ตอนที่ 8

หนานหลีเตรียมของขวัญตอบแทนด้วย โดยมอบยันต์คุ้มภัยให้แต่ละคน เหล่าไท่จวินรู้ว่าหนานหลีอาศัยอยู่ที่อารามเสวียนเยว่มาครึ่งปี และเพิ่งได้เห็นความสามารถของนางด้วยตาตัวเอง จึงสั่งให้ทุกคนเก็บเครื่องรางไว้ใกล้ตัวด้วยสีหน้าจริงจัง ฉู่หานหมิงแค่นเสียงเยาะในลำคอ คิดในใจว่าช่างเป็นเด็กสาวที่เติบโตมาจากชนบทที่ยากจนและห่างไกลเสียจริงๆ ของขวัญที่ให้ถึงได้ดูธรรมดาเช่นนี้ แต่หารู้ไม่ว่า เพราะคำเตือนของเหล่าไท่จวิน ยันต์คุ้มภัยนี้จะช่วยชีวิตเขาในวันหน้า — — เสิ่นซื่ออาศัยอยู่ที่หอเยว่หรง เพื่อที่จะได้ใกล้ชิดกับบุตรสาวของนาง ได้เตรียมห้องส่วนตัวไว้ที่หอเยว่หรงนานแล้ว เสื้อผ้าและเครื่องประดับหลากหลายแบบเตรียมไว้อย่างครบถ้วน โดยส่วนใหญ่เป็นแบบเรียบง่าย นอกจากนี้ยังจัดหาสาวใช้ขั้นหนึ่งสองคนให้นาง นามว่าหยวนเป่ากับชุนเป่า หนานหลีรู้สึกซาบซึ้งใจอีกครั้ง ดูเหมือนว่าเสิ่นซื่อจะเตรียมทุกอย่างด้วยความรอบคอบ วันรุ่งขึ้น หนานหลีไปที่เรือนเซียงเหอเพื่อคารวะยามเช้าพร้อมกับเสิ่นซื่อ ขากลับถูกฉู่ซั่วขวางไว้ บอกว่าอยากพานางออกไปเดินเล่น หอหย่งอัน ฉู่ซั่วพานางไปที่ห้องส่วนตัว นั่งได้สักพักก็มีบุรุษหนุ่มผู้หนึ่งเปิดประตูเดินเข้ามา บุรุษหนุ่มสวมชุดจิ่นเผาปักลวดลายสีทองและสวมกวานหยก ดูแล้วรู้ทันทีว่าเป็นบุตรหลานของขุนนาง ฉู่ซั่วบอกกับหนานหลีว่า “เขาคือซื่อจื่อของจวนเจิ้นเป่ยโหว เป็นสหายสนิทของข้าเอง” อ้อ ก็แค่สหายสนิทที่มีสาวใช้ต้นห้องอยู่หลายคนนี่เอง มิน่าเล่าก้าวย่างถึงดูเหมือนจะไม่มั่นคงอยู่บ้าง แต่รอยดำตรงหว่างคิ้วของซื่อจื่อเจิ้นเป่ยโหวทำให้หนานหลีอดมองเขาหลายๆ ครั้งไม่ได้ เซี่ยเป่ยฮั่นโบกพัดไปมา เมื่อถูกเด็กสาวผู้หนึ่งจ้องตรงๆ เช่นนี้ ในใจก็รู้สึกภูมิใจเล็กน้อย เขาพูดว่า ”เอ้อร์หลาง นี่คือน้องหกที่ตระกูลของเจ้าเพิ่งจะตามหาเจอใช่หรือไม่? นางก็สวยดีหรอกนะ แต่ข้าเกรงว่าบิดาของข้าคงไม่เห็นด้วยกับการแต่งงานนี้” หนานหลีไม่เข้าใจความหมาย ฉู่ซั่วก็ไม่เข้าใจเช่นกัน ”เจ้าหมายความว่าอย่างไร? พวกเราสองตระกูลจะแต่งงานกันตั้งแต่เมื่อไหร่?'" “น้องหกของเจ้าจ้องมองข้าตลอดเวลา คงต้องใจข้าอยู่แน่ๆ” เซี่ยเป่ยฮั่นถอนหายใจ “ถ้านางไม่ได้ถูกทิ้งให้อยู่ข้างนอก ด้วยฐานะบุตรสาวสายตรงของนาง คงไม่มีปัญหาอะไร” “……” หนานหลีถึงกับมุมปากกระตุก สหายผู้นี้ของพี่รองของนางช่างหลงตัวเองเสียจริงๆ ฉู่ซั่วรู้สึกโมโหจนพูดว่า ”เจ้าพอเถอะ น้องหกของข้าจะไปชอบเจ้าได้อย่างไร ต่อให้นางเต็มใจ ข้าก็ไม่ยอม” เซี่ยเป่ยฮั่นมีสาวใช้ต้นห้องอยู่ในเรือนหลังมากมาย เขาจะผลักดันน้องหกของตัวเองเข้ากองไฟได้อย่างไรเล่า เซี่ยเป่ยฮั่นเบ้ปาก พลางหุบพัด “เจ้าขอให้ข้าช่วยสืบเรื่อง แต่ปากเจ้ากลับไม่มีคำดีๆ เลย” "เราเป็นพี่น้องกันมาหลายปีแล้ว ยังต้องใช้คำพูดแบบนี้อีกหรือ?" ฉู่ซั่วรินชาให้เขา "รีบบอกมาเถอะ รูปปั้นเจ้าแม่กวนอิมสีขาวองค์นั้นใครเป็นคนให้มา?" หนานหลีเงยหน้าขึ้น ไม่คาดคิดว่าฉู่ซั่วจะยึดติดกับเรื่องนี้ไม่ปล่อย ดูเหมือนว่าแม้เขาจะดูรวยแต่โง่ ทว่าก็เป็นคนที่บริสุทธิ์และกตัญญูยิ่งนัก "พอเจ้าส่งจดหมายมา ข้าก็รีบเข้าวังไปตรวจสอบให้เจ้าตั้งแต่เช้า" เซี่ยเป่ยฮั่นจิบชาคำหนึ่ง "รูปปั้นเจ้าแม่กวนอิมสีขาวที่มอบให้ท่านย่าของเจ้านั้น เป็นเจ้าเมืองเยว่โจวที่มอบให้ แต่เมื่อครึ่งปีก่อน เจ้าเมืองเยว่โจวถูกจับข้อหาทุจริต และหลังจากถูกขังได้ไม่กี่วัน เขาก็ปลิดชีพตัวเองในคุก" ทั้งสองคนมองหน้ากันหลังได้ยินเรื่องนี้ เรื่องนี้เบื้องหลังมีอะไรมากมายแน่นอน เบาะแสจบลงตรงนี้ ไม่รู้ว่ารูปปั้นเจ้าแม่กวนอิมสีขาวนั้นถูกเตรียมไว้สำหรับเหล่าไท่จวินโดยเฉพาะหรือเป็นเพียงความบังเอิญ 006: พี่รองโง่แต่รวย เซี่ยเป่ยฮั่นเหลือบมองทั้งสองคน “เกิดอะไรขึ้นหรือ?” “กะ......ก็คือข้าทำรูปปั้นเจ้าแม่กวนอิมองค์นี้แตก เจ้าอย่าไปบอกใครนะ” ฉู่ซั่วพูดด้วยน้ำเสียงกึ่งจริงกึ่งเล่น “จริงสิ ก่อนหน้านี้พวกเราซื้อหยกแขวนด้วยกัน เจ้าหยิบออกมาให้น้องหกของข้าดูหน่อย” เซี่ยเป่ยฮั่นทำตามที่บอก หนานหลีมองแวบหนึ่งแล้วพูดว่า “หยกแขวนของท่านไม่มีปัญหา แต่ท่านติดอยู่ในค่ายกลเจ็ดสังหาร วันนี้เป็นวันที่เจ็ด คืนนี้ก่อนยามจื่อท่านจะตาย” เซี่ยเป่ยฮั่นนิ่งอึ้งไป จู่ๆ ก็มีคนบอกว่าวันนี้ตนจะตาย เขาก็โกรธจนลุกพรวดขึ้นทันทีแล้วตะโกนว่า “ข้าช่วยพวกเจ้าสืบเรื่องแท้ๆ พวกเจ้าไม่ขอบคุณก็แล้วไปเถอะ ยังมาสาปแช่งให้ข้าตายอีก?!” หนานหลีเคยเจอคนแบบนี้มามากแล้ว จึงไม่ได้โกรธเคือง คนเรามักจะเป็นเช่นนี้ ชอบฟังแต่คำพูดที่ดีๆ "'ซื่อจื่อเจิ้นเป่ยโหว บนหน้าผากของท่านมีรอยดำ ท่านมองไม่เห็น แต่ข้าเห็นชัดเจน' นางยื่นมือออกไป “ห้าร้อยตำลึง ราคามิตรภาพ ข้าจะช่วยแก้ให้” เซี่ยเป่ยฮั่นเบิกตากว้างด้วยความโมโหยิ่งขึ้น “เอ้อร์หลาง น้องสาวเจ้าสติไม่ดีหรืออย่างไร ทำไมไม่พาไปให้หมอหลวงตรวจดูเสียบ้าง” ฉู่ซั่วขมวดคิ้วแน่น “เป่ยฮั่น น้องหกของข้าพูดความจริง ข้าจะไปทำร้ายเจ้าได้อย่างไร” ถึงจะเป็นสหายสนิท ก็ไม่ควรพูดกับน้องหกของเขาแบบนี้! “ฮึ นางก็แค่เด็กสาวที่ยังไม่ประสา มาพูดจาเหลวไหลแบบนี้ ก็มีแต่เจ้าที่เชื่อ” เซี่ยเป่ยฮั่นหยิบหยกแขวนของตัวเองขึ้นมาแล้วเดินจากไปอย่างมีโทสะ" บอกว่าวันพรุ่งนี้เขาจะตาย ช่างน่าขันสิ้นดี ปรมาจารย์จื้อกวงบอกว่าเขาจะไร้เภทภัยใดๆ อายุมั่นขวัญยืน วันหน้ายังจะได้แต่งงานกับหญิงงามอีกด้วย!