ตอนที่ 11 ผบ ใจหาย

ในสำนักงานของผู้บัญชาการที่สำนักกิจการทั่วไปในจอมเชียงเดือน มีภาพเขียนสีน้ำมันแขวนอยู่บนผนัง ซึ่งมีข้อความว่า “ปกป้องและรับใช้” ยามสองคนยืนเฝ้าประตูอย่างแข็งทื่อ มีความตื่นตัวตลอดเวลา บนโต๊ะไม้มะฮอกกานีตัวใหญ่ มีของวางอยู่หลายอย่าง มีเอกสารลับสุดยอด ปืนพกวินเทจประดับลาย และโทรศัพท์สายตรงสิบแถวเรียงกันอย่างเป็นระเบียบ โทรศัพท์สายตรงแต่ละเครื่องมีกระดาษติดอยู่ที่เครื่อง มีคำบางคำเขียนอยู่บนกระดาษ เลขา กิจการทหาร ครอบครัว วุฒิสภา และอื่นอีก กระดาษที่ติดอยู่กับโทรศัพท์สายตรงด้านหน้าสุด มีคำว่า “หมอหัตถ์เทวดา” ที่โต๊ะ ผู้ชายสูงอายุร่างแข็งแกร่งผมหงอกกำลังอ่านหนังสืออย่างตั้งใจ มีสีหน้าจริงจังและจดจ่อ ทันใดนั้น เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น กริ๊ง! กริ๊ง! กริ๊ง! พิธาน อังกูร เงยหน้าขึ้นด้วยความรำคาญเล็กน้อย “ฉันจะหยุดพักหน่อยไม่ได้เลยเหรอ ฉันต้องจัดการทุกอย่างเองเลยหรือไง” แต่เมื่อเห็นว่าโทรศัพท์สายตรงเครื่องแรกกำลังดัง หัวใจของเขาก็เต้นแรง เฮ้ย! ขวับ! เขาลุกขึ้นยืนด้วยความตกใจ เกือบจะทำให้เก้าอี้ล้ม “ผบ.พิธาน!” “ผบ.พิธาน!” ยามสองนายรีบวิ่งเข้ามา พวกเขาไม่เคยเห็นผู้บัญชาการดูตื่นตระหนกขนาดนี้มาก่อน ดวงตาของพิธานเบิกกว้างราวกับจานข้าว สีหน้าว่างเปล่า ในที่สุด... โทรศัพท์ก็ดังขึ้น! ผ่านไปเกือบห้าหรือหกปีแล้ว เขารีบรับโทรศัพท์ ก่อนจะตั้งสติและหายใจเข้าลึกๆ แล้วถามว่า “คุณเหนือเมฆใช่ไหม” จากปลายสายอีกด้านหนึ่ง เสียงกระแอมดังมา “ผบ.พิธาน ผมเอง เจนภพ เฟื่อนสกุล” พิธานถึงกับอึ้ง “เจนภพ คุณเองหรอกเหรอ” เขาตระหนักได้ทันทีว่า หมอหัตถ์เทวดาต้องมีผู้ช่วยหลายคน หนึ่งในนั้นคือเจนภพ “เจนภพ หมอหัตถ์เทวดาให้คุณโทรมาเหรอ” พิธานถาม “ครับ คุณเหนือเมฆมีเรื่องให้ ผบ.พิธานช่วยครับ” เจนภพตอบเบาๆ พิธานดีใจมาก รีบตอบว่า “อะไรก็ตามที่คุณเหนือเมฆต้องการ บอกมาเลย ผมจะตอบแทนบุญคุณที่เขามีต่อผมอย่างแน่นอน!” หลังจากลังเลไปครู่หนึ่ง เจนภพก็ตัดสินใจเล่ารายละเอียด “ภรรยาของคุณเหนือเมฆถูกฆาตกรรม เขาโกรธแค้นมากจนไปจัดการพวกคนร้ายที่ไชยกรุง ตอนนี้เขากำลังถูกข่มขู่และโดนหมายจับ เขาเลยจะขอให้ ผบ.พิธานช่วยเหลือครับ” “ห๊ะ!” พิธานตกใจ ภรรยาของคุณเหนือเมฆถูกฆ่า แล้วเขายังถูกข่มขู่ด้วย เพียงชั่วพริบตา ความเย็นเยียบแล่นวาบไปทั่วทั้งร่าง ใครเป็นคนใจกล้าที่แตะต้องภรรยาของหมอหัตถ์เทวดา “เจนภพ บอกหมอหัตถ์เทวดาว่าอย่าห่วง ผมจะจัดการเรื่องนี้เอง แล้วหมอหัตถ์เทวดาอยู่ที่ไหน ผมจะนำทีมขึ้นเครื่องบินส่วนตัวไป ผมจะตามหาคนผิดและนำตัวมาลงโทษเพื่อแก้แค้นให้หมอหัตถ์เทวดา!” พิธานพูดอย่างเร่งรีบ อย่างไรก็ตาม เจนภพตอบว่า “ไม่เป็นไรครับ คุณเหนือเมฆต้องการแก้แค้นด้วยตัวเอง” “อะ-เอาอย่างนั้นก็ได้” พิธานยอม มีความรู้สึกไม่สบายใจแฝงอยู่ภายใน ไม่นาน ทั้งสองคนก็วางสาย เหงื่อเย็นไหลลงมาบนหน้าผากของพิธาน หมอหัตถ์เทวดาเป็นคนสำคัญ แต่เขากำลังจะแก้แค้นด้วยตัวเองอย่างนั้นเหรอ เขาต้องโกรธมากแน่ ๆ เขา... เขาอาจจะทำให้ทั้งไชยกรุงปั่นป่วนไปทั้งเมือง จะมีคนตายอีกกี่คนเนี่ย เขาไม่กล้ารอช้า รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและโทรไปที่ศาลากลางเมืองไชยกรุง กริ๊ง! กริ๊ง! กริ๊ง! ไม่นานก็มีคนรับสาย “เฮ้ย นั่นคชาใช่ไหม” พิธานถามด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ เมื่อได้ยินเสียงของเขา อีกฝ่ายตกใจจนพูดไม่ออก ร้องด้วยความประหลาดใจว่า “ผะ-ผบ.พิธาน ทำไมคุณโทรหาผมเป็นการส่วนตัวเหรอครับ” “ไอ้เลว! บอกมา มีชายชื่อเหนือเมฆ เขตธานินทร์หรือเดชาภพ เขตธานินทร์กำลังถูกหมายจับอยู่หรือเปล่า” พิธานถามอย่างดุเดือด พร้อมกับตบโต๊ะด้วยความโกรธ “ผมไม่คิดว่าเรื่องนี้จะถึงหูคุณ!” อีกฝ่ายร้องด้วยความตกใจ “เราจะจับกุมมันโดยเร็วที่สุดครับ คุณไม่ต้องห่วง” พิธานสบถด้วยความโกรธ “ไอ้โง่! ยกเลิกหมายจับคนนั้นทันที ห้ามสอบสวนเขาหรือยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของเขาอีกต่อไป เข้าใจไหม?” “หือ” อีกฝ่ายงง “แต่... เขาฆ่าคนไปหลายคนนะครับ” “ถึงเขาฆ่าคนเป็นสิบ ก็ไม่ใช่เรื่องของแก นี่แค่ไม่กี่คนเอง! แม้แต่ฉันก็ไม่มีอำนาจจะทำอะไรได้! แล้วเขาคงไม่ฆ่าโดยไม่มีเหตุผลหรอก คนที่เขาฆ่าไปก็ไม่ใช่คนดีแน่ เขากำลังช่วยแกกำจัดปัญหาอยู่นะ!” พิธานกล่าวเสียงดุ “ห๊ะ!” อีกฝ่ายใจเต้นตุบตับ ร่างกายเริ่มสั่น เขาเป็นคนที่แม้แต่ผบ.พิธานก็ไม่กล้ายุ่งเกี่ยว เขาเป็นใครกันแน่ เขาอาจจะเป็นลูกหลานของตระกูลดังจากจอมเชียงเดือนก็ได้ “แกเข้าใจไหม!” พิธานดุ “ครับ ครับ! ผมจะยกเลิกหมายจับทันที จริง ๆ แล้ว... ผมไม่อยากรีบออกหมายจับหรอกครับ แต่พ่อบ้านตระกูลยิ่งยงขู่ผม ฝากขอคุณเหนือเมฆให้เมตตาผม และบอกเขาว่าอย่าเข้าใจผมผิดไปนะครับ” อีกฝ่ายพูดอย่างหวาดกลัว พิธานโกรธมาก “พ่อบ้านตระกูลยิ่งยงเหรอ มันเป็นใครถึงกล้ามายุ่งกับคุณเหนือเมฆ ไปสืบเรื่องมันมาให้ดี เดี๋ยวฉันค่อยคิดว่าจะเอาไงต่อ!” “ครับ ครับ!” อีกฝ่ายสั่นด้วยความกลัว