ตอนที่ 2

น้องสาวผู้นี้ของเขาอาศัยอยู่ที่อารามเต๋าแค่ครึ่งปี คงไม่ใช่คิดว่าตัวเองเป็นปรมาจารย์จริงๆ หรอกกระมัง? หนานหลียักไหล่ "ไม่เชื่อก็ช่างเถอะ" นางพูดเตือนด้วยความหวังดี เพราะเห็นแก่ความสัมพันธ์ทางสายเลือดระหว่างเขากับเจ้าของร่างเดิม สองคนพี่น้องขึ้นรถม้าคนละคัน แล้วขบวนก็ออกเดินทางมุ่งหน้าสู่เมืองหลวงอย่างยิ่งใหญ่ ต่อให้รถม้าจะหรูหราสักแค่ไหน ก็ยังโคลงเคลงไปมาตลอดทาง หนานหลีจึงได้แต่หลับตาพักผ่อน ไข่มุกวิญญาณเจ็ดดาราที่ทำพันธสัญญากับวิญญาณของนาง ได้พลัดตกไปในตอนที่ข้ามมิติมา เมื่อไข่มุกแยกจากเจ้าของ พลังวิญญาณของมันก็อ่อนแอลง นางตรวจพบแค่เพียงว่าไข่มุกอยู่ในบริเวณเมืองหลวง แต่ยังบอกตำแหน่งที่แน่นอนไม่ได้ ดังนั้น คราวนี้นางจึงยอมกลับไปยังตระกูลฉู่ เพื่อจะมีที่พักอาศัยและค่อยๆ ค้นหาไข่มุกนั้น พอตกค่ำ ขบวนรถม้าก็แวะพักตรงที่พักระหว่างทาง หนานหลีนั่งรถม้ามาทั้งวันจนร่างแทบพัง พอเพิ่งก้าวลงจากรถม้า ก็ได้ยินเสียงแม่เฒ่าจางตะโกนด้วยความตื่นตระหนกจากรถม้าคันหน้าว่า "คุณชายรองหมดลมหายใจแล้ว!" ทุกคนในขบวนรถม้าพลันตื่นตระหนก รีบกรูกันไปที่รถม้าคันนั้น แม่เฒ่าจางตะโกนลั่น "ท่านหมอ! รีบไปตามท่านหมอมาเร็วเข้า!" ตายเร็วขนาดนี้เลยเชียวหรือ? หนานหลีไม่อาจทำใจนิ่งเฉยเมื่อเห็นคนกำลังจะตาย นางก้าวตรงเข้าหาไม่ลังเลแม้แต่น้อย เห็นฉู่ซั่วนอนเอนกายอยู่บนรถม้า หมอกดำบนใบหน้าดูรุนแรงกว่าเมื่อครู่ ค่อยๆ กัดกินพลังหยางสีแดงโลหิตของเขาทีละน้อย ส่งผลให้ฉู่ซั่วยิ่งหน้าตาซีดขาว ไร้สุ้มเสียงใดๆ ในยามนี้ "ตามหมอมาก็ไม่มีประโยชน์หรอก" หนานหลีพูดจบ ก็หยิบยันต์ออกมาแผ่นหนึ่งและแปะลงบนหน้าผากของเขา จากนั้นนางก็ดึงหยกแขวนที่ห้อยอยู่ที่เอวของฉู่ซั่วออกมา แม่เฒ่าจางตะโกนห้ามเสียงดังว่า "คุณหนูหกกำลังทำอะไร พอเห็นคุณชายรองเกิดเรื่องก็คิดจะฉกฉวยของไปเลยหรือ? นี่เป็นหยกแขวนที่คุณชายรองหวงแหนเป็นที่สุดเชียวนะ!" สายตาของแม่เฒ่าจางมีแววรังเกียจแวบผ่าน เด็กที่โตมานอกบ้านช่างละโมบเสียจริงๆ ไม่มีมารยาทเอาเสียเลย องครักษ์หลายคนเข้ามาล้อมรอบ "เขายังมีทางรอด หลีกไป" หนานหลีลืมตาขึ้นและพูดเสียงเย็น "คุณหนูหก ขออภัยด้วย!" องครักษ์ผู้หนึ่งพูดจบก็ยื่นมือมาแย่ง หนานหลีเบี่ยงตัวหลบอย่างคล่องแคล่ว แล้วขว้างหยกแขวนไปที่คานรถม้า หยกแขวนแตกกระจายเป็นสี่ห้าชิ้นทันที! 002: เข้าใกล้มันเมื่อใดก็พบแต่เคราะห์ร้าย หมอกดำสายหนึ่งลอยออกมาทันที หนานหลีรีบแปะยันต์อีกใบเพื่อสะกดมัน แล้วดูดเข้าไปเก็บไว้ในน้ำเต้า ทุกคนเห็นปรากฏการณ์แปลกประหลาดนี้ ต่างก็ยืนตาค้างด้วยความตกตะลึง ฉู่ซั่วที่อยู่บนรถม้าค่อยๆ ลืมตาขึ้นช้าๆ แล้วไออย่างรุนแรง ทุกคนดีใจขึ้นมาทันที "คุณชาย ท่านไม่เป็นไรใช่ไหมเจ้าคะ? ท่านทำเอาบ่าวเฒ่าตกใจแทบแย่" แม่เฒ่าจางถามด้วยความเป็นห่วง "เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่" ฉู่ซั่วที่ยังไม่รู้ว่าเขารอดตายมาได้ พยายามจะดึงยันต์บนหน้าผากออก หนานหลีขมวดคิ้วเอ่ยห้าม "พลังหยางของท่านยังไม่กลับคืนสู่ร่างอย่างสมบูรณ์ อย่าดึงออก" "เล่นกลหลอกลวง!" แม่เฒ่าจางถลึงตาใส่นาง "คุณชาย นางเพิ่งขว้างหยกแขวนของท่านจนแตกไปเมื่อครู่นี้!" "ว่าอย่างไรนะ?! ข้ารู้อยู่แล้วเชียวว่าการรับเจ้ากลับบ้านไม่มีเรื่องดี หรือว่าเจ้าจะเป็นดาวหายนะ?!" ฉู่ซั่วโกรธจนควบคุมตัวเองไม่อยู่ ดึงยันต์ออกแล้วฉีกขาดเป็นสองส่วน แต่ทันทีที่เขาตะโกนด่าเสร็จ ร่างก็อ่อนแรงลงและล้มกลับไปที่เบาะรองนั่ง แม่เฒ่าจางตกตะลึง "คุณชายรอง?" นางยื่นมือไปตรวจสอบลมหายใจของฉู่ซั่วอีกครั้ง พบว่าไร้ลมหายใจอีกครั้ง เกิดอะไรขึ้นกันแน่?! เมื่อครู่นี้ยังมีเรี่ยวแรงด่าทอเสียงดังอยู่เลยไม่ใช่หรือ? จู่ๆ แม่เฒ่าจางก็นึกอะไรขึ้นได้ รีบนำยันต์ที่ฉีกเป็นสองส่วนกลับไปแปะที่หน้าผากอีกครั้ง หนานหลีหลุดหัวเราะเบาๆ ก่อนใช้นิ้วเล่นเส้นผมที่ปรกลงมาอย่างไม่เร่งรีบ "ยันต์สะกดวิญญาณ ถ้าถูกฉีกขาดก็จะไร้ผล" แม่เฒ่าจางหน้าซีดเผือด หากคุณชายรองมีอันเป็นไประหว่างทางขึ้นมาจริงๆ ล่ะก็ นายท่านคงไม่ปล่อยนางไปแน่ นางทรุดตัวลงคุกเข่าทันที "ขอคุณหนูหกได้โปรดมอบยันต์ให้อีกแผ่นเถิดเจ้าค่ะ!" แม้จะเป็นเรื่องน่าเหลือเชื่อ แต่สิ่งที่คุณหนูหกพูดก็เกิดขึ้นจริงหมด ตอนนี้นางจึงทำได้เพียงพึ่งพาคุณหนูหก "มีเงินก็ได้ยันต์ ไม่มีเงินก็ไม่มียันต์" หนานหลีตอบอย่างเรียบง่าย แม่เฒ่าจางร่ำไห้ "แต่......คุณชายรองเป็นพี่ชายแท้ๆ ของท่านนะเจ้าคะ!" "พี่น้องแท้ๆ ก็ต้องคิดบัญชีให้ชัดเจนเหมือนกัน" หนานหลีรีบพูดพร้อมกับลืมตากลมโตใสซื่อ "เช่นนั้นคุณหนูหกต้องการเงินเท่าไหร่เจ้าคะ?" แม่เฒ่าจางถามเสียงสั่น "ยันต์สะกดวิญญาณหนึ่งแผ่นราคาสิบตำลึง" หนานหลียื่นมือทำท่าประกอบ "สองแผ่นก็ยี่สิบตำลึง" แม่เฒ่าจางลอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก ก่อนรีบหยิบเงินออกมายี่สิบตำลึง หนานหลีรับเงินมา แล้วหยิบยันต์สะกดวิญญาณขึ้นมาแผ่นหนึ่ง ใช้สองนิ้วร่ายวิชาปลดปล่อยพลัง ในชั่วขณะถัดมา ยันต์นั้นก็ลอยไปติดอยู่บนหน้าผากของฉู่ซั่วในทันที นางเตือนอีกครั้งว่า "ต้องรออีกสิบห้านาที เขาถึงจะฟื้น" พูดจบ นางก็เดินเข้าที่พักระหว่างทางไปแล้ว แม่เฒ่าจางนั่งเฝ้าอยู่ข้างๆ ไม่กล้าไปไหน เหล่าองครักษ์มองหน้ากันไปมา พวกเขายังไม่เชื่อเรื่องนี้ คุณหนูหกอายุยังน้อยขนาดนี้ จะมีความรู้ในเรื่องวิชาอาคมได้อย่างไร สิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้าต้องเป็นเรื่องบังเอิญแน่ๆ คุณหนูหกก็แค่ฉวยโอกาสรีดไถเงินเท่านั้น