ตอนที่ 10 3 ลูกค้ากิตติมศักดิ์ 100%

“เป็นอะไรรึเปล่า ขาแพลงไหมครับ” เขาถามโดยที่สายตาไม่ละไปจากวงหน้าของเธอแม้แต่วินาทีเดียว วงแขนที่รัดเอวไว้ดูเหมือนจะแน่นขึ้นจนแพรพิไลรู้สึกเหมือนกำลังถูกเขากอดแล้วจมหายไปกับแผงอกของเขา “มะ...ไม่แน่ใจค่ะ คงต้องลองขยับขาดู” เธอตอบพลางหลบสายตาของเขาลงมองพื้น รชตจึงค่อย ๆ คลายวงแขนออกอย่างอ้อยอิ่ง สายตาที่มองหญิงสาวดูลึกซึ้งยิ่งกว่าเดิมจนแพรพิไลไม่กล้าสบตาด้วย ได้แต่ลองขยับข้อเท้าเพื่อแก้เขิน รชตมองอาการขัดเขินของหญิงสาวตรงหน้าด้วยความเอ็นดู สำหรับเขาแล้วจัดว่าเป็นของหาดูยากเลยทีเดียวที่จะเห็นแม่ตัวแสบของเขาเขินจนหน้าแดงทำอะไรไม่ถูก เขาหันมองชาคริตที่กำลังสอนหญิงสาวคนหนึ่งเต้นรำแล้วอดคิดไม่ได้ว่าหากเมื่อครู่เป็นผู้ชายคนนั้นที่รับแพรพิไลไว้ในอ้อมแขนจะเป็นอย่างไรบ้าง คิดแล้วคงบาดตาน่าดู เพราะแค่เขาเข้ามาในคลับแล้วเห็นเธอจับมืออยู่กับผู้ชายคนอื่นเขาก็รู้สึกไม่พอใจจนต้องไปยืนใกล้ ๆ แล้วส่งสัญญาณบอกชาคริตให้ถอยออกมา จากนั้นเขาก็เข้าไปสวมรอยแทน การกลับมาเจอกันอีกครั้งคราวนี้ ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ไม่มีทางปล่อยเธอให้หลุดมือไปอีกอย่างเด็ดขาด “ทำไมจังหวะนี้ยากจัง มียากกว่านี้อีกไหมคะเนี่ย” แพรพิไลทำหน้ามุ่ยเพราะเผลอเหยียบเท้ารชตไปหลายครั้งแล้ว แต่เขาก็ไม่บ่นไม่โกรธเลยแม้แต่น้อย “แปลว่าคุณแพรไม่ถนัดจังหวะเร็ว ๆ ความจริงแล้วมันก็ขึ้นอยู่กับคนชอบด้วยนั่นแหละ จังหวะที่เร็วกว่านี้อีกนิดก็จะมีกัวราชา แต่บางคนก็บอกว่ากัวราชาง่ายกว่ารุมบ้า มันเลยเอามาวัดกันไม่ได้” รชตตอบอย่างใจเย็น แพรพิไลสังเกตว่าทุกครั้งเวลาที่ชายหนุ่มคุยกับเธอ มุมปากของเขามักยกยิ้มขึ้นเล็กน้อยอยู่เสมอ ดูมีเสน่ห์เสียจนไม่อยากถอนสายตากลับ แต่ถ้าเธอไม่ถอนออกมาเสียตั้งแต่ตอนนี้ เกรงว่าคงไม่ต้องทำงานทำการกันแล้วกระมัง ผู้ชายอะไร แรงดึงดูดมากเสียจนน่าหวาดหวั่น! แพรพิไลผินหน้าไปมองครองขวัญซึ่งขณะนี้กำลังนั่งดื่มอยู่ที่โต๊ะโดยมีชาคริตนั่งอยู่ด้วย หญิงสาวแบ่งสมาธิของตนไปที่คู่นั้นทันที เพราะมือของสองหนุ่มสาวเกาะกุมกันอยู่ สักพักชาคริตก็ถอนมือกลับ ขณะที่ครองขวัญเอามือลากโต๊ะมาจนกระทั่งถึงกระเป๋าถือใบเล็กของตัวเอง มองผิวเผินเหมือนว่าหนุ่มสาวสองคนนี้แค่จับมือกันแล้วปล่อย แต่สำหรับแพรพิไลที่ลอบมองตาแทบไม่กะพริบนั้นรู้สึกได้ว่าการจับมือกันของทั้งคู่ช่างไม่ธรรมดา ชาคริตส่งอะไรบางอย่างให้ครองขวัญ และครองขวัญเก็บสิ่งนั้นใส่กระเป๋าอีกด้วย! “โอ๊ย!” เสียงร้องเบา ๆ ของรชตเรียกสายตาของแพรพิไลกลับมาที่เขาทันที “อุ๊ย! ขอโทษค่ะ เจ็บไหมคะคุณอาร์ต ฉันไม่ได้ตั้งใจ” หญิงสาวก้มลงมองรองเท้ามันปลาบของเขาซึ่งมีรอยรองเท้าของเธอเข้าไปเต็ม ๆ รองเท้าคู่นี้มองดูก็รู้ว่าราคาไม่ธรรมดา แต่ตอนนี้กลับยับเยินเพราะเธอคนเดียว “ดูเหมือนคุณแพรไม่ค่อยมีสมาธิเท่าไรเลย ไปนั่งพักกันดีกว่าไหมครับ” ชายหนุ่มออกความเห็น แพรพิไลจึงรีบพยักหน้าทันที เพราะวันนี้โต๊ะนั่งของเธอสะดวกต่อการแอบมองครองขวัญเป็นอย่างยิ่ง “สาว ๆ คนอื่นจะไม่ว่าเอาหรือคะที่ฉันกักตัวคุณไว้คนเดียว” หญิงสาวทำเสียงกระเง้ากระงอดทั้งที่ความหมายจริง ๆ ในใจคือต้องการไล่ให้เขาไปดูแลโต๊ะอื่น เพื่อที่เธอจะได้ทำงานตรงนี้ได้อย่างเต็มที่ “คืนนี้ผมมีเวลาให้คุณทั้งคืน” เขาพูดประโยคสื่อความนัย ซึ่งเธอฟังแล้วคิดว่าเขาคงทวงคำตอบที่เธอเคยถามเอาไว้เป็นแน่... ให้ตายสิผู้ชายคนนี้ เขาไม่คิดจะปล่อยผ่านไปบ้างเลยหรือไร อยากรู้จริง ๆ ว่าตอนนี้เขามีผู้หญิงเลี้ยงดูกี่คนกันแน่ และมีรายได้ต่อเดือนเท่าไรกัน “ฉันต้องตบตีกับผู้หญิงคนอื่นด้วยรึเปล่าถ้าอยากแย่งคุณมาเป็นสมบัติส่วนตัว” รชตหัวเราะขลุกขลักในลำคอ สายตาวาววามจนเห็นแล้วอดใจเต้นแรงไม่ได้ “ไม่ต้องไปตบตีกับใครเลยครับคุณแพร ถ้าคุณอยากให้ผมเป็นสมบัติส่วนตัวของคุณจริง ๆ ผมก็ยินดีจะเป็น” แพรพิไลผินหน้ามองไปทางอื่นพลางยกแก้วขึ้นดื่มแก้เขิน รู้อยู่ว่าผู้ชายขายบริการส่วนใหญ่มักปากหวานช่างเอาอกเอาใจแบบนี้กันทุกคน แต่แม้ว่าเธอมีภูมิต้านทานคำหวานเหล่านี้ค่อนข้างเข้มแข็งก็ยังอดหน้าร้อนไปกับคำพูดและสายตาหวานเชื่อมของเขาไม่ได้...ร้ายกาจจริงๆ หญิงสาวมองไปที่โต๊ะของครองขวัญอีกครั้ง แต่ไม่เห็นอีกฝ่ายนั่งอยู่ที่โต๊ะแล้วจึงคิดว่าเจ้าหล่อนคงลุกไปเข้าห้องน้ำ เพื่อไม่ปล่อยให้เสียโอกาสทองนี้ไป แพรพิไลจึงรีบลุกตามไปทันที “ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ” เขาพยักหน้าให้พร้อมรอยยิ้มอ่อน ๆ เธอจึงรีบก้าวฉับ ๆ ตรงไปยังสุขาที่อยู่มุมสุดนั่นทันที ในใจได้แต่ภาวนาให้ครองขวัญยังอยู่ในนั้น และคำภาวนาของเธอก็สัมฤทธิผล ครองขวัญยืนค้นอะไรบางอย่างอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ ดูสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อแพรพิไลเดินเข้าไปใกล้ ๆ แล้วหยิบลิปสติกขึ้นมาเติมเรียวปาก เธอลอบสังเกตจากด้านข้างก็เห็นครองขวัญหยุดการค้นหา ‘สิ่งนั้น’ ทันที พร้อมกับการชักสีหน้าด้วยความไม่พอใจเหมือนเธอไปขัดจังหวะ แม้ว่าเจ้าตัวจะพยายามปกปิดอาการแค่ไหน แต่สำหรับแพรพิไลที่ช่างสงสัยช่างสังเกตย่อมจับกิริยานั้นได้ไม่ยาก ครองขวัญเดินลงส้นเท้าเสียงดังกว่าปกติทำให้แพรพิไลรู้ตัวว่าคงทำให้อีกฝ่ายไม่ชอบหน้าเสียแล้ว หญิงสาวได้แต่ยักไหล่อย่างไม่สนใจ ก่อนจะเริ่มประมวลผลความเป็นไปได้เกี่ยวกับเรื่องของครองขวัญ สิ่งของอะไรกันที่ทำให้ทั้งคนให้และคนรับต้องหลบ ๆ ซ่อน ๆ และเมื่อคิดรวมเหตุการณ์ทั้งหมดตั้งแต่วันแรกที่เธอตามติดครองขวัญมา คำสามคำก็ผุดขึ้นในหัวของเธอทันที ยาเสพติด! แพรพิไลตัวชาวาบเมื่อความเป็นไปได้ข้อนี้เด่นชัดขึ้นเรื่อย ๆ เพราะหากเทียบกันตามหลักความเป็นจริงแล้ว ผู้หญิงวัยอย่างครองขวัญไม่น่าจะมาเที่ยวคลับเฮราได้เกือบทุกวันแบบนี้แน่นอน แต่นี่ครองขวัญถึงกับเป็นลูกค้ากิตติมศักดิ์ของที่นี่ มาแทบทุกวันแม้จะมาคนเดียวก็ยังมา และเหตุผลนี้กระมังถึงทำให้สุกำพลสงสัยว่าภรรยากำลังนอกใจ “อย่างนี้นี่เอง” แพรพิไลพยักหน้าขึ้นลงช้า ๆ เมื่อจิกซอว์ทั้งหลายเริ่มต่อกันได้จนเกือบสมบูรณ์ และเธอก็ค่อนข้างมั่นใจว่าคนที่นำยาเหล่านั้นมาก็คือบรรดาครูสอนลีลาศรูปหล่อทั้งหลายนี่ละ หน็อย! คิดจะใช้ความหล่อมาหลอกล่อขายยานี่เอง จู่ ๆ ความผิดหวังก็ค่อย ๆ แทรกซึมเข้ามาในความรู้สึกเมื่อนึกถึงใบหน้าของรชต น่าแปลกที่เจอกันแค่สองครั้ง แต่เธอกลับรู้สึกราวกับว่าคุ้นเคยกับเขามานานแสนนานอย่างไรอย่างนั้น อาจเพราะความเป็นกันเองและความช่างเอาใจใส่ของเขากระมัง เธอจึงเสียดายและเสียความรู้สึกขึ้นมาทันทีหากเรื่องที่คาดการณ์ไว้เป็นความจริงขึ้นมา แพรพิไลเดินกลับมานั่งที่โต๊ะแต่ไม่เห็นรชตอยู่ที่เดิมแล้ว ครั้นพอมองไปรอบ ๆ ก็เห็นเขากำลังยืนคุยกับหญิงสาวคนหนึ่ง ผู้หญิงคนนั้นดูนอบน้อมกับเขาอย่างเห็นได้ชัด ศีรษะผงกลงเพื่อรับคำสั่งตลอดเวลาก่อนเดินจากไป เมื่อเห็นเขากำลังจะหันมาทางนี้ แพรพิไลจึงรีบถอนสายตากลับมาแล้วหลุบตาลงมองแก้วเครื่องดื่มตรงหน้า จากนั้นก็เบิกตากว้างเมื่อนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้จึงรีบกวักมือเรียกพนักงานทันที “น้องคะ แก้วนี้เก็บไปเลยค่ะ และขอแก้วใหม่ให้พี่ด้วย เอาแบบเดิมนี่แหละ” เพราะเรื่องยาเสพติดกับเรื่องของครองขวัญ เธอจึงไม่ไว้ใจรชต เมื่อครู่ตอนที่ไปเข้าห้องน้ำไม่รู้เขาจะแอบเอาอะไรใส่ลงในเครื่องดื่มของเธอบ้างรึเปล่า ฉะนั้นป้องกันไว้ก่อนเป็นดี จากที่ดูความอ่อนน้อมที่พนักงานมีให้รชต เธอคิดว่าเขาน่าจะเป็นเจ้าพ่อตัวเอ้เลยทีเดียว...คนเรานี่ดูแต่หน้าตาไม่ได้จริงๆ รชตลอบยิ้มเมื่อเห็นแพรพิไลขอเปลี่ยนแก้ว เขาไม่โกรธที่เธอไม่ไว้ใจเขา กลับรู้สึกชื่นชมไหวพริบของเธอด้วยซ้ำไป เป็นแบบนี้ละดีแล้ว จะได้เอาตัวรอดจากปากเหยี่ยวปากกาได้ ชายหนุ่มยังเดินไปไม่ถึงโต๊ะของหญิงสาว ทว่าปารุส ลูกน้องคนสนิทก็มากระซิบบอกอะไรบางอย่าง เขาจึงต้องเดินออกจากตรงนี้ไปทำเรื่องสำคัญเสียก่อน ขณะที่รชตกำลังจะเดินเข้าไปด้านหลัง เขาก็หันมองไปที่แพรพิไลอีกครั้ง ในหัวเริ่มชั่งใจว่าจะเดินเข้าไปบอกลาเธอก่อนดีหรือไม่ เพราะงานด่วนที่เข้ามาก็สำคัญอย่างยิ่งยวด...แต่สุดท้ายเขาก็เลือกทำตามหัวใจของตัวเอง “พรุ่งนี้คุณแพรจะมาไหมครับ” เขาถามเธอด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม เห็นหญิงสาวทำหน้าครุ่นคิดครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าให้แทนคำตอบ รอยยิ้มของเขาก็ยิ่งกว้างขึ้นไปอีก “ดีครับ มาให้ได้นะ ผมจะรอ” เขาเดินถอยหลังไปอย่างอ้อยอิ่งเพราะไม่อยากแยกจากเธอตอนนี้ ยิ่งเห็นเธอโบกมือลาอย่างน่ารักน่าชังพร้อมกับกะพริบตาปริบ ๆ เขาก็ยิ่งรู้สึกมันเขี้ยวจนอยากเดินเข้าไปคว้ามาหอมแก้มหนัก ๆ สักทีสองที แต่เขาก็ได้แค่คิด เพราะขืนเขาทำอย่างนั้นเธอคงมองเขาในแง่ลบแน่นอน แต่จะว่าไปแล้ว จะมีอะไรแย่ไปกว่าการที่ถูกเธอมองเป็นผู้ชายขายตัวได้อีกเล่า แม่คุณก็ช่างคิดได้นะ ท่าทางของเขาดูเหมาะกับอาชีพนั้นมากเลยหรือ รชตเดินเข้ามาด้านหลังสำหรับพนักงานซึ่งมีกริชกับปารุส มือขวาของเขายืนรออยู่ก่อนแล้ว “ไปกันเถอะ” จากนั้นเขาก็เดินนำทั้งสองคนออกไปจากคลับทันที คล้อยหลังของรชต แพรพิไลก็หันมาให้ความสนใจครองขวัญต่อ ดูเหมือนอีกฝ่ายจะหา ‘สิ่งนั้น’ เจอแล้ว เพราะเมื่อครู่เห็นรื้อค้นกระเป๋าด้วยท่าทางลุกลี้ลุกลน เมื่อเจอแล้วก็เอาเก็บไว้ในกระเป๋าสตางค์ในช่องใส่เหรียญ จากนั้นก็ลุกขึ้นแล้วหันไปมองชาคริตครู่หนึ่งเหมือนส่งสัญญาณอะไรสักอย่างแล้วเดินออกจากคลับไป แพรพิไลรอประมาณหนึ่งนาทีจึงเดินตามออกไปบ้าง โดยเดินอ้อยอิ่งจนกระทั่งเห็นรถของครองขวัญขับพ้นประตูไปแล้วจึงรีบสาวเท้าจนเกือบวิ่งไปที่รถของตัวเอง แล้วขับตามรถของครองขวัญไปห่าง ๆ อย่างไม่ให้คลาดสายตา หญิงสาวขับรถตามครองขวัญมาเรื่อย ๆ จนกระทั่งถึงคอนโดมิเนียมกลางเก่ากลางใหม่ย่านชานเมือง ความคิดที่ว่าครองขวัญแอบนัดคู่ขาไว้เริ่มตีกลับเข้ามาในหัวของเธออีกครั้ง เธอเห็นครองขวัญจอดรถไว้ที่ด้านหลังอาคารซึ่งเป็นมุมมืด ไม่มีไฟส่องสว่างจึงรีบขับไปจอดอีกด้านเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายสงสัย แพรพิไลแอบมองครองขวัญจากทางกระจกหลังแล้วหัวคิ้วก็ค่อย ๆ ขมวดเข้าหากันเรื่อย ๆ เมื่อมีปริศนาให้ต้องขบคิดอีกแล้ว “นี่มันที่ไหนกันเนี่ยดูลับ ๆ ล่อ ๆ แล้วทำไมต้องมีคนยืนเฝ้าหน้าประตูตั้งสองคน”