Chapter 16

“อือ...ปล่อยคุณรอยซ์ ปล่อยค่ะ อย่าทำริน รินขอร้องอย่าทำริน” ดารินพยายามกลั้นความรู้สึกที่มีอยู่อย่างเต็มที่ เธอถูกทำร้ายทั้งสองทางพร้อมกัน ทำให้ดารินรู้สึกหายใจติดขัด ปากและลิ้นเขาไม่ว่างเว้นจากการดูดเลียปลายถัน ในขณะที่มืออีกข้างก็ยังคงสร้างความกระสันซ่านอยู่บริเวณใจกลางร่างสาว แต่สติที่ยังมีอยู่ทำให้เธอต้องใช้ทุกวิธีทางที่จะให้ตนเองรอดจากมือของรอยซ์ เธอกลัวประวัติศาสตร์มันซ้ำรอยเหลือเกิน “อ๊ะ...คุณรอยซ์” เสียงครางสะดุ้งของดารินเปล่งออกมา เมื่อรอยซ์แทรกปลายนิ้วสองนิ้วเข้าในกลีบดอกกระดังงาอุ่นร้อน เขาออกแรงขยับนิ้วทันที แต่ละครั้งที่เขาขยับนำพาความเจ็บระบมมาให้กับกระดังงาดอกนี้อย่างมากมาย หนักหน่วง เร็วรัว ไม่ออมแรงหรือผ่อนปรนจังหวะของปลายนิ้ว เขาต้องการให้ดารินเจ็บ ไม่ใช่ให้มีความสุข กล้ามเนื้อภายในกลีบดอกไม้สาวตอดรัดนิ้วมือของเขาเหลือเกิน เต้นตุบพลางขมิบรัดเป็นช่วงๆ มันสร้างความสุขให้กับเขาได้อย่างไม่ยาก เขาผ่านสตรีมามากมายแต่ไม่มีใครทำให้เขารู้สึกอยากจะกลืนกินร่างสาวเท่ากับดารินมาก่อนเลย ผิวกายเนียนนุ่มมือ สีผิวที่น่าลุ่มหลง ความหอมจากเรือนกายที่เขาสูดดม มันเหมือนยาชูกำลังทางเพศให้เขาเกิดความฮึกเหิม ต้องการร่วมรักกับดารินอย่างเก็บอาการไม่อยู่ ปากและหัวใจบอกให้เกลียด ทว่าร่างกายกลับตื่นตัวเต็มกำลัง พร้อมรบเต็มที่ เธอคือกระดังงาลนไฟของแท้ “อา...คุณรอยซ์ไม่ ได้โปรดอย่าทำรินเลย ฮือ” เธอครางเสียงเบาสะกดอารมณ์เต็มที่ ร่างกายก็ยังดิ้นรนเพื่อเอาตัวรอด แต่ดูท่ามันจะสายเกินไปเสียแล้ว รอยซ์คงไม่ปล่อยให้ดารินหลุดมือไปแน่ คำอ้อนวอน คำร้องขอความเห็นใจ น้ำตาและเสียงสะอื้นมันไม่ได้ช่วยอะไรหญิงสาวเลย เหมือนครั้งนั้น...เหมือนครั้งนั้นไม่มีผิด ฝันร้ายที่ลืมมันไปแล้วกลับเข้ามาวนเวียนในสมองของดารินอีกหน ต่างกันตรงที่ว่าครั้งนี้เธอถูกกระทำจากเงื้อมมือของชายที่ตนเองรัก “ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอกดาร์ลีน แค่สั่งสอนให้เธอรู้จักคำว่าเจ็บปวด รู้สึกเสียใจ เหมือนกับที่ฉันรู้สึกไง” ใบหน้าดุเข้มละจากทรวงอกเปียกชื้น เงยขึ้นมองใบหน้าหญิงสาวที่แดงระเรื่อ น้ำตาไหลหยดลงมาเป็นทาง ภาพนั้นไม่ได้ทำให้เขาสงสารเลยแม้แต่น้อย วินาทีนี้รอยซ์มีเพียงความสะใจเท่านั้น “อย่า...อย่าทำรินเลยนะคะ รินจะไปจากคุณจะไม่มาให้คุณเห็นหน้าอีกเลย อย่าทำริน รินกลัวแล้ว” ถ้อยคำน่าสงสารถูกปล่อยออกมา ไม่รู้ว่าเป็นประโยคที่เท่าไหร่ของวันนี้ แต่เธอก็จะพยายามร้องขอให้เขาเห็นใจ หวังว่าความรักและความรู้สึกดีๆ ที่มีให้กันมันจะมากพอ...พอที่เขาจะหยุดการกระทำอันเลวร้ายนี้ “ฝันไปเถอะ” พูดจบก็ดีดตัวลุกขึ้นยืน จัดการกับเสื้อผ้าของตนเองอย่างรวดเร็ว ดารินเบิกตากว้างตกใจสุดชีวิต เมื่อเห็นเขาขยับลุกไปถอดเสื้อผ้า เวลานี้เองที่เธอรอคอย...หนี ใช่ ต้องหนี คิดได้ดังนั้นร่างหญิงสาวจึงกระเด้งตัวลุกขึ้นแล้วก้าวเท้าวิ่งไปยังประตูห้องนอน โดยลืมคิดไปว่าร่างกายเธอยังเปลือยเปล่าอยู่ ความตั้งใจของหญิงสาวเป็นหมันในวินาทีต่อมา เป็นเพราะร่างกายแข็งแรงที่จัดการกับเสื้อผ้าของตนเองเรียบร้อยแล้ว ก้าวเพียงไม่กี่ก้าวก็ถึงร่างหญิงสาว ลำแขนแข็งแรงตวัดเอวเล็กในทันที ก่อนจะจับร่างดารินเหวี่ยงไปบนพื้นพรมแล้วจัดการคร่อมร่างหญิงสาวเอาไว้ “คิดจะหนีเหรอ ไม่มีทางซะหรอก ฉันทะนุถนอมเธอมาตลอด ไม่แตะต้องร่างกายเพราะคิดว่าจะเก็บไว้ชื่นชมในวันแต่งงาน แต่มาตอนนี้เห็นทีจะไม่ต้อง ดอกไม้ที่เคยผ่านการดอมดมมาแล้ว กลิ่นหอมของมันก็น่าจะจืดจาง ไม่ควรค่าต่อการรักษาและทะนุถนอม ดอกกระดังงาอย่างเธอดมเสร็จแล้วก็ทิ้งนั่นแหละเหมาะสมที่สุดแล้ว” หญิงสาวพยายามกระเถิบตัวหนี เนื่องจากตอนนี้รอยซ์เลื่อนลำตัวมาอยู่ที่ระหว่างขาหญิงสาว มือใหญ่รั้งสะโพกกลมที่เขยิบหนีให้มาชิดใกล้ ก่อนจะใช้มือใหญ่ของตัวเองจับซอกขาอวบทั้งซ้ายและขวาให้แยกออกจากกัน “อย่า อย่าทำอะไรรินเลย รินกลัวแล้ว...กรี๊ดดดด” คำวิงวอนของสาวเจ้าไม่เป็นผล เสียงกรีดร้องเป็นทางยาวดังขึ้น หลังจากที่รอยซ์จับแก่นกายชายจดจ่ออยู่ตรงปากทางสวรรค์ กระแทกแก่นกายใหญ่เข้าไปในกลีบดอกกระดังงาอย่างรุนแรง พุ่งทะยานเพียงครั้งเดียวก็นำพาความยิ่งใหญ่เกินมาตรฐานเข้าไปถึงปลายทาง “โอว...” เขาแทบไม่อยากจะเชื่อเลยว่าความคับแน่นที่เขาเผชิญอยู่นี้ คือกลีบสาวของสตรีที่ผ่านการเชยชมมาแล้ว และผ่านการมีลูกมาหนึ่งคน ฟิตแน่นจนเขาต้องผ่อนลมหายใจเข้าออกอย่างแรง ถึงแม้ว่ากลีบสาวจะสร้างความปวดร้าวให้เขามากแค่ไหน แต่ความตั้งใจที่จะลงโทษดารินก็ไม่หมดไปจากใจ การเคลื่อนไหวแสนร้อนแรงจึงเริ่มขึ้น “อา...คุณรอยซ์ เจ็บค่ะ เจ็บ ฮือ” รอยซ์ซอยเอวทันทีไม่มีผ่อนปรน แรงและหนักหน่วง เร่งเครื่องเร็วอย่างเมามัน ไม่นำพาเสียงร้องครางและคำเว้าวอนของดารินเลย เขายังคงตั้งหน้าตั้งตาเสือกกายแกร่งเข้าหาความนุ่มอย่างไม่ปรานี ไม่ทะนุถนอม เป็นผลพวงแห่งเพลิงโทสะคละเคล้ากับเพลิงแห่งรัก “ฮือ...คุณรอยซ์ รินเจ็บ...อา พอเถอะค่ะ พอ” ถ้อยคำวิงวอนที่เปล่งออกมาพร้อมกับเสียงสะอื้นยังคงดำเนินต่อไป ร่างหญิงสาวกระเพื่อมไหวขึ้นลงตามแรงโถมสุดแรงของรอยซ์ กระชั้นกายเข้าหาแต่ละครั้งช่องทางรักแทบจะแหลกสลายเสมือนหัวใจหญิงสาวที่ร้าวระบมเกินเยียวยา แผ่นหลังบางเนียนนุ่มเสียดสีกับพื้นพรมแม้จะนุ่มแต่เธอก็รับรู้ถึงความแสบร้อนขึ้นมาบ้างแล้ว