ตอนที่ 14 ไม่สามารถห้ามคนรักกัน

"เป็นอะไร? โกรธพี่เหรอที่เมื่อวานพี่ไม่ได้มาตามนัด ที่บอกว่าจะมาทานข้าวด้วยกันนะ?" หญิงสาวไม่ได้ตอบ แค่เหลือบมองหน้าเขาซึ่งกำลังแสดงท่าทีออดอ้อน ไม่รู้ว่าเขากำลังจะคิดหาอะไรมาแก้ตัวโกหกเธออีก "พอดีเมื่อวานพี่ติดงาน ต้องประชุมกับเพื่อน แล้วที่ต้องคุยกันกลางคืนเพราะเพื่อนว่างช่วงนั้น ประชุมกันเพลินไปหน่อยเลยลืมเวลา จีนเชื่อพี่นะคะ" มือหนาจับมือของเธอเบาๆ หญิงสาวรู้สึกกึ่งเชื่อกึ่งไม่เชื่อ แต่ก็ไม่รู้จะพูดอะไรตอบเขา ได้แต่มองหน้าของคนตรงหน้า แล้วเธอก็พลันนึกถึงใบหน้าของชายอีกคนหนึ่งขึ้นมาอย่างไม่รู้สาเหตุ จนหน้าสวยต้องส่ายไปมาเบาๆ เพื่อให้ความคิดพวกนั้นหลุดออกไป "จีน! จีนไม่เชื่อพี่เหรอ?" เอกถามด้วยความสงสัยเมื่อเห็นเธอส่ายหน้า หญิงสาวที่กำลังคิดถึงชายคนอื่นอยู่ก็รีบหาข้อแก้ตัวทันที "เปล่าๆ จีนเชื่อค่ะ" เธอตอบเพื่อหลีกเลี่ยงการทำให้เขาสงสัย อีกอย่างเธอก็ไม่อยากได้ยินคำแก้ตัวพวกนั้นอีก "เหรอ ขอบคุณนะครับที่เชื่อพี่" เอกยิ้มอย่างดีใจ ก่อนที่เขาจะก้มหน้าลงมองมือสวยของหญิงสาวที่ตัวเขาจับไว้อย่างเอ็นดู แล้วยกมันขึ้นมาจรดจมูกหอม "จีน~" ในขณะเดียวกันที่หนึ่งเดียวเดินถือถุงข้าวเข้ามาพอดี เขาเห็นเอกกำลังหอมมือของจีนเน่อยู่ก็ทำให้เขาตกใจไม่น้อย เอกเองก็หันมามองหน้าหนึ่งเดียวพลางยิ้มเย้ยอย่างสะใจส่งให้ ส่วนหญิงสาวก็มองทั้งสองคนด้วยความรู้สึกแปลกๆ ที่เธอเองก็บอกไม่ถูก "ที่รัก แล้วตกลงวันนี้อยากไปเที่ยวไหน? หนูยังไม่ได้บอกพี่เลยนะ" เอกหันกลับมามองคนตรงหน้าแล้วถามด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน แต่เธอกลับมองเขาสลับกับชายอีกคนที่เพิ่งมาถึง "จีนไม่อยากไปไหนค่ะ" คำตอบของเธอทำให้ชายทั้งสองแสดงสีหน้าที่แตกต่างกันอย่างชัดเจน "ทำไมล่ะ? แต่เราคุยกันแล้วว่าจะไปนี่" เอกตอบกลับอย่างไม่พอใจ มือหนาของเขาบีบมือบางของเธอแรงขึ้นเล็กน้อย เธอจึงรีบดึงมือของตัวเองออกจากการรัดกุมเพราะรู้สึกเจ็บ "จีนไม่ชอบไปเที่ยวเล่นค่ะ แล้ววันนี้จีนก็มีงานที่ต้องทำกับหนึ่งเดียวด้วย" ทันทีที่ได้ยินชื่อของหนึ่งเดียวออกมาจากปากของว่าที่คู่หมั้น เอกก็หันไปจ้องคนที่ยืนอยู่ด้านหลัง เขามองชายคนนั้นด้วยสายตาที่เหมือนจะฆ่าแกงกัน หนึ่งเดียวจึงรีบหันหน้าหนีไปมองทางอื่นพลันทำหน้าทำตาไม่รู้ไม่เห็น "จีนเห็นมันสำคัญกว่าพี่หรือ?" เอกตะคอกใส่หญิงสาว จีนเน่สะดุ้งเล็กน้อย แต่เนื่องจากเธอเริ่มคาดเดานิสัยของชายหนุ่มได้บ้างแล้ว เธอจึงรีบตั้งสติและใช้ความฉลาดของตัวเองตอบกลับไป "จีนไม่ได้เห็นใครสำคัญกว่าใครทั้งนั้น จีนบอกแล้วว่าวันนี้มีงานที่อาจารย์สั่งต้องทำ เรื่องสำคัญที่สุดตอนนี้คือการเรียน ไม่ใช่ผู้ชายคนไหนค่ะ" เอกลุกขึ้นอย่างไม่พอใจ ก่อนจะได้พูดอะไรต่อ "แต่อย่าลืมนะว่าจีนเป็นอะไรกับพี่ จะทำอะไรก็อย่าให้มันเกินไป!" เอกพูดขู่ก่อนจะเดินออกไปโดยไม่ลืมชนไหล่หนึ่งเดียวจนคู่กรณีเซเกือบล้ม "ยิ้มอะไร?" จีนเน่ที่รู้สึกแปลกๆ เพราะเห็นหนึ่งเดียวยิ้มให้เธอตั้งแต่เอกเดินออกไปเธอจึงถามเขาขึ้นมา คนถูกถามก็แค่ส่ายหัวให้โดยไม่มีคำตอบใดๆ หลุดออกมาจากปากของเขาเลย "โดนเขาว่าแล้วยังจะมายิ้มอีก แล้วนี่ที่นายว่ามีเรื่องจะถามอะไรฉันนะ เตรียมมาแล้วหรือยัง?" ชายหนุ่มรู้สึกขันนิดๆ ให้กับคำถามนั้น "อืม แต่...ก่อนที่เราจะเริ่ม กินข้าวเช้าก่อนมั้ยแม่ผมทำขนมให้ด้วย ผมเลยเอามาให้คุณลองชิมดู" หญิงสาวมองชายหนุ่มที่กำลังจัดอาหารในถุงใส่จานด้วยความแปลกใจ แต่ก็แอบอมยิ้มเล็กๆ เวลาที่ได้มองอิริยาบถพวกนั้นของเขา "พ่อ!!!" เอกเดินเข้ามาในห้องทำงานของบิดาอย่างเร่งรีบ อัคนีเองก็ยังอยู่ในชุดนอนและกำลังเซ็นเอกสารให้ลูกน้อง พอเห็นลูกชายมาปรากฏตรงหน้า เขาก็ส่งสัญญาณให้ลูกน้องออกไปก่อน "พ่อไล่ไอ้หนึ่งออกจากบ้านเราทีเถอะ!!" เมื่อเห็นว่าเหลือแค่เขากับพ่อ เอกก็พูดออกมาอย่างโมโห แต่พ่อกลับยังคงนั่งนิ่ง "เหตุผลอะไรพ่อจะต้องไล่หนึ่งไปด้วย?" "พ่อ!! มันกำลังยุ่งกับคู่หมั้นของลูกพ่อนะ! ผมว่ามันต้องชอบจีนเน่แน่นอนเลย! เพราะงั้นพ่อต้องไล่มันไปให้ผมเดี๋ยวนี้" อัคนีหัวเราะเบาๆ ก่อนจะตอบกลับลูกชายที่กำลังโกรธจัดไปด้วยน้ำเสียงเรียบๆ "พ่อมีสิทธิ์ไล่คนไปจากบ้านเราก็จริง แต่พ่อไม่มีสิทธิ์ห้ามคนรักกันได้หรอกนะเอกพ่อไม่ใช่เทวดา" คนฟังถึงกับขมวดคิ้วทันทีเมื่อได้ยินคำตอบนั้น "พ่อพูดแบบนี้ แปลว่าพ่อรู้อยู่แล้วใช่มั้ยว่าไอ้หนึ่งคิดยังไงกับจีน!” "แล้วจะให้พ่อทำยังไงได้ ใครจะรักกันพ่อคงเข้าไปยุ่งอะไรไม่ได้หรอก ถ้าแกไม่อยากให้ใครมายุ่งกับผู้หญิงของแก ก็ทำตัวให้ดีๆ ให้เขารักแกหลงแกเพราะความดีของแกสิเอก" อัคนียืนขึ้นพูดพร้อมชี้นิ้วไปที่หน้าอกของลูกชาย ก่อนจะเดินหนีออกไป "พ่อ!!!" เอกจึงได้แค่ยืนตะโกนตามหลังพ่อด้วยความไม่พอใจ "ได้!! เธอต้องเป็นของฉันคนเดียวเท่านั้น!!" เขากำหมัดแน่นจนเลือดขึ้นหน้าตัวแดงก่ำด้วยความโกรธแค้นและอยากเอาชนะ