่องเริ่มไหลเข้ามาในหัวของเหลิ่งลั่วเย่ว์ นางหลับตาอย่างทรมาน เสียงร้องไห้ของทารกที่คล้ายลูกแมวกับเสียงร้องไห้ของหญิงสาวคนหนึ่งดังอยู่ข้างหูไม่หยุด เจ้าของร่างเดิมเป็นบุตรสาวเพียงคนเดียวของเหลิ่งเทียนหมิงอัครมหาเสนาบดีแคว้นเทียนหยวน เหลิ่งเทียนหมิงมีอำนาจยิ่งใหญ่ในแคว้นเทียนหยวน ครึ่งหนึ่งในราชสำนักล้วนเป็นลูกศิษย์ของเขา เฟิงเฉิงหานโอรสสวรรค์คนปัจจุบันหวาดกลัวเขามาก เฟิงเฉิงหานเพิ่งจะสวมกวาน เหลิ่งเทียนหมิงก็ให้พรรคพวกของตัวเองทูลกับฮ่องเต้ สู่ขอเหลิ่งลั่วเย่ว์บุตรสาวของเขาเป็นฮองเฮา เฟิงเฉิงหานจำเป็นต้องปฏิบัติตามเพื่อหยุดเหลิ่งเทียนหมิง หลังจากที่เหลิ่งลั่วเย่ว์เข้าวัง ภายนอกเฟิงเฉิงหานนอนที่ตำหนักเป็นประจำ แสดงท่าทีรักนางที่สุด แต่ความเป็นจริงไม่เคยแตะต้องนางเลย ในวังหลังใครได้รับความโปรดปรานที่สุดยิ่งถูกคนเกลียดชัง เหลิ่งลั่วเย่ว์กลายเป็นเป้ายิงของเหล่าสนมในวังหลัง อีกด้านหนึ่งเหลิ่งเทียนหมิงก็เร่งให้นางท้อง แผนการของเหลิ่งเทียนหมิงเรียบง่ายมาก แค่อยากให้บุตรสาวให้กำเนิดองค์ชายที่มีสายเลือดโดย เขาจะช่วยเหลือหลานชายให้กลายเป็นฮ่องเต้หุ่นเชิดก่อน จากนั้นก็วางแผนให้หลานชายยกบัลลังก์ให้ตัวเอง สุดท้ายกลายเป็นฮ่องเต้ของแคว้นเทียนหยวนเสียเอง ในคืนหนึ่ง เหลิ่งลั่วเย่ว์ที่ถูกบิดาเร่งให้มีลูกก็วางยาในน้ำชาของเฟิงเฉิงหาน ดังนั้นเฟิงเฉิงหานจึงหลับนอนกับนาง หลังจากเกิดเหตุเฟิงเฉิงหานโมโหสุดขีด ด่าว่าเหลิ่งลั่วเย่ว์เป็นผู้หญิงไม่ดี ยังให้คนกรอกน้ำแกงแท้งบุตรให้นาง ดื่ม หลังจากเป็นฮองเฮาห้าปี เฟิงเฉิงหานค่อยๆ กำจัดพรรคพวกของเหลิ่งเทียนหมิงไปทีละนิด เก็บรวบรวมหลักฐานความผิดของเหลิ่งเทียนหมิง สุดท้ายล้มเหลิ่งเทียนหมิงด้วยโทษลักลอบสะสมกำลัง จัดตั้งพรรคพวกเพื่อผลประโยชน์ ซื้อขายตำแหน่งขุนนาง ฉ้อราษฎร์บังหลวง ฆ่าคนราวกับผักปลา จับผู้ชายทุกคนในสกุลเหลิ่งประหาร ผู้หญิงทั้งหมดถูกส่งไปเป็นทาสที่ชายแดน ส่วนเหลิ่งลั่วเย่ว์ก็ถูกปลดจากตำแหน่งฮองเฮาส่งเข้าตำหนักเย็น แต่เพิ่งเข้าตำหนักเย็นก็พบว่าตัวเองตั้งท้องแล้ว เหลิ่งลั่วเย่ว์ลืมตาขึ้นหลังจากที่รับรู้เนื้อเรื่องทั้งหมดแล้ว