ตอนที่ 6 2 คลับลีลาศ ‘เฮรา’ 70%

“มะ...ไม่มีอะไรค่ะ อ้าว เพลงจบพอดีเลย ฉันขอตัวไปนั่งพักก่อนนะคะ” เธอปล่อยมือที่เกาะบ่าเขาออก รวมถึงมือที่กุมกันอยู่ด้วย แต่เขาแสร้งทำมึนไม่ยอมปล่อยออก “เดี๋ยวครับ คุณชื่ออะไรหรือ มาคราวหน้าผมจะได้เรียกถูก” “แพรค่ะ แล้วคุณล่ะคะ” เธอถามเขาก็จริง แต่สายตายังคงสอดส่ายไปทั่วบริเวณราวกับมองหาใครบางคน “รชตครับ เรียกผมอาร์ตก็ได้” เธอหันมามองเขาก่อนพยักหน้าขึ้นลงไปมา “ค่ะคุณอาร์ต แล้วเจอกันนะคะ ขอบคุณมากค่ะที่อุตส่าห์สอน” แพรพิไลโค้งขอบคุณเขาอย่างสุภาพ ชายหนุ่มได้แต่ยิ้มแล้วปล่อยให้เธอเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะตามเดิม ขณะที่หัวใจของเขากลับห่อเหี่ยวแปลกๆ เธอจดจำเขาไม่ได้เลยหรือนี่... ... ‘ขโมย!’ เสียงเล็ก ๆ ใส ๆ ของเด็กหญิงคนหนึ่งปลุกให้เขาตื่นจากความหลับใหลทันที เขาก้มลงมองที่โคนต้นไม้ เห็นเพียงเด็กหญิงผมเปียในชุดพละกำลังปีนป่ายขึ้นมาทางเขาอย่างคล่องแคล่วราวกับลิง เขาย่นหัวคิ้วเข้าหากัน ตามองร่างผอมบางของเด็กหญิงที่ปีนขึ้นมานั่งอยู่บนกิ่งไม้ตรงข้ามกับเขาได้เป็นผลสำเร็จ ครั้นพอเธอนั่งได้นิ่งดีแล้ว เจ้าตัวก็ตวัดตามองเขาอย่างขุ่นเคือง ‘เป็นถึงพี่มอหกแล้วทำไมริอ่านเป็นขโมย’ ไม่พูดเปล่า เธอกลับชี้หน้าเขาด้วย...กล้าไม่เบา ‘นี่ยายเปี๊ยก พี่ไปขโมยของเราตั้งแต่เมื่อไร’ เขาพูดกลั้วหัวเราะ ในขณะที่คนกล่าวหาเขาทำหน้าตายแบมือออกข้างตัวแล้ววาดเป็นรูปครึ่งวงกลม ‘ก็นี่ไง ต้นไม้นี่เขามานั่งเกือบทุกวัน ตรงที่พี่นั่งน่ะที่ประจำเขาเลยนะ แบบนี้ไม่เรียกขโมยแล้วเรียกอะไร’ เห็นเจ้าตัวทำหน้าขึงขังแล้วเขาก็อดขำไม่ได้ เด็กอะไรหน้าตาก็น่ารักดีอยู่หรอก แต่ขี้ตู่ชะมัดยาดเลย ‘ไม่เห็นมีป้ายติดไว้เลยว่าของเรา เราเป็นคนมาปลูกไว้หรือไง นึกว่าต้นไม้ของโรงเรียนเสียอีก แล้วมานั่งตรงนี้ได้แสดงว่าโดดเรียนมาใช่ไหมเนี่ย อยู่ชั้นอะไร อ้อ! มอสามนี่เอง ชื่ออะไรน่ะเรา’ เขาขู่กลับไปพลางมองจุดสามจุดบนปกเสื้อพละของเธอ ‘ตัวเองก็โดดเรียนมาเหมือนกันนั่นแหละ โธ่เอ๊ย...ทำมาเป็นขู่’ เธอเชิดหน้าเล็ก ๆ ขึ้นอย่างจองหอง ทำเอาเขาหลุดหัวเราะขึ้นมาเสียงดังจนได้ บอกตามตรงว่าถูกใจยายตัวเล็กที่พองขนขู่เขาฟ่อ ๆ คนนี้เหลือเกิน ‘อย่าเสียงดังสิ เดี๋ยวคนเขาก็รู้กันหมดว่าตรงนี้มีคนอยู่’ เธอเอานิ้วชี้แนบปากตัวเอง เขาจึงต้องกลั้นหัวเราะเต็มที่ ‘ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว เสียสละต้นไม้ต้นนี้ให้พี่บ้างได้ไหม ไม่รู้จะไปไหนแล้วเนี่ย’ เขาลองใช้เสียงอ่อนอ้อนดู เห็นเจ้าตัวเล็กทำท่าลำพองเหลือเกินที่พี่มอหกอย่างเขาถึงกับอ้อนวอนก่อนจะพยักหน้ายินยอมอย่างเสียไม่ได้...แสบจริง ๆ ‘ชื่ออะไรหรือเรา พี่ชื่ออาร์ตนะ’ เขาอยากรู้จักเจ้าตัวแสบนี่ขึ้นมาทันที เพราะหากว่ากันตามจริงแล้ว ตึกมัธยมต้นกับมัธยมปลายเรียนแยกกันคนละตึก ยากที่จะมาเจอกันได้ ‘ชื่อแพร...เรามาทำสนธิสัญญากันดีกว่า ว่าด้วยเรื่องการใช้สถานที่ลับแห่งนี้’ เขากลั้นขำแทบตายเมื่อเจ้าตัวดีทำราวกับว่านี่คือความลับระดับชาติ แต่สุดท้ายเขาก็พยักหน้ายอมเธอไป เพราะไม่อยากให้คนตรงหน้าอารมณ์เสีย หลังจากนั้น ทั้งสองคนก็เจอกันอาทิตย์ละสองวันเป็นอย่างต่ำ ส่วนใหญ่จะเป็นคาบบ่ายใกล้โรงเรียนเลิก เวลาเจอกันต่างคนต่างก็มีเรื่องเล่าของตนเองมาให้อีกฝ่ายฟัง แต่หากวันไหนใครมาไม่ได้ก็จะต้องมาเสียบกระดาษโน้ตแผ่นเล็ก ๆ ไว้ที่ซอกกิ่งไม้เพื่อบอกอีกฝ่ายว่าติดทำกิจกรรมหรือติดธุระอย่างอื่น เขาไม่รู้ว่าความผูกพันมันเริ่มขึ้นตั้งแต่เมื่อไร รู้ตัวอีกทีเขาก็เฝ้ารอคอยที่จะได้เจอเจ้าตัวแสบของเขาในคาบบ่ายของวันที่นัดหมายเสียแล้ว แต่ในที่สุด เขากับแพรก็ต้องห่างกันไปจนได้เพราะเขาต้องเข้าเรียนมหาวิทยาลัย ในขณะที่แพรขึ้นมัธยมปลายที่โรงเรียนเดิม แต่ใช่ว่าเขาจะไม่เคยกลับมาเยี่ยมโรงเรียนเก่าอีกเลย เขาก็เคยกลับมาบ้าง กลับมายืนใต้ต้นไม้ต้นเดิมที่เคยเป็นที่นัดพบระหว่างเรา แต่ตรงนั้นไม่มีร่างเล็ก ๆ ของแพรอีกแล้ว อะไรก็คงไม่สำคัญเท่ากับการที่เขาได้เห็นกับตาว่า เจ้าตัวเล็กของเขาเริ่มมีรุ่นพี่มาติดพัน และเริ่มมีแฟน ตั้งแต่นั้นมา เขาจึงไม่เคยกลับไปเยี่ยมโรงเรียนเก่าอีก แพรพิไลกลับมานั่งที่โต๊ะได้ก็รีบกวาดตามองหาครองขวัญอีกครั้ง หัวคิ้วเรียวสวยขมวดมุ่น เอาแต่โทษตัวเองไม่หยุดหย่อนที่มัวแต่พุ่งความสนใจไปกับการเต้นลีลาศกับหนุ่มหล่อเมื่อครู่ ครั้นพอนึกอะไรบางอย่างได้ หญิงสาวก็คว้ากระเป๋าสะพายแล้วรีบเดินออกไปตรงลานจอดรถทันที เมื่อเห็นรถของครองขวัญยังจอดอยู่ที่เดิมก็พ่นลมหายใจออกมาด้วยความโล่งอก “แล้วไป สงสัยคงไปห้องน้ำมั้ง" เธอเดินกลับเข้าไปนั่งที่เดิมอีกครั้ง หยิบค็อกเทลสีฟ้าสวยขึ้นมาจิบพลางมองไปยังฟลอร์ เพราะชุดสีแดงระยิบระยับของครองขวัญกำลังพลิ้วไหวอย่างโดดเด่นเหนือคู่เต้นรำคู่อื่น คราวนี้คิ้วของแพรพิไลเลิกขึ้น เมื่อเห็นคู่เต้นของครองขวัญอย่างชัดเจน เพราะเขาคือชายหนุ่มที่เพิ่งเต้นกับเธอไปเมื่อครู่ หญิงสาวหยิบกล้องแอบถ่ายในรูปแบบของกุญแจรถขึ้นมาวางบนโต๊ะแล้วกดบันทึกไว้ทันที เธอนั่งมองทั้งคู่เต้นด้วยกันพร้อมกับปากที่อ้ากว้างขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อสังเกตว่าครองขวัญกับรชตดูจะสนิทสนมกันในระดับที่ไม่ธรรมดา เพราะการเต้นลีลาศแต่ละจังหวะ ต่อให้ใกล้ชิดกันแค่ไหนแต่ก็คงไม่ถึงกับ ‘บด’ กันขนาดนี้กระมัง “หรือว่าจะเป็นคนนี้” ต้องใช่แน่ ๆ ผู้ชายคนนี้ต้องเป็นชู้รักของครองขวัญอย่างไม่ต้องสงสัย เพราะรชตเป็นแค่ครูสอนลีลาศในคลับ ไม่น่าจะมีรายได้มากมายถึงขนาดใส่นาฬิกาเรือนละหลายแสนได้แน่นอน อีกทั้งดูจากเสื้อผ้าและการแต่งตัวของเขาก็ดูมีระดับ เทียบชั้นความไฮโซกับสุกำพลได้เลยทีเดียว “ไม่น่าเลย หน้าตาก็หล่อดีหรอก” จะว่าไปเธอกลับรู้สึกคุ้นหน้ารชตอย่างบอกไม่ถูก เหมือนเคยเจอกันที่ไหนมาก่อน ยิ่งตอนที่เขายิ้มกว้างจนเห็นฟัน เธอก็ยิ่งรู้สึกคลับคล้ายคลับคลาเหมือนว่าเคยเห็นใบหน้าอย่างนี้ที่ไหน ช่างเถอะ! ผู้ชายที่ยิ้มแบบนี้มีถมไป อาจจะเป็นแค่คนหน้าโหลก็ได้ แพรพิไลปัดเรื่องที่รบกวนหัวใจทิ้งไปแล้วหันไปให้ความสนใจกับความสนิทสนมของสองหนุ่มสาวบนฟลอร์เต้นรำ ทั้งคู่นอกจากเต้น ‘บด’ กันแล้วยังกระซิบกระซาบหัวร่อต่อกระซิกกันราวกับคู่รักก็ไม่ปาน ท่าทีผิดกับตอนที่ครองขวัญเต้นกับชายหนุ่มคนก่อนหน้านี้ลิบลับ เพราะกับคนนั้นยังรู้สึกได้ถึงความห่างเหินและเกรงอกเกรงใจ หญิงสาวหรี่ตาลงอย่างจับผิด...ผู้ชายสมัยนี้มองแค่รูปลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆ อย่างไรเสียเธอก็ต้องหาทางเข้าใกล้รชตอีกครั้งให้ได้ แล้วแกล้งหย่อนเบ็ดลงไปสักครั้ง อยากรู้จริง ๆ ว่าปลาตัวนี้จะงับกินเบ็ดของเธอหรือเปล่า ทว่า...ดูเหมือนเบ็ดที่แพรพิไลเตรียมเอาไว้ยังไม่ได้ใช้เสียที เพราะครองขวัญกับรชตยังคงเต้นรำติดพันกันต่ออีกหลายเพลงราวกับไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย จนคนรออย่างเธอเห็นแล้วรู้สึกเหนื่อยแทน หัวคิ้วของหญิงสาวเริ่มขมวดเป็นปมอีกครั้งเมื่อรอแล้วรอเล่าก็ยังไม่สามารถเข้าไปแทรกคู่ของครองขวัญกับรชตได้ ก่อนจะเบิกตากว้างด้วยความคาดไม่ถึงเมื่อเห็นครองขวัญเลื่อนมือลงไปจับบั้นท้ายของรชตแล้วลูบไล้ไปมา อืม...ดูเหมือนฝ่ายหญิงจะรอไม่ไหวแล้วแฮะ...เจ๊คนนี้ไฟแรงชะมัด แพรพิไลอมยิ้มที่มุมปากเมื่อเห็นครองขวัญทำหน้ากระเง้ากระงอดชายหนุ่มรุ่นน้องอย่างรชต ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เพลงจังหวะวอลซ์จบพอดีและกำลังจะขึ้นเพลงใหม่ เธอนึกว่าทั้งสองคนจะต่อกันอีกเพลง ไม่คาดว่าจะมีหญิงสาวอีกคนหนึ่งเข้าไปคว้าตัวชายหนุ่มมาจากครองขวัญเอาดื้อๆ “ว้าว...เนื้อหอมเสียด้วย” เธอเอนหลังพิงพนักโซฟา มองดูความสนุกเบื้องหน้าตาแทบไม่กะพริบ หญิงสาวที่มาใหม่อายุน่าจะประมาณสามสิบปลาย ๆ แต่ความสวยและทรงเสน่ห์สูสีเทียบเคียงกันได้กับครองขวัญเลยทีเดียว