ตอนที่ 8 ความจริงจากภาพกล้องวงจรปิด

เมื่อได้ยินคำพูดเช่นนั้น ความคิดที่จะต่อต้านของลิขิตก็แตกสลายลงในทันที ใบหน้าเขาซีดเผือด น้ำเสียงสั่นเครือยอมรับสารภาพออกไป “ฉันไม่รู้รายละเอียดยิบย่อย รู้แค่ว่าลูกชายคนโตของตระกูลยิ่งยงเอาเงินร้อยล้านให้ฉันไปเก็บกวาดเรื่องนี้ ทั้งภาพกล้องวงจรปิด พยานหลักฐาน ฉันให้คนไปจัดการหมดแล้ว” เมื่อได้ยินเช่นนั้นเหนือเมฆก็หรี่ตาลง “ตระกูลยิ่งยงงั้นเหรอ” ตระกูลยิ่งยงเป็นตระกูลที่มีอิทธิพลสูงสุดในย่านไชยกรุง ไม่ได้เป็นแค่ยักษ์ใหญ่ในโลกธุรกิจ แต่ยังเป็นตระกูลมหาอำนาจที่มีรากฐานมั่นคงอีกด้วย “ที่ฉันพูดเป็นความจริง เพื่อความปลอดภัยของตัวเอง ฉันเก็บหลักฐานทั้งหมดไว้ในช่องลับของลิ้นชักที่สามในห้องทำงานนี้ ไม่เชื่อก็ไปดูได้เลย!” ลิขิตพูดด้วยหัวก้มต่ำ เหนือเมฆสาวก้าวยาวไปแล้วก้มตัวเปิดลิ้นชักที่สาม เป็นความจริงที่ว่ามีช่องลับอยู่ในนั้น ข้างในมีของมากมายอย่างเช่นโทรศัพท์มือถือ ฮาร์ดไดรฟ์ รวมถึงใบพิสูจน์รับรอง เขาหยิบเอาหลักฐานขึ้นมา แล้วลมหายใจเขาก็รัวเร็วยิ่งขึ้น ในที่สุดฉันก็ได้เบาะแสแล้ว! “คราวนี้ปล่อยเราไปได้หรือยัง” ลิขิตร้องขอด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ จู่ๆ ก็ดูเหมือนว่าเขาอายุแก่ลงไปหลายสิบปี พละกำลังที่เคยมีหายไป เหลือไว้เพียงเปลือกอันเปราะบาง “ปล่อยตัวพวกเขา!” เหนือเมฆหันไปมองลูกน้องแล้วออกคำสั่ง ตอนนั้นเองเจนภพถึงได้นำสมาชิกตระกูลศโรนันท์ออกไป ลิขิตเองก็ลุกขึ้นด้วยเนื้อตัวสั่นเทิ้ม ตั้งใจจะออกไปพร้อมกับหญิงสาวพวกนั้น “จะไปไหน” เสียงเหนือเมฆก้องกังวานประหนึ่งดังออกมาจากหุบเหว “นี่…” ลิขิตมีสีหน้าพิศวงงงงวย “อยู่ในโลกใต้ดินมาตั้งหลายปี ไม่รู้หรอกว่ากฎคืออะไร” เหนือเมฆเอ่ยถามแล้วโยนปืนพกกึ่งอัตโนมัติลงกับพื้น หัวใจลิขิตรู้สึกเสียวสะท้าน ดวงตาเขาเปี่ยมปริมน้ำตาขณะเขาคุกเข่าลงหยิบปืนพกกระบอกนั้น เขาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแหบห้าว “ก่อนฉันจะลงมือ ขอรู้ชื่อเธอได้ไหม” เหนือเมฆสาวก้าวเดินจากไป เหลือเพียงเงาโครงร่างและเสียงเอ่ยชื่อดังกังวาน “ฉันชื่อเดชาภพ เขตธานินทร์ คนรู้จักในชื่อเหนือเมฆ เก่งด้านการรักษา จนคนในโลกใต้ดินเรียกความฉกาจฉกรรจ์ของฉันว่าหัตถ์เทวดา!” เมื่อถ้อยคำเหล่านี้ถูกเปล่งออกมา ก็เปรียบเสมือนอสนีบาตฟาดลงจากเบื้องสูง คำพูดนั้นก้องกังวานในหูลิขิต ทำให้เขาตกตะลึงไปครู่หนึ่ง ทันใดนั้นเขาก็หัวเราะออกมาอย่างขมขื่น “ฮ่าๆๆๆ มิน่าล่ะ… ได้ตายในเนื้อมือเธอ ชีวิตฉันก็คุ้มค่าแล้ว!” เมื่อเขาพูดจบประโยค ก็เอาปากกระบอกปืนยัดเข้าปากก่อนจะลั่นไกอย่างไม่ลังเล ปัง! หัวหน้าตระกูลใหญ่แห่งไชยกรุงยิงตัวตายทะลุศีรษะไปแบบนั้นเอง เขายังคงคุกเข่าหันไปทางร่างเหนือเมฆที่เคลื่อนไกลออกไป ภายในคฤหาสน์สุดหรู เครื่องเล่นดีวีดีเปิดอยู่ สีค่อยๆ ปรากฏขึ้นมาในหน้าจอความละเอียดสูง เหนือเมฆนั่งอยู่บนโซฟา เขาหายใจฟืดฟาดขณะเขม้นจ้องมองไปยังหน้าจอ นี่คือฮาร์ดไดรฟ์ต้นฉบับที่มีหลักฐานสำคัญอยู่ ซึ่งเขาได้มาจากลิขิต สิ่งนี้จัดเก็บทุกอย่างเกี่ยวกับคดีนี้ไว้ ในภาพเป็นออฟฟิศใหม่ที่เปิดไฟสว่างจ้า สิชา สุกุมารภรรยาเขากำลังง่วนเขียนรายงานอย่างขะมักเขม้น ทันใดนั้นประตูก็เปิดผางออกด้วยเสียงดังปัง แล้วก็มีชายร่างสูงคนหนึ่งในชุดสูทพุ่งพรวดเข้ามาจากข้างนอก สิชาเงยหน้าขึ้นมองผู้ชายสวมสูทคนนั้นแล้วใบหน้าก็เคร่งขรึมลงทันที “ถ้าคุณยังล่วงเกินฉันแบบนี้อีกฉันจะโทรแจ้งตำรวจแล้วนะ!” หญิงสาวเอ่ยเตือน “คิดว่าโทรแจ้งตำรวจแล้วจะทำอะไรผมได้เหรอ” ผู้ชายคนนั้นเอ่ยเอื้อนด้วยน้ำเสียงยโสโอหังเต็มที สิชาแอบกลัวอยู่บ้าง ดูจะเกรงขามกับตัวตนของชายในชุดสูท เธอเอ่ยถามเสียงแผ่วเบา “คุณต้องการอะไรกันแน่” ในตอนนั้นเหนือเมฆกดปุ่มหยุดชั่วคราว พินิจพิเคราะห์มองใบหน้าที่โกนหนวดมาอย่างดีของชายในชุดสูทสักพักหนึ่ง ใช้เวลาไม่นานเขาก็จำชายคนนั้นได้ เขาไม่ใช่ใครที่ไหนนอกไปจากพชร ยิ่งยง ลูกชายคนโตของตระกูลยิ่งยงแห่งไชยกรุง พชรเป็นทายาทที่คาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิด มีอำนาจและอิทธิพลมากมายมหาศาลในไชยกรุง ดูจากการที่เขาใช้อำนาจบาตรใหญ่ได้ตามใจต้องการ ทำไมกัน ทำไมผู้ชายที่มีสถานะและอำนาจสูงส่งอย่างพชรถึงสนใจเมียฉันที่เป็นเพียงแค่พนักงานบริษัทธรรมดาคนหนึ่ง เหนือเมฆกดปุ่มเล่นต่อ แล้วภาพในหน้าจอก็เคลื่อนไหวอีกครั้ง พชรชำเลืองตามองสิชา ใบหน้าไร้ซึ่งอารมณ์ใดๆ ประหนึ่งว่าเขากำลังมองตุ๊กตาที่สามารถเอามาเล่นเมื่อไหร่ก็ได้ “ผมบอกแล้วไงว่าคุณโชคดี แขกกิตติมศักดิ์คนหนึ่งของผมดูเหมือนจะชอบพอคุณ เขาออกปากขอคุยและกินข้าวกับคุณด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาจะให้เงินคุณถึงห้าล้าน” เขาบอก สิชากัดฟันถาม “แล้วถ้าฉันปฏิเสธล่ะ” “ถ้าคุณปฏิเสธ ผมก็รับรองไม่ได้ว่าสามีคุณจะอยู่รอดผ่านวันนี้ไปได้หรือเปล่า” พชรว่า เมื่อได้ยินอีกฝ่ายเอ่ยถึงสามีตน สีหน้าสิชาก็เปลี่ยนไปในทันที “อย่าทำอะไรเขานะ! เขาเป็นแค่ผู้ชายธรรมดาที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย!” หญิงสาวอุทานด้วยความกระวนกระวายใจ ริมฝีปากพชรม้วนขึ้นเป็นรอยยิ้ม “รู้ไหม เราฆ่าเขาได้หลายร้อยวิธีเลย” สิชาลังเลอยู่พักใหญ่ ริมฝีปากเธอแทบจะมีเลือดไหลซิบออกมาเพราะเธอกัดไว้แน่น สุดท้ายก็เอื้อมมือไปหยิบกระเป๋าเงียบๆ ลุกขึ้นยืนแล้วเดินตามพชรออกจากออฟฟิศไป ในตอนนี้ภาพบนหน้าจอหยุดลง กลายเป็นสีเทาตุ่นๆ เหนือเมฆสับสนงงงวย ในใจเขาปวดร้าวประหนึ่งว่ามีมีดมากรีดลง เขาไม่เคยนึกฝันเลยว่าภรรยาเขาจะเลือกเอาตัวเองไปโยนลงหลุมแห่งห้วงเหว เพียงเพื่อจะปกป้องเขา เหนือเมฆบันดาลโทสะร้องคำรามออกมาอย่างท้าทาย “ฉันจะฉีกแกเป็นชิ้นๆ ไอ้พชร!” เขาเอามือทุบลงบนโต๊ะกาแฟคริสตัลราคาเป็นแสนที่อยู่ตรงหน้า