Chapter 10

รอยซ์กวาดตามองอากัปกิริยาของคนที่อยู่ในห้องแต่งตัวทีละคน บางคนก็ทำท่านิ่งเฉย บางคนหลบสายตาแข็งกร้าวของเขา บางคนตัวสั่น เขานึกแปลกใจอยู่ลึกๆ งานนี้มันต้องมีอะไรบางอย่างแน่นอน เพราะท่าทางของแต่ละคนมันฟ้อง คาดคั้นตอนนี้ก็คงไม่มีใครพูด พลันสายตาของรอยซ์สะดุดลงที่ใบหน้าของปานวาดนักร้องสาวเสียงดีอีกคนหนึ่งที่ยืนอยู่ด้านหลังสุดของห้อง วินาทีที่เขาเห็นดวงหน้าของปานวาดนั้น เธอกำลังกระตุกยิ้ม เป็นยิ้มที่เขาเห็นแล้วรับรู้ถึงความไม่ชอบมาพากลทันที และทำให้เขารู้ว่าจะได้รับคำตอบจากใครและวิธีไหน “ถ้าพวกเธอไม่รู้ งั้นฉันกลับก่อน ขอโทษที่มารบกวน” รอยซ์เปลี่ยนโหมดอารมณ์จนคนที่อยู่ในห้องแต่งตัวอึ้ง เมื่อกี้ยังมีสีหน้าและท่าทางที่เกรี้ยวกราด คาดคั้นต้องการคำตอบ แต่อยู่ๆ ก็ขอตัวกลับ ทำให้สาวๆ ที่อยู่ ในห้องงงไปตามๆ กัน “อะไรของคุณรอยซ์น่ะเจ๊ นึกจะไปก็ไป นึกจะเข้ามาก็เข้ามา แล้วคุณรอยซ์ไม่อยากรู้เรื่องรินแล้วเหรอ?” รัศมีนักร้องสาวเอ่ยถามมารศรีเมื่อร่างของรอยซ์เดินพ้นประตู “มันก็ดีแล้วนี่ที่คุณรอยซ์กลับไปซะได้ หรือว่าแกอยากเห็นที่นี่พังเป็นหน้ากลอง ฉันละเสียวไส้จริงๆ เมื่อกี้นะ กลัวคุณรอยซ์จะพังร้านอย่างที่พูดจริงๆ” มารศรียังขนลุกไม่หาย เธอยังคิดอยู่ในใจเลยว่าหากรอยซ์ไม่เชื่อคำพูดของพวกเธอจริงๆ แล้วเขาพังร้านตามที่ขู่ไว้ เธอจะทำอย่างไร อยากช่วยดารินก็อยากช่วย แต่เธอก็ต้องนึกถึงผับแห่งนี้เป็นหลัก “แล้วถ้าคุณรอยซ์เขาพังร้านขึ้นมาจริงๆ เจ๊จะบอกเรื่องรินหรือเปล่า” นักร้องสาวอีกคนเอ่ยถาม “ก็คงต้องบอก แต่บอกตอนที่คุณรอยซ์จะพังร้านจริงๆ นะ ฉันจะเก็บความลับของรินให้นานที่สุดเท่าที่ฉันจะทำได้ ฉันละกลัวแทนรินจริงๆ เลย ถ้าคุณรอยซ์เขารู้ว่ารินมีลูก คุณรอยซ์จะทำยังไง ดูท่าทางคงกัดไม่ปล่อยแน่เลย พวกแกก็อย่าพลั้งปากไปบอกเรื่องนี้กับใครล่ะ อย่างน้อยรินก็เป็นคนที่พวกเรารัก และการหนีคุณรอยซ์ครั้งนี้ของรินก็ไม่ใช่ความผิดของรินด้วย ต้องโทษไอ้ชั่วคนนั้น” มารศรีเดือดดาลขึ้นมาทันทีที่นึกถึงพ่อของหัสดิน “พวกเราไม่บอกหรอกเจ๊ ที่สำคัญจะเอาอะไรไปบอกเขาล่ะ ไม่รู้เรื่องอะไรเลยสักอย่าง เจ๊ให้พูดยังไงให้ทำยังไงก็ทำอย่างนั้น แต่ไอ้คนชั่วที่เจ๊พูดนี่คือใครล่ะ พ่อของน้องโดมหรือเปล่า แล้วทำไมพวกเราต้องช่วยกันปิดบังเรื่องของรินด้วยล่ะ ทำไมคุณรอยซ์ต้องกัดไม่ปล่อยเรื่องที่รินมีลูก แล้วรินไปอยู่ที่ไหน ย้ายบ้าน ย้ายที่ทำงานทำไมล่ะเจ๊?” รัศมีพูดสมทบพร้อมกับเอ่ยถามคำถามมากมายด้วยความใคร่รู้ คนที่ถามไม่รู้อะไรมากนัก รู้เพียงแต่ว่าดารินมีความจำเป็นที่จะต้องออกจากที่นี่เพื่อไปทำงานที่ใหม่เท่านั้น แต่ไม่รู้ถึงสาเหตุที่แท้จริง แล้วยังถูกมารศรีกำชับไม่ให้พลั้งปากบอกเรื่องที่ ดารินมีลูกหนึ่งคนให้รอยซ์รู้ ซึ่งทุกคนต่างก็นึกว่ารอยซ์รู้เรื่องนี้แล้ว เนื่องจากดารินกับชายหน้าดุที่มาแผลงฤทธิ์เมื่อครู่เปิดตัวเป็นคนรักนานร่วมแปดเดือน ไม่น่าเชื่อว่าจะไม่รู้เรื่องหัสดิน เป็นของธรรมดาที่รัศมีจะมีคำถามมากมายที่ตนเองไม่เข้าใจในหัว “โอ๊ย!!...แกจะถามอะไรหนักนาเนี่ย แค่ทำตามที่ฉันบอกก็พอ แล้วแกอย่ารู้เรื่องพ่อของน้องโดมเลย รู้ว่ามันชั่วลากไส้ก็แล้วกัน แยกย้ายกันไปแต่งหน้าทำผมได้แล้ว เหลืออีกครึ่งชั่วโมงจะถึงเวลาร้องเพลงแล้ว เรื่องอื่นเอาไว้ทีหลัง” มารศรีพูดตัดบท เอ่ยบอกลูกน้องสาวทั้งหลาย ก่อนจะเดินออกไปจากห้องแต่งตัว ความลับของดารินก็จะเป็นความลับตลอดไป เธอจะไม่บอกใครทั้งสิ้น ผู้จัดการสาวสวยนึกขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ดลใจให้รอยซ์กลับไปโดยไม่มีเรื่องร้ายใดๆ เกิดขึ้น ทว่ามารศรีก็ยังหวั่นๆ ว่ารอยซ์จะกลับมาที่นี่อีกหรือไม่ หวังลึกๆ ว่าขออย่าให้รอยซ์กลับมาซักไซ้ไล่เลียงกันอีกเลย แค่นี้ก็ขนหัวลุกกันเป็นทิวแถบ ราวตีหนึ่งปานวาดเดินออกมาจากผับเพื่อเดินทางกลับบ้าน ระหว่างที่เธอกำลังเดินไปยังรถยนต์คันหรูราคาเหยียบสิบล้าน ซึ่งเป็นรถหรูหราเกินกว่าคนระดับปานวาดจะมีไว้ในครอบครอง รถยนต์คันนี้เป็นอภินันทนาการจากเสี่ยสมบูรณ์เสี่ยเจ้าบุญทุ่ม เสี่ยวัยกลางคนที่หลงติดอยู่ในบ่วงพิศวาสของเธอมานานหลายเดือน “ขอคุยอะไรหน่อยได้มั้ย?” เสียงห้าวทุ้มของใครคนหนึ่งดังขึ้น ขณะที่ปานวาดกำลังเปิดประตูรถ เธอหันไปมองผู้พูดด้วยรอยยิ้มและดวงตาประกายความพึงพอใจ “จะคุยเรื่องอะไรคะ เกรซไม่ว่างค่ะนัดเสี่ยไว้” ปานวาดแกล้งพูด “สองแสน ฉันเหมาเธอทั้งคืนเงินแค่นี้คงจะพอ” รอยซ์รู้ดีว่าอาชีพพิเศษของปานวาดนอกเหนือจากนักร้องคืออะไร เขาจึงยื่นข้อเสนอให้กับหญิงสาวตรงๆ “ก็ได้ค่ะ แล้วจะคุยกันที่ไหนล่ะคะ?” ปานวาดตอบตกลงทันที ไม่ใช่เพราะเงิน เธอแค่อยากใกล้ชิดรอยซ์ชายหนุ่มที่หมายตาตั้งแต่แรกเห็น และรู้ด้วยว่าเขาต้องการจะคุยเรื่องอะไรกับเธอ “ไปคุยที่รถของฉันก็ได้ ไม่นานหรอก” “เกรซว่าไปคุยที่คอนโดของคุณรอยซ์ดีกว่าค่ะ เราจะได้คุยกันนานๆ แบบ ส่วนตัว” “ก็ได้ งั้นไปขึ้นรถของฉันเลย” รอยซ์เดินนำปานวาดไปยังรถยนต์ของเขา เมื่อเธอนั่งประจำที่เรียบร้อยแล้ว รอยซ์ได้ขับรถออกไปจากลานจอดรถของผับตรงไปยังคอนโดของเขาทันที อีกครึ่งชั่วโมงต่อมาทั้งสองก็ได้เดินทางมาถึงคอนโดสุดหรูมีระดับ รอยซ์สาวเท้าเดินไปยังลิฟต์โดยมีร่างของปานวาดเดินตามไปติดๆ ห้านาทีต่อมาทั้งคู่ก็มาถึงห้องพักของรอยซ์