ตอนที่ 8 มามากเป็นเหตุ

ระหว่างที่ขับรถไปได้สักระยะ หญิงสาวก็รู้สึกแปลกๆ จีนเน่จึงรีบหันไปบอกกับหนึ่งเดียวที่กำลังตั้งใจขับรถ "นายช่วยจอดปั๊มน้ำมันใกล้ๆ แถวนี้ให้ฉันหน่อยได้ไหม?" "ทำไมเหรอ? ปวดเบาหรือ?" ชายหนุ่มเอียงหูมาถาม แต่หญิงสาวที่กำลังรีบร้อนก็ตอบกลับเขาด้วยความกระวนกระวาย "เออน่ะ จอดปั๊มที่ใกล้ที่สุดนะเข้าใจไหม?" "โอเคๆ ขับไปอีกนิดเดียวก็เจอแล้ว" "นั่นไง ปั๊มนั้น...จอด จอด! เฮ้ย! ทำไมไม่จอดล่ะ! นี่นายจะแกล้งฉันเหรอหนึ่งเดียว" จีนเน่เริ่มหงุดหงิด หันไปมองดุชายหนุ่มเพราะคิดว่าเขาตั้งใจจะแกล้งเธอ "ไม่ได้แกล้งนะ ปั๊มนั้นมันปั๊มใหม่ ยังไม่มีห้องน้ำ คุณดูไม่ออกเหรอ?" พอได้ฟังคำตอบอารมณ์ของจีนเน่ก็อ่อนลง แต่ถ้าปล่อยนานกว่านี้ มีหวังได้เลอะเทอะแน่นอน หน้าสวยบูดบึ้งมุ่ยหน้าอย่างกังวล แอ๊ด...รถเบรกเข้ามาจอดในปั๊มน้ำมันใหญ่แห่งหนึ่ง หญิงสาวรีบเปิดประตูและวิ่งลงไปทันที หนึ่งเดียวที่หันไปมองตามก็เผลอเหลือบเห็นบางอย่างเปื้อนอยู่บนเบาะรถข้างเขา "วันนี้วันมามากเหรอ?" เขาบ่นพึมพำแล้วรีบปลดเข็มขัดนิรภัยของตัวเองออก พลันรีบหยิบเสื้อคลุมสีดำของเขาที่ก่อนหน้านี้โยนทิ้งไว้หลังรถมา ขายาวก้าวลงจากรถตามหญิงสาวที่วิ่งเข้าไปในร้านสะดวกซื้อข้างปั๊ม "อุ๊ย..." สองสาวที่กำลังเลือกซื้อของในร้านอยู่ หันไปมองกระโปรงนักศึกษาของจีนเน่พลางกำลังจะซุบซิบนินทาเธอ แต่ก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งเข้ามายืนบัง "ทำอะไรของนายน่ะ?" จีนเน่ที่กำลังหยิบผ้าอนามัยอยู่บนชั้นวางหันหน้าไปเห็นหนึ่งเดียวก็ร้องออกมาด้วยความตกใจ เพราะอยู่ดีๆ เขาก็เข้ามาใกล้นางมากจนตัวจะติดกันอยู่แล้ว "ขอโทษนะ" หนึ่งเดียวก้มลงมาพูดเบาๆ ข้างหูหญิงสาว แล้วรีบเอาเสื้อในมือมาผูกที่เอวคลอดของเธอไว้ "ถ้าได้ของที่ต้องการแล้วก็รีบไปเข้าห้องน้ำก่อน เดี๋ยวผมจะไปจ่ายเงินให้" หญิงสาวที่ได้ยินเช่นนั้นก็รู้ทันทีว่ามันคงจะเปื้อนออกมาแล้ว เธอจึงรีบวิ่งออกไปด้วยความอาย หนึ่งเดียวจึงรีบจับผ้าเปียกและทิชชู่เดินไปหาพนักงานแคชเชียร์ที่กำลังเรียกตะโกนไล่หลังเก็บเงินจากจีนเน่ซึ่งวิ่งหนีออกไปก่อน "น้องครับ! พอดีผู้หญิงคนนั้นเธอมากับผมเอง เธอหยิบผ้าอนามัยไปห่อหนึ่งครับ คิดเงินกับของผมได้เลย" "ค่ะ" ห้องน้ำ "ฮือ..." จีนเน่ที่ตอนนี้กำลังจัดชายกระโปรงของตัวเองในห้องน้ำก็หน้าแดงก่ำด้วยความอาย "ถ้ากระโปรงเรายังเป็นขนาดนี้ แล้วรถเขาล่ะ..." หญิงสาวที่เห็นว่ามีคนอื่นเดินเข้ามาจึงหยิบเสื้อคลุมตัวนั้นมาผูกไว้ที่เอวเหมือนเดิม ก่อนจะรีบเดินออกมา พอจะเดินไปที่รถ เธอก็เหลือบเห็นหนึ่งเดียวเหมือนกำลังยืนทำอะไรอยู่ข้างถังขยะ เห็นแบบนั้นจีนเน่จึงรีบวิ่งไปดูที่รถว่ามันเปื้อนของของเธอหรือเปล่า "อ้าว..." แต่ตอนมาถึงกลับไม่พบรอยเปื้อนอะไรบนรถเลย ทั้งๆ ที่มันน่าจะมีแท้ๆ "ทำอะไรเหรอ? ถ้าเสร็จแล้วก็รีบขึ้นรถ ผมจะได้รีบไปส่ง มันเริ่มมืดแล้วเนี่ย" หนึ่งเดียวพูดขึ้นเมื่อเขาก้าวขาขึ้นมาบนรถ หญิงสาวก็เขินนิดหน่อยตอนที่เห็นหน้าเขา เพราะยังอายเรื่องเมื่อกี้อยู่ "รถนาย...ไม่เปื้อนเหรอ?" เธอถามออกมาด้วยน้ำเสียงกุกกัก แต่ตอนที่เห็นชายหนุ่มส่ายหน้าก็โล่งใจ หญิงสาวกระโดดขึ้นรถด้วยความสบายใจ มือเล็กหยิบเงินจากกระเป๋ายื่นให้ชายหนุ่ม "อะไร?" เขามองมาด้วยความแปลกใจ "เมื่อกี้นายช่วยจ่ายเงินให้ฉันก่อน ฉันไม่อยากให้คนอื่นต้องมาเสียเงินไปกับของใช้ของตัวเอง" ชายหนุ่มเงียบนิ่งไปให้กับคำว่า "คนอื่น" ซึ่งเขาก็ไม่ได้พูดอะไร และปล่อยให้หญิงสาววางเงินไว้บนรถ หน้าคอนโด "ขอบใจนะที่มาส่ง เสื้อของนายเดี๋ยวฉันจะซักดีๆ ให้ แล้วจะเอาไปคืน" หญิงสาวกล่าวลา ชายหนุ่มก็ยิ้มอ่อนให้โดยไม่พูดอะไร นอกจากมองเธอลงจากรถเดินขึ้นคอนโดไปพลางบ่นพึมพำด้วยความรู้สึกหน่วงในใจ "ถ้าผมได้เป็นคนที่ดูแลคุณตลอดไปก็คงจะดี..." "อ้าว... พี่เอกมาส่งเหรอลูก?" เมื่อเข้าห้องพักมา แม่ก็ทักลูกสาวทันทีที่เห็นหน้า แต่จีนเน่ก็เลือกที่จะไม่ตอบคำถามนั้นและถามแม่กลับบ้าง "แม่เก็บข้าวของ ของจีนทำไมคะ?" "ก็พรุ่งนี้แม่ต้องบินไปหาพ่อแล้ว แม่ก็เลยจะส่งแกไปอยู่บ้านศิลาแดง แกจะได้ปลอดภัย แล้วก็ไม่เหงาด้วย" "แต่แม่! จีนยังไม่ได้ตกลงจะหมั้นกับพี่เอกเลยนะคะ" "ตอนนี้ไม่ตกลง ต่อไปก็ต้องตกลงนั่นแหละ แม่เลือกให้ มีอะไรที่ไม่ดีบ้างล่ะ! แล้วเอาเสื้อใครมาผูกเอวไว้เนี่ย" จันตาถามมือก็พยายามดึงเสื้อคลุมตัวนั้นออก แต่ลูกสาวก็รีบห้ามไว้ "แม่! กระโปรงจีนเลอะประจำเดือน" เมื่อได้ยินแบบนั้น มารดาก็ยิ้มอ่อน "เห็นไหมพี่เอกเขาเป็นสุภาพบุรุษมาก ให้เสื้อแกมาผูกเอว ไม่สนใจเลยว่ามันจะเลอะของสกปรก แบบนี้แหละเหมาะกับแกแล้ว เพราะว่าเขาไม่รังเกียจแกไง" หญิงสาวมองหน้าแม่พลางขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้บอกความจริงไป เพราะรู้นิสัยของคนเป็นแม่ดี "งั้น จีนไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดก่อนนะคะ" หญิงสาวจึงเลือกที่จะเลี่ยงด้วยการเดินหนีไป