Chapter 23

“ผมขอชื่นชมกับผลงามที่ยอดเยี่ยมของพวกคุณ พวกคุณเล่นได้ยอดเยี่ยมสมกับเป็นจ่าฝูงของลีก แล้วผมก็หวังว่าพวกคุณจะนำถ้วยแชมป์มาให้สโมสรแห่งนี้ ไม่ว่าตอนนั้นผมหรือคุณเจสันจะเป็นเจ้าของ” เฟรเดอริคกล่าวชื่นชมนักเตะทุกคนจากใจจริง เกมในวันนี้สมกับที่เขาเรียกว่าบิ๊กแมทช์จริงๆ ต่างฝ่ายต่างเล่นได้สมศักดิ์ศรี ทำให้เกมในการเล่นลุ้นระทึก มันและสนุก คนที่ถูกชมยิ้มแก้มปริ วันนี้พวกเขาเล่นกันอย่างเต็มที่ไม่มีออมแรง เล่นเพื่อสโมสรจริงๆ “ขอบคุณสำหรับคำชมครับ” ดาเมียนเป็นตัวแทนกล่าวขอบคุณเฟรเดอริค “ผมไม่รบกวนเวลาพักผ่อนของพวกคุณแล้วนะครับ เชิญพักผ่อนตามสบายนะครับ” เฟรเดอริคเอ่ยบอกผู้จัดการและลูกทีม ก่อนจะหมุนตัวเดินออกไปจากห้องพักนักฟุตบอล “คุณเจสันครับ ผมขอคุยอะไรด้วยได้มั้ยครับ?” “ได้ครับ เชิญครับ” เจสันยิ้มเต็มใบหน้า เดินเคียงคู่ชายหนุ่มไปยังห้องรับรองพิเศษ “ว่ามาเลยครับ” เจสันเปิดโอกาสให้เฟรเดอริคพูดในเรื่องที่จะคุยกับเขา และเขาก็มั่นใจว่าจะต้องใช่เรื่องการซื้อขายทีมฟุตบอลแน่นอน หลังจากที่ทั้งคู่เดินเข้ามานั่งในห้องรับรอง “ผมแค่อยากจะถามอะไรคุณเจสันนิดหน่อยน่ะครับ ผมจะได้ตัดสินใจถูกว่าจะซื้อหรือไม่ซื้อดี” “เชิญครับ ถามมาได้เลย” “คุณจะขายสโมสรในราคาเท่าไหร่ครับ?” “สโมสรของผมเป็นระดับแนวหน้า ไม่มีหนี้สิน และผมก็เป็นเจ้าของแต่เพียงผู้เดียวไม่มีหุ้นส่วน สนามผมก็เพิ่งทำใหม่ ผมมีทีมบริหารฝีมือดี มองการณ์ไกลรู้ว่าต้องซื้อต้องขายนักเตะคนไหนให้คุ้มค่า ผมจะเสนอขายคุณริคในราคา 250 ล้านปอนด์ครับ” จำนวนเงินที่เจสันพูดมานั้นคิดเป็นเงินสกุลยูโรก็ไม่ต่างกันมากนัก สมน้ำสมเนื้อกับความยิ่งใหญ่ของสโมสรที่ครองแชมป์ถ้วยต่างๆ มานับสิบถ้วย เงิน ที่เขาลงทุนไปมองๆ ดูแล้วก็น่าจะได้คืนมาได้ไม่ยาก สโมสรที่ไม่มีหนี้สิน แถมยังมีทีมบริหารที่น่าเชื่อถือ ผลเสียแทบจะมองไม่เห็นเลย ทั้งหลายทั้งปวงที่เขาคิดนั้นไม่ได้ดึงดูดใจให้เขาซื้อสโมสรแห่งนี้เลย เขาต้องการซื้อเพราะพลอยพัตราต่างหาก “แล้วทีมล่ะครับ มีความแข็งแกร่งมากแค่ไหน?” “มากที่สุดขณะนี้ครับ ทีมของผมสามารถสู้ศึกได้ทั้งในสกายลีกและลีกอื่นๆ ไม่ว่าจะเป็นถ้วยยุโรปอย่างแชมป์เพาเวอร์ลีก เอ็มอีคัพและอีกหลายถ้วยครับ อย่างเช่นถ้วยแชมป์เพาเวอร์ลีก เราสามารถเข้าถึงรอบชิงชนะเลิศที่จะแข่งในอีกสามอาทิตย์กว่าๆ ข้างหน้านี้ครับ” เจสันไม่ได้อวดอ้างเพื่อที่จะให้เฟรเดอริคยอมซื้อสโมสร เขาพูดเรื่องจริงทุกอย่าง ฤดูกาลนี้ทีมโคฟวิงตัน ฟุตบอลคลับ มีสิทธิ์ได้แชมป์ถึงสามถ้วย สกายลีก แชมป์เพาเวอร์ลีก และเอ็มอีคัพ “โดยรวมของทีมโอเค แล้วนักเตะล่ะครับเป็นยังไง?” เฟรเดอริคถามต่อ “นักเตะไม่มีปัญหาครับ ทุกคนทุ่มเทและเล่นได้สมกับค่าตัวที่แพงลิบลิ่ว โดยเฉพาะแสตนลี่ย์ศูนย์หน้าของเรา เก่งจนหาคนเทียบไม่ได้ในปัจจุบันนี้ เป็นดาวซัลโวมาหลายปี ได้เป็นนักเตะยอดเยี่ยมและเจ้าของลูกฟุตบอลทองคำมาสามปีซ้อน แสตนลี่ย์ถูกฝึกให้เล่นฟุตบอลมาตั้งแต่อายุห้าขวบ เรื่องทักษะและความสามารถเฉพาะตัวไม่ต้องพูดถึงครับ มีอย่างมากมายและไม่มีใครเทียบได้ ส่วนคนอื่นๆ ก็เล่นได้เก่งไม่แพ้กันครับ” จากคำพูดของเจสันทำให้เขาคิดว่าคนที่พูดชื่นชมและภูมิใจกับแสตนลี่ย์เป็นพิเศษ เวลาที่เจสันพูดถึงศูนย์หน้าคนเก่ง แววตาจะสุกใสมีความสุขมีความรักอยู่ในแววตาคู่นั้น เฟรเดอริคนึกสงสัยกับความสัมพันธ์ระหว่างเจสันกับแสตนลี่ย์ขึ้นมาตงิดๆ “ดูคุณเจสันจะชื่นชมแสตนลี่ย์เป็นพิเศษนะครับ มีอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่าครับ?” “ไม่มีหรอกครับ ผมก็ชื่นชอบแสตนลี่ย์เหมือนกับแฟนคลับทั่วไปที่ชื่นชมความเก่งของเขาเท่านั้นเอง” เจสันรีบพูดแก้ตัว “โคฟวิงตันมีศูนย์หน้าแค่คนเดียวเหรอครับ ถ้าเผื่อแสตนลี่ย์เกิดบาดเจ็บแล้วไม่ได้ลงสนามขึ้นมา อย่างนี้ทีมไม่แย่เหรอครับ?” “ศูนย์หน้าของเรามีสามคนครับ แสตนลี่ย์ ไอแซ็คแล้วก็ร๊อบบี้ ถ้าแสตนลี่ย์ไม่ได้ลงสนาม เรายังมีสองคนนี้เป็นตัวช่วยที่ดีมากเลยครับ แต่ถ้ามีแสตนลี่ย์ด้วย ทีมจะเพอร์เฟกต์มากกว่านี้ครับ” “คุณเจสันลองเปรียบเทียบผลของการแข่งขันที่แสตนลี่ย์ไม่ได้ลง กับที่ได้ลงได้หรือเปล่าครับ ผมอยากรู้ว่ามันแตกต่างกันยังไง?” ความสงสัยของชายหนุ่มฝรั่งเศสไม่มีหยุด “อืม...ข้อนี้ตอบยากนะครับ เพราะการแข่งขันในแต่ละเกมมันจะมีความยากง่ายต่างกัน ทั้งนี้ทั้งนั้นผลของเกมไม่ได้ขึ้นอยู่กับศูนย์หน้าเพียงอย่างเดียว ทุกคนในทีมคือหัวใจของการแข่งขัน ถ้าศูนย์หน้าไม่คมก็ยิงประตูไม่ได้ ถ้ากองกลางสกัดบอลไม่ดีพอมันก็ส่งผลถึงกองหลังที่จะต้องสกัดบอลไม่ให้ฝ่ายตรงข้ามทำประตูได้ ส่วนประตูก็ต้องป้องกันไม่ให้ลูกฟุตบอลเข้าไปกรอบประตู ทุกคนสำคัญหมดครับ แต่ถ้าฝ่ายตรงข้ามมีเกมการสกัดบอลที่ดีเยี่ยม ใช้วิธีอุดเพื่อไม่ให้ฝ่ายเราทำประตูกองหน้าของเราก็ต้องทำงานหนัก ต้องมีลูกล่อลูกชนและหาจังหวะทำประตู” เจสันพูดในภาพรวม ทุกคนที่ลงสนามมีความสำคัญแตกต่างกันไป แต่ละคนไม่เหมือนกัน เพราะคนละหน้าที่ ศูนย์หน้าก็มีหน้าที่เตะให้ลูกฟุตบอลเข้าไปตุงตาข่ายของฝ่ายตรงข้าม กองกลางมีหน้าที่สกัดบอลและจ่ายบอล กองหลังมีหน้าที่ป้องกันไม่ให้ฝ่ายตรงข้ามเข้ามาทำประตู ผู้รักษาประตูคือคนที่จะป้องกันลูกฟุตบอลไม่ให้ลอยข้ามหัว ไม่ให้ลอดระหว่างขา ไม่ให้เกลือกกลิ้งไหลเข้าไปกรอบประตู ทุกตำแหน่งสำคัญหมด