ตอนที่ 3 1 งานใหญ่งานแรก 70%

เขาโน้มตัวไปข้างหน้า เท้าแขนทั้งสองข้างลงบนโต๊ะก่อนพูดต่อ “จริงอยู่ว่าภรรยาผมเธอชอบการเข้าสังคมและการสังสรรค์มาก แต่ทุกครั้งเธอมักกลับบ้านเป็นเวลาเสมอ หรือไม่ก็อัปเดตสเตตัสของตัวเองในอินสตาแกรมและเฟซบุ๊กตลอดเวลาว่าตอนนี้กำลังทำอะไร แต่มาช่วงสองสามเดือนให้หลังนี้ดูเหมือนพฤติกรรมตรงนี้ของเธอจะเปลี่ยนไป ช่วงกลางวันเธอก็อัปเดตเป็นปกติ และถ้าเป็นตอนกลางคืนเธอแทบไม่แตะโซเชียลเลย ผมคิดว่าน่าจะเป็นเพราะเธอกำลังอยู่กับคนอื่น” สุกำพลหยิบนามบัตรจากกระเป๋าสตางค์ยื่นส่งมาตรงหน้านักสืบสาว “ผมสังเกตว่าเธอเปลี่ยนไปตั้งแต่เริ่มเข้าสังคมของที่นี่ครับ” แพรพิไลกวาดตามองรายละเอียดบนนามบัตรใบนั้นอย่างรวดเร็วก่อนส่งต่อให้จิรายุ “คลับเฮรา...ถ้าจำไม่ผิดที่นี่เพิ่งเปิดตัวไปได้ไม่นานนี่คะ ค่าเมมเบอร์แพงมากด้วย” “ใช่ครับ เพราะค่าเมมเบอร์แพง สมาชิกที่นี่จึงมีแต่ไฮโซชื่อดังของเมืองไทยไปรวมตัวกัน อีกทั้งการเต้นลีลาศก็เริ่มเป็นที่นิยมในหมู่สาวสังคมและหนุ่มกระเป๋าหนัก ผมสืบมาได้ว่าภรรยาของผมเธอจะไปที่นี่ประมาณอาทิตย์ละสามหรือสี่วัน” “แล้วที่คุณต้องการให้ทางเราไปสืบนี่คือคุณต้องการหลักฐานยืนยันใช่ไหมคะว่าเธอกำลังนอกใจคุณอยู่จริง ๆ” หญิงสาวพุ่งถามตรงประเด็น เพราะรู้ดีว่าบางทีพวกไฮโซเหล่านี้ก็หน้าบางในการบอกเล่าเรื่องส่วนตัวกับคนอื่น สุกำพลยิ้มอ่อนพลางมองใบหน้าสวยเฉี่ยวของหญิงสาวตาไม่กะพริบ “ครับ จะเป็นรูปถ่ายหรือคลิปก็ได้ ผมจะเอาให้เธอดูว่าผมรู้เรื่องนี้แล้วและจะได้ทำเรื่องหย่ากันเงียบ ๆ แต่ถ้าเธอไม่ยอมผมก็จะฟ้อง เพราะคุณก็น่าจะรู้ว่าไม่มีผู้ชายที่ไหนทนได้หรอกที่เห็นภรรยาของตัวเองไปนอนกับผู้ชายคนอื่น” “เอ่อ...ขอโทษนะคะที่ดิฉันจะขอออกความเห็นเล็กน้อย ดิฉันคิดว่าบางทีเรื่องนี้สามีภรรยากันน่าจะพอคุยกันได้นะ” เธอหลุบตาลงมองสมุดโน้ตในมือ จึงไม่ทันได้เห็นมุมปากของชายหนุ่มที่ยกขึ้นเล็กน้อยเมื่อได้ยินอย่างนั้น “เธอไม่ได้ทำครั้งนี้เป็นครั้งแรกครับ ก่อนหน้านี้เธอก็เลี้ยงเด็กหนุ่มไว้คนหนึ่ง เช่าคอนโดฯ ให้อยู่ด้วย ผมจับได้ครั้งนั้นก็ให้อภัยกันไปเพราะภรรยาผมเธอค่อนข้างเฟรนด์ลี อีกอย่างผมเองช่วงนั้นก็มัวแต่วุ่นอยู่กับงานก็เลยไม่ได้เอาใจใส่เธอเท่าที่ควร แต่ผมคิดว่าครั้งนี้คงไม่มีการให้อภัยกันอีกต่อไป เพราะหากเรื่องนี้รั่วไหลไปถึงหูคนอื่น ชื่อเสียงวงศ์ตระกูลของผมคงย่อยยับ และผมเองก็คงมองหน้าคนอื่นไม่ติดแน่ หวังว่าคุณคงเข้าใจ” “ค่ะ” เธอพยักหน้าเมื่อคิดถึงความเป็นจริงข้อนี้ สุกำพลเป็นคนมีหน้ามีตาในวงสังคม หากเขาปล่อยปละละเลยให้ภรรยาตัวเองไปเลี้ยงเด็กหนุ่มอยู่นอกบ้าน หรือหาความสำราญกับผู้ชายคนอื่นคงไม่แคล้วตกเป็นขี้ปากให้คนเอาไปนินทาหรือหัวเราะกันลับหลังแน่ “สำหรับเรื่องค่าใช้จ่ายทุกอย่างมาเก็บกับผมได้เลยไม่ต้องเกรงใจ นี่เบอร์ของผมครับ” เขายื่นนามบัตรของตัวเองมาให้ แพรพิไลจึงยื่นของตนไปบ้างเพื่อเป็นการแลกเปลี่ยน สุกำพลลุกขึ้นยืนพร้อมกับหยิบนามบัตรของหญิงสาวใส่ในกระเป๋าสตางค์ “ผมเชื่อในความเป็นมืออาชีพของคุณ และเชื่อว่าลูกไม้หล่นใต้ต้นเสมอ หวังว่าเรื่องที่ผมมาวันนี้จะไม่ถูกแพร่งพรายออกไปนะครับ” “คุณสุกำพลมั่นใจได้เลยนะคะว่าเรื่องนี้ทางเราจะปิดเป็นความลับแน่นอน” เธอยืนขึ้นแล้วส่งยิ้มให้เขาด้วยความมั่นใจ เพราะการทำงานตรงนี้ การรักษาความลับของลูกค้าถือเป็นเรื่องที่ต้องยึดถือไว้ให้มั่น “ขอบคุณมากครับคุณแพร” เขายื่นมือมาตรงหน้า เธอจึงยื่นไปจับกับเขาตามธรรมเนียม ทว่าพอเลื่อนสายตาขึ้นมองหน้าเขาก็ต้องรีบหลุบลงมองที่มือเช่นเดิม เพราะสายตาของชายหนุ่มไม่ใช่การมองคนรู้จักธรรมดา ๆ แต่เป็นสายตาของชายที่ถูกตาต้องใจหญิงสาวคนหนึ่ง หญิงสาวออกไปส่งเขาถึงรถ มองรถญี่ปุ่นกลางเก่ากลางใหม่ที่กำลังเคลื่อนตัวออกไปจากลานจอดรถก็พอรู้แล้วว่าเขามาที่นี่โดยไม่ได้ปรึกษาหรือบอกให้ใครรู้ เพราะคนระดับผู้บริหารอย่างเขาไม่น่าจะขับรถรุ่นธรรมดาอย่างนี้ได้ แพรพิไลเดินเข้าออฟฟิศด้วยหัวใจที่หนักอึ้งอย่างบอกไม่ถูก ไม่เข้าใจว่าทำไมคนเราทุกวันนี้ถึงไม่มีความซื่อสัตย์ในชีวิตคู่ ระยะเวลาเพียงแค่หกเดือนที่เธอมารับช่วงต่อจากบิดา เธอต้องทำคดีชู้สาวแบบนี้ไม่รู้กี่สิบคดีแล้ว และส่วนใหญ่เหตุการณ์หลังจากนั้นก็มักเป็นการหย่าร้างเพราะความไม่รู้จักพอของใครอีกคน ดูเอาเถอะ...ขนาดสุกำพลที่มาขอให้หาหลักฐานการนอกใจของภรรยาก็ยังไม่วายทำเจ้าชู้ใส่เธอจนได้ แม้จะไม่โจ่งแจ้งเหมือนบางราย แต่เธอก็ไม่โง่ถึงขนาดมองไม่ออกว่าเขากำลังสนใจเธออยู่ จะว่าไปแล้ว สามีภรรยาคู่นี้ช่างศีลเสมอกันเสียจริง “ผมว่าเขามองพี่แปลก ๆ นะ เหมือนเสือจะกินเหยื่ออะไรประมาณนั้นเลย” จิรายุออกความเห็น เพราะตอนที่เขานั่งจดข้อมูล เขาเองก็ต้องนั่งสังเกตลูกค้าไปด้วยว่ามีสีหน้าและแววตาอย่างไร จึงทำให้เขารู้ว่าสุกำพลแทบไม่ชายตามาทางเขาเลยแม้แต่น้อย ทำราวกับว่าในห้องประชุมเมื่อครู่มีแค่ตนกับแพรพิไลเท่านั้น “แต่เขาดูดีกว่าในรูปเยอะเลยเนอะ” เจติยาพูดยิ้ม ๆ ขณะที่แพรพิไลจมอยู่กับความคิดของตัวเองอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดออกมาอย่างเลื่อนลอย “พี่ศักดิ์ลาออกแล้วนะ เท่ากับว่างานนี้พี่ต้องลงมือสืบเองทั้งหมด” หญิงสาวถอนหายใจออกมาอย่างอ่อนล้า เงยหน้ามองลูกน้องที่เหลืออยู่เพียงสองคนตรงหน้า “เราสองคนคิดอยากลาออกไปหางานที่อื่นทำบ้างรึเปล่า พี่ไม่ว่านะ พี่เข้าใจดีว่าใคร ๆ ก็อยากมีงานดี ๆ ทำ” แพรพิไลส่งยิ้มฝืดเฝื่อนให้ลูกน้องทั้งสองคน เพราะตัดสินใจแล้วว่าคุยเปิดอกกันดีที่สุด หากทั้งสองคนอยากลาออกจากที่นี่เธอก็จะไม่ห้าม อีกทั้งจะได้วางแผนสำหรับงานชิ้นนี้ด้วยว่าต้องทำอะไรต่อไปหากไม่มีพวกเขาอยู่ช่วยแล้ว “พี่แพรอย่าพูดอย่างนั้นสิ พวกเราจะไม่ทิ้งพี่ไปไหนเด็ดขาด ล่มหัวจมท้ายด้วยกันมาขนาดนี้แล้ว ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องช่วยกันให้ถึงที่สุด ตอนผมเรียนจบใหม่ ๆ กำลังลำบากหางานทำไม่ได้ ถ้าไม่มีพี่ดึงมาช่วยทำงานตรงนี้ ป่านนี้ผมก็คงนอนเป็นวิญญาณอยู่ที่บ้านนั่นแหละ” “ใช่! คนอื่นตัดช่องน้อยแต่พอตัวทิ้งพี่ไปก็ช่างเขาเถอะ แต่เจจะไม่ทำอย่างนั้นกับพี่เด็ดขาด” เมื่อเห็นอดีตรุ่นน้องร่วมมหาวิทยาลัยยืนยันหนักแน่นว่าจะไม่ทิ้งกัน แพรพิไลก็อดน้ำตารื้นไม่ได้ เธอคว่ำมือลงแล้วยื่นไปข้างหน้า จิรายุกับเจติยาจึงทำอย่างเดียวกันบ้างด้วยการวางมือซ้อนลงไป “สู้!” แพรพิไลเกิดแรงฮึดขึ้นมาอีกครั้ง เธอสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ เพื่อสร้างความเชื่อมั่นให้ตัวเอง แล้วเริ่มสั่งงานด้วยท่าทีที่ทำให้ลูกน้องที่เหลืออยู่เพียงสองคนเกิดความกระตือรือร้นขึ้นมาทันที “โจหาข้อมูลเกี่ยวกับคลับเฮราด้วยนะว่าค่าเมมเบอร์เท่าไร กลุ่มลูกค้าส่วนใหญ่เป็นใครบ้าง และลองดูข่าวเสีย ๆ หาย ๆ ของที่นี่ด้วยว่าเคยมีหลุดออกมารึเปล่า อย่างเช่นการขายบริการแอบแฝง” เธอรู้มาว่าผับหรือโฮสต์คลับที่ผู้หญิงนิยมเที่ยวหาความสุขจากเด็กหนุ่มนั้น บางที่จะมีการเต้นลีลาศแบบนี้เหมือนกัน ฉะนั้นคลับแห่งนี้อาจจะมีธุรกิจแบบนั้นแอบแฝงอยู่ก็เป็นได้ “ส่วนเจ ลงประกาศหาพนักงานแอดมินสักหนึ่งตำแหน่ง เอาไว้มาอยู่ประจำสำนักงานเพื่อคอยรับโทรศัพท์และรับเรื่องจากลูกค้าที่มาว่าจ้าง ถ้าหายากก็เอาเด็กฝึกงานไปก่อนก็ได้ เด็กจบใหม่ได้ยิ่งดีเพราะพวกนี้จะไฟแรง แล้วก็หาฝ่ายไอทีอีกหนึ่งตำแหน่ง เอาไว้มาอยู่ออฟฟิศด้วยเหมือนกัน หน้าที่คือคอยรับส่งข้อมูลให้พวกเราเวลาทำงานนอกสถานที่” “รับทราบค่ะ/ครับ” ทั้งสองคนรับคำสั่งพร้อมกัน ก่อนแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเอง แพรพิไลกลับห้องทำงานแล้วหยิบเอกสารข้อมูลของครองขวัญ ภรรยาของสุกำพลออกมานั่งศึกษา เพื่อดูว่านอกจากคลับแห่งนี้แล้ว เจ้าตัวยังไปที่ไหนอีกบ้างในแต่ละวัน เพราะเท่าที่ผู้ว่าจ้างบอกมา ครองขวัญไม่ได้ทำงานอะไร เงินที่ใช้จ่ายอยู่ทุกวันนี้ก็เป็นเงินของสุกำพลทุกบาททุกสตางค์