ตอนที่ 3 ลูกสาวของลูกหนี้

“ ทำไมเงียบล่ะครับ ที่ผมถามไม่ได้ยินหรือ? “ พอเธอไม่ยอมตอบคำถามเขา เสี่ยอศิรก็กอดอกมองหญิงสาวอย่างไม่พอใจ “ ฉันก็กำลังคิดอยู่นะคะ ว่าการมาเป็นเด็กเสิร์ฟจำเป็นต้องแนะนำตัวเองให้แขกรู้ด้วยหรือ งั้นฉันว่าคุณรียกฉันว่าน้องเฉย ๆ ก็พอค่ะ เพราะว่ายังไงในห้องนี้ก็มีแค่ฉัน ที่ทำงานอยู่คนเดียว “ เพราะเดิมทีหญิงสาวไม่ชอบขี้หน้าของชายหนุ่ม ตั้งแต่ที่เขาสั่งให้เธอไปนั่งข้าง ๆ เธอจึงได้ตอบเขาไปแบบนั้น ซึ่งมันก็ทำให้เขาทั้งหัวเสียแล้วก็ถูกใจมากเลยทีเดียว แต่ก่อนที่เขาจะได้ต่อว่าเธอบ้าง เสียงมือถือของเขาก็ดังขึ้นเรียกสติเสียก่อน “ ว่ายังไง มึงออกไปไหน ป่านนี้ยังไม่กลับเข้ามาอีก “อศิรถามกับหนึ่งเดียวที่หายหัวออกไป [“ พอดีว่าเมียกูไม่สบายว่ะ กูต้องกลับไปดูแลเมียก่อน มึงให้กูเรียกให้ไอ้ไนมาอยู่เป็นเพื่อนมึงแทนไหมวะ “] เมื่อได้ยินเพื่อนพูดแบบนั้นสายตาของอศิร ก็มองไปยังร่างบางทียืนอยู่ไม่ไกล และเขาก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา “ ไม่ต้องหรอก วันนี้ฉันดื่มคนเดียวก็ได้” หลังบอกกับเพื่อนไปแบบนั้นแล้ว เขาก็วางสาย แล้วโยนโทรศัพท์ทิ้งไปตรงโซฟาตัวข้าง ๆ “ เฮ้อเซ็งจัง เพื่อนผมหนีกลับแล้วอะ ไม่มีคนดื่มเป็นเพื่อนเลย น้องช่วยมาดื่มเป็นเพื่อนพี่หน่อยได้ไหมครับ เดี๋ยวพี่ให้ทิป“ ครีมหอมเงยหน้าจ้องตากับอศิรเมื่อได้ยินในสิ่งที่เขาพูด “ ทำไมน้องจ้องหน้าพี่แบบนั้น หรือว่าคออ่อน ดื่มไม่เป็นเหรอคะ “อศิรรู้ดี ว่าคำชวนของเขาคงไม่เป็นผล เลยเปลี่ยนมายั่วโมโหและท้าทายหญิงสาวแทน “เบียร์ก็แค่น้ำค่ะ” ซึ่งแน่นอนคำท้าของเขาได้ผล ครีมหอมไม่ปฏิเสธเขา แถมเธอยังหอบแก้วเหล้าแก้วเบียร์มานั่งข้าง ๆ เขาอีกด้วย เดี๋ยวฉันจะหลอกให้คุณเมาหัวลาน้ำเลยคอยดู หญิงสาวคิด เพราะเธอเองก็ไม่ได้คิดจะดื่มจริงอยู่แล้ว แค่คิดอยากจะแกล้งเสี่ยโอมของสาว ๆ เล่นให้เมาเหมือนหมาก็เท่านั้น “ เธอไม่ใช่คนเมืองนี้ใช่ไหม “ เสี่ยโอมเริ่มเปิดบทสนทนา เมื่อเห็นว่าหญิงสาวรินเบียร์ให้ แต่เธอกลับเงียบไม่ตอบคำถามเขา “ ไม่ตอบแบบนี้ก็แสดงว่าจริงสินะ ถ้าเธอเป็นคนนอกเมืองแบบนี้ ควรจะรู้จักถ่อมตัวบ้างน่ะ ถ้าทำตัวปากดีแบบนี้กับทุกคน มีหวัง คงไม่อยากมีใครอยู่ใกล้แน่นอน เดี๋ยวจะได้ดีดกลับบ้านนอกเอา “ เขาพูดทั้งยังมองหน้าเธอที่เหมือนมีอะไรในใจ เพราะเธอแสดงสีหน้าออกมาชัดเจนมาก ‘มึงไปอยู่กับพ่อมึงเลยนะ กูไม่อยากเห็นหน้ามึงแล้ว รู้ไหมกูเห็นหน้ามึงทีไรมันก็ตอกย้ำความผิดพลาดของกูทุกที’ คำพูดของหงส์ฟ้าผุดขึ้นมาในหัวของครีมหอม หญิงสาวได้แต่คิดถึงชีวิตครอบครัวของตัวเอง คิดกระนั้นแล้วก็ยกจนหมดแก้ว ลืมปณิธานก่อนหน้านี้ว่าจะทำอะไรไปจนหมดสิ้น เล่นเอาคนที่นั่งมองอยู่ยกยิ้มมุมปากอย่างพอใจ มีอะไรบ้างที่เสี่ยโอมอยากได้แล้วไม่ได้ “ พอเถอะ คุณเมามากแล้วนะ “ เสี่ยโอมที่ตอนแรกหวังจะมอมเหล้าหญิงสาว เพื่อหวังเวอร์จิ้น แต่พอเห็นว่าเธอมีอาการเป็นทุกข์ ก็อดเป็นห่วงไม่ได้ รีบดึงแก้วเบียร์จากมือของเธอไป “ คุณมายุ่งอะไรด้วย คุณไม่ใช่ฉัน คุณจะไปเข้าใจอะไร “ครีมหอมทั้งพูดแล้วยังน้ำตาไหล เล่นเอาคนแบบเสี่ยโอมไปไม่เป็น “ น้องมีอะไรไม่สบายใจหรือ ระบายออกมาให้พี่ฟังก็ได้ พี่สัญญาว่าจะไม่เอาไปพูดต่อ “ “ คุณจะไปรู้อะไร คุณเป็นคนรวยพ่อแม่ก็น่าจะรักคุณ ไม่เหมือนกับฉัน เกิดมาแม่ก็เกลียด คุณตาที่เป็นที่รักของฉันก็ตายจาก แถมพอมาอยู่กับพ่อ พ่อก็ไม่ได้ต้องการฉันด้วยซ้ำ ฉันมันเป็นส่วนเกิน “ หญิงสาวพูดไปร้องไห้ไป แล้วหมอบหน้าลงบนโต๊ะ เล่นเอาคนที่ถามรู้สึกผิดไปตาม ๆ กัน “ โอ๋ ๆ ไม่มีพ่อแม่คนไหนไม่รักลูกหรอกนะครับน้อง “ สิ่งเดียวที่เขาทำได้ตอนนี้ก็คือการช่วยปลอบใจ เสี่ยโอมนั่งปลอบใจหญิงสาวจนปาเข้าไป 4 ทุ่ม เขาจึงตัดสินใจอุ้มเอาตัวเธอ ออกไปที่รถของเขา จากนั้นก็เอาแต่ยืนจ้องหน้าเธอ “ เมาเหมือนหมาเลยรู้ไหม นี่ถ้าคนที่ท้าเธอดื่มไม่ใช่ฉัน เธอคงเสียตัวไปแล้ว” ชายหนุ่มพูดชื่นชมตนเอง ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้ตัวเขาเองก็หวังเช่นนั้นเหมือนกัน ถ้าไม่ติดว่าสงสารป่านนี้คงได้ขึ้นสวรรค์กันไปแล้ว “ คุณจะพาฉันไปไหน “ครีมหอมที่พอจะมีสติอยู่บ้างพึมพำออกมา เมื่อเห็นว่าเสี่ยโอมขึ้นมานั่งอยู่บนรถ ข้างเธอ “ แล้วบ้านของน้องอยู่ไหนล่ะ เดี๋ยวพี่จะไปส่ง” เสี่ยโอมถาม แต่หญิงสาวกลับแน่นิ่ง เพราะหลับไปแล้ว แต่อยู่ ๆ เสียงมือถือของเธอก็ดังขึ้น “ท่านคงยุทธงั้นเหรอ?” เขาพึมพำหลังจากจับมือถือของเธอขึ้นมาดู แล้วมันโชว์เป็นชื่อของคนที่เขารู้จัก เขาจึงกดรับสาย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรนอกจากฟังอย่างเดียว “ ครีมหอมตอนนี้ลูกอยู่ไหน แล้วจะกลับบ้านเมื่อไหร่ “ ลูกงั้นหรือ? ชายหนุ่มนึกคิด มองหน้าหญิงสาวสลับกับมือถือ “ ครีมหอม งั้นเหรอ? “ โรงแรม “ อืม …เฮ่ย!! เรามาอยู่ที่นี้ได้ยังไง “ ครีมหอมได้สติ ตื่นขึ้นมาบนเตียงแสนสบาย เธอรีบดีดตัวลุกด้วยความตกใจ “ มันเกิดอะไรขึ้นวะ” หญิงสาวรีบสำรวจตัวเอง พอเห็นว่าไม่มีอะไรผิดปกติ ก็จึงรีบลุกหารองเท้ามาใส่ แต่ปรากฏว่ารองเท้าผ้าใบของเธอเหลือเพียงข้างเดียวเท่านั้นที่ตกอยู่บนพื้น “ เอ้า แล้วอีกข้างไปไหนเนี้ย โอ๊ย “ ครีมหอมหัวเสียหลังจากหารองเท้าอีกข้างไม่เจอ เธอจึงจับเอารองเท้าข้างเดียวที่เหลืออยู่ แล้วรีบวิ่งลงมาจากโรงแรม “ ว๊าย!” เธอเดินออกมาจนถึงถนนก็ต้องตกใจ เพราะจู่ ๆ ก็มีรถหรูมาจอดต่อหน้า พร้อมกับบีบแตรใส่เสียงดัง “ ว้าว! เห็นแค่ด้านข้างแว๊บ ๆ พอได้มาดูด้านหน้าแล้ว สวยอย่างที่คิดไว้จริง ๆ ด้วย “ แว่นรถคันนั้นเปิดลง พร้อมกับเสียงของชายเจ้าของรถ ทำให้ครีมหอมตกใจจนขาพลิกลงไปนั่งกองอยู่ที่พื้น “ ฮ่า ๆ ๆ ไม่เห็นต้องกลัวพี่ขนาดนั้นเลยนี้ พี่รู้ว่าพี่หล่อ “ “ จะทำอะไร อย่าเข้ามานะคะ พวกเราไม่ได้รู้จักกันสักหน่อย “ “ เหลือรองเท้าแค่ข้างเดียว แล้วป่านนี้เธอจะตื่นกลับบ้านไปหรือยังนะ “ ในระหว่างนั้น เสี่ยโอมก็ได้ขับรถกลับมา เพื่อเอารองเท้าอีกข้างที่ตกอยู่บนรถของเขามาคืนให้เธอ ทำให้มาพบเธออยู่ที่หน้าโรงแรมพอดี อนันดาที่กำลังพยายามจะจับต้องตัวหญิงสาว แต่ก็ถูกดึงแขนไว้โดยน้องชายต่างมารดา “ นี่แกจะทำอะไรไอ้เอก “ “ มึงนั่นแหละ จะมาเสนอหน้ายุ่งอะไรกับเรื่องของกู “ “ ถ้าเป็นเรื่องของแก ฉันคนนี้ก็จะไม่ยุ่ง แต่บังเอิญว่า ผู้หญิงคนนี้เป็นคนของฉัน” เสี่ยโอมพูดแล้วสะบัดแขนของอนันดาออกด้วยความโมโห จากนั้นเขาจึงหันมองที่หญิงสาว เขาคุกเข่าลงต่อหน้าเธอ แล้วสวมรองเท้าทั้งสองข้างคืนให้กับเธอ ครีมหอมเองก็ได้แต่มองนิ่ง ๆ ไม่กล้าพูดอะไร จนเธอโดนชายหนุ่มที่เพิ่งพบกันเมื่อคืน อุ้มตัวลอยละลิ่ว “ คุณจะทำอะไรคะ “ “ เดี๋ยวผมจะไปส่งคุณเอง “ ครีมหอมได้แต่จ้องหน้าของเขา ถึงแม้ว่าเธอจะกลัวเขา แต่เขาก็ดูเป็นคนดี อย่างน้อยก็มากกว่าผู้ชายคนนั้น ที่เมื่อกี้พยายามจะลวนลามเธอ “ แต่ยายคนนี้ฉันก็อยากได้เหมือนกัน “ อนันดาที่ยืนอยู่ด้านหลังพึมพำออกมา “ คุณส่งฉันเท่านี้ก็พอแล้วค่ะ ขอบคุณมากนะคะ “ เมื่อเห็นหญิงสาวจะลงจากรถ เสี่ยโอมก็อ้อมมาเปิดประตูให้เธอ แถมจะช่วยพยุงเธอลงมา แต่เธอก็ปฏิเสธเขาเสียก่อน “ ว๊ายตายแล้ว หายไปทั้งคืนแต่กลับมาพร้อมผู้ชาย “ เสียงของคิตตี้ดังออกมาจากประตูรั้ว “ไหน ขอดูหน้าผู้ชายที่พาแกไปหน่อยสิ หล่อ..!” คิตตี้ที่เดินออกมา เจอหน้าของเสี่ยโอมเข้า ก็ถึงกับอุทานไปตามประสา ยายครีมหอมมันหาผู้ชายหล่อขนาดนี้มาจากไหน “ สวัสดีค่ะ ฉันชื่อคิตตี้นะคะ โสด บ้านรวยค่ะ “ พอคิตตี้เห็นว่าครีมหอมไม่สนใจเธอ แถมยังเดินหนีเข้าบ้านไปแล้ว เธอจึงรีบเดินเข้ามาเสนอตัวต่อชายหนุ่ม “ อืม ผมต้องขอตัวกลับก่อนครับ “ “ อ้าว ทำไมถึงรีบกลับจังเลยล่ะ แล้วแบบนี้เราสองคนจะมีวาสนาได้พบกันอีกหรือเปล่า “ เธอพูดทั้งยังเดินตามหลังเขาเพื่อรอเอาคำตอบ ซึ่งตอนเขาตอบกลับมา เธอก็เขินจนตัวบิด “ แน่นอนครับ เราจะได้เจอกันอีกแน่นอน “ “ ว่ายังไงครับคุณเสี่ย เรียกผมมาแต่เช้าเลย “ หนึ่งเดียวเดินเข้ามาก็แซวเพื่อนเลย เสี่ยโอมก็รีบหมุนเกาอี้หันมามองหน้าเพื่อนในคราบลูกน้อง “ เตรียมเอกสาร ฉันจะไปทวงหนี้เกลวาดี “ “ อืม จะยึดบ้าน ที่ดิน หรือ บริษัทดีล่ะครับเสี่ย “ “ ลูกสาว…ฉันอยากได้ลูกสาว “ “ ห๊า อะไรนะ หนี้ตั้งหลายสิบล้าน จะเอาแค่ลูกสาวเหรอ มันจะไม่เสียเปรียบหรือครับเสี่ย “ เสี่ยโอมเงยมองท่าทียียวนของเพื่อน เขาไม่หน้าเอาเพื่อนสนิทมาเป็นลูกน้องเลย กวนจริง ๆ “ กูไม่อยากได้ที่ดิน บ้าน หรือ บริษัทอะไรทั้งนั้น ของพวกนั้นกูมีของกูเยอะแล้ว กูอยากได้เมีย โว้ย !”