Chapter 22

“ด่าจบแล้วใช่มั้ย ด่าจบแล้วงั้นฉันไปนะ แต่รับรองเราได้เจอกันใหม่แน่ เพตรา” เฟรเดอริคเดินออกไปจากห้องแม่บ้านทันทีที่พูดจบ ปล่อยให้พลอยพัตรากระทืบเท้าเร่าๆ บริภาษไล่หลังตามลำพัง ใช้หลังมือเช็ดริมฝีปากไม่หยุด “ไปเลย จะไปตายที่ไหนก็ไป ไอ้คนทุเรศ ไอ้บ้ากาม ไอ้หมีตัวโตน่าเกลียด” เกมการแข่งขันในค่ำคืนนี้ระหว่างทีมอันดับหนึ่งของตารางการแข่งขันโคฟวิงตัน ฟุตบอลคลับกับรองจ่าฝูงอย่างไบรท์ตัน ยูไนเต็ด ฟุตบอลคลับเป็นไปอย่าง สูสี ทีมจ่าฝูงต้องการเก็บชัยชนะในนัดนี้ให้ได้ เป็นเพราะเล่นในบ้านของตัวเอง อีกทั้งประธานสโมสรเดินทางมาร่วมเชียร์ถึงขอบสนาม หากชนะคะแนนก็จะทิ้งห่างรองจ่าฝูงออกไปถึง 9 แต้ม โอกาสที่จะเป็นแชมป์ลีกในฤดูกาลนี้ก็ใกล้แค่เอื้อม ไบรท์ตันเองก็ต้องการเอาชนะในเกมนี้เพื่อหวังสามแต้ม คะแนนทิ้งห่างก็จะแคบลง โอกาสที่จะแซงหน้าทีมจ่าฝูงก็จะมากขึ้นตามไปด้วย หากแพ้คะแนนก็ทิ้งห่างออกไปอีกทำให้ทีมต้องพบกับความเหน็ดเหนื่อยในเกมต่อๆ ไป บนอัฒจันทร์ฝั่งเจ้าบ้านโซนวีไอพี สายตาของเฟรเดอริคมองดูแสตนลี่ย์ ศูนย์หน้าตัวเก่งที่เกมนี้ยิงประตูให้กับทีมได้สองประตูนิ่ง สรีระของแสตนลี่ย์สูงใหญ่แต่ทว่ามีความคล่องตัวในการเลี้ยงบอล มีทักษะในการเล่นเกมอย่างดีเยี่ยม สามารถหลบหลีกนักฟุตบอลฝ่ายตรงข้ามได้ถึงสามคน ก่อนจะซัดลูกกลมๆ ที่แย่งกันจะเป็นจะตายเข้าไปตุงตาข่ายได้อย่างสวยงาม เสียงโห่ร้องดีใจของแฟนบอลทีมโคฟวิงตัน ดังลั่นไปทั่วทั้งสนาม ในที่สุดกรรมการผู้ตัดสินก็เป่านกหวีดหมดเวลาการแข่งขัน ผลของเกมนี้ก็คือเจ้าบ้านสามารถกำชัยชนะได้อย่างสวยงาม สี่ประตูต่อสอง เป็นจ่าฝูงต่อไป “เป็นไงครับ บอลวันนี้สนุกหรือเปล่าครับ?” เจสันหันมาถามเฟรเดอริค ที่นั่งอยู่ข้างๆ “สนุกครับ ทีมของคุณเจสันเล่นได้ยอดเยี่ยมสมกับเป็นทีมนำจ่าฝูง” วันนี้เขายังแปลกใจอยู่อย่างหนึ่งว่า ทำไมตัวเองถึงได้นั่งชมเกมการแข่งขันได้อย่างไม่รู้สึกเบื่อหน่าย บางครั้งยังลุ้นไปกับบางลูก บางจังหวะที่ทีมกำลังจะได้ประตู หรืออาจจะเป็นเพราะว่าเขากำลังนั่งคิดแผนอะไรบางอย่างในระหว่างที่ชมฟุตบอลคู่นี้ก็เป็นได้ “แล้วสนใจอยากจะซื้อทีมฟุตบอลของผมหรือเปล่าครับ?” เจสันยังไม่ละความพยายาม “ผมมาคิดๆ ดูแล้วมันก็น่าสนใจดีนะครับ ทีมโคฟวิงตันเล่นได้ยอดเยี่ยมมาก หาทางไปสู่แชมป์เห็นๆ แต่ผมขอคิดดูก่อนก็แล้วกันนะครับ” เฟรเดอริคแบ่งรับแบ่งสู้ เขาต้องการความมั่นใจกว่านี้อีกเล็กน้อย ก่อนจะตกปากรับคำซื้อขายสโมสรต่อจากเจสัน “ผมรอได้เสมอครับ” “ถ้าคุณเจสันไม่ว่าอะไร ผมต้องการพบกับนักเตะของทีมได้มั้ยครับ คือผมต้องการสร้างความคุ้นเคยกันไว้ หากผมซื้อสโมสรต่อจากคุณเจสันจริงๆ ผมกับพวกเขาจะได้ไม่เก้อเขินกันเวลาเจอหน้า” จุดประสงค์ของคนที่พูดไม่ใช่เพราะต้องการสร้างความคุ้นเคยกับนักเตะตามที่บอกไปจริงๆ เฟรเดอริคอยากรู้ความสัมพันธ์ระหว่างแสตนลี่ย์กับพลอยพัตรามากกว่า ว่าประมาณไหน เพราะนั่นเป็นส่วนหนึ่งในการตัดสินใจในการซื้อสโมสรฟุตบอลในครั้งนี้ “ได้เลยครับ ไม่มีปัญหา เชิญครับเชิญ” เจสันยิ้มหน้าบานรีบพาเฟรเดอริคไปที่ห้องพักนักเตะทันที โนเอลลาทำหน้าเซ็งสุดชีวิต แค่นั่งดูฟุตบอลก็น่าเบื่อพออยู่แล้ว นี่ต้องไปโน่นมานี่ในสโมสรอีก เห็นทีจะไม่ไหวเธออยากกลับโรงแรมไปแช่น้ำอุ่นเต็มทีแล้ว “คุณริคคะ ลาล่าขอตัวกลับโรงแรมก่อนนะคะ เหนื่อยและก็เพลียมากๆ เลยค่ะ อยากกลับไปแช่น้ำอุ่น” “ได้สิ ฉันจะให้ชิลล์ไปส่ง” เฟรเดอริคหันไปพยักหน้ากับชิลล์อย่างรู้กัน ก่อนที่เขาจะเดินตามเจสันเข้าไปในสโมสรโดยมีเอริกเดินตามไปด้วย เจสันพาเฟรเดอริคมาที่ห้องพักนักเตะตามที่ชายหนุ่มต้องการ พอเข้ามาถึง ในห้องที่นักเตะกำลังเปลี่ยนเครื่องแต่งกายกันอยู่นั้น สายตาของเฟรเดอริคเหลือบไปเห็นแสตนลี่ย์ที่นั่งอยู่ด้านหลังของล็อกเกอร์ด้านข้าง นักเตะศูนย์หน้าแยกไปนั่งต่างหากกับเพื่อนร่วมทีม ดวงตาของเขาเปล่งประกายสีเพลิงขึ้นมาทันทีที่เห็นแสตนลี่ย์กำลังโอบกอดพลอยพัตราหลวมๆ ทั้งสองต่างพูดคุย หัวเราะและหยอกล้อกันอย่างมีความสุข มีจังหวะหนึ่งที่แสตนลี่ย์จะหอมแก้มหญิงสาว ทว่าเธอกลับเบี่ยงใบหน้าหลบ แล้วหยิกลงบนท่อนแขนของศูนย์หน้าตัวเก่ง จนอีกฝ่ายทำสีหน้าเหยเก เฟรเดอริคเห็นแล้วหงุดหงิดใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก “ดาเมียน ไปเรียกนักเตะมารวมตัวกันที่ห้องนี้หน่อยสิ ฉันมีเรื่องอยากจะบอกทุกคน” ดาเมียนผู้จัดการทีมทำตามที่เจ้าของสโมสรต้องการ เดินไปตามนักเตะที่กระจายกันอยู่ในห้องพัก เช่นห้องอาบน้ำ และแสตนลี่ย์ที่นั่งอยู่ห้องล็อกเกอร์ทางด้านซ้าย พอทุกคนมารวมตัวกันภายในห้องพักนักเตะ เจสันจึงแนะนำให้ทุกคนรู้จักกับเฟรเดอริค “ฉันจะแนะนำให้ทุกคนรู้จักกับคุณเฟรเดอริค หรือว่าคุณริค คุณริคจะมาซื้อ สโมสรแห่งนี้ต่อจากฉัน” สิ้นคำแนะนำตัวของเจสัน นักเตะ ผู้จัดการทีมและสตาฟฟ์โค้ชต่างมองหน้ากัน ทำไมพวกเขาไม่ได้ข่าวเรื่องนี้มาก่อน ไม่มีเค้าถึงการเปลี่ยนมือเจ้าของสโมสรอีกด้วย คนที่ตกใจไม่แพ้กันก็คือ พลอยพัตรา เธอตกใจจนหน้าซีดเมื่อได้ยินคำพูดของ เจสันบิดาบุญธรรม ในใจเธอกำลังหวาดหวั่นกับสีหน้าและแววตาของหมีตัวใหญ่ที่ปรายตามองมายังเธอ มันดูเจ้าเล่ห์ ไม่น่าไว้ใจอย่างไรบอกไม่ถูก หญิงสาวรีบหลบสายตาร้อนผ่าวของเขาทันทีด้วยการเดินหนีเข้าไปด้านใน เพราะตอนนี้ใบหน้างามร้อนวูบวาบเมื่อนึกถึงรสจูบวาบหวามของเขา