ตอนที่ 12

“แล้วสิ่งที่หมอกำลังทำคือการให้เกียรติฉันหรือไง ในเมื่อหมอไม่ให้เกียรติฉันก่อน ฉันก็ไม่จำเป็นต้องให้เกียรติคนอย่างหมออีกต่อไป” เวทิกาเถียงอย่างไม่ยอมแพ้ เธอไม่ใช่คนที่จะด่าว่าใครอย่างไม่มีเหตุผล แต่สำหรับเขาก็สมควรแล้วกับการที่ทำทีเหมือนอยากช่วยเหลือ แต่ที่แท้ก็คิดไม่ดี และหวังจะย่ำยีไม่ต่างจากไอ้เสี่ยชั่วนั่น “หึ ท่าทางผมจะประเมินคุณต่ำไป แต่ก็ดี เก่งๆ แบบนี้ผมชอบ และหวังว่าคุณน่าจะฉลาดพอว่าจะเลือกเป็นเมียใคร ระหว่างเป็นเมียของผมที่จะได้ทุกอย่างแบบที่คุณต้องการ ไม่ใช่แค่เงินล้าน แต่คุณจะได้มากกว่านั้น กับการเป็นเมียของไอ้เสี่ยชั่วที่ทำงานผิดกฎหมาย แถมคุณแทบไม่ได้อะไรจากการเสียตัวให้มันด้วยซ้ำ นอกจากการทดแทนบุญคุณให้แม่เลี้ยง” อัคคียักไหล่อย่างคนเหนือกว่า จริงอยู่ที่ว่าอยากได้หญิงสาว แต่ความที่เป็นคนทิฐิสูงและไม่เคยอ่อนข้อให้กับผู้หญิงคนไหน แน่นอนว่าหากเวทิกาโง่ที่จะปฏิเสธข้อเสนอ เขาก็คงไม่แคร์เธออีกต่อไป “สุดท้ายก็คือขายตัวอยู่ดีสินะคะ” เวทิกาส่ายศีรษะด้วยความเสียใจ และไม่อยากจะเชื่อว่าชีวิตตนเองจะมาถึงจุดนี้ จุดที่ผู้ชายพากันอยากซื้อไปเป็นนางบำเรอ แต่ไม่มีใครคิดจะมองเห็นคุณค่าที่แท้จริงของเธอเลย “ก็ใช่ แต่การเป็นเด็กของผม ผมรับรองว่าผมจะทำให้คุณมีความสุขที่สุด” ชายหนุ่มพูดด้วยความมั่นใจ ก่อนจะมองเวทิกาด้วยสายตาเจ้าเล่ห์อย่างห้ามไม่ได้ เธอสวยและน่าดึงดูดเสมอ ยิ่งยามที่กำลังอยู่ในอาการโมโห มันยิ่งทำให้อยากปราบพยศและได้เจ้าหล่อนมาอยู่ใต้อาณัติของเขามากขึ้น “ฉันปฏิเสธค่ะ ขอบคุณอีกครั้งสำหรับข้อเสนอที่ไม่อยากได้ และหวังว่าเราคงไม่เจอกันอีกนะคะ” พูดอย่างรวดเร็ว ไม่จำเป็นที่จะต้องเสียเวลาคิดแม้แต่น้อย “ไม่ต้องรีบให้คำตอบผมก็ได้ แต่ถ้าคุณเปลี่ยนใจเมื่อไหร่ เงินสองล้านจะเข้าบัญชีคุณทันที เปลี่ยนใจเมื่อไหร่ก็ไปพบผมละกัน คุณน่าจะรู้ว่าจะเจอผมได้ที่ไหน” อัคคีพูดอย่างไม่ใส่ใจมากนัก เพราะรู้ว่าตอนนี้ หญิงสาวคงกำลังสับสน แต่ไม่รู้อะไรทำให้มั่นใจว่าสักวันเธอจะต้องกลับมาหาเขาอย่างแน่นอน “ลาก่อนค่ะ คุณหมอ!” เวทิกาพูดด้วยน้ำเสียงกระแทกกระทั้น ก่อนจะเดินออกจากเพนต์เฮาส์ของเขาด้วยหัวใจที่เต้นรัว เวทิกากลับมาที่บ้านของตนเองอย่างยอมรับชะตากรรม รู้ดีว่าตอนนี้ที่บ้านคงกำลังเป็นเดือดเป็นร้อนเรื่องที่เธอหายไปกับผู้ชายคนอื่น และก็เป็นอย่างที่คิดจริงๆ เพราะตอนนี้ รถของเสี่ยวาโยจอดอยู่ที่หน้าบ้าน หญิงสาวได้แต่ถอนหายใจอย่างปลดปลง อย่างไรเสียคืนนี้คงต้องคุยกับเสี่ยวาโยให้รู้แล้วรู้รอด “แม่!” ภาพแรกที่เห็นเมื่อเข้าไปในบ้าน คือพิสมัยและเบญจากำลังอยู่ในสภาพสะบักสะบอมจากการโดนซ้อม และแน่นอนว่าจะเป็นฝีมือของใครไปไม่ได้นอกจากเสี่ยวาโย “นี่มันจะมากเกินไปแล้วนะคะ ถึงกับต้องทำร้ายร่างกายกันขนาดนี้เลยเหรอ!” เวทิกาก้มลงไปหาผู้เป็นแม่ด้วยความเป็นห่วง ก่อนจะมองเสี่ยวาโยด้วยสายตาไม่พอใจ เผียะ! “หืม อีนังชั่ว แกหายไปไหนของแกฮะ!” ไม่ทันที่เสี่ยวาโยจะได้ตอบอะไร พิสมัยก็เข้าไปตบหน้าเวทิกาอย่างแรงให้สาสมกับที่ทำให้นางกับเบญจาต้องเดือดร้อน “หยุดนะ! ใครกล้าทำร้ายไวน์แม้แต่นิดเดียว ฉันไม่เอาไว้แน่” เสี่ยหนุ่มประกาศกร้าว เพราะไม่ต้องการให้สินค้าของตนบาดเจ็บแม้แต่นิดเดียว ยิ่งผิวขาวอมชมพูเช่นนี้หากมีรอยช้ำขึ้นมาคงดูไม่งามนัก “ขะ ขอโทษค่ะเสี่ย ฉันโมโหที่มันกล้าเบี้ยวนัดเสี่ย ก็เลย…” พิสมัยหันไปมองเบญจาเพื่อขอความช่วยเหลือ หลังจากลืมตัวตบหน้าเวทิกาไป และลืมว่าเสี่ยวาโยคงไม่ชอบใจหากลุกเลี้ยงมีร่องรอยช้ำตามตัว “เอ่อ คือแม่แค่ไม่อยากให้เสี่ยเสียเวลาค่ะ ไหนๆ ตอนนี้ ไวน์ก็มาแล้ว เบียร์ว่าเสี่ยพามันไปจัดการเถอะนะคะ คืนนี้ เสี่ยจะได้มีความสุขไงคะ” เบญจาพูดเอาใจอย่างรู้งาน และเพื่อให้เธอกับแม่รอดพ้นจากเสี่ยวาโยให้ไวที่สุด “ถ้ามึงยังพูดโดยที่กูไม่ได้อนุญาตอีกคำ รับรองว่า คราวนี้ พวกมึงสองคนไม่ได้เจอแค่มือกับตีนกูแน่ๆ” วาโยพูดอย่างรำคาญใจ เพราะตอนนี้ อารมณ์โมโหที่มีเมื่อครู่ได้หายไปอย่างสิ้นเชิงเพียงแค่ได้เห็นหน้าอันงดงามของเวทิกา และแน่นอนว่าเขาต้องรู้ให้ได้ก่อนว่าเธอหายไปกับใคร! “ขะ ขอโทษค่ะ เบียร์จะไม่พูดอะไรแล้วค่ะ” เบญจารีบพูดอย่างรวดเร็วพร้อมกับเอามือปิดปาก ด้วยกลัวว่าเสี่ยวาโยจะฆ่าตนเองกับแม่ “เธอหายไปไหนมา” กระชากแขนเวทิกาให้ยืนขึ้นเพื่อประจันหน้ากับเขา โดยที่หญิงสาวพยายามสะบัดข้อมือออก แต่เธอก็ไม่สามารถสู้กำลังของเสี่ยหนุ่มได้ “ปล่อยฉัน! ฉันไม่จำเป็นต้องตอบเสี่ย ในเมื่อเสี่ยผิดสัญญา เสี่ยทำร้ายแม่กับน้องของฉัน เพราะฉะนั้น สัญญาของเราก็จบแค่นี้” พยายามหาทางต่อรอง แม้จะรู้ว่าสุดท้ายแล้วตนเองไม่มีอะไรที่สู้เขาได้เลยสักนิด “ฮ่าๆ แน่ใจเหรอที่พูดออกมาแบบนี้ แค่นี้ ฉันก็ปรานีแม่กับน้องเธอมากแล้ว ไม่สิ ต้องตอบว่า เธอโชคดีมากนะที่ฉันใจเย็นด้วยขนาดนี้ เพราะถ้าฉันไม่ได้ถูกใจเธอจริงๆ ป่านนี้แม่กับน้องของเธอไม่ได้มานั่งปากดีใส่เธอแบบนี้แน่ๆ” เสี่ยวาโยพูดตามความจริง เพราะไม่ใช่พวกที่ชอบเรื่องจุกจิกวุ่นวาย และถ้าเป็นปกติจะไม่สนใจ พร้อมกับสั่งฆ่าคนพวกนี้อย่างไม่ต้องเสียเวลาคิด แต่ทั้งหมดทั้งมวลที่ทำให้ใจเย็นอยู่นี้ก็เป็นเพราะว่าหญิงสาวตรงหนน้า หญิงสาวที่เขาอยากได้มาครอบครองจนตัวสั่น! “แต่เสี่ยก็ทำร้ายแม่กับน้องฉันปางตายเหมือนกัน แบบนี้ ฉันควรทำตามคำสั่งของเสี่ยหรือไง” เวทิกาพูดอย่างไม่ยอมแพ้ ในเมื่อเขาอยากได้ตัวเธอ แต่กลับทำผิดสัญญา หญิงสาวก็ไม่ควรที่จะยอมง่ายๆ อีกต่อไป “เธอต้องทำตามคำสั่งของฉัน ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร เพราะถ้าพูดกันตามจริง แม่ของเธอก็ติดหนี้ฉันอยู่เป็นล้าน ฉันจะยึดของทั้งหมดในบ้าน หรือจะเอาบ้านไปขาย และฆ่าพวกเธอทิ้งยังได้!”