ตอนที่ 13

“ไม่ได้นะคะเสี่ย ทำแบบนั้นไม่ได้นะคะ” พิสมัยรีบร้องออกมาอย่างลืมตัว ความกลัวที่จะไม่มีสมบัติมีมากกว่าความกลัวตายเสียอีก “หุบปาก! กูบอกแล้วใช่ไหมว่า ถ้ากูไม่อนุญาตให้พูด มึงก็ไม่มีสิทธิ์พูด” วาโยหันไปตะคอกพิสมัยสุดเสียงด้วยความรำคาญใจ และตอนนี้ เขาต้องการรู้ให้ได้ว่าเวทิกาออกไปกับใคร “อย่าทำแบบนั้นนะคะ ฉันขอร้อง” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงนิ่ง เธอรู้ดีว่าบ้านหลังนี้เป็นสมบัติที่แม่กับพ่อของเธอสร้างมาด้วยกัน การที่เสี่ยขู่จะเอาบ้านไปขายก็เป็นเหมือนการทำร้ายจิตใจเธอด้วยเช่นกัน “ถ้าอย่างนั้นก็บอกฉันมาว่า เมื่อตอนหัวค่ำ เธอออกไปกับใคร และมันกล้าดียังไงมาบอกว่าเธอเป็นเมียมัน” วาโยคาดคั้นอย่างต้องการคำตอบ อันที่จริงก็ไม่ได้สนใจนักว่าเวทิกายังบริสุทธิ์หรือไม่ เพราะต่อให้เคยผ่านผู้ชายมาแล้ว ถึงอย่างไร เขาก็อยากได้ตัวเธออยู่ดี “เขาเป็นเพื่อนของฉันค่ะ” เวทิกาโกหกออกไป แม้ก่อนออกมาจะมีเรื่องให้ต้องโต้เถียงกับหมออัคคี แต่ถึงอย่างไร เธอก็ไม่อยากให้ฝ่ายนั้นต้องมาเดือดร้อนไปด้วย “เพื่อน? แล้วทำไมมันเรียกเธอว่าเมีย” ยังคงถามต่ออย่างไม่ลดละ “เพราะเขาอยากจะช่วยฉันไงคะ ไม่มีใครอยากเห็นเพื่อนตัวเองต้องไปขายตัวให้กับผู้ชายชั่วๆ อย่างเสี่ยหรอก” เวทิกาพูดอย่างเหลืออดเหลือทน ไม่ใช่ว่าไม่กลัวเสี่ยวาโย แต่เขาเองก็บีบบังคับเธอมากเสียจนทนแทบไม่ไหวเช่นกัน “ชั่วงั้นเหรอ ที่จริง ฉันชั่วได้มากกว่านี้อีก สรุปเธอยังซิงเหมือนที่แม่เธอโฆษณาเอาไว้หรือเปล่า” เสี่ยหนุ่มเอ่ยถามเพื่อความมั่นใจ แถมไม่โกรธโดนด่าว่าชั่ว เพราะเรื่องนี้เขาเองก็รู้ดีแก่ใจ แต่ชั่วแล้วอย่างไร ในเมื่อพวกคนดีทั้งหลายอยากโง่มาอยู่เป็นเบี้ยล่างเขาเอง “ทำไมคะ ถ้าไม่เชื่อขนาดนั้นก็ไม่จำเป็นต้องเอาฉันเป็นคู่นอนก็ได้ ฉันยินดีหาเงินมาใช้หนี้แทนแม่” เวทิกาพูดอย่างมาดมั่น ต่อให้เธอต้องหาเงินอีกกี่ปีก็พร้อมที่จะจ่ายเพื่อแลกกับการไม่ต้องนอนกับคนชั่วแบบนี้ “หึ คิดว่าฉันมีเวลาให้เธอขนาดนั้นเลยเหรอ จะบอกอะไรให้นะ สำหรับฉัน เงินหนึ่งล้านไม่ได้มีความหมายอะไร มันก็แค่เศษเงินด้วยซ้ำ แต่สำหรับสิ่งที่ฉันอยากได้ ยังไงก็ต้องได้ ต่อให้ต้องเสียอีกกี่บาทก็ตาม และเธอก็คือของที่ฉันอยากได้ รู้เอาไว้ด้วย!” พูดพร้อมกับดึงเวทิกาเข้ามาประชิดตัว เขาแทบอยากจะกลืนกินตัวหญิงสาวเสียตั้งแต่ตอนนี้ “ปล่อยนะ!” เธอร้องเสียงหลง รู้สึกรังเกียจสัมผัสของผู้ชายตรงหน้าเสียยิ่งกว่าอะไร “ฉันปล่อยแน่ แต่ไม่ใช่ตรงนี้ และตอนนี้ก็หมดเวลายื้อของเธอแล้ว” เขาพูดอย่างรู้ทัน ทำไมจะไม่รู้ว่าเวทิกาพยายามหาเรื่องพูดคุยเพื่อถ่วงเวลาการตกเป็นของตนเองให้นานที่สุด “เสี่ยจะให้พวกผมออกรถและเตรียมจองห้องไว้เลยไหมครับ” ชายฉกรรจ์ผู้เป็นลูกน้องเอ่ยถามอย่างรู้งาน “ไม่ต้อง กูชักใจร้อนรอไม่ไหวแล้ว จัดการซะที่นี่ไปเลยก็ได้” วาโยพูดด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ในขณะที่หญิงสาวมีท่าทีตื่นกลัวกับคำพูดนั้น เพราะมันหมายความว่า เธอกำลังจะตกเป็นของเสี่ยชั่วอย่างไม่มีทางเลือก! “ดะ เดี๋ยวก่อน ฉันขอคุยอะไรกับเสี่ยก่อนได้ไหมคะ” พยายามใจเย็น และขอโอกาสได้พูดคุยอีกครั้ง “จะพูดอะไรก็ว่ามา แต่ถ้าจะต่อรองละก็ บอกเลยว่าฉันไม่มีทางเปลี่ยนใจแน่นอน หรือถ้าอยากให้เปลี่ยนใจ ยังไงก็ต้องแลกมาด้วยชีวิตของแม่และน้องเธอ จะยอมไหมล่ะ?” เสี่ยหนุ่มดักทางทุกคำพูด ถึงอย่างไร คืนนี้ เขาก็ต้องได้เธอมากกกอดให้ได้ “ฉันขอคุยกับเสี่ยตามลำพังได้ไหมคะ” เวทิกาพูดขึ้น พร้อมกับมองเสี่ยหนุ่มหื่นกามด้วยสายตาขอร้อง และหวังว่าเขาจะยอมทำตามความต้องการของเธอสักครั้ง “ได้สิ ฉันอยากอยู่กับเธอตามลำพังอยู่แล้ว” วาโยยิ้มเยาะออกมา ทำไมเขาจะไม่อยากอยู่กับเธอ การได้อยู่กันตามลำพัง มันยิ่งทำให้มีโอกาสจับเจ้าหล่อนทำเมียได้ง่ายขึ้น “ถ้าอย่างนั้นก็รบกวนตามฉันไปที่ห้องครัวด้วยค่ะ” เวทิกาเองก็ฉลาดพอที่จะรู้ว่า แม้จะเป็นการคุยตามลำพัง แต่ก็ต้องเลือกสถานที่ที่คิดว่าเสี่ยวาโยจะปลุกปล้ำเธอได้ยากลำบากที่สุดเอาไว้ก่อน “หึ! ได้ ถ้าเธอคิดว่าการเลือกอยู่ในห้องครัวจะปลอดภัย” พูดพร้อมกับยอมเดินตามหญิงสาวร่างบางไปแต่โดยดี เวลานี้ ในหัวของเวทิกาคิดแทบไม่ตกว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี เธอมั่นใจว่าไม่พร้อมที่จะขายตัวให้กับเสี่ยหนุ่ม และยิ่งได้เห็นการกระทำห่ามๆ ที่เขาทำกับแม่และน้องด้วยแล้ว มันยิ่งตอกย้ำว่าไม่สามารถตกเป็นเมียของคนชั่วเช่นนี้ได้ แต่ทำอย่างไร เขาถึงจะยอมปล่อยไปง่ายๆ และคนอย่างเสี่ยวาโยคงไม่โง่ที่จะยอมให้ตนเองเสียเปรียบอย่างแน่นอน “ว่าไง มีอะไรจะคุยกับฉัน บอกไว้ก่อนว่าอย่าได้คิดที่จะถ่วงเวลาเลย เพราะถึงยังไง เธอก็ต้องเป็นเมียฉันอยู่ดี” วาโยพูดขึ้นทันทีที่หญิงสาวพาเขามาอยู่ในโซนห้องครัว “คือว่า…ฉันอยากจะขอโอกาสเสี่ย” “ไม่ได้! ถ้าเธอจะบอกว่าตัวเองสามารถหาเงินมาใช้หนี้ฉันได้ละก็ เรื่องนี้ฉันไม่เชื่อ เพราะฉะนั้นไม่จำเป็นต้องขอโอกาสอะไรทั้งนั้น” รีบพูดดักทันที เพราะอย่างที่บอกว่า จริงๆ แล้ว ตอนนี้สำหรับเขา เงินแทบไม่ได้สำคัญอะไรมากกว่าการได้กินผู้หญิงตรงหน้าสักครั้ง “ฉันไม่ได้จะขอโอกาสเสี่ยเรื่องนั้นค่ะ เพียงแต่ว่า...ฉันแค่ยังไม่พร้อมที่จะมีอะไรกับเสี่ยคืนนี้” พูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน เพราะพอจะจับสังเกตได้ว่าคนอย่างเสี่ยวาโยต้องใช้ไม้อ่อนเข้าสู้ และหวังว่าการที่ยอมแสดงละครเป็นสาวที่ว่านอนสอนง่ายเช่นนี้ จะทำให้เธอรอดพ้นจากเสี่ยหื่นได้ “ไม่พร้อม? เพราะอะไร?” วาโยเอ่ยถาม ในขณะที่มือก็ลูบไล้ที่ใบหน้างดงามอย่างหลงใหล “คือว่า...เสี่ยก็รู้ใช่ไหมคะ ฉันไม่เคยมีประสบการณ์เรื่องนี้มาก่อน เพราะฉะนั้น ขอเวลาฉันหน่อยได้ไหมคะ” เวทิกาเอ่ยปากขอร้อง และหวังว่าอีกฝ่ายจะเห็นใจเธอสักนิด “หึ ไม่มีอะไรต้องกลัวเลย เพราะฉันไม่มีทางทำให้เธอเจ็บแน่นอน ไม่ต้องห่วง” พูดพร้อมกับดึงหญิงสาวเข้ามาประชิดตัวอย่างห้ามใจไว้ไม่อยู่ “ตะ แต่ว่าฉันยังไม่พร้อม เสี่ยควรให้เกียรติ และเคารพการตัดสินใจของฉันบ้าง การที่ฉันต้องฝืนใจรับสภาพ ยอมนอนกับเสี่ย แค่นี้ มันก็ทำให้ฉันอยากจะฆ่าตัวตายเต็มที” หญิงสาวพูดออกมาด้วยความไม่พอใจ เมื่อเห็นว่าเสี่ยวาโยเริ่มแสดงท่าทีรุ่มร่ามกับเธอ “แล้วยังไง จะตายก็ตายตอนนี้ไม่ได้ เพราะเธอต้องเป็นของฉันก่อน” เสี่ยหนุ่มพูดด้วยโมโห และด้วยความหน้ามืดต้องการอยากสัมผัสร่างงามเต็มทน เขาจึงไม่ต้องการที่จะฝืนความต้องการของร่างกายอีกต่อไป และลงมือซุกไซ้ตามซอกคอของหญิงสาวด้วยความหื่นกระหาย “กรี๊ดดดดด! ปล่อยนะไอ้ชั่ว!” เวทิการ้องออกมาสุดเสียงด้วยความขยะแขยง เธอคิดผิดจริงๆ ที่จะพูดคุยขอความเห็นใจจากคนอย่างเสี่ยวาโย “จะดิ้นทำไม ถึงยังไง วันนี้ เธอก็ไม่มีทางหนีฉันได้” วาโยไม่สนใจเสียงกรีดร้องนั้น และพยายามลูบไล้ตามร่างกายสาวอย่างห้ามใจไม่ไหว