ตอนที่ 3

“ปล่อยมือผมด้วยครับ” อัคคีใช้น้ำเสียงเย็นชา และเผลอแทนตัวเองว่า ‘ผม’ เหมือนที่ชอบพูดกับคนอื่นๆ ในยามที่พ้นจากหน้าที่ เขาไม่ได้หวงตัวแต่อย่างใด แต่การที่หญิงสาวซึ่งสวยถูกใจมาถูกเนื้อต้องตัวกันแบบนี้ มันก็อดทำให้รู้สึกแปลกๆไม่ได้ หากเจอกันในสถานการณ์ปกติ เขาคงไม่ปล่อยเธอไปเด็ดขาด “ขอโทษค่ะ” เวทิกาปล่อยมือใหญ่อย่างรวดเร็ว “ได้ หมอจะตรวจให้คุณ” อัคคีพูดเสียงนิ่งเรียบ ในเมื่อเขาได้แนะนำหญิงสาวไปแล้วว่าให้กลับไปเคลียร์กับแฟนหนุ่ม แต่ในเมื่อเธอยืนยันคำเดิมเขาก็ต้องทำหน้าที่ของหมอต่อไป “ขอบคุณนะคะ แล้วฉันต้องทำยังไงบ้างคะ” เวทิกาออกอาการดีใจ ในที่สุดหมอก็ยอมตรวจให้เสียที เธอจะได้จัดการเรื่องนี้ให้มันจบๆ “เดี๋ยวคุณไปเตรียมตัว แล้วก็รอผมบนเตียง” พูดขึ้นโดยที่ไม่มองหน้าหญิงสาว เขาตรวจอะไรแบบนี้บ่อยจนชิน แทบไม่รู้สึกอะไรแล้ว แต่แปลกที่อดตื่นเต้นไม่ได้ที่จะได้เห็นตัวตนของคนตรงหน้า “เอ่อ หมอคะไม่ต้องตรวจจริงไม่ได้เหรอคะ” หลุดเอ่ยถามด้วยความเขินอาย เธอไม่ได้โลกสวยถึงขั้นไม่รู้ว่าการตรวจพรหมจรรย์จะต้องทำอย่างไร และของสงวนที่ไม่เคยมีชายใดได้เห็นจะต้องมีหมอรูปหล่อตรงหน้าเป็นคนแรกที่ได้เห็นและสัมผัสอย่างนั้นหรือ! “นี่คุณจะเอายังไง หมอไม่สามารถทำใบรับรองผลขึ้นมาเองได้นะครับ เกิดคุณสร้างเรื่องขึ้นมา หมอว่ามันไม่คุ้ม และถ้าคุณไม่สะดวกใจตรวจก็ไม่เป็นไร” อัคคีพูดอย่างรำคาญ เธอไม่ควรจะเรื่องมากหรือต่อรองอะไรด้วยซ้ำ เพราะในฐานะแพทย์ เขาไม่สามารถเขียนผลตรวจมั่วๆ ได้ “ตรวจค่ะๆ” เวทิกาพูดอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเดินไปที่เตียงในห้องตรวจตามที่หมออัคคีสั่ง หญิงสาวใช้เวลาเปลี่ยนชุดในการตรวจไม่นาน ก่อนที่จะขึ้นไปนอนบนเตียงด้วยใจระทึก เกิดมาไม่เคยต้องมานอนอ้าขาให้ผู้ชายคนไหนดู แต่ตอนนี้ เธอกำลังอยู่ในสภาพที่น่าละอายที่สุดในชีวิต จริงอยู่ว่าการตรวจภายในเป็นเรื่องปกติ แต่การตรวจเพื่อดูความบริสุทธิ์ไม่ใช่เรื่องปกติแน่นอน ที่สำคัญ คนตรวจยังเป็นหมอหนุ่มหน้าตาดีชวนให้รู้สึกเขินอายทุกครั้งที่ต้องเผลอจ้องหน้าด้วยอีก เวทิกาอยากจะผ่านช่วงนี้ไปไวๆเหลือเกิน “พร้อมนะครับ” เสียงหมอหนุ่มดังขึ้น ทำเอาหญิงสาวถึงกับสะดุ้งโหยงทันที “เอ่อ ไม่มีพยาบาลอยู่ด้วยเหรอคะ” เอ่ยถามด้วยความกังวลใจ เพราะเธอเองก็อดรู้สึกแปลกๆ ไม่ได้ที่ต้องอยู่ในห้องกับหมอหนุ่มตามลำพังเช่นนี้ “ก็ทำตามที่คุณร้องขอ อยู่นิ่งๆ หมอจะรีบตรวจ” อัคคีพูดอย่างตัดรำคาญ ไม่ใช่ว่าไม่อยากมีพยาบาลอยู่ด้วย แต่ทันทีที่ได้เห็นเนื้อแท้ของหญิงสาว มือไม้ก็สั่นอย่างที่ไม่เคยเป็น และมันไม่ดีแน่หากมีคนได้มาเห็นภาพนี้ ภาพลักษณ์แพทย์ที่สุขุม นิ่งอย่างเขาอาจจะดูเปลี่ยนไปในสายตาของใครหลายๆ คน รวมถึงหมอหนุ่มเองก็ไม่อยากจะเชื่อเช่นกันว่า ‘ความหื่น’ ของตนเองจะมากมายเพียงนี้ เพียงแค่ได้เห็นตรงส่วนนั้นของคนไข้ มันทำให้เขาอดคิดไม่ดีกับเธอไม่ได้ และมันเป็นเรื่องที่ไม่สมควรอย่างยิ่ง ที่สำคัญเขาไม่เคยมีความคิดแบบนี้กับคนไข้คนไหน “ฉิบ!” เผลอสบถออกมาด้วยความโมโหตัวเอง อัคคีพยายามที่จะมีสมาธิในการตรวจอย่างมากเพื่อไม่ใช่ตัวเองเผลอคิดอะไรไม่ดีกับหญิงสาวอีก “เสร็จแล้วครับ” พ่นลมออกมาอย่างโล่งใจ ก่อนจะรีบเดินออกจากห้องตรวจไปทันที อัคคีไม่อยากจะอยู่กับเวทิกาสองต่อสองเนิ่นนานกว่านี้ สาบานเลยว่าหากพบเจอกันข้างนอกที่ไม่ใช่โรงพยาบาล จะไม่ปล่อยผู้หญิงที่สวย น่ารัก และมีเสน่ห์โดนใจเขาแบบเธอไปแน่นอน และการที่ได้รู้ว่าคนไข้สาวไม่เคยผ่านมือชายใด เขาเป็นคนแรกที่ได้เห็นและสัมผัสจุดอ่อนไหวที่สุดของเธอ มันก็ยิ่งทำให้หมอหนุ่มใจฟูขึ้นมาอย่างน่าประหลาดใจ เวทิกาใช้เวลานั่งรอผลตรวจอยู่ครู่หนึ่ง เพียงพอให้หญิงสาวลืมความอายที่เกิดขึ้นในห้องตรวจเมื่อครู่นี้ ตอนแรก เธอแทบจะกลั้นหายใจเมื่อหมอหนุ่มเริ่มนำเครื่องมือเข้ามาในกาย ช่วงเวลายามนั้น ความรู้สึกเหมือนผ่านไปราวชั่วโมงทั้งที่จริงแล้ว หมออัคคีใช้เวลาเพียงแค่นาทีเดียวเท่านั้น “คุณเวทิกาเชิญค่ะ” ไม่นาน พยาบาลก็เดินมาเรียกให้เวทิกาเข้าไปที่ห้องตรวจ เพื่อฟังในสิ่งที่เธอเองก็รู้ดีอยู่แล้วว่าเป็นเช่นไร “เชิญนั่งครับ” อัคคีพูดโดยไม่สบตาคนไข้สาวสวย “เป็นยังไงบ้างคะหมอ เอ่อ เส้นพรหมจรรย์ฉันยังอยู่ไหมคะ” เอ่ยถามขึ้น แม้ยังรู้สึกกระดากอาย “คุณยังบริสุทธิ์ และเส้นพรหมจรรย์ของคุณยังอยู่ปกติ แต่ต่อให้เส้นพรหมจรรย์คุณขาดไปแล้วก็ไม่ได้หมายความว่าคุณจะไม่บริสุทธิ์ ข้อนี้ฝากไปแจ้งคนรักกับแม่คนรักของคุณด้วย”อดแขวะคนรักของหญิงสาวไม่ได้ เพราะหากเป็นเขาคงไม่มีทางปล่อยให้ผู้หญิงที่รักต้องมาตรวจอะไรแบบนี้อย่างแน่นอน “ขอบคุณค่ะหมอ ถ้าอย่างนั้น ฉันขอผลตรวจเลยได้ไหมคะ” จะว่าดีใจก็ไม่สุด เพราะต่อให้ตนเองบริสุทธิ์ผุดผ่องแค่ไหน มันก็คงไม่มีความหมายอะไรอีกต่อไปแล้ว ในเมื่อเธอไม่ได้แม้แต่จะมีสิทธิ์มอบมันให้กับผู้ชายที่รัก “นี่คือผลตรวจของคุณ หวังว่าพวกเขาจะเชื่อแล้วนะว่าคุณยังบริสุทธิ์” อัคคีพูดอย่างหงุดหงิดใจแทน แม้จะว่ารู้ว่านี่ไม่ใช่เรื่องที่ตนควรจะเข้าไปยุ่งอะไรด้วยก็ตาม “ขอบคุณหมอมากนะคะ ถ้าอย่างนั้น ฉันขอตัวก่อน” เวทิการับเอกสารด้วยสีหน้าเศร้าสร้อยเสียจนอัคคีสังเกตได้ แต่หมอหนุ่มก็เลือกที่จะไม่เอ่ยถามอะไรออกไป เพราะตอนนี้หน้าที่ของตนเองได้จบสิ้นแล้ว หญิงสาวตรงหน้าก็แค่คนไข้เหมือนคนไข้คนอื่นๆ ที่มาพบหมอและก็กลับบ้านไป ที่สำคัญ เวทิกาคนนี้กำลังจะแต่งงาน และเขาก็คงไม่มีโอกาสได้สานสัมพันธ์อะไรกับเธอต่ออีก