ตอนที่ 30

“หุบปาก! กูแค่พูดไปงั้นแหละ อยากจะรู้ว่าคนอย่างแม่มึงจะเลวได้ขนาดขายลูกแท้ๆ ของตัวเองกินด้วยไหม ไม่ต้องห่วง ผู้หญิงอย่างมึงไม่ใช่แบบที่กูอยากได้เป็นเมีย และกูก็ไม่มีทางเอามึงแน่!” พลางมองเบญจาด้วยสายตาดูถูก แม้หล่อนไม่ได้เป็นผู้หญิงที่ขี้เหร่อะไร แต่หากเทียบกับเวทิกาแล้วก็เรียกว่ายังห่างกันอีกหลายขุม “ขะ ขอโทษค่ะเสี่ย” เบญจากล่าวขอโทษอย่างตะกุกตะกัก แม้จะไม่อยากขายตัวให้เสี่ยหนุ่ม แต่ลึกๆ ก็อดเสียหน้าไม่ได้ที่เขาไม่ต้องการผู้หญิงแบบตน แต่กลับต้องการเวทิกาจนแทบจะดีดดิ้นออกมา ทำราวกับว่าเธอมีดีสู้พี่สาวไม่ได้อย่างไรอย่างนั้น