ตอนที่ 2 สาวเสิร์ฟ กับ คุณลูกค้า

“ เสี่ยครับ นี้คือข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับการกู้ยืมของตระกูลเกลวาดีครับ เสี่ยจะให้ผมเขียนร่างหนังสือยึดบ้าน ยึดที่ดิน หรือ บริษัทของพวกเขาดี ?“ หนึ่งเดียว ลูกน้องคนสนิทของ อศิร ศิลาหัตร์ทัย หรือ ที่ทุกคนรู้จักเขาในนาม เสี่ยโอม ได้เอาเอกสารกู้ยืมหนี้สินที่ตระกูลเกลวาดี มากู้ยืมคุณพ่อของเขาในสมัยก่อน แล้วยังไม่ได้ชำระคืนให้ มาให้แก่เขาได้ตรวจสอบ “ อย่าพึ่งใจร้อนสิสหาย ตอนนี้ฉันอยากจะรู้ก่อน ว่าทำไมครอบครัวนั้นถึงได้เงียบ ไม่มีการผ่อนผันหรือแม้แต่จ่ายดอกเบี้ยให้เราเลยสักครั้ง ถ้าจะบอกว่าเป็นคนรักใคร่รู้จักก็ไม่ใช่ เพราะในวันที่พ่อเสียก็ไม่เคยโผล่หัวมาร่วมงาน แล้วคนที่มากู้ ก็ไม่ระบุชื่อด้วยว่ากู้ยืมโดยใคร แต่กลับเซ็นสัญญาเป็นนามสกุลแทน “ เสี่ยโอมพูดถึงจุดประสงของเขาต่อลูกน้อง หนึ่งเดียวพยักหน้าเข้าใจ แล้วเรียกลูกน้องอีกคนเข้ามารับคำสั่ง “ ฮาฮา มึงอย่าทำหน้าเครียดไปสิไอ้หนึ่ง “ อศิร เดินเข้ามาตบบ่าเพื่อน เขากับหนึ่งเดียวนั้นเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก “ ใครจะไปเปลี่ยนอารมณ์ได้ง่ายแบบมึงล่ะวะ ไอ้โอม “ หนึ่งเดียวส่ายหน้าทันที ไอ้เพื่อนคนนี้มันชอบแกล้งเขาเวลาทำงานอยู่เรื่อยเลย “ ต๊อก ไปตามครีมหอมมากินข้าวสิ “ คงยุทธที่นั่งอยู่บนหัวโต๊ะกินข้าว บอกกับคนใช้เมื่อเห็นว่าลูกสาวอีกคนของเขายังไม่มาร่วมรับประทานอาหาร “ ไม่ตาม ก็ไม่อยู่หรอกค่ะท่าน เมื่อตอนบ่ายแก่ ๆ ต๊อกเห็นเธอนั่งวินออกไปข้างนอก ยังไม่เห็นกลับเข้ามาเลยค่ะ “ “ ไปไหน ได้บอกไว้มั้ย ?” คงยุทธถามขึ้นเพราะคงเป็นห่วง แต่แม่บ้านก็ส่ายหน้าเล่นเอามาลาลัยกับลูกสาวหัวเราะหัวไห้ออกมา “ สงสัยมันหนีกลับบ้านนอกไปแล้วมั้งค่ะคุณพ่อ “ คิตตี้โผล่พูดขึ้น โดยมีคนเป็นแม่พูดเสริมกันอย่างถูกคอ “ แล้วฉันก็หวังว่าคุณจะไม่ไปตามมันกลับมาอีกนะคะ เด็กไม่มีมารยาทไปไหนมาไหนไม่บอกไม่กล่าวแบบนั้น แม่มันคงจะไม่เคยสั่งเคยสอน “ พอคงยุทธเห็นว่าบนโต๊ะกินข้าวกำลังเดือด เขาจึงรีบเปลี่ยนเรื่องคุย “ แล้วเคเปอร์ล่ะ? จะกลับมาวันไหน ไปเที่ยวน่ะสมใจหรือยัง เมื่อไหร่จะกลับมาทำงานทำการ “ มาลาลัยเบ้ปากใส่สามีเล็กน้อยเพราะไม่พอใจที่เขาพยายามปกป้องคนอื่น “ ก็กำลังจะกลับวันนี้ละค่ะ พรุ่งนี้เช้าก็น่าจะถึง คุณไม่ต้องมาเป็นห่วงลูกชายของฉันหรอกค่ะ เคเปอร์เป็นคนมีความรับผิดชอบ ไม่เหมือนยัยเด็กครีมหอมลูกของคุณ “ มาลาลัยก็ยังคงอ้อมกลับมาแซะลูกเลี้ยงอีกตามเคย “ เอาว่ะ! สู้น่ะครีม ถ้าแกมีเงินเยอะ ๆ แกก็ไม่ต้องไปอาศัยคนพวกนั้นอีก “ ครีมหอมที่อยู่ในชุดเด็กเสิร์ฟยืนทำใจอยู่หลังร้านของผับแห่งหนึ่ง ก่อนที่จะมีหญิงสาวหัวทองร่างเล็กเดินเข้ามาทักเธอ “ เธอ! ครีมหอมใช่มั้ย “ “ ใช่ “ ครีมหอมหันไปตอบกลับเพื่อนใหม่อย่างเป็นมิตร “ อืม ฉันชื่อ นิโล่ น่ะ เธอกับฉันเราต้องไปทำงานโซนเดียวกัน มีอะไรก็ถามฉันได้ เห็นว่ามาใหม่นิ “ “ อืม ขอบใจนะนิโล่ “ “ ไม่เป็นไร ตอนนี้แขกเริ่มเข้าร้านแล้ว เราไปกันเถอะ “ นิโล่จูงแขนของครีมหอมมายังโซนวีไอพีของร้าน เพื่อที่จะช่วยสอนงานให้ “ ทุกวันมีผู้หญิงมาเที่ยวเยอะขนาดนี้เลยเหรอนิโล่ ฉันแทบจะไม่เห็นพวกผู้ชายเลย” ในขณะที่สองสาวกำลังเช็ดทำความสะอาดโต๊ะ ครีมหอมก็ถามกับนิโล่อย่างสงสัย “ วันนี้วันศุกร์หรือเปล่า? “ แต่เพื่อนกลับ ตอบกลับเธอมาเป็นคำถาม “ วันศุกร์แล้วทำไมเหรอ? “ “ ไม่แปลกหรอกเพราะที่นี้คือร้านเหล้าร้านประจำของเสี่ยโอม เขาจะมักมาเที่ยวที่นี้ในทุกวันศุกร์ สาว ๆ จะมากันเยอะก็คงไม่แปลก “ นิโล่พูดทั้งยังมีดวงตาวาววับดั่งคนมีความสุข “ เสี่ยโอมงั้นหรือ เขาเป็นใครวะ “ แต่ครีมหอมกลับช็อตฟีลกลับ ก็เธอไม่รู้จริง ๆ นิว่าเขาคือใคร “ โอ้ย แกบ้านนอกป่ะเนี้ย เสี่ยโอมนะคนดังเลยน่ะ ใคร ๆ ก็บอกว่าเขาทั้งหล่อรวยหน้าตาก็ดี เพรียบพร้อมไปเสียทุกอย่าง แต่เพราะเขาไม่เล่นโซเชียลไม่ชอบให้สื่อเอารูปไปลง นอกจากคำเล่าลือ เลยไม่เคยมีใครเคยเห็นตัวจริงเขาสักคน พอพวกสาว ๆ รู้ว่าเขาชอบมาที่นี้ก็พากันแห่มา ด้วยว่าอยากจะเห็นเขาตัวเป็น ๆ ยังไงละ “ นิโล่พูดเอามือปัดโต๊ะไปมาด้วยความเขิน ครีมหอมเห็นสีหน้าเพื่อนตอนนี้แล้ว รับรู้ได้ชัดว่าเพื่อนคงมีความสุขมากที่ได้พูดถึงเขาคนนั้น “ ถ้าไม่บอกว่าเป็นเสี่ย นี้ก็คิดว่าเป็นไอดอลเลยนะ ว่าแต่แกเคยเจอเขาเหรอนิโล่ “ เพื่อนสาวรีบส่ายหน้า “ อึ! ไม่เคยหรอก ฉันทำงานที่นี้มา 5 เดือนแล้ว ยังไม่เคยเห็นเลย ทั้งที่มีข่าวในกลุ่มคนรักเสี่ยโอม ลงข่าวว่าเขามาที่นี้ทุกอาทิตย์ไม่มีขาดเลยนะแก “ “ ข่าวมั่วเปล่า “ ครีมหอมโต้ นิโล่ก็รีบเอานี้วขึ้นมาแกว่งตรงหน้าเธอ “ ไม่แน่นอน แต่ตอนนี้แกทำงานรอฉันไปก่อนนะ เดี๋ยวฉันไปห้องน้ำเติมลิปก่อน เพื่อว่าวันนี้ฉันจะโชคดี ได้เจอเขา “ นิโล่วางผ้าเช็ดโต๊ะในมือลง แล้วรีบเดินสะบัดก้นไปที่ห้องน้ำที่อยู่ไม่ไกล ด้วยท่าทีเคอะเขิน ครีมหอมเห็นแบบนั้นก็ได้แต่ส่ายหน้า เพราะเธอไม่ได้บ้าผู้ชาย และ ไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องคล้อยตามสังคม แค่มีคำว่าเสี่ยนำหน้า ก็รู้แล้วว่าเขาต้องแก่มากแน่ ๆ “ น้อง ดูแลโซนนี้ใช่ไหมครับ “ ครีมหอมที่กำลังคิดเพลิน ๆ อยู่สะดุ้ง หันไปมองคนที่เรียก “ ค่ะ ดิฉันอยู่โซนนี้ค่ะ “ เขายิ้มจาง ๆ ให้เธอ “ ถ้าอย่างนั้นช่วยไปดูแลลูกค้าในวีไอพี 5 ให้หน่อยนะครับ “ ชายคนนั้นบอก แล้วเขาก็เดินออกไปคุยโทรศัพท์ “ ไปตามพนักงานยังไงวะ มาเอาป่านนี้ กูนึกว่ามึงแอบกลับไปหาเมียที่บ้านแล้วซะอีก“ เสี่ยโอมที่นั่งพิงโซฟาเอาขาพาดกับโต๊ะตัวเตี้ยตรงหน้าอยู่พูดขึ้น แต่พอไม่มีเสียงตอบรับเขาจึงเงยหน้ามามอง “ นึกว่า…” เสี่ยอศิรสตั้นไปที่เห็นว่าคนที่เดินเข้ามาไม่ใช่เพื่อนเขา แต่เป็นพนักงานสาวน้อยหน้าใสคนหนึ่งแทน “ คุณเป็นพนักงานของที่นี้หรือครับ “ เขารีบดีดตัวขึ้นนั่งหลังตรง แล้วจ้องเขม็งไปที่เป้าหมายตรงหน้า “ ใช่ค่ะ ฉันพึ่งจะมาทำงานที่นี้วันแรก ถ้าบังเอิญทำอะไรผิดพลาดต้องขออภัยด้วยนะคะ “ครีมหอมโค้งตัวแล้วยิ้มให้ชายหนุ่มตามมารยาท จากนั้นจึงหันไปสนใจโต๊ะเครื่องดื่มที่อยู่มุมห้อง “ อะ! รอเพื่อนผมมาแล้วค่อยให้มันชงก็ได้ครับ ส่วนคุณมานั่งตรงนี้ดีกว่า “ ชายหนุ่มบอกทั้งยังใช้ฝามือตบที่โซฟาตรงที่ว่างข้าง ๆ เขา หญิงสาวก็ขหมวดคิ้วให้กับคำเชิญ “ แต่นี้มันหน้าที่ดิฉันนิค่ะ “ “ แต่ผมสั่ง “คุณอศิรผู้อยากได้สิ่งใดต้องได้ มองหญิงสาวตรงหน้าอย่างเอาเรื่อง เธอคิดจะดื้อกับเขางั้นหรือสาวน้อย นี้ถ้าเป็นคนอื่นคงยอมก้มกราบแทบเท้าของเขาแล้ว แต่นี้เธอชื่อคิริต้าไง “ แต่ดิฉันเป็นเด็กเสิร์ฟมีหน้าที่เสิร์ฟค่ะ ไม่ใช่เด็กนั่งดริ้ง โปรดคุณลูกค้าจงเข้าใจด้วยนะคะ “ แต่คำตอบของเธอมันกลับยิ่งถูกใจเขาเข้าไปใหญ่ เสี่ยอศิร เผยยิ้มออกมาให้กับหญิงสาวข้างหน้า จนครีมหอมที่มองอยู่ก็สงสัย เป็นบ้าอะไรของเขา “ ผมชื่อโอมนะครับ ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไร “ เมื่อหญิงสาวเริ่มรินเบียร์เสิร์ฟเขา เขาก็เริ่มเปิดบทสนทนากับเธอ ..เขาชื่อโอมงั้นหรือ? อย่าบอกน่ะว่าคือเสี่ยโอมที่พวกสาว ๆ คลั่งไคล้? ดูจากสภาพก็ไม่ได้แก่ถึงขั้นที่ใคร ๆ ต้องเรียกว่าเสี่ยนิ แต่นิสัยเนี้ยใช่เลย หัวงูตั้งแต่ยังวัยรุ่นเลยนะคะคุณพี่ ..