ตอนที่ 11 ไม่มีโอกาสได้เป็นคนที่เธอชอบ

"คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?" ตอนหนึ่งเดียวช่วยจัดของให้กับจีนเน่ในบ้านเสร็จ เขาที่สังเกตเห็นหญิงสาวยืนหันหลังให้เงียบๆ นานแล้ว จึงได้เอ่ยถาม จีนเน่ที่กำลังน้ำตาคลอรีบปาดน้ำตาแล้วพูดกับเขาโดยที่ไม่หันมามอง "ถ้าขนของลงหมดแล้ว นายก็กลับไปได้แล้ว ฉันอยากอยู่คนเดียว" "อืม ทิชชู่อยู่บนโต๊ะนะ..." หนึ่งเดียวหยิบถุงทิชชู่มาวางไว้ที่โต๊ะใกล้ๆ เธอ ก่อนจะเดินออกไป ทำให้หญิงสาวที่ยืนหันหลังให้อยู่รีบหันกลับมามองแผ่นหลังของชายหนุ่ม พลางปากอิ่มก็บ่นพึมพำเบาๆ "รู้ได้ยังไงว่าเรากำลังร้องไห้..." "มึงคิดจะทำอะไร?" หนึ่งเดียวเดินออกมาถึงหน้าบ้าน ก็เจอเข้ากับเอกที่ยืนกอดอกพิงต้นไม้รออยู่แล้ว "พี่เอก..." "ใครพี่มึง!!" เอกเดินตรงเข้าหาหนึ่งเดียวด้วยความโกรธ พร้อมกับยื่นมือมาจับคอเสื้อของหนุ่มรุ่นน้องเต็มแรง "ใครสั่งให้มึงบังอาจเสนอหน้าไปรับผู้หญิงของกู!" "ท่านอัคนี..." หนึ่งเดียวตอบด้วยหน้าตาเรียบเฉย เอกที่รู้แบบนั้นก็จึงไม่กล้าทำอะไรให้คนตรงหน้าต่อ เพราะรู้ว่าหนึ่งเดียวมีพ่อของตัวเองคอยหนุนหลัง แถมยังมีน้องชายต่างแม่ของเขาอีก "ฮึ่ย!!" เอกจึงได้แต่ผลักหนึ่งเดียวออกไปด้วยความขุ่นเคือง "คราวหน้า ถ้ากูยังเห็นมึงมายุ่งกับผู้หญิงของกูอีก มึงเจอดีแน่!!" เขาพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินจากไป ทิ้งให้หนึ่งเดียวยืนมองตามด้วยความเฉยชา "สงสัยจะต้องไปซ้อมมวยคู่ไอ้โอมจริงๆ แล้วมั้งเนี่ย..." ชายหนุ่มบ่นพึมพำ ก่อนจะเดินกลับไปหากลุ่มเพื่อนซึ่งกำลังนั่งคุยกันอยู่ในห้องนั่งเล่นของคฤหาสน์ศิลาแดง "กี้วๆ...เป็นไงบ้างวะ! ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าไอ้หนึ่งแอบชอบจีน"เพื่อนต่างมองมาที่หน้าเขาซึ่งเป็นผู้มาใหม่พร้อมกับเสียงแซวของว่าที่คุณหมอ หนึ่งเดียวก็เอื้อมมือไปเกาหลังหูตัวเองเบาๆ ด้วยความเขิน ก่อนจะเดินมานั่งกับเพื่อนๆ "ไม่ตอบแบบนี้แสดงว่าไม่ปฏิเสธใช่ไหม? แล้วแบบนี้จะเอาไง ไอ้โอมบอกกูหมดแล้วว่าตอนนี้จีนเป็นว่าที่คู่หมั้นของพี่เอก" พลอยเจนพูดขึ้นแล้วลดเสียงลงช่วงท้ายเพราะกลัวว่าเอกจะเดินผ่านมาได้ยิน เธอยิ่งไม่ถูกกับไอ้หน้าหม้อนั้นมาตั้งแต่เด็กๆ อยู่ หนึ่งเดียวถอนหายใจเฮือกใหญ่ให้กับคำพูดของเพื่อน "ไม่รู้สิ กูไม่รู้ว่ากูจะมีโอกาสเป็นคนที่จีนชอบได้หรือเปล่า แต่กูไม่อยากให้จีนหมั้นกับพี่เอกเลยมึงก็รู้ว่าเขาเป็นคนยังไง?" หนึ่งเดียวมีสีหน้าแสดงความกังวลออกมา โอมจึงหันมาตบฝ่ามือลงบนบ่าเขาเบาๆ "ไม่เป็นไรน่า มึงคิดมาก จีนยังไม่ได้ตกลงจะหมั้นกับพี่เอกซะหน่อย กูว่ามึงยังมีสิทธิ์" "นี่มึงจะเชียร์ให้กูจีบจีนแข่งกับพี่มึงหรือไง?" "ฮาฮา" โอมหัวเราะออกมาแทนคำตอบ เรือนรับรอง จีนเน่ที่กำลังถือเสื้อพร้อมผ้าเช็ดหน้าของหนึ่งเดียวอยู่ หันไปมองที่ประตูทำให้เธอเห็นว่าเอกกำลังเดินเข้ามาทางนี้ หญิงสาวสะดุ้งเล็กน้อย “มาทำอะไร?” เธอถามเขาไปอย่างขุ่นเคือง “อ้าว! บ้านหลังนี้เคยเป็นบ้านของแม่พี่นะคะ สำคัญถ้าพี่จะมาหาคู่หมั้นของพี่ มันไม่ได้เหรอ?” เอกพูดพร้อมกับเดินเข้ามาใกล้ร่างบาง หญิงสาวก็รีบขยับหนีพลันรีบวางสิ่งของในมือลง “จีนจะไม่หมั้นกับผู้ชายที่นอนกับผู้หญิงสองคนพร้อมกันหรอกค่ะ” เธอพูดออกมาอย่างนึกประชด เขาได้ยินเช่นนั้นก็หัวเราะออกมา “ฮ่าๆ เรื่องนี้เองเหรอ? เพื่อนพี่โทรมาเล่าให้ฟังแล้ว ว่ารับโทรศัพท์จากจีนเมื่อตอนเช้า” จีนเน่ขมวดคิ้วเมื่อได้ยินคำพูดของเขา “มันไม่ได้เป็นอย่างที่จีนคิดนะ พี่ไม่ได้อยู่กับผู้หญิงแค่สองคน ยังมีเพื่อนผู้ชายด้วย พวกเขาแค่ล้อเล่น พี่ไม่ได้เป็นคนเลวขนาดนั้นหรอก พี้งกี้เพื่อนพี่นะมันชอบกวน มันคงจะกลัวว่าพี่จะหนีไปมีแฟนก่อนมันละมั้ง” เอกพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ จนจีนเน่เริ่มเชื่อเหตุเพราะเธอเองก็ขัดแม่ไม่ได้ด้วย อย่างไรเสียแม่ก็คงจะจับเธอหมั้นและแต่งงานกับเขาอยู่ดี เอกเห็นหญิงสาวตรงหน้าเงียบไปจึงจับมือเธอขึ้นมากุมไว้ “จีนเชื่อพี่สักครั้งเถอะนะครับ เมื่อคืนพี่ทำงานกับเพื่อนจนดึกแถมดื่มหนัก ขอโทษที่พี่ตื่นมารับจีนไม่ทัน หนูยกโทษให้พี่ได้ไหม พี่จริงใจกับจีนจริงๆ นะครับ” เขาพูดด้วยเสียงออดอ้อนพร้อมกับดึงตัวเธอเข้ามากอดโดยไม่ให้หญิงสาวได้ตั้งตัว จนคนที่แอบฟังอยู่ที่มุมประตูถึงกับกำหมัดแน่น “อย่าเชื่อนะจีน” เสียงหนึ่งเดียวบ่นกับตัวเองขึ้นเบาๆ ขณะเดียวกันก็มองไปที่จีนเน่ที่กำลังคลายกอดออกจากชายอีกคน มือหนากำแน่นเมื่อเห็นเอกพยายามจะหอมแก้มหญิงสาว “เอ๋!” จีนเน่รีบเบี่ยงหน้าหนี “ขอโทษ พี่แค่อยากแสดงความรักกับจีนเท่านั้นเอง” เอกพูดแก้ตัวพลางขยับถอยห่าง หญิงสาวตัวสั่นเล็กน้อยเพราะไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อน เธอได้แต่ยืนนิ่ง “พรุ่งนี้จีนจะไปไหนหรือเปล่า? พี่ว่าจะพาหนูไปเที่ยว” จีนเน่ที่ได้ยินก็หูผึ่งทันที อีกแล้วเหรอ? จะพาไปไหนอีกล่ะ? “รอบนี้พี่จะตามใจหนูทุกอย่าง หนูอยากไปไหนพี่จะพาไปครับ” เอกกล่าวเมื่อเห็นสีหน้าเป็นกังวลของเธอ หญิงสาวก็พยักหน้าอย่างลังเล คิดว่าคงไม่เป็นไรถ้าจะให้โอกาสเขาอีกครั้ง เพราะถ้าเธอกับเขาไปกันได้ดี เธอก็จะได้ไม่ต้องขัดใจแม่ “เย้...งั้นตอนเย็นไปกินข้าวที่คฤหาสน์ด้วยกันนะ เดี๋ยวพี่จะออกไปข้างนอกสักพัก แล้วจะรีบกลับมากินข้าวด้วย” เอกทิ้งท้ายด้วยความดีใจก่อนรีบเดินออกจากบ้าน โดยไม่สนใจมองรอบข้าง จึงไม่ทันได้เห็นคนที่แอบฟังอยู่ตรงมุมประตู “อ้าว...กำลังจะไปหาพอดี” หนึ่งเดียวสะดุ้งกับเสียงหวานที่ดังขึ้นข้างๆ พอเขาหันไปก็เห็นจีนเน่เดินออกมายืนอยู่ใกล้ๆ มือสวยของเธอยื่นเสื้อกับผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาต่อหน้าเขา “อ๊ะ! ฉันซักให้เรียบร้อยแล้ว” หญิงสาวมองหน้าเขาที่ดูนิ่งไป แล้วเธอก็เอ่ยขึ้นอีก “ยังจะมองอีก! ฉันซักให้สะอาดแล้วน่ะ นี่นายเป็นอะไรหรือเปล่า!” หนึ่งเดียวเริ่มรู้สึกตัวและรีบรับเสื้อจากมือเธอ พลันรีบถามด้วยเสียงกุกกัก "พรุ่งนี้คุณจะไปไหนหรือเปล่า? พอดีผมอยากถามเรื่องรายงานวิชาของอาจารย์หนูนานะ เห็นว่าคุณสนิทกับเขา น่าจะเข้าใจวิชานี้ดี" "ถามวันนี้ก็ได้ จะเป็นอะไร?" "ไม่!!! เอ่อ...หมายถึง วันนี้ผมไม่ได้จับสมุดที่จดโน้ตเรื่องที่ไม่เข้าใจมาด้วยนะครับ มีหลายเรื่องมากที่อยากถามคุณ ถ้าถามตอนนี้ ผมว่าผมคงไม่เข้าใจเหมือนเดิม" "อ่า...งั้นพรุ่งนี้เช้าก็ได้" ชายหนุ่มยิ้มกริ่มออกมาทันทีตอนที่หญิงสาวตอบตกลง "โอเคครับ" เขารีบหันหลังกลับด้วยสีหน้าที่ดีใจสุดๆ เขาจะไม่ยอมปล่อยจีนเน่ไปไหนกับเอกสองต่อสองอีกเด็ดขาด ผู้ชายเจ้าเล่ห์คนนั้นจะไม่มีวันได้ใจเธอ ถ้าเขายังอยู่